İçeriğe atla

Ziya Nur Aksun

Ziya Nur Aksun
Doğum29 Mayıs 1930
Konya, Türkiye
Ölüm6 Eylül 2010
İstanbul
Defin yeriKaracaahmet Mezarlığı, İstanbul
MeslekTarihçi
EğitimHukuk

Ziya Nur Aksun (29 Mayıs 1930, Konya - 6 Eylül 2010, İstanbul), Türk tarihçi, hukukçu, matbaacı, yayıncı.

Eserlerinden çok sohbetleriyle tanınmış; Osmanlı ve İslam tarihi hakkında bilgisi ile birçok kişiyi etkilemiş bir tarihçidir. Kimi kaynaklarda "Bilge tarihçi" olarak anılır.[1][2]

Yaşamı

29 Mayıs 1930 tarihinde Konya'da dünyaya geldi. İlk, orta ve lise öğrenimi aynı şehirde yaptı. Liseyi birincilikle bitirdiği için İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi'ne imtihansız kabul edildi.[3] Ertesi yıl Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde geçti. Ankara’daki öğrencilik yıllarında Said-i Nursi ile tanıştı, eserlerini okudu ve yaydı.[4] Daha sonra tüm ilgisini Osmanlı tarihine yöneltti. Hukuk öğrenimini 1955 yılında tamamladı. Avukatlık stajını tamamladıktan sonra Konya Barosuna kaydoldu.

1956'dan itibaren yaşamını İstanbul’da sürdüren Yusuf Ziya Aksun, üniversite ders kitapları basan bir matbaa kurarak iş hayatına başladı. 1960’lar ve 1970'lerin başında devrin muhafazakâr entelektüellerinin toplanma mekanı olan Beyazıt’taki Marmara Kıraathanesi’nde ülkenin yakın tarihine ilişkin konuşmaları ile tanındı.[5] Ülkücü hareket mimarlarından Dündar Taşer ve Erol Güngör ile sohbetlerini derleyerek 1974 yılında “Z.N” rumuzu ve “Dündar Taşer'in Büyük Türkiyesi” adıyla yayımladı. Aynı yıl, II. Meşrutiyet dönemi felsefecisi Filibeli Ahmed Hilmi’nin “İslam Tarihi” adlı eserini sadeleştirdi; geniş bir biyografi ile birlikte yayımladı. Bu iki eseri dışında Diriliş dergisinde Z.N. rumuzuyla makaleler yazdı.

1965-1976 yılları arasında Osmanlı Tarihi üzerine bir eser üzerine çalıştı. Ancak bu eseri bitiremedi. 1976 yılında felç geçiererek konuşma ve yazma yeteneğini yitirdi. Sol eliyle resim yaparak duygu ve düşüncelerini paylaşmaya başladı. Genellikle cami, medrese gibi dini yapıları resmeden yağlı boya tablolar yaptı.[4] Bakımını, 34 yıl boyunca gazeteci kardeşi Belma Aysun üstlendi.

Yarım kalan "Osmanlı Tarihi" adlı eseri 1995 yılında dört cilt halinde yayımlandı. “Gayri Resmi Tarihimiz” adlı eseri 1997’de basıldı. Güzel sanatlara yeteneği, şiir ve müziğe hayranlğıyla da tanınan Aysun, 2001 yılında Türkiye Yazarlar Birliği tarafından Türk tarihi üzerine çalışmalarıyla üstün hizmet dalında Yılın Kültür Adamı seçildi.[6]

Tarihçi, 6 Eylül 2010’da İstanbul’da hayatını kaybetti. Şakirin Camii’nde kılınan cenaze namazının ardından Karacaahmet Mezarlığı’nda toprağa verildi.

Eserleri

Kaynakça

  1. ^ Bilge Tarihçi Ziya Nur Aksun’u Kaybettik, Mirhaber, 06.10.2010
  2. ^ Malkoç, Nihat. "Bilge Tarihçi: Ziya Nur Aksun". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Şubat 2016. 
  3. ^ "Ömer Özcan Bediüzzaman'ın neşriyat yardımcısıydı, Risale Haber, 07.09.2010". 8 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2010. 
  4. ^ a b "Mehmet Nuri Yardım, Tarihi Yazan ve Resmeden Adam, Yusufiye.net, 29.06.2008". 14 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2010. 
  5. ^ "Umran Ay, O, fetih devirlerinden gelmişti, Dunyabizim.com, 17.03.2010". 6 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2010. 
  6. ^ Bilge Tarihçi Ziya Nur Aksun Anıldı, Samanyoluhaber.com, 08.01.2010

İlgili Araştırma Makaleleri

Bayram Paşaya da Ladikli Bayram Paşa olarak da bilinir, IV. Murad saltanatında 2 Şubat 1637 - 26 Ağustos 1638 tarihleri arasında bir yıl altı ay yirmi iki gün sadrazamlık yapmış bir Osmanlı devlet adamıdır. Aynı zamanda I. Ahmed'in kızı Hanzade Sultan'ın eşidir. İstanbul'un Bayrampaşa ilçesi onun adını taşımaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Abbas Sayar</span> Türk romancı ve şair

Nail Abbas Sayar, Türk köy edebiyatında eserler vermiş olan Türk romancı ve şair.

<span class="mw-page-title-main">Mehmed Niyazi Özdemir</span>

Mehmed Niyazi Özdemir, Türk tarihçi, yazar ve mütefekkir.

<span class="mw-page-title-main">Rabia Şermi Kadınefendi</span> III. Ahmedin eşi ve I. Abdülhamidin annesi

Râbi'â Şerm-î Kadınefendi, Osmanlı padişahı I. Abdülhamit'in annesi ve Sultan III. Ahmet'in eşi.

Bahaeddin Özkişi, Türk öğretmen ve yazar.

Senail Özkan, Türk yazar ve araştırmacı.

<span class="mw-page-title-main">II. Mehmed</span> 7. Osmanlı padişahı (1444–1446; 1451–1481)

II. Mehmed veya bilinen adıyla Fatih Sultan Mehmed ya da kısaca Fatih, Osmanlı İmparatorluğu'nun 7. padişahıdır. İlk olarak 1444–1446 yılları arasında kısa bir dönem, daha sonra 1451'den 1481 yılındaki ölümüne kadar 30 yıl boyunca hüküm sürdü. 29 Mayıs 1453 tarihinde İstanbul'u fethetti ve yaklaşık bin yıllık Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu'na son verdi. Fetihten sonra "Fâtih" ünvanıyla anılmaya başladı. Bu olay, birçok uzman kişi tarafından Orta Çağ'ın sonu ve Yeni Çağ'ın başlangıcına neden olan tarihî olaylardan biri olarak görülmektedir. Ayrıca bu vesileyle İslam peygamberi Muhammed'in konuyla ilgili "Konstantiniyye elbet fetholunacaktır. Onu fetheden komutan ne güzel komutan, onu fetheden ordu ne güzel ordudur." hadisine nâil olduğu için günümüzde Müslüman dünyasının bir kesiminde "kahraman" olarak görülmektedir.

Sevinç Çokum,, Türk Hisarcılar akımı temsilcilerinden. Hikâye, roman ve senaryo yazarı.

Ebuishakzade Mehmed Esad Efendi, bir Osmanlı şeyhülislamı, şair, besteciydi.

Ruzname-i Ceride-i Havadis,, Osmanlı döneminde günlük olarak yayınlanmaya başlayan ilk Türkçe gazetedir. İngiliz asıllı William Churchill tarafından kurulan haftalık Ceride-i Havadis gazetesinin günlük sürümü niteliğindedir. 1846 yılında ölen william Churchill'in oğlu Alfred Black Churcill babasının işlerini devraldığında başka Türkçe gazeteler de yayına başlamıştı. Rekabet ortamı oluştuğu için Churchill, 1860 yılının Ekim ayında haftalık Ceride-i Havadis'in yanında Ruzname adıyla bir ek vermeye başladı. Ancak bu ek, daha sonra başlı başına bir gazeteye dönüştü. 25 Eylül 1865'te adı Ruzname-i Ceride-i Havadis olarak değişti.

<span class="mw-page-title-main">Rum Mehmet Paşa Camii</span>

Rum Mehmet Paşa Camii ya da Rumi Mehmet Paşa Camii, İstanbulun Üsküdar ilçesinde yer alan, Osmanlı döneminden kalma tarihî bir ibadethanedir. Rum asıllı Osmanlı veziri Rum Mehmet Paşa tarafından yaptırılmıştır. Osmanlı İmparatorluğu döneminde İstanbul'un Anadolu Yakası'na yaptırılan ilk cami olma özelliğini taşımaktadır. Ters T planlı, zaviyeli bir camidir. İki yanında ikişerden toplam dört oda bulunmaktadır. Sağdaki odalar geçişlidir. Soldaki büyük oda mutfak olarak düzenlenmiştir. Yapımına 1469 yılında başlanan cami, 2 yıllık inşaat sürecinin ardından 1471 yılında tamamlanarak ibadete açıldı. Cami, mimari olarak Bizans ve Osmanlı esintilerini bir arada taşımaktadır. Cami son kapsamlı onarımını 1953 yılında geçirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Canberdi Gazâlî İsyanı</span>

Canberdi Gazâlî İsyanı, Osmanlı İmparatorluğu'na bağlı Şam Eyaleti'nin Beylerbeyi Canberdi Gazâlî tarafından 1521 yılında çıkarılan isyandır.

<i>Yolların Sonu</i>

Yolların Sonu, Hüseyin Nihal Atsız'ın 1946 yılında yayınlanan şiir kitabıdır. Hüseyin Nihal Atsız bu kitapta bütün şiirlerini toplamıştır. Kitabın ismi, Yolların Sonu adlı şiirden gelmektedir. Kitap, Barıman Yayınevi'den 1946 yılında çıkmıştır.

Bu maddede, Osmanlı padişahlarının anneleri listelenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı-Safevî Savaşı (1548-1549)</span> 1548-1549 yılları arasında Osmanlı ve Safevîler arasında gerçekleşmiş savaş

1548-1549 Osmanlı-Safevî Savaşı, 29 Mart 1548 tarihinde I. Süleyman ordusuyla İstanbul'dan hareket edip bir yıl boyunca sürdürdüğü seferin adıdır.

<span class="mw-page-title-main">Petru Rareș</span>

IV. Petru Rareș (1487-1546), 1527'den 1538'e ve 1541'den 1546'ya kadar süren dönem içerisinde Boğdan Voyvodası'dır. Osmanlı'ya karşı tutumu I. Süleyman'a Boğdan Seferi'ni açtırmış voyvodalığı alınmışssa da üç yıl içerisinde yeniden görevine getirilmiş ve 5 yıl boyunca isyan etmeden Osmanlı Sultanı I. Süleyman'a bağlı kalmıştır. 1546'da ölmüştür.

Şehzade Abdullah, Osmanlı Padişahı I. Süleyman'ın Hürrem Sultan'dan olan ikinci oğlu.

<span class="mw-page-title-main">Eski Saray</span>

Eski Saray ya da Sarây-ı Atîk-i Âmire, İstanbul ili Fatih ilçesine bağlı Beyazıt mahallesinde Süleymaniye Camii ile Bayezid Camii arasında İstanbul Üniversitesi ana yerleşkesi içerisinde Osmanlı döneminde İstanbul'da inşa edilmiş ilk saray.

İsmihan Kaya Sultan, Osmanlı hükümdarı Sultan IV. Murat Han'ın kızı.

Hoşyar Kadın ya da Huşyar Kadın, Osmanlı Padişahı II. Mahmud'un ikinci kadınıdır.