Yugoslav Halk Ordusu
| Yugoslav Halk Ordusu | |
|---|---|
| Југословенска народна армија Jugoslavenska narodna armija Jugoslovanska ljudska armada | |
 Amblem (1951-1991) | |
| Kuruluş | 1 Mart 1945 |
| Lağvediliş | 20 Mayıs 1992 |
| Birimler |
|
| Karargâh | Belgrad, Sırbistan |
| Komuta | |
| Yugoslavya Devlet Başkanı | Josip Broz Tito (1945-1980) Kolektif Başkanlık İdaresi (1980-1992) |
| Federal Halk Savunma Bakanı | Kıdemli Orgeneral Života Panić (27 Şubat-20 Mayıs 1992) |
| Yugoslavya Genelkurmay Başkanı | Kıdemli Orgeneral Života Panić (27 Şubat-20 Mayıs 1992) |
| Genel Bilgiler | |
| Askerlik yaşı | 18-65 |
| Zorunlu askerlik | 18 |
| Askere alınması mümkün olan vatandaş sayısı | 12.000.000 (1978), 15-65 yaş arası, yaş 15-49 |
| Etkin personel sayısı | 1990'da 275,341'den az. |
| Rezerve personel sayısı | 1990'da 960.000 rezervin çoğu savaş sırasında bölgesel savunma kapsamında; 1990'da JNA için yedekte 783.037. |
| İlgili maddeler | |
| Tarih | II. Dünya Savaşı On Gün Savaşı Hırvatistan Savaşı Bosna Savaşı |
Yugoslav Halk Ordusu (JNA/ЈНА olarak kısaltılır; Makedonca ve Sırpça: Југословенска народна армија, Jugoslovenska narodna armija; Hırvatça ve Boşnakça: Jugoslavenska narodna armija; Slovence: Jugoslovanska ljudska armada, JLA), Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nin ve 1945'ten 1992'ye kadar olan öncüllerinin ordusuydu.
Kökeni
JNA'nın kökenleri, II. Dünya Savaşı'nın Yugoslav Partizanları sırasında başladı. JNA'nın öncülü olan Yugoslavya Halk Kurtuluş Ordusu, anti-faşist Yugoslavya Halk Kurtuluş Savaşı'nın bir parçası olarak 22 Aralık 1941'de Bosna'nın Rudo kasabasında kuruldu. Yugoslav Partizanları ülkeyi Mihver Devletleri'nden kurtardıktan sonra, bu tarih Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nde resmi olarak Ordu Günü olarak kutlandı.
Mart 1945'te NOVJ, Yugoslav Ordusu olarak yeniden adlandırıldı ve 10. yıldönümünde, 22 Aralık 1951'de "Halk" eklendi.
1948'den sonra Informbiro döneminde Sovyetlerin JNA saflarında sahip olduğu desteğe itiraz edildi. Alt düzey tahminler, ordu personelinin %10-15'inin Sovyet konumunu desteklediğini gösteriyor. Yugoslav kaynakları, tutuklanan askeri üye sayısının 4.153 subay ve asker ile Milovan Đilas tarafından tahmin edilen 7.000 tutuklu subay arasında değiştiğini tahmin ediyor. Tasfiye, Yugoslav Partizan Yüksek Karargahı eskort taburunun savaş zamanı komutanı Momcilo Đurić de dahil olmak üzere doğrudan Tito'ya rapor veren başkanlık muhafız alayından 22 subayı içeriyordu. Sovyet ablukasının bu döneminde, Yugoslav Ordusu'nun gelişimi durdu.
Genelkurmay Akademisi, Frunze Akademisi ve diğer Sovyet askeri akademilerinden kırk dokuz Yugoslav Ordusu mezunu, potansiyel Sovyet destekçileri olarak kabul edildi. Tito-Stalin bölünmesi sırasında SSCB'de bu tür akademilere gidenlerin çoğu asla Yugoslavya'ya geri dönmedi.
Bölünme özellikle hava Kuvvetlerini etkiledi. Neredeyse tüm Hava Kuvvetleri subayları Sovyet eğitimi aldı ve bazıları Hava Kuvvetleri uçaklarıyla Yugoslavya'dan kaçtı. Kaçanlar arasında Hava Kuvvetleri operasyonel servisinin başı olan Tümgeneral Pero Popivoda da vardı. Belgrad yakınlarındaki Batajnica, Zemun ve Pančevo hava üsleri, sabotajcı grupların çok sayıda saldırısına sahne oldu. Zemun hava üssü komutanı ve yardımcısı Romanya'ya kaçtı.
1948 ile 1955 arasında ABD, Yugoslavya'ya 600 milyon ABD doları doğrudan askeri hibe ve eşit miktarda ekonomik yardım vererek Yugoslavya'nın iç kaynaklarının daha fazlasını savunmaya ayırmasını sağladı. Albay General Kocha Popoviç ve Albay General Kilibarda'nın sırasıyla Mayıs-Haziran ve Ağustos 1951'de Amerika Birleşik Devletleri'ne yaptığı iki ziyaretten sonra, ABD silahları 1951'in sonlarında gelmeye başladı. 1952'de Silahlı Kuvvetlerin sayısı 500.000'e ulaştı ve savunma harcamaları 22 gayri safi milli hasılanın yüzdesi. General Harmody komutasındaki 30 subaydan oluşan bir Askeri Yardım Danışma Grubu, 1951'de Amerika Birleşik Devletleri tarafından Belgrad'da kuruldu. On yıl boyunca faaliyet gösterdi, askeri hibeler verdi ve uygun koşullarda 1 milyar ABD doları daha silah satışı ayarladı.
Organizasyonu
JNA, kara, deniz ve hava kuvvetlerinden oluşur. JNA tüm askeri sorumluluk ve faaliyetlerden sorumlu olduğu dört askeri bölgeye bölünmüştür.
- Merkezi Belgrad'da bulunan ilk askeri bölge (Doğu Hırvatistan, Sırbistan'ın kuzey ve orta kesimleri ve Bosna-Hersek'in bazı bölümlerinden sorumlu)
- Merkezi Zagreb'de bulunan ikinci askeri bölge (Slovenya ve kuzey Hırvatistan)
- Merkezi Üsküp'te bulunan üçüncü askeri bölge (Makedonya, Güney Sırbistan ve Karadağ)
- Merkezi Split'te bulunan askeri-deniz bölgesi Vojnopomorska Oblastı. Askeri-Deniz Bölgesi, Hırvatistan, Bosna-Hersek ve Karadağ'ın bazı kısımlarını - neredeyse tüm Yugoslavya kıyı şeridini - içeriyordu. Filo ve bir kolordu dahil olmak üzere üç sektörde alt bölümleri vardı.
Yugoslavya'nın ana uluslarının ve milliyetlerinin genel nüfusta ve silahlı kuvvetlerde temsili
| Yugoslavya'da 1981 | Aktif Ordu Kurmay Başkanlığı'nda 1985 | Subaylar arasında 1981 | Erler arasında 1989 | |
|---|---|---|---|---|
| Sırplar | 39.7% | 57.17% | 60.0% | 31% |
| Hırvatlar | 22.1% | 12.51% | 12.6% | 18.52% |
| Yugoslavlar | 1.3% | bilinmiyor | 6.7% | 7% |
| Makedonlar | 5.81% | 6.74% | 6.3% | 6.11% |
| Karadağlılar | 2.5% | 5,82% | 6,2% | 2.48% |
| Slovenler | 8.2% | 2.64% | 2.8% | 7% |
| Boşnaklar | 8.4% | 3.65% | 2.4% | 12% |
| Macarlar | 2.3% | bilinmiyor | 0.7% | 1% |
| Arnavutlar | 6.4% | 1.09% | 0.6% | 9% |
| Diğer | 3.3% | bilinmiyor | 1.6% | 6% |
JNA'nın üst kademeleri arasındaki etnik dağılım
| Milletler | Generaller | Albaylar | Yarbaylar | Binbaşılar |
|---|---|---|---|---|
| Sırplar | 50.3% | 64.5% | 63.5% | 60% |
| Hırvatlar | 14.4% | 9.4% | 10.8% | 10.4% |
| Karadağlılar | 12.4% | 11% | 6.7% | 6.4% |
| Makedonlar | 7.8% | 4.4% | 6.4% | 6.7% |
| Slovenler | 7.8% | 3.1% | 2.3% | 1.9% |
| Yugoslavlar | 4.6% | 5.3% | 6.9% | 10.3% |
| Boşnaklar | 2% | 1.2% | 1.8% | 2.3% |
| Arnavutlar | 0.7% | 0.2% | 0.2% | 0.2% |
| Macarlar | 0% | 0.3% | 0.2% | 0.4% |
| Diğer | 0% | 0.8% | 1.3% | 1.3% |
Doktrin
JNA, topyekun savunma kavramını benimsedi (bir dizi diğer küçük Avrupa ve tarafsız ülke gibi). Yugoslavya, savunma doktrinini, İkinci Dünya Savaşı sırasında Yugoslavya'nın Yugoslav Halk Kurtuluş Savaşı sırasındaki başarılı partizan tarihinden yararlanan Topyekun Halk Savunması'nın topyekun savaş konseptine dayandırdı. "TND, tüm nüfusu ülkenin işgaline karşı koymaya ve nihayet onu özgürleştirmeye hazırladı. Bölgesel Savunma Kuvvetleri, bu amaçla halkı seferber edecekti. TDF'nin savaşa hazır olması, örgütlenme ve eğitim adımlarının atlanabileceği anlamına geliyordu. TDF, YPA'yı tamamlayacak, ona daha fazla savunma derinliği ve savaş eylemlerini desteklemeye hazır silahlı bir yerel nüfus verecek." Tüm Yugoslav nüfusu bu konsept altında silahlı direniş, silah üretimi ve sivil savunma ile meşgul olacaktı. Yugoslav planlamacıları tarafından, daha küçük bir ulusun kendisini çok daha güçlü bir işgalciye, özellikle NATO veya Varşova Paktı'na karşı düzgün bir şekilde savunabilmesinin en iyi yöntemi olduğuna inanılıyordu.
Dağılması
Yugoslav Halk Ordusu, Mart 1992'de Makedonya'yı terk etti. Aynı sıralarda, Bosna-Hersek bir referandumun ardından bağımsızlığını ilan etti ve kısa süre sonra ülkedeki Boşnaklar, Hırvatlar ve Sırplar arasında Bosna Savaşı başladı. Yugoslav Halk Ordusu, Mayıs 1992'de Bosna-Hersek'ten resmen çekildi. 20 Mayıs 1992'de Yugoslav Halk Ordusu resmen feshedildi ve kalıntıları yeni kurulan Yugoslavya Federal Cumhuriyeti ordusunda yeniden düzenlendi.
Marş
Kaynakça
| ||||
