Zosimus (papa)
| Aziz Papa Zosimus | |
|---|---|
| Roma Piskoposu | |
 | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Papalık başlangıcı | 18 Mart 417 |
| Papalık bitişi | 26 Aralık 418 |
| Önce gelen | I. Innocentius |
| Sonra gelen | I. Bonifatius |
| Doğum | Mesoraca, Calabria |
| Ölüm | 26 Aralık 418 Roma, Batı Roma İmparatorluğu |
| Oruç günü | 27 Aralık |
Papa Zosimus, 18 Mart 417'den 26 Aralık 418'deki ölümüne kadar Roma Piskoposudur.[1] Mesoraca, Calabria'da doğmuştur.[2] Huysuz öfkesi, öldüğünde din adamlarının büyük ölçüde bölünmüş olduğu Roma da dahil olmak üzere Galya, Afrika ve İtalya'da katıldığı tüm tartışmaları renklendirdi.[3]
Aile geçmişi
Liber Pontificalis'e göre Zosimus bir Yunan'dı ve babasının adı Abramius'tu. Tarihçi Adolf von Harnack, bundan ailenin Yahudi kökenli olduğu sonucuna varmıştır,[4] ancak bu, Louis Duchesne tarafından reddedilmiştir.[5]
Papalık
Zosimus'un Roma piskoposu olarak kutsanması 18 Mart 417'de gerçekleşti. Festivale, III. Constantius tarafından görevden alınan Arles Piskoposu Héros'un yerine o görüşe göre yetiştirilen Arles Piskoposu Patroclus katıldı.[6] Patroclus, yeni papanın güvenini hemen kazandı; 22 Mart gibi erken bir tarihte, kendisine Galya eyaletleri Viennensis ve Narbonensis I ve II'nin tüm piskoposları üzerinde bir metropolün haklarını veren bir papalık mektubu aldı. Ayrıca, Galya'nın tamamı için bir tür papalık vekili yapıldı ve hiçbir Galyalı din adamının, yanında Patroclus'tan bir kimlik belgesi getirmeden Roma'ya gitmesine izin verilmedi.
400 yılında Arles, Galya sivil Piskoposluğunun baş hükûmet yetkilisi olan "Prefectus Praetorio Galliarum" un ikametgâhı olarak Trier'in yerine geçmişti. Komutan Konstantin'in desteğini alan Patroclus, bu fırsatı Zosimus'u fikirlerine kazanarak yukarıda belirtilen üstünlük konumunu kendisine sağlamak için kullandı. Viyana, Narbonne ve Marsilya piskoposları, Arles'in piskoposluk alanının genişlemesini haklarının ihlali olarak gördüler ve Zosimus'tan birkaç mektup gelmesine neden olan itirazlarda bulundular. Ancak anlaşmazlık, Papa I. Leo'nun vasiyetine kadar çözülmedi.
Pelagianizm ile Yüzleşme
Pelagianizm'in bir savunucusu olan ve önceki Papa I. Innocentius tarafından mahkûm edilmiş olan Caelestius, Konstantinopolis'ten kovulduktan sonra yeni papaya başvurmak için Roma'ya geldi. 418 yazında Zosimus, Caelestius'un önünde göründüğü Aziz Klement Bazilikası'nda Roma din adamlarıyla bir toplantı düzenledi. Caelestius'un 411'de Kartaca'da mahkûm edilmesine neden olan Milanolu diyakoz Paulinus tarafından hazırlanan önermeler onun önüne kondu. Caelestius, bu önermeleri kınamayı reddetti, aynı zamanda genel olarak Papa Innocent'in mektuplarında açıklanan doktrini kabul ettiğini ilan etti ve onaylanan bir inanç itirafında bulundu. Papa, Caelestius'un davranışıyla kazanıldı ve Innocent tarafından reddedilen yanlış doktrini gerçekten sürdürüp sürdürmediğinin kesin olmadığını ve bu nedenle Zosimus, Afrika piskoposlarının Caelestius'a karşı eylemini çok aceleci bulduğunu söyledi. Bu anlamda hemen Afrika eyaletinin piskoposlarına bir mektup yazdı ve Caelestius'a karşı getirecek bir şeyi olanların iki ay içinde Roma'ya gelmesini istedi.
Pelagius'tan bir inanç itirafı ve özgür irade üzerine yeni bir inceleme aldıktan sonra Zosimus, Roma din adamlarının önünde bu iki yazının da okunduğu yeni bir sinod düzenledi. Meclis, ifadelerin ortodoks olduğunu kabul etti ve Zosimus, Pelagius'u savunan ve aralarında Galya piskoposları Héros ve Lazarus'un da bulunduğu onu suçlayanları azarlayan Afrikalı piskoposlara bir kez daha yazdı. Kartaca Başpiskoposu Aurelius hemen bir sinod topladı ve Zosimus'a papanın sapkınlar tarafından aldatıldığının iddia edildiği bir yanıt gönderdi. Zosimus cevabında, hiçbir şeyi kesin olarak çözmediğini ve Afrika piskoposlarına danışmadan hiçbir şeyi halletmek istemediğini açıkladı. Afrika konseyinin 1 Mayıs 418'de papaya yazdığı yeni sinodal mektubundan ve imparator Honorius'un Pelagians'a karşı attığı adımlardan sonra Zosimus, Pelagianizm ve yazarlarının nihayet mahkûm edildiği Tractoria'sını yayınladı.
Bundan kısa bir süre sonra Zosimus, piskoposları tarafından mahkûm edilen din adamlarının Papalığa başvurma haklarıyla ilgili olarak Afrika piskoposlarıyla bir anlaşmazlığa karıştı. Sicca'lı rahip Apiarius, işlediği suçlar nedeniyle piskoposu tarafından aforoz edildiğinde, Afrika'da tam olarak öngörülen temyiz yolunu dikkate almadan doğrudan papaya başvurdu. Papa itirazı hemen kabul etti ve konuyu araştırmak için itimatnameleri olan elçileri Afrika'ya gönderdi. Potansiyel olarak daha akıllıca olan başka bir yol, Apiarius vakasını önce Afrika'nın kendisindeki olağan başvuru yoluna yönlendirmek olurdu. Zosimus daha sonra, eylemini, gerçekte Sardica Konseyi'nin bir kanunu olan Birinci İznik Konsili'nin tanınmış bir kanonuna dayandırarak başka bir hata yaptı. Roma el yazmalarında Sardica kanonları, bağımsız bir başlık olmadan hemen İznik kanonlarını takip ederken, Afrika el yazmaları yalnızca İznik'in gerçek kanonlarını içeriyordu, bu nedenle Zosimus'un başvurduğu kanon, İznik kanonlarının Afrika kopyalarında yer almıyordu. Bu hata, temyiz konusunda Zosimus'un ölümünden sonra da devam eden ciddi bir anlaşmazlığı ateşledi.
Papanın daha önce bahsedilen yazılarının yanı sıra, Afrika'daki Bizans eyaletinin piskoposlarına görevden alınan bir piskoposla ilgili olarak ve Galya ve İspanya piskoposlarına Priskillianizm ve farklı derecelerdeki papazlık törenleriyle ilgili olarak günümüze ulaşan başka mektuplar da vardır. Din adamları. Liber Pontificalis, Zosimus'a diyakozlar tarafından maniplin takılması[7] ve ülke cemaatlerinde Paskalya mumlarının adanması ve ayrıca din adamlarının meyhaneleri ziyaret etmesini yasaklayan kararnameler atfeder. Zosimus, Duvarların dışındaki Saint Lawrence Bazilikası mezarlığına gömüldü.[8]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Özel
- ^
Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Zosimus". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company. - ^ "Mesoraca Italy: Mesoraca guide, city of Mesoraca, Calabria Italy". www.initalytoday.com. 4 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2018.
- ^ Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Zosimus". Encyclopædia Britannica. 28 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 1044.
- ^ Adolf von Harnack, Sitzungsberichte der Berliner Akademie, 1904, 1050
- ^ Louis Duchesne, Histoire ancienne de l'église, Tome III, deuxième édition (Paris: Fontemoing 1910), p. 228, note.
- ^ Patroclus of Arles is not to be confused with Bishop Patroclus of Marseille, who claimed to be metropolitan of Gallia Narbonensis Secunda, a matter dealt with by Pope Zosimus in a letter of 29 September 417. Philipp Jaffé (1885). Regesta pontificum Romanorum: ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII (Latince). Tomus I (altera bas.). Leipzig: Veit. ss. 49, no. 334.
- ^ Duchesne, Liber Pontificalis, I, p. 225 note 2, rejects the notion that the palleis linostimis is the same as the mappula.
- ^ Giovanni Battista de Rossi, Bulletino di arch. christ., 1881, 91 sqq. Carmelo Lo Re (1998). Papa S. Zosimo di Castel Reazio: un santo calabrese, riformatore, padre occidentale della Chiesa dimenticato (İtalyanca). Soveria Mannelli (CZ): Calabria Letteraria Editrice. s. 268.
- Genel
- Dalmon, L. (2009), "Le Pape Zosime et la tradition juridique romaine," Eruditio Antiqua 1 (2009) 141–154. (Fransızca)
- Duchesne, Louis (1886). Le Liber Pontificalis (Fransızca ve Latince). Tome premier. Paris: E. Thorin. ss. 225-226.
- Fleury, Claude (1843). Newman, John Henry (Ed.). The Ecclesiastical History, from A.D. 400, to A.D. 429, Translated, with Notes. Oxford: John Henry Parker. ss. 23-24, 42-55.
- Lamberigts, M. (1992), "Augustine and Julian of Aeclanum on Zosimus," Augustiniana 42 (1992) 311–330.
- Loomis, Louise Ropes (tr.), (Ed.) (1916). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). I. New York: Columbia University Press. ss. 88-89. 1 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2022.
- Marcos, Mar (2013). "Papal Authority, Local Autonomy, and Imperial Control: Pope Zosimus and the Western Churches," in: Fear, Andrew; Urbiña, José Fernández; Marcos Sanchez, Mar (edd.) (2013). The Role of the Bishop in Late Antiquity: Conflict and Compromise. Londra: A&C Black/Bloomsbury Group. ss. 145-166. ISBN 978-1-78093-217-0.
- Palanque, J. R. (1935), "Les dissensions des églises des Gaules à la fin du IVe Siècle et la date du concile de Turin," Revue d'histoire de l'église de France 31 (1935)[], 481–501. (Fransızca)
Dış bağlantılar
- Opera Omnia by Migne Patrologia Latina 17 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
