İçeriğe atla

Yunan milliyetçiliği

Yunanistan bayrağı

Yunan milliyetçiliği ya da Hellen milliyetçiliği Yunanların ve Yunan kültürünün milliyetçiliğine atıfta bulunmaktadır.[1] Bir ideoloji olarak, Yunan milliyetçiliği, modern öncesi çağlardan beri ortaya çıkmış ve evrimleşmiştir.[1] 18. yüzyıldan başlayarak, Yunan Kurtuluş Savaşı'nda (1821-1829) Osmanlı İmparatorluğu aleyhine sonuçlanan önemli bir siyasi hareket haline geldi.[1] Bugün Yunan milliyetçiliği, Yunan-Türk arasındaki Kıbrıs meselesinde önemini koruyor.[1]

Tarihçe

Theodoros Vryzakis'in "Minnettar Hellas" adlı tablosu.

Panhellenik alanların kurulması, Yunan milliyetçiliğinin büyümesi ve benlik bilincinde önemli bir bileşen olarak görev yapmıştır. MS 5. yüzyılda Yunan-Pers Savaşları sırasında, Yunan milliyetçiliği, bazı Yunan devletleri hala İran İmparatorluğu ile müttefik oldukları için esas olarak bir siyasi gerçek yerine bir ideoloji olarak kuruldu. Bizans imparatorluğu, Paleologi hanedanı tarafından yönetildiğinde (1261-1453) antik Yunan'a geri dönerek eşlik eden yeni bir Yunan vatanseverliği dönemi ortaya çıktı. O sırada bazı tanınmış kişiler İmparatorluk unvanını "basileus ve Romalıların otokratları" unvanından "Hellenlerin İmparatoru"na değiştirmeyi de önerdi. Görkemli geçmişe yönelik bu coşku, modern Yunan devletinin dört yüzyıl sonrasında Osmanlı İmparatorluğunun egemenliğinden çıkmasına yol açan harekette güçlü bir unsurdu.

Enosis (Yunan nüfusunun yaşadığı bölgelerin daha büyük bir Yunan devletine dahil edilmesi) isteyen popüler hareketler Girit (1908), İyon Adaları (1864) ve Dodecanese'nin (1947) Yunanistan'a katılımıyla sonuçlandı. Enosis çağrısı da İngiliz Yönetimindeki Kıbrıs siyasetinin bir özelliği idi. Savaşlar boyunca, bazı Yunan milliyetçileri Ortodoks Hristiyan Arnavutları, Arumenleri ve Bulgarları Yunan ulusuna asimile edilebilecek topluluklar olarak gördüler. Yunan irredentizmi olan "Megali İdea", Türk-Yunan Savaşı'nda (1919-1922) geriledi. O zamandan beri, Türk-Yunan ilişkileri, Türklerin Kıbrıs'ı yönetim altına alması ile sonuçlanan Yunan ve Türk milliyetçiliği arasındaki gerginlikle karakterize edildi (1974).

Milliyetçilik, Yunan devletinin ilk yüzyılı ve yarısı boyunca Yunan siyasetinde önemli bir rol oynadı. Geçmiş ve bugünkü milliyetçi partiler şunları içerir:

  • Milliyetçi Parti (1865-1913) (yok)
  • Özgür Düşünceliler Partisi (1922-1936) (yok)
  • Yunan İttifakı (1951-1955) (yok)
  • 4 Ağustos Partisi (1965-1977) (yok)
  • Ulusal Uyum (1977-1981) (yok)
  • Helenizm Partisi (1981-2004) (yok)
  • Ulusal Siyasi Birlik (1984-1996) (yok)
  • Helenik Cephe (1994-2005) (yok)
  • Cephe Hattı (1999-2000) (yok)
  • Yurtsever İttifak (2004-2007) (yok)
  • Halkın Ortodoks İttifakı (2000-aktif)
  • Ulusal Cephe (2012-aktif)
  • Altın Şafak (1980-aktif)
  • Bağımsız Yunanlar (2012-aktif)
  • Ulusal Birlik İttifakı (2011-aktif)

Kaynakça

  1. ^ a b c d Grosby, Steven Elliott (2005). Nationalism : a very short introduction. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0192840981. 

Ayrıca bakınız

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Panslavizm</span> Fikir akımı

Panslavizm, 19. yüzyılın ortalarında kristalize olmuş bir hareket olup Slav halkının bütünlüğünü ve birliğini ilerletmekle ilgilenen siyasi bir ideolojidir. Ana etkisi, Slav olmayan imparatorlukların yüzyıllar boyunca Güney Slavları yönettiği Balkanlar'da ortaya çıkmıştır. Bunların başlıcaları Bizans İmparatorluğu, Avusturya-Macaristan, Osmanlı İmparatorluğu ve Venedik'ti. Panslavizm terimi ilk kez 1826 yılında J.Herkel tarafından kullanılmıştır. Pan-Cermenizm'den etkilenen Panslavizmin çıkışının temelinde Kırım Savaşı'nın ardından daha belirgin hale gelen Avrupa karşıtlığı yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Milliyetçilik</span> siyasi akım

Milliyetçilik ya da ulusçuluk, belirli bir milletin çıkarlarını, özellikle egemenliğini ve özyönetimini kazanmayı, daha sonra bunu ilelebet sürdürmeyi amaçlayan ideolojik fikir hareketi. Milliyetçilik, her ulusun kendisini dışarıdan gelecek olan müdahalelerden bağımsız olarak yönetmesi gerektiğini, ulusun bir yönetim için doğal ve ideal bir temel ve tek haklı politik güç kaynağı olduğunu savunmaktadır. Milliyetçilik, 19. yüzyıl başlarından itibaren Avrupa'da, 20. yüzyıldan itibaren ise tüm dünyada egemen politik düşünce tarzı haline gelmiştir. Bu dönemde dünya politik haritası milliyetçilik ilkelerine göre biçimlendirilmiştir. Günümüzde Anglosakson kültürüne bağlı toplumlarda ve Avrupa Birliği düşüncesini savunan çevrelerde olumsuz bir anlam yüklenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Yunan İsyanı</span> Yunanların, 1821-1829 yıllarında Osmanlı İmparatorluğu egemenliğine karşı başlattığı isyan olayı

Rum İsyanı/Yunan İsyanı,, Yunan Bağımsızlık Savaşı, Yunan İhtilali veya Yunan Devrimi, Yunanların Osmanlı egemenliği ve isyan bölgelerindeki Müslüman halka karşı başlattığı, 1821-1829 yılları arası süren ve Yunanistan'ın Osmanlı Devleti'nden bağımsızlığını kazanmasıyla sonuçlanan bağımsızlık savaşı, devrim ve etnik temizliktir. 1832 yılında imzalanan İstanbul Antlaşması ile Yunanistan'ın bağımsız bir ülke olarak tanınmasıyla sonuçlanmış bağımsızlık sürecidir.

<span class="mw-page-title-main">III. Makarios</span> Kıbrıs Cumhuriyetinin ilk cumhurbaşkanı ve Kıbrıs Ortodoks Kilisesi başpiskoposu

(Başpiskopos) III. Makarios asıl adı Mihail Hristodulu Muskos veya III. Makaryos, Kıbrıs Ortodoks Kilisesi başpiskoposu ve bağımsız Kıbrıs Cumhuriyeti'nin ilk cumhurbaşkanı. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Kıbrıs'ın Yunanistan ile birleşmesi amacıyla başlatılan Enosis hareketinin önderleri arasında yer almıştır.

Üçüncü görüş, II. Dünya Savaşı sırasında Batı Avrupa'da gelişmiş milliyetçi bir politik pozisyondur. Bir ırk veya millet içerisinde yer alan insanlar arasındaki sosyal adalet gibi konulara önem vermektedir. Üçüncü görüş genellikle aşırı milliyetçiliğe ve ırkçılığa varan örneklere sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki siyasi partiler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki siyasi partiler listesi Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki siyasi partilerin listelendiği maddedir.

<span class="mw-page-title-main">Türk milliyetçiliği</span> Türk halkını ulusal veya etnik tanımlarla yücelten ve teşvik eden bir siyasi ideoloji

Türk milliyetçiliği, ulusal veya etnik tanımlarla Türk milletinin ilerlemesini, gelişmesini amaçlayan siyasi bir görüştür. Türkçülük ile aynı olmayıp, içinde Türkçülük dahil olmak üzere çeşitli Türk milliyetçisi ideolojileri barındırır.

<span class="mw-page-title-main">Katalan milliyetçiliği</span>

Katalan milliyetçiliği, Katalonya için daha fazla politik özerklik veya tam bağımsızlığını isteyen siyasi bir harekettir.

<span class="mw-page-title-main">Bask milliyetçiliği</span> Ulusal hareket

Bask milliyetçiliği, Baskların millet olduğunu ileri süren ve Bask kültürel birliğini savunan bir milliyetçilik türüdür. Son yıllarda, Bask milliyetçiliği, ayrılıkçı hareketler ile sıkı sıkıya bağlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Arap milliyetçiliği</span> Siyasi ideoloji

Arap milliyetçiliği, Arap medeniyetini yücelten ve Arap dünyasında siyasi bir birlik hedefleyen bir milliyetçi ideolojidir. Arap milliyetçiliğin ana amacı Arap Denizi'nden Atlantik Okyanusu'na kadar tüm Arap dünyası halklarını birbirlerini ortak dilsel, kültürel, dini ve tarihi miras ile bağlayarak tek bir ulus yaratmaktır. Arap milliyetçiliği Osmanlı İmparatorluğu'nun 20. yüzyılın başlarında zayıflaması ile gelişmiş olup Altı Gün Savaşı'nda Arap ordularının yenilgisinden sonra gözden düşmüştür.

Dini milliyetçilik, milliyetçiliğin belli bir dini inanç veya dogma ile olan ilişkisidir. Bu ilişki iki yöne ayrılabilir: din siyaseti ve dinin siyaset üzerindeki etkisi. Paylaşılan bir din, ulus vatandaşları arasında ortak bir bağ olan birlik duygusuna katkıda bulunur. Dinin diğer bir siyasi yanı, paylaşılan etnisite, dil veya kültür gibi ulusal bir kimliğin desteklenmesidir. Dinin siyasette etkisi, dini fikirlerin günümüzde yorumlanmasının siyasi aktivizme ve harekete ilham veren daha ideolojik; Örneğin, daha katı dini bağlılığın sağlanması amacıyla kanunlar çıkarılmıştır.

1931 Kıbrıs isyanı veya Ekim Olayları 21 Ekim ile Kasım 1931 arasında, İngiliz kraliyet kolonisi olan Kıbrıs'ta gerçekleşen sömürge karşıtı bir ayaklanmadır. Ayaklanmaya adanın Yunanistan ile Enosis'i (Birliğini) savunan Kıbrıslı Rum milliyetçiler öncülük etti. İsyancıların yenilgisi, İkinci Dünya Savaşı'nın başlangıcına kadar sürecek olan baskıcı bir İngiliz yönetimi dönemine yol açtı.

<span class="mw-page-title-main">Ukrayna milliyetçiliği</span>

Ukrayna milliyetçiliği, Ukraynalıları tek bir ulus devlet çatısı altında toplamayı amaçlayan bir ideolojidir. Halihazırdaki Ukrayna devletinin çok köklü bir geçmişi olmasa da kimi tarihçiler Kiev Knezliği'ni Ukrayna'nın ilk nüvesi kabul eder. Ukrayna milliyetçiliğinin kökeni ise Bohdan Hmelnitski önderliğinde Polonya-Litvanya Birliği'ne karşı gerçekleşen isyana dayanmaktadır.

Kıbrıs Helenizmi olarak da bilinen Kıbrıs Rum milliyetçiliği, Kıbrıs ulusunun Rumluğunu vurgulayan bir etnik milliyetçiliktir ve Kıbrıs'ı bir numaralı hedefi olarak Yunanistan'a entegre etmeyi amaçlayan Yunan milliyetçiliğine zıttır. Enosis fikrinden vazgeçen Kıbrıslı Rum milliyetçileri, artık Yunanistan ile yakın ilişkileri olan Kıbrıs Rum kontrolündeki bir devlet, "anavatan" olma hedefine sahipler. Milliyetçiliğin çeşitli fraksiyonları, merkez sağ Demokratik Parti (DİKO), sağcı Yeni Ufuklar, Sosyalistler (EDEK), Kıbrıs Rum Ortodoks Kilisesi ve merkez sağ Demokratik Seferberlik içindeki milliyetçi unsurlar tarafından benimsendi.

<span class="mw-page-title-main">Rus milliyetçiliği</span>

Rus milliyetçiliği, Rus kültürel kimliğini ve birliğini destekleyen bir milliyetçilik biçimidir. Rus milliyetçiliği ilk olarak 19. yüzyılın başlarında öne çıktı ve ortaya çıktığı Rus İmparatorluğu döneminden Sovyetler Birliği'ne ve sonraki süreçte pan-Slavizm ile yakından ilişkili hale geldi. Bununla birlikte, çağdaş tartışmada Rus milliyetçiliği ya bir etnik milliyetçilik biçimi ya da çok ırklı milliyetçilik olarak görülüyor.

<span class="mw-page-title-main">Hırvat milliyetçiliği</span>

Hırvat milliyetçiliği, Hırvatların milliyetini savunan ve Hırvatların kültürel birliğini destekleyen milliyetçiliktir.

<span class="mw-page-title-main">Gürcü milliyetçiliği</span>

Gürcü milliyetçiliği, Gürcistan'ın Rus İmparatorluğu'na bağlı olduğu 19. yüzyılın ortalarında gelişmeye başlayan bir milliyetçilik akımıdır. Rus İmparatorluğu ve Sovyetler Birliği dönemlerinde kültür milliyetçiliği formunda olan Gürcü milliyetçiliği, 1980'lerin sonlarında ve Gürcistan'ın bağımsızlığını ilan ettiği dönemde radikal etnik milliyetçiliğe dönüştü. 2000'lerin ortalarında vatandaşlık odaklı bir milliyetçilik formuna evrildi. Bununla birlikte, birçok Gürcü arasında etnik milliyetçiliğin izleri vardır.

<span class="mw-page-title-main">Millet-i Rûm</span>

Rūm milleti ya da "Roma milleti", Osmanlı İmparatorluğu'ndaki Doğu Ortodoks Hristiyan cemaatinin adıydı. Cemaat, Osmanlı siyasi sistemine tabi olmasına rağmen, belirli bir iç özerkliği vardı.

Osmanlı İmparatorluğu'nda Batılı milliyetçilik anlayışının yükselişi, Osmanlı millet anlayışının çöküşüne neden oldu. Osmanlı İmparatorluğu'nda hakim olan ve dini merkeze aldığı için mevcut millet kavramından farklı olan millet anlayışı, Osmanlı İmparatorluğu'nun gerilemesinde kilit bir faktör oldu.

<span class="mw-page-title-main">Avrupa'da milliyetçiliğin yükselişi</span>

Avrupa'da milliyetçiliğin yükselişinde Fransız Devrimi ve Napolyon Savaşları etkili olmuştur. Amerikalı siyaset bilimi profesörü Leon Baradat'a göre milliyetçilik, insanları kendi ulusal gruplarının çıkarlarıyla özdeşleşmeye ve bu çıkarları korumak için bir ulus-devletin kurulmasını desteklemeye teşvik eder. Bu ideoloji Avrupa'nın dönüşümünde önemli bir rol oynamış, monarşilerin ve yabancı kontrolünün yerini kendi kaderini tayin etme ve ulusal hükûmetlerin kurulmasına yol açmıştır. Almanya ve İtalya gibi bazı ülkeler, ortak bir ulusal kimliğe sahip bölgesel devletlerin birleşmesiyle oluşmuştur. Yunanistan, Sırbistan, Bulgaristan ve Polonya gibi diğerleri ise Osmanlı veya Rus İmparatorluklarına karşı ayaklanmalarla kuruldu. Romanya, 1859'da Boğdan ve Eflak prensliklerinin birleşmesiyle oluşan ve daha sonra 1878'de Osmanlı İmparatorluğu'ndan bağımsızlığını kazanan benzersiz bir örnektir.