Şemail

Şemail, bir kimsenin dış görünüşü, fizyonomisini anlatan terimdir.^[1] Özel olarak Muhammed'in dış görünüşünü anlatan eserdir.

Şemâillerde veya hilyelerde peygamberin fizik görünüşü, hilkati, sureti ayrıntılı şekilde anlatılmıştır.

Hadislerden gelen bilgilere göre Muhammed'in şemâili şöyledir:

Boyu ne çok uzun ne de çok kısaydı, kırmızıya çalan duru parlak dudakları, beyaz tenli, yuvarlak ve ayın ondördü gibi ışık saçan parlak yüzü, iri ve simsiyah gözleri, uzun ve sık kirpikleri ile nur gibi bir peygamber idi. Gözlerinin siyahı ve beyazı birbirinden iyice ayrılmıştı. Bakışları an­lamlıydı. Alnı geniş ve olup, hilal kaşlıydı. İki kaşının arasında belirgin bir kan damarı vardı. Kızdığı zaman bu damar morarır ve küt küt atardı. Gülümsediği zaman dişleri inci gibi par­lardı. Sesi kalın idi. Çok tatlı konuşuyordu. Konuşması tok ve kararlı idi. Boynu, halis gümüş parlaklığında mermerden bir heykelin boynu gibi idi. Boynundan açık kalıp güneş ve rüzgarın dövdüğü kısmı altın savatlı gümüş bar­dak gibi parlardı. Gömlek altında kapalı kalan kısmı ise ay gibi parlaktı. Elbiselerini çıkardığı zaman omuzları dökülmüş gümüş yuvarlağını andırıyordu. Terlediği zaman terleri yüzünden inci tanesi gibi dökülür ve teri misk gibi kokardı. Saçı, erkek saçının en güzeli idi. Saçlarının rengi parlak kuzguni siyah idi. Fazla kıvırcık olmadığı gibi fazla düz de değildi. Taradığı zaman adeta bükülmüş bir ip gibi tarak izleri saçında belli olurdu. Saç ve sakalında on yediyi geçmeyen beyaz tüy vardı. Hanımlarının odalarında güzel koku arar ve eline geçtiği za­man da ondan sürünürdü. Koku sürünsün veya sürünmesin teni ve teri en güzel kokulardan daha güzel kokardı. Heybetli, gürbüz ve iri yapılıydı. Siması hakim, edası şahaneydi. Göğsü ve karnı aynı hizada idi. Göğsünden göbeğine kadar kıllar bir hat teşkil ediyordu. Meme ve karın kıl­sızdı. Göğsü genişti, göğsünün düzlüğü aynayı, beyazlığı da ayı andırırdı. Mafsalları ve baldırları iri idi. Şişmanlığı orta derecede olup etleri sarkmamıştı. Cildi yumuşak ve sıkı etliydi. Vücudunun bütün azaları birbiri ile uyumlu olup yakışıklı bir yapıya sahipti. Döndüğü zaman, vücudunun tamamı dönerdi. Salınmadan, kibarca yü­rürdü. Yukarıdan aşağı inercesine adımını rahat atardı. Yürüyüşte O'ndan daha hızlısı yoktu öyle ki sanki yer kendisine dürülmekteydi. Yukarı bakmazdı. Yere bakışı göğe bakışından daha uzun sürerdi. Daima düşünceliydi. Uzaktan bakıldığında insanların en güzeli ve en sevimlisi görünümündeydi; yakından bakıldığında da tatlı ve hoş bir görünüşü vardı. Perde arkasında duran bir gelinden daha hayalı idi. İnsanların en güvenilir olanıydı.^[1]

• Hüsn-ü hat
• Hilye