İçeriğe atla

Asteroit çifti

Asteroit çifti veya (iki cisimden fazlaysa) asteroit kümesi, geçmişte bir dönem çok düşük izafi hızlara sahip olan ve genellikle ya bir ana cismin çarpışma sonucu parçalanmasıyla ya da birbirine kütleçekimsel olarak bağlı olmayan, ancak Güneş etrafında benzer fakat farklı yörüngeleri takip eden ikili asteroitlerin ayrılmasıyla oluşmuş asteroitlerdir.[1] Kütleçekimsel olmayan etkiler nedeniyle ömürleri birkaç yüz bin yılla sınırlıdır. Asteroit çiftinin aksine, kütleçekimsel bir bağ olduğunda ikili asteroitden söz edilir.

Olası bir çift örneği, 1583 Antilokhos ve 3801 Thrasymedes Truvalı asteroitleridir. Bu çifti öneren Andrea Milani Comparetti, Yunan kampında 1437 Diomedes, 1647 Menelaus, 2456 Palamedes, 2797 Teucer ve 4035 Thestor asteroitleri etrafında kümelenmiş beş olası asteroit kümesi daha bulmuştur.[2]

2022 yılı itibarıyla keşfedilen en genç asteroit çiftleri, ana kuşak asteroitleri P/2016 J1-A/B (yaklaşık 2010 yılında ayrılmış) ve (458271) 2010 UM26/2010 RN221'dir (yaklaşık 2003 yılında ayrılmış).[3][4] Bu çiftlerden ilki, su buzu süblimasyonu ve dönüşlü (rotasyonel) parçalanma nedeniyle kuyruklu yıldız benzeri aktivite sergilemesi açısından özellikle dikkat çekicidir.[3]

Kökenleri

Asteroit çiftleri neredeyse aynı güneş merkezli salınımlı yörünge öğelerine sahiptir ve geriye doğru bir entegrasyon kullanılarak, iki asteroidin birbirinden Hill yarıçapından daha az mesafede olduğu bir zamanı belirlemek mümkün olabilir. İki küçük gezegenin renk ölçeği ve spektrumu ayırt edilemez.

Kökenleri hakkında şu hipotezler öne sürülmüştür:

  • Meteoroit çarpması sonucu asteroidin parçalanması
  • YORP etkisinin neden olduğu rotasyon artışı nedeniyle asteroidin bölünmesi
  • İkili asteroidin, bir gezegene yakın geçişten dolayı saçılma veya YORP etkisi gibi kütleçekimsel veya kütleçekimsel olmayan kuvvetler tarafından asteroidin yarılması

Bazı genç asteroit çiftleri, uzay kaynaklı aşınma nedeniyle dönüş periyotları boyunca sadece hafifçe yaşlanmış bir yüzey gösterirken diğerlerinde bu gözlemlenmez. Bunlardan ilki muhtemelen, moloz yığınının içsel tutunma kuvvetlerinin artık yeterli olmadığı bir asteroidin parçalanmasıyla oluşmuştur. Günümüzde ise asteroit çiftlerinin aynı zamanda ikili asteroidin bölünmesiyle oluştuğu varsayılırken, asteroit aileleri ve grupları bir meteoroit çarpmasından kaynaklanabilir, fakat ortaya çıkan yörünge öğeleri bir asteroit çifti için çok fazla bir şekilde sapar.

Asteroit çiftlerinin ömrü, gezegenlerle olan kütleçekimsel etkileşim ve YORP etkisi ile sınırlıdır. Birkaç yüz bin yıl sonra yörünge öğeleri o kadar farklılaşır ki, iki asteroit artık bir çift olarak algılanamaz (yaşlarının birkaç milyar yıla kadar olduğu tahmin edilebilen asteroit ailelerinin aksine).

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Johnston, Wm. Robert (29 Nisan 2018). "Asteroid pairs and clusters". Johnston's Archive. 30 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2018. 
  2. ^ Milani, Andrea (Ekim 1993). "The Trojan asteroid belt: Proper elements, stability, chaos and families". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 57 (1–2). ss. 59-94. Bibcode:1993CeMDA..57...59M. doi:10.1007/BF00692462. ISSN 0923-2958. 
  3. ^ a b Moreno, F.; Pozuelos, F. J.; Novaković, B.; Licandro, J.; Cabrera-Lavers, A.; Bolin, B.; ve diğerleri. (Mart 2017). "The Splitting of Double-component Active Asteroid P/2016 J1 (PANSTARRS)" (PDF). The Astrophysical Journal Letters. 837 (1). s. 6. arXiv:1702.03665 $2. Bibcode:2017ApJ...837L...3M. doi:10.3847/2041-8213/aa6036. L3. 16 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 6 Nisan 2024. 
  4. ^ Vokrouhlický, D.; Fatka, P.; Micheli, M.; Pravec, P.; Christensen, E. J. (Ağustos 2022). "Extremely young asteroid pair (458271) 2010 UM26 and 2010 RN221" (PDF). Astronomy & Astrophysics. Cilt 664. s. 6. arXiv:2208.06207 $2. Bibcode:2022A&A...664L..17V. doi:10.1051/0004-6361/202244589. L17. 16 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 6 Nisan 2024. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Geri ve ileri yönlü hareket</span> Bir astronomik cismin yörünge veya kendi ekseni etrafında, ana cismine göre ters yönde dönüşü

Geri yönlü hareket, genel olarak, astronomik bir nesnenin kütle çekimi altında bulunduğu birincil cismin dönüş yönüne göre tam tersi yönündeki yörünge veya dönme hareketi olarak tanımlanmaktadır. Ayrıca bir nesnenin dönme ekseninin salınımı veya üğrümü gibi diğer hareketleri de tanımlayabilir.

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Aktif asteroit</span>

Aktif asteroitler, asteroit benzeri yörüngelere sahiptir ancak kuyruklu yıldız benzeri görsel özellikler gösteren küçük Güneş Sistemi cisimleridir. Yani, koma, kuyruk veya kütle kaybının diğer görsel kanıtlarını gösterirler, ancak yörüngeleri Jüpiter'in yörüngesi içinde kalır. Bu cisimler ilk olarak 2006 yılında astronomlar David Jewitt ve Henry Hsieh tarafından ana kuşak kuyruklu yıldızları (MBC'ler) olarak adlandırılmıştı, ancak bu isim onların bir kuyruklu yıldız gibi zorunlu olarak buzlu olduklarını ve yalnızca ana kuşakta var olduklarını, oysa artan nüfus Aktif asteroitlerin sayısı bunun her zaman böyle olmadığını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

Barbara, Alman asıllı Amerikalı gökbilimci Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 12 Ağustos 1883'te Clinton, New York'ta keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. Asteroit, yarı büyük ekseni ile Güneş'in etrafında döner. 2.385 AU, 3,68 yıllık süre ve 0,25'lik eksantriklik değerlerine sahiptir. Yörünge düzlemi, ekliptik düzlemine göre 15,37° eğimlidir. Spektrumuna göre taşlı S-tipi asteroit olarak sınıflandırılmaktadır. 234 Barbara'nın ortalama çapının 45,6 km olduğu tahmin edilmektedir. 26,5 saatlik veya bir günden biraz fazla dönüş hızına sahiptir. Asteroidin adı matematikçilerin koruyucu azizi olarak tanımlanan Barbara'dan gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">2867 Šteins</span> asteroit

2867 Šteins asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 5 kilometre çapında düzensiz, elmas şeklinde bir arka plan asteroitidir. 4 Kasım 1969'da Sovyet gök bilimci Nikolay Çernık tarafından Kırım'da bulunan Kırım Astrofizik Gözlemevi'nde keşfedildi. Eylül 2008'de, ESA'nın uzay sondası Rosetta, Šteins'ın yanından geçti ve bu sayede Šteins, bir uzay aracıyla ziyaret edilmiş birkaç küçük gezegenden biri oldu. Parlak E-tipi asteroit, 23 adlandırılmış kratere sahiptir ve 6,05 saatlik bir dönme süresine sahiptir. Adını Litvanyalı gök bilimci Kārlis Šteins'tan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

1052 Belgica, asteroit kuşağının iç bölgelerinde yaklaşık olarak 10 kilometre çapında ikili bir Florian asteroitidir. 15 Kasım 1925'te Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Belçika'daki Uccle Gözlemevi'nde keşfedildi. Uccle Gözlemevi'nde keşfedilen ilk küçük gezegen olmuş, ardından keşfedilen küçük gezegene 1276 Ucclia adı verilmiştir.

Klio, oldukça büyük ve çok karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. 25 Ağustos 1865'te Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki tarihin ilham perisi Clio'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">129 Antigone</span> Asteroit

Antigone büyük bir ana kuşak asteroididir. Radar gözlemleri, neredeyse saf nikel - demirden oluştuğunu gösteriyor. Bu ve diğer benzer asteroitler, muhtemelen parçalanmış bir Vesta benzeri gezegenin çekirdeğinden kaynaklanmaktadır ve farklı bir iç kısma sahiptir. Alman-Amerikalı gök bilimci C. H. F. Peters tarafından 5 Şubat 1873'te keşfedilmiştir ve adını Yunan mitolojisindeki Theban prensesi Antigone'den alır.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">89 Julia</span> Asteroit

Julia, büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir.

Siwa, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 13 Ekim 1874'te keşfedilen ve adını Slav doğurganlık tanrıçası Šiwa'dan alan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">216 Kleopatra</span> Asteroit

216 Kleopatra, ortalama çapı 120 kilometre (75 mi) olan büyük bir M-tipi asteroittir ve uzun kemiğe veya haltere benzeyen şekli ile dikkat çekmektedir. 10 Nisan 1880'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından şu anda Hırvatistan'ın Pula kentinde bulunan Avusturya Donanma Pola Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve adını ünlü Mısır kraliçesi Kleopatra'dan almıştır. 2008'de keşfedilen ve daha sonra Alexhelios ve Cleoselene olarak adlandırılan iki küçük küçük gezegen uydusuna sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">İkili asteroit</span>

İkili asteroit, ortak merkez etrafında dönen iki asteroitden oluşan bir sistemdir. İlk olarak, 243 Ida'nın ikili yapısı 1993 yılında Galileo uzay aracının asteroidin yakınından geçmesiyle keşfedilmiştir. O zamandan beri çok sayıda ikili ve birkaç üçlü asteroit sistemi tespit edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Yarkovsky-O'Keefe-Radzievskii-Paddack etkisi</span>

Yarkovsky-O'Keefe-Radzievskii-Paddack etkisi ya da kısaca YORP etkisi, küçük bir astronomik cismin dönüş durumunu, yani cismin dönüş hızını ve kutup(lar)ının eğikliğini, yüzeyinden güneş radyasyonunun saçılması ve kendi termal radyasyonunun yayılması nedeniyle değişmesini ifade eden bir argümandır.