İçeriğe atla

İngiliz Süitleri (Bach)

Johann Sebastian Bach'ın Elias Gottlob Haussmann tarafından 1746'da yapılan portresi.

İngiliz Süitleri, BWV 806-811, Alman besteci Johann Sebastian Bach'ın Klavsen (veya klavikord) için yazdığı altı süitten oluşan bir takım eserdir ve genellikle klavye için yazdığı 19 süitin en eskisi olduğu düşünülür. Diğer süitler; altı Fransız Süiti BWV 812–817, Altı Partita BWV 825-830 ve Fransız tarzında Uvertür BWV 831. Eser muhtemelen 1713 veya 1714'ten kalmıştır.

Tarihsel arka plan

Altı İngiliz süiti muhtemelen 1710 ile 1720 yılları arasında ve her durumda 'Fransız' süitlerden ve partitalardan önce yazılmıştı. Neden 'İngiliz' olarak adlandırıldıkları belirsizliğini korumaktadır. Bach'ın ilk biyografi yazarı Johann Nikolaus Forkel'e göre, adı verilmeyen bir İngiliz aristokratına adanmışlardı. Ayrıca, Londra'da yaşayan Fransız besteci Charles Dieupart'ın altı klavsen süitine stilistik olarak bağlıdırlar. Ve yine Londra'da yaşayan Bach’ın en küçük oğlu Johann Christian’a ait kopyanın başlık sayfasında 'Fait pour les Anglois' yazmaktadır.[1]

İngiliz Süitlerinin yüzey özellikleri, özellikle sıralı dans hareketi yapısal organizasyonu ve süsleme işlemlerinde, Bach'ın Fransız Süitleri ve Partita'larına büyük ölçüde benzemektedir. Bu süitler aynı zamanda Jean-Henri d'Anglebert ve ondan önceki Fransız lut çalanların dans süiti geleneği gibi besteciler tarafından simgelenen Barok Fransız klavye süitine benziyor.

Özellikle İngiliz Süitlerinde, Bach'ın Fransız lut müziğine olan ilgisi, Fransız süitinin daha önceki bir Alman türevleri geleneğinden (Johann Jakob Froberger ve Georg Boehm) yola çıkarak, dans bölümlerinin (Allemande, Courante, Sarabande ve Gigue) nispeten katı bir şeması ve tipik olarak bir Prelüd içermeyen her süit için bir başlangıç eklemesiyle gösterilmektedir. Fransız lut veya klavye müziği tarzının ölçüsüz prelüdlerinin aksine İngiliz Süitleri'ndeki prelüdler katı ölçülere göre oluşturulmuştur.

Süitler

Süit No. 1 La Majör, BWV 806

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante I & II
  • Double I & II
  • Sarabande
  • Bourrée I & II
  • Gigue

Süit No. 2 la minör, BWV 807

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante
  • Sarabande
  • Bourrée I & II
  • Gigue

Süit No. 3 sol minör, BWV 808

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante
  • Sarabande
  • Gavotte I & II
  • Gigue

Süit No. 4 Fa Majör, BWV 809

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante
  • Sarabande
  • Menuet I & II
  • Gigue

Süit No. 5 mi minör, BWV 810

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante
  • Sarabande
  • Passepied I & II
  • Gigue

Süit No. 6 re minör, BWV 811

  • Prelüd
  • Allemande
  • Courante
  • Sarabande & Double
  • Gavotte I & II
  • Gigue

İlk süitin iki courante ve iki çift (double) bölümü olması alışılmadık bir durumdur. Bu süit aynı zamanda diğer beş süitin planından da ayrıdır, çünkü başlangıç bölümü kısa ve Charles Dieupart'ın bir süitinden bir temaya dayanmaktadır. Bu serideki diğer beş süitin prelüdleri, konçerto grosso türünün allegro biçimine dayanmaktadır.

Önemli kayıtlar

Klavsen ile

  • Wanda Landowska (No. 2, 3 & 5, Pearl, 1928–35)
  • Ralph Kirkpatrick (Archiv Produktion, 1956)
  • Helmut Walcha (EMI Electrola, 1959)
  • Martin Galling (Murray Hill, 1970 [1964'te kaydedildi])
  • Kenneth Gilbert (Harmonia Mundi, 1981)
  • Zuzana Růžičková (Supraphon/Eterna, 1981)
  • Christiane Jaccottet (Saphir/Disky, 1982)
  • Gustav Leonhardt (Virgin, 1984)
  • Huguette Dreyfus (Archiv Produktion, 1974, 1990)
  • Colin Tilney (Music&Arts, 1993)
  • Trevor Pinnock (Archiv Production, 1992)
  • Peter Watchorn (Musica Omnia, 1997)
  • Pascal Dubreuil (Ramée, 2013)
  • Ketil Haugsand (Simax Classics, 2014)

Piyano ile

  • Walter Gieseking (Nos. 2–4 & 6, Music & Arts, 1950)
  • Alexander Borovsky (Vox, 1952)
  • Tatiana Nikolayeva (Nos. 1 & 4, Scribendum, 1965)
  • Friedrich Gulda (Nos. 2 & 3, Andante, 1969–70)
  • Wilhelm Kempff (No. 3, Deutsche Grammophon, 1975)
  • Glenn Gould (Columbia/Sony, 1977)
  • Mieczysław Horszowski (No. 3, Pearl, 1979; No. 2, Arbiter, 1984; No. 5, RCA Japan, 1987)
  • Ivo Pogorelić (Nos. 2 & 3, Deutsche Grammophon, 1985)
  • András Schiff (Decca, 1988, 2003 Live in Hungary)
  • Wolfgang Rübsam (Naxos, 1995)
  • João Carlos Martins (Concord Concerto / Labor Records / Tomato Music, 1995-1996)
  • Rosalyn Tureck (No. 3, Video Artists International, 1993)
  • Murray Perahia (Sony Classics, 1997)
  • Robert Levin (Hänssler, 1999)
  • Martha Argerich (No. 2, Deutsche Grammophon, 1979)
  • Ivo Janssen (Void, 2000)
  • Angela Hewitt (Hyperion, 2003)
  • Sviatoslav Richter (Delos, 2004)
  • Vladimir Feltsman (Nimbus, 2005)
  • Ramin Bahrami (Decca, 2012)
  • Piotr Anderszewski (No. 6, Erato/Warner Classics, 2004)
  • Piotr Anderszewski (Nos. 1, 3 & 5, Warner Classics, 2014)

Kaynakça

  1. ^ "'English' suites, BWV 806-811". Netherlands Bach Society. 13 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2021. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Johann Sebastian Bach</span> Alman klasik müzik bestecisi

Johann Sebastian Bach, Alman barok müzik bestecisi ve orgcudur.

<span class="mw-page-title-main">Georg Philipp Telemann</span> Alman Barok akımına bağlı müzisyen, besteci ve virtüöz

Georg Philipp Telemann, Alman müzisyen, besteci ve çeşitli enstrümanların virtüözü. Besteleri Alman barok stilindedir.

<span class="mw-page-title-main">George Frideric Handel</span>

Georg Friedrich Händel, müzik tarihine opera, oratoryo, kantata, düet gibi vokal eserleriyle geçen Alman klasik batı müziği bestecisidir.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Brahms</span>

Johannes Brahms Alman piyanist, orkestra şefi ve 19. yüzyılın ikinci yarısının en önemli Romantik dönem bestecilerindendir. Hamburg'da Lutheran bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve profesyonel yaşamının çoğunu Viyana'da geçirdi. Bazen Johann Sebastian Bach ve Ludwig van Beethoven ile müziğin "Üç B"sinden biri olarak gruplandırılır, bu yorum aslında on dokuzuncu yüzyıl orkestra şefi Hans von Bülow tarafından yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">İdil Biret</span> Türk piyanist

İdil Biret,, Türk piyano sanatçısı.

<span class="mw-page-title-main">Füg</span> müzikte iki ya da daha fazla ses için bir kontrpuantal bir besteleme tekniği

Füg, müzikte iki ya da daha fazla ses için kontrpuantal bir besteleme tekniğidir. Başlangıçta sunulan bir konu farklı aralıklarda tekrarlanır ve bu durum eser boyunca sıklıkla devam eder.

<span class="mw-page-title-main">La minör keman konçertosu (Bach)</span>

Keman, Yaylı Çalgılar ve Sürekli Bas için BWV 1041 eser sayılı la minör Konçerto, Johann Sebastian Bach Köthen'de Prens Leopold'un sarayında müzik yöneticisi iken, keman ve diğer çalgılar için sonat, süit, konçerto ve benzeri birçok çalgısal eser yazmıştır. Keman konçertolarını da 1717-1723 yıllarında yazdığı düşünülmektedir. Eserin orijinal el yazması partitürü kayıptır fakat 1730'lu yıllara ait çalgısal partilerinin besteciye ait el yazmaları günümüze ulaşmıştır. Bu kopyalar eserin yazıldığı gerçek tarih konusunda müzikologları düşündürmüş ve sürekli farklı argümanların ortaya atılmasına neden olmuştur. Bach 1730'lu yıllarda Leipzig'de, Collegium Musicum orkestrasının direktörlüğünü yapmakta iken, eseri solo klavsen ve yaylılar için bir ton aşağı aktararak yeniden düzenlemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Alessandro Scarlatti</span> İtalyan besteci

Alessandro Scarlatti, özellikle opera eserleri ve oda kantataları ile ünlü olan İtalyan Barok dönem klasik batı müziği bestecisidir. Napoli ekolu opera janrının bulucusu olduğu kabul edilir. Oğulları Domenico Scarlatti ve Pietro Filippo Scarlatti de tanınmış klasik batı müziği bestecileridir.

<span class="mw-page-title-main">Erich Wolfgang Korngold</span> Amerikalı besteci (1897 – 1957)

Erich Wolfgang Korngold Avusturya-Macaristan İmparatorluğu asıllı ve sonra ABD vatandaşlığına geçmiş müzisyen ve besteci. Özellikle romantik müzik ve sinema film müziği besteleri ile tanınmıştır. Max Steiner ve Alfred Newman gibi bestecilerle birlikte Amerikan Hollywood film endüstrisi için film müziğini ortaya çıkartan ve geliştiren bestecidir. Yaşamının sonuna doğru uzmanlaştığı beste akımı ve katkı yaptığı müzik janrı pek değerli olarak görülmemekteydi. Fakat son yıllarda müziksel katkıları tekrar değerlendirilmiş ve eserlerine yeniden yakın bir ilgi doğmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Partita no.2, re minör, BWV 1004</span>

Partita no.2, re minör, BWV 1004, Johann Sebastian Bach tarafından, kendisi tarafından çokça kullanılan partita türünde keman için yazılmış eser.

<i>İyi Düzenlenmiş Klavye</i>

İyi Düzenlenmiş Klavye, BWV 846–893, Johann Sebastian Bach'ın solo klavye için 24 majör ve minör anahtarın hepsinde bestelediği iki setten oluşan prelüd ve füg derlemesi. Bach'ın yaşadığı dönemde Clavier (klavye), çeşitli klavyeli çalgıları belirtmek için kullanılan genel bir isimdi; bu genel kullanıma klavsen, klavikord ve org da dahildi.

<span class="mw-page-title-main">Trevor Pinnock</span>

Trevor David Pinnock CBE İngiliz klavsenist ve orkestra şefidir.

The English Concert, Londra merkezli dönem çalgılarıyla çalan bir Barok orkestradır. 1972 yılında kurulan ve klavsenci Trevor Pinnock tarafından 30 yıldan fazla süre yönetilmiş olan orkestra, daha sonra kemancı Andrew Manze ve ardından İngiliz klavsenci Harry Bicket ile çalışmalarına devam etmiştir. En önemli barok eserleri Deutsche Grammaphone şirketinin Archiv Produktion etiketi ile kaydetmiş ve dönemsel icralarıyla tüm dünyada tanınan ve popüler bir topluluk haline gelmiştir. Aynı zamanda grubun solist üyeleri ile barok ve erken klasik dönemin oda müziği eserlerini de Members of th English Concert (The English Concert Üyeleri) olarak yine aynı firma ile kaydetmişlerdir. Kuruluşundan itibaren uzun yıllar baş kemancılık görevini Simon Standage yapmış daha sonra aynı görevi Peter Hanson, Rachel Podger ve son olarak Nadja Zwiener Eylül 2007'den bu yana devam ettirmektedir.

<span class="mw-page-title-main">L'estro armonico</span>

L'estro armonico, Op. 3, İtalyan besteci Antonio Vivaldi'nin ilk olarak 1711'de Amsterdam'da yayınlanan yaylı çalgılar için 12 konçertodan oluşan setin adıdır. Vivaldi'nin Op. 1 on iki trio sonatı ve Op. 2 on iki keman sonatı, sadece sonat biçimde eserler içeriyordu, bu yüzden L'estro Armonico bestecinin yayımlanan ilk konçerto derlemesi olma özelliğini de taşımaktadır. Ayrıca ilk kez bir İtalyan yayın evi yerine yabancı bir yayın evi olan Estienne Roger'ı seçti. Her konçerto sekiz partili şekilde basılmıştır: 4 keman, 2 viyola, viyolonsel ve sürekli bas.

Johann Sebastian Bach'ın BWV 1041-1043 keman konçertoları ve BWV 1046-1051 Altı Brandenburg Konçertosu orijinal çalgılamalarıyla bugüne dek ulaşmıştır. Klavsen konçertoları çoğunlukla diğer solo çalgılar (keman, obua, flüt vb.) için yazılmış (önceki) konçertoların uyarlamalarıdır. Klavsen konçertolarından bazıları, diğer solo çalgılar için konçertoların bugünkü orijinal versiyonları ile örtüşürken bazı klavsen konçertolarının başka bir versiyonu bulunmamaktadır, bu da her bir klavsen konçertosunun önceki bir solo çalgı versiyonundan uyarlandığını düşündürmektedir (Ör: BWV 1057 ve 1054 sayılı klavsen konçertoları, 1041 ve 1042 sayılı keman konçertolarının bir ton aşağı aktarılarak yeniden düzenlenmiş versiyonları iken 1055 ve 1056 sayılı klavsen konçertosunun klavsen harici bir solo çalgı için versiyonu bulunmamaktadır).

<span class="mw-page-title-main">Solo Keman için Sonat ve Partitalar (Bach)</span>

Solo keman için sonat ve partitalar Johann Sebastian Bach'ın 1720'li yıllarda Köthen'de yazdığı düşünülen, altı başlıktan oluşan eserdir. Bazen, Bach imzalı el yazmasındaki başlıklarına uygun olarak, İngilizcede solo keman için sonatlar ve partiler olarak anılırlar: Bach zamanında Almanca konuşulan bölgelerde "Partia" yaygın olarak kullanılırken, 1879 Bach Gesellschaft baskısında o zamana kadar standart hale gelen bu sete İtalyanca "partita" olarak tanıtılmıştır. Eser üç kilise sonatı ve dans bölümlerinden oluşan üç partitadan oluşur. İkinci partita, son bölümü solo keman için yazılmış en ustalıklı ve duygulu bölüm olan Chacone ile bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Mélanie Bonis</span> Fransız besteci (1858 – 1937)

Mélanie Hélène Bonis, bilinen adıyla Mel Bonis, Fransız geç romantik dönem bestecisi. Solo ve dört el piyano, org parçaları, oda müziği, melodiler, koro müziği ve orkestra için çalışmalar dahil olmak üzere 300'den fazla eser besteledi. Öğretmenleri Cesar Franck, Ernest Guiraud ve Auguste Bazille'in de bulunduğu Paris Konservatuvarı'na katıldı.

<i>Peer Gynt</i> (Grieg)

Peer Gynt, Op. 23, Henrik Ibsen'in 1867'de yazdığı tiyatro oyununa, Norveçli besteci Edvard Grieg'in 1875'te yazdığı müzik. 24 Şubat 1876'da Christiania'da oyunla birlikte prömiyerini yaptı.

Klasik Müziğin En Büyük 50 Parçası, Londra Filarmoni Orkestrası tarafından şef David Parry ile kaydedilen klasik eserlerden bir seçkidir. Londra'daki Abbey Road Studios, Royal Festival Hall ve Henry Wood Hall'da kaydedilen albüm, Kasım 2009'da dijital formatta ve 2011'de 4'lü CD set olarak yayınlandı. Klasik Müziğin En Büyük 50 Parçası 200.000'den fazla kopya sattı ve üç yılı aşkın süredir iTunes'daki en iyi 10 klasik albümden biri olarak geçirdi.

<span class="mw-page-title-main">Viyolonsel Süitleri, BWV 1007-1012 (Bach)</span>

Viyolonsel süitleri BWV 1007-1012, Johann Sebastian Bach'ın 1717-23 yılları arası bir tarihte yazıldığı düşünülen solo viyolonsel altı süit içeren bir kompoisyonudur. Viyolonsel için yazılmış en sık icra edilen ve tanınan solo eserlerdendir. Bach muhtemelen Köthen'de Kapellmeister olarak görev yaptığı dönemde bestelemiştir. Bach'ın ikinci karısı Anna Magdalena Bach'ın el yazması kapağında verilen başlık 'Suites à Violoncello Solo senza Basso'dur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.