Yoav Galant
| Tümgeneral Yoav Galant יוֹאָב גָּלַנְטְ | |
|---|---|
 | |
| Resmî portre, 2023 | |
| İsrail Savunma Bakanı | |
| Görevde | |
| Makama geliş 29 Aralık 2022 | |
| Başbakan | Binyamin Netanyahu |
| Yerine geldiği | Beni Gantz |
| İsrail Eğitim Bakanı | |
| Görev süresi 17 Mayıs 2020 - 13 Haziran 2021 | |
| Başbakan | Binyamin Netanyahu |
| Yerine geldiği | Rafi Peretz |
| Yerine gelen | Yifat Shasha-Biton |
| İsrail Göç İşleri ve Entegrasyon Bakanı | |
| Görev süresi 9 Ocak 2019 - 17 Mayıs 2020 | |
| Başbakan | Binyamin Netanyahu |
| Yerine geldiği | Yariv Levin |
| Yerine gelen | Pnina Tamano-Shata |
| İsrail İmar Bakanı | |
| Görev süresi 14 Mayıs 2015 - 2 Ocak 2019 | |
| Başbakan | Binyamin Netanyahu |
| Yerine geldiği | Uri Ariel |
| Yerine gelen | Yifat Shasha-Biton |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Yoav Galant 8 Kasım 1958 Yafa, İsrail |
| Vatandaşlığı |  İsrail |
| Partisi | Kulanu |
| Bitirdiği okul | Hayfa Üniversitesi |
| Mesleği | Asker · siyasetçi |
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı | İsrail |
| Branşı | İsrail Deniz Kuvvetleri |
| Hizmet yılları | 1977-1982; 1984-2012 |
| Rütbesi | Aluf (General) |
| Komutası | Güney Komutanlığı |
| Çatışma/savaşları | 2006 Lübnan Savaşı Gazze Savaşı |
Yoav Galant (İbranice: יואב גלנט, d. 8 Kasım 1958) İsrailli siyasetçi ve bakan. Likud adına Knesset (Meclis) üyesi olan Galant, 2022'den bu yana İsrail Savunma Bakanı olarak görev yapıyor. Ayrıca, İsrail Savunma Kuvvetleri Güney Komutanlığı'nın eski komutanıdır. Ocak 2015'te yeni Kulanu partisine katılarak siyasete girdi. Knesset'e seçildikten sonra İmar Bakanı olarak atandı. 2018 yılı sonunda Likud'a katıldı. Galant ayrıca daha önce Göç İşleri ve Entegrasyon Bakanı ve Eğitim Bakanı görevlerinde de bulunmuştu.
Biyografi
Yoav Galant, 8 Kasım 1958'de[1] Yafa'da Polonyalı Yahudi göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Annesi Fruma, çocukluğunda SS Exodus'ta yer almış, Holokost'tan sağ kurtulan biriydi.[2] Diğer Exodus mültecileriyle birlikte İngilizler tarafından Hamburg'a sınır dışı edildi ve 1948'de İsrail'e geldi. Mesleği hemşirelikti. Babası Michael, Ukrayna ve Beyaz Rusya ormanlarında partizan olarak Nazilere karşı savaştı ve 1948'de İsrail'e göç etti. 1948 Arap-İsrail Savaşı'nda Samson'un Tilkileri birliği de dahil olmak üzere Givati Tugayı'nda görev yaptı ve IDF'deki en iyi keskin nişancılardan biriydi. Irak Suwaydan'daki kaleye giren ilk asker olduğu Yoav Harekâtı'na katıldı.[3] Oğluna operasyonun isim verdi.[4] Galant'ın gençliğinde aile, David Kalai Lisesi'nde okuduğu Givatayim'e taşındı. Hayfa Üniversitesi'nden İşletme ve Finans Yönetimi alanında lisans derecesi aldı.[5]
Galant; Moşav, Amikam'da yaşıyor. O, emekli bir IDF yarbayı olan Claudine ile evli. Bir oğulları ve iki kızları var.[4]
Galant, 2011 yılında Savunma Bakanı Ehud Barak tarafından Genelkurmay Başkanı olarak Gabi Aşkenazi'nin yerine atandı.[6][7] Ataması hükûmet tarafından onaylanmış olmasına rağmen, evine izinsiz erişim yolu inşa edildiği ve mülkünün sınırları dışındaki kamu arazisine zeytinlik dikildiği iddiaları nedeniyle iptal edildi.
Askeri kariyer
Galant askeri kariyerine 1977 yılında Şayetet 13'te deniz komandosu olarak başladı.[5] Altı yıllık aktif hizmetin ardından 1980'lerde Alaska'ya taşındı ve odunculuk yaptı.[8] Daha sonra donanmaya döndü ve bir füze teknesinde[9] daha sonra da tekrar Şayetet 13'te görev yaptı. 1992'de Galant, o zamanki donanma komutanı Ami Ayalon tarafından Şayetet 13'ü 1994'te komuta etmesi için görevlendirildi. Galant geriye kalan iki yıl boyunca eğitim görmemeyi tercih etti ve bunun yerine kara kuvvetlerine geçti ve 1993'te Yahudiye ve Samiriye Tümeni'ndeki Menaşe Bölgesel Tugayı'nın komutasını devraldı.[4]
Galant, Şayetet 13'ün komutanı olarak üç yıl görev yaptıktan sonra Gazze Tümeni'nin komutanlığına yükseldi.[4] Aynı zamanda yedek 340. Zırhlı Tümeni de komuta etti[10] ve 2001 yılında Ordu Karargahı Komutanı Genelkurmay Başkanlığı başkanı oldu.[11] Galant, 2002 yılında Başbakanın Askeri Sekreteri olduğunda tümgeneral rütbesine ulaştı.[4] Galant, 2005 yılında Güney Komutanlığına komutan olarak atandı.[4] Görev süresi esnasında, Hamas 25 Haziran 2006'da Gazze sınır ötesi baskınını başlattı ve bu saldırı iki IDF askerinin ölümü ve Gilad Şalit adında bir askerin esir alınmasıyla sonuçlandı. IDF daha sonra Yaz Yağmurları Operasyonunu başlattı. Bu operasyon, Hamas'ın roket atışlarının bir süreliğine azalmasına neden oldu, ancak Şalit kurtarılamadı. Ayrıca görev süresi boyunca İsrail Savunma Kuvvetleri, Aralık 2008'den Ocak 2009'a kadar Gazze Şeridi'nde Hamas'a karşı Dökme Kurşun Operasyonu'nu başlattı. Bu operasyon, Hamas'ın roket atışlarını yine geçici olarak en aza indirdi, ancak aynı zamanda Şalit'i bulup kurtarmayı öngören planda başarısız oldu. 2011'de İsrail'de hapsedilen 1.027 Filistinliye karşılık Şalit serbest bırakıldı. Galant operasyonu yönetti ve sahadaki rolüyle o dönemde operasyonun başarısı olarak değerlendirilen operasyonda övgü topladı.[5] Ancak Galant ve IDF, 2008-09 Gazze Savaşı'nda sivil altyapının yaygın şekilde tahrip edilmesini öngören Dahiya doktrini nedeniyle de eleştirildi ve Goldstone Raporu, İsrail 'in stratejisinin "sivil nüfusu cezalandırmak, aşağılamak ve terörize etmek için tasarlandığı" sonucuna vardı.[12][13][14][15][16][17]
İsrailli Sivil toplum kuruluşu Yesh Gvul, Galant'ın IDF genelkurmay başkanı olarak atanmasına karşı dava açtı ve Dökme Kurşun'daki komuta rolünün kendisini "uluslararası hukukun ciddi ihlalleri"nde şüpheli olarak doğruladığını iddia etti.[18] Dökme Kurşun sırasında es Samouni kabilesinin 21 üyesinin ölümüne yol açan hava saldırısını onaylayan IDF komutanı Albay Ilan Malka'nın soruşturması ve askeri başsavcılık, Goldstone Raporu'nda "uluslararası hukukun olası ciddi ihlali" olarak vurgulanan olayla ilgili bir soruşturma başlattığında Galant'ın görüşü göz ardı edildi.[19]
Genelkurmay Başkanı adaylığı
22 Ağustos 2010'da Savunma Bakanı Ehud Barak, Galant'ın IDF'nin yirminci Genelkurmay Başkanlığı görevine adaylığını hükûmete sundu.[5] Terfi alması bekleniyordu.[20] Galant'ın atanması, Galant'ın rakip aday Beni Gantz'ı karalama planlarının ayrıntılarını iddia eden sahte bir belgenin İsrailli Kanal 2'ye sızdırılmasıyla ortaya çıkan bir tartışmanın ardından geldi.[21]
5 Eylül 2010'da hükûmet, Galant'ın bir sonraki genelkurmay başkanı olarak aday gösterilmesini onayladı, ancak yalnızca Likudlu bakan Michael Eitan bu duruma itiraz etti. Başbakan Binyamin Netanyahu, göreve gelen IDF şefinin "IDF'in ön saflarında 33 yıllık askerlik hizmeti sırasında değerini kanıtladığını" ve "Kendisinin cesur bir savaşçı, mükemmel bir subay ve bir komutan olarak sorumlu, ciddi bir savaşçı olduğunu kanıtladığını" söyledi." Başbakan, Galant'ın görevdeki IDF şefi Gabi Aşkenazi'nin miras bıraktığı "bağlılık ve mükemmellik" mirasını benimsediğini de sözlerine ekledi. Kabine ayrıca Barak'ın, Galant'ın üç yıl görev yapması ve savunma bakanına dördüncü yılı verme yetkisini öngören önerisini de onayladı.[6]
1 Şubat 2011'de Başbakan Binyamin Netanyahu ve Savunma Bakanı Ehud Barak, Galant'ın İsrail Savunma Kuvvetleri başkanlığına atanmasını iptal etti. Duyuru; Moşav, Amikam'daki evinin yakınındaki kamu arazilerine el koyduğu iddiaları nedeniyle atanmasıyla ilgili aylarca süren skandalın ardından geldi. İddialarla ilgili soruşturma yürüten Başsavcı Yehuda Weinstein, bulgularının "kendisini atama kararı açısından önemli hukuki zorluklara yol açtığını" söyledi. Weinstein, Galant'ın göreve gelip gelmeyeceğine karar vermenin başbakan ve savunma bakanına bağlı olduğunu söyledi. Günün erken saatlerinde Weinstein, Netanyahu'ya Galant'ın genelkurmay başkanlığına atanmasını yasal engeller nedeniyle savunamayacağını bildirdi.[22]
30 Aralık 2012'de, arazi mülkiyeti sorunlarını ve inşaat ruhsatlarını yöneten yerel planlama komitesi, Galant'ın, Amikam'daki evini, aslında kamu arazisi olduğundan habersiz, kazara kendisine ait olarak listelenen 350 m²'lik mülk üzerine inşa ettiğini söyledi. Karar, eyalet denetçisi ve başsavcı tarafından halen araştırılmakta olan diğer iki konuya değinmedi: evine izinsiz erişim yolu inşa edilmesi ve mülkünün sınırlarını aşan bir zeytinlik dikilmesi.[23]
Savunma Bakanlığı
8 Ağustos 2023'te Galant, İsrail'in saldırıya uğraması halinde İsrail'in Hizbullah'a saldırmaktan ve "Lübnan'ı Taş Devri'ne döndürmekten" çekinmeyeceği konusunda uyardı.[24]
9 Ekim 2023'te, Hamas-İsrail Savaşı'nın başlaması ve Hamas militanlarının İsrail'e yönelik saldırılarının ardından Galant, Gazze Şeridi'nin tamamen kuşatılması emrini verdiğini söyledi. Ayrıca "Gazze'de, Elektrik, yiyecek, su, yakıt olmayacak", "İnsansı hayvanlarla savaşıyoruz ve ona göre hareket edeceğiz." sözlerini de konuşmasına ekledi.[25][26][27][28][29]
Galant, 13 Ekim 2023'te ABD Savunma Bakanı Lloyd Austin ile bir araya geldi. Galant, Filistinlilere Gazze Şehri de dahil olmak üzere kuzey Gazze'yi boşaltma çağrısında bulunarak, şunları söyledi: "Teröristlerin kamuflajı sivil halktır. Bu nedenle onları ayırmamız gerekiyor. O yüzden canlarını kurtarmak isteyenler lütfen güneye gidin." Hamas'ın altyapısını, Hamas karargahını, Hamas askeri tesisini yok etmek ve bu olayları Gazze'den ve Dünya'dan çıkarmak için biz geliyoruz."[30] Ayrıca, 13 Ekim'de de şöyle dedi: "Gazze eski haline dönmeyecek. Hamas yok olacak. Hepsini ortadan kaldıracağız."[31]
Güney Afrika'nın Uluslararası Adalet Divanı'na (UAD) İsrail'in Filistinlilere karşı soykırım uyguladığına ilişkin sunumu sırasında; UAD başkanı, Galant'ın Filistinlilere atıfta bulunarak "insansı hayvanlar" ifadesini kullanmasına atıfta bulundu. Galant, Güney Afrika'nın tutumunu antisemitizm olarak nitelendirdi.[32]
Siyasi kariyer
Kulanu
Ocak 2015'te Galant, Moşe Kahlon liderliğindeki yeni Kulanu partisine katıldı. 2015 seçimlerinde partinin listesinde ikinci sırada yer aldı ve partinin on sandalye kazanmasıyla Knesset'e seçildi. Daha sonra kurulan yeni hükûmette İmar Bakanı olarak görev aldı.
Ocak 2016'da The New York Times, Galant'ın Yahudi ve Arap liderlerin ülkelerinde barışı ve eşitliği desteklemek için bir araya gelmelerinin ne kadar önemli olduğuna inandığını anlattığı bir köşe yazısı yayınladı. Bu çabanın bir parçası olarak kendisi ve Arap partilerinin Ortak Liste ittifakının lideri Ayman Odeh ile birlikte birçok Arap, İsrail kasabalarını ziyaret etti. Odeh, "Birlikte, çözüm üretebilmek için İsrailli Arap topluluklarının karşılaştığı zorlukları ilk elden inceledik" dedi.[33]
Likud
31 Aralık 2018'de Galant, Likud'a katılmak üzere İmar Bakanlığı görevinden istifa etti.[34] Bir gün sonra Göç İşleri ve Entegrasyon Bakanı olarak atandı.[35] 2 Ocak 2019'da Knesset'ten istifa etti ve yerine Kulanu listesindeki bir sonraki aday olan Fentahun Seyoum getirildi.[36]
İsrail'in otuz beşinci hükûmetinin kurulmasından sonra Galant, Eğitim Bakanı olarak atandı.
17 Ocak 2021'de, B'Tselem'in genel direktörü Hagai El-Ad tarafından İbrani Reali Okulu'nda yapılması planlanan bir konuşmaya tepki gösteren Eğitim Bakanı Galant, Eğitim Bakanlığı'na bu tür organizasyonların yasaklanması yönünde bir talimat yayınladı.
Galant, özellikle İsrail'i "apartheid devlet" olarak nitelendiren herhangi bir örgütün İsrail'deki eğitim merkezlerine girmesinin yasaklanacağını belirtti.[37][38]
Galant, 2021'de Eğitim Bakanı olarak Weizmann Enstitüsü profesörü Oded Goldreich'in, Federal Meclisin Boykot, Yatırımların Geri Çekilmesi ve Yaptırımları (BDS) tanımlayan yasayı geçirmemesi yönünde çağrıda bulunan 2019 tarihli bir mektubu birlikte imzalaması nedeniyle İsrail Matematik Ödülü'nü almasına karşı çıktı.[39] 8 Nisan 2021'de İsrail Yüksek Adalet Divanı, Galant'ın dilekçesini lehine karar vererek Goldreich'in ödülü alamamasını sağladı ve Galant'a konuyu daha detaylı incelemesi için bir ay kadar süre verdi.[40]
Yargı reformu
25 Mart 2023'te Galant, hükûmetin önerdiği yargı reformlarına karşı protestoları desteklemek için kendi hükûmeti aleyhinde konuştu. Hükûmetten, iktidar koalisyonu ile muhalefet arasında müzakerelere izin verecek yasa teklifini ertelemesini istedi, bunun sonucunda Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir, Galant'ın görevden alınması çağrısında bulundu.[41] Netanyahu 26 Mart'ta Galant'ı görevden aldığını duyurdu ve bu, o gece İsrail'in birçok büyük şehrinde kitlesel protestolara yol açtı.[42] Ertesi gün Galant'ın ofisi, henüz görevden alınacağına dair resmi bir bildirim yapılmadığı için görevine devam edeceğini açıkladı. 10 Nisan'da Netanyahu Galant'ı kovmayacağını duyurdu.[43] On 10 April, Netanyahu announced that he would not fire Gallant.[44]
Kaynakça
- ^ "יואב גלנט". Knesset.gov.il (İbranice). 20 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "First Israeli monument to 'Exodus' inaugurated in Haifa". The Jerusalem Post. 29 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2021.
- ^ Amir Rappaport, Operation Yoav, Ma'ariv supplement Saturday, 21 April 2006
- ^ a b c d e f "Yoav Galant's Race to the Top". Ynetnews. 24 Ağustos 2010. 27 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ a b c d Greenberg, Hanan (22 Ağustos 2010). "1st Chief of Staff from Naval Commando". Ynetnews. 24 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ a b Lis, Jonathan (5 Eylül 2010). "Cabinet votes Galant in as next IDF chief of staff". Haaretz. 8 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2010.
- ^ Pfeffer, Anshel; Ravid, Barak (22 Ağustos 2010). "Yoav Galant Named as Next Israel Defense Forces Chief of Staff". Haaretz. 23 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2010.
- ^ Katz, Yaakov (22 Ağustos 2010). "Who is Yoav Galant?". The Jerusalem Post. 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2023.
- ^ Schmidtberg, Ariel (28 Nisan 2009). "Odyssey in Algeria". Israel HaYom. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ "Barak Announced: Galant Will Be the Next Chief of Staff" (İbranice). Channel 2. 22 Ağustos 2010. 24 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ Buhbut, Amir (22 Ağustos 2010). "From the Flotilla to Chief of Staff: Yoav Galant's Persona" (İbranice). nrg Maariv. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ Cain, Anthony C., (Ed.) (September 2010). "Deterrence and the Israeli-Hezbollah War-Summer 2006". Deterrence in the Twenty-first Century: Proceedings (London, UK 18-19 May 2009). Londra. s. 288. ISBN 978-1466368187.
- ^ Media Summary: Report of the United Nations Fact Finding Mission on the Gaza Conflict. Archived from the original on 24 March 2016.
- ^ United Nations General Assembly, Report of the United Nations Fact-Finding Mission on the Gaza Conflict 28 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 25 09 2010
- ^ Goldstone, Richard (2 Nisan 2011). "Reconsidering the Goldstone Report on Israel and war crimes". The Washington Post. 10 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2014.
- ^ Pilkington, Ed; Urquhart, Conal (11 Nisan 2011). "UN Gaza report co-authors round on Goldstone". The Guardian. 1 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2023.
- ^ "No Second Thoughts" 15 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Public Committee Against Torture in Israel
- ^ "Injunction Against Galant's Appointment: "Suspected of War Crimes"". Walla. 25 Ekim 2010. 26 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ Harel, Amos; Pfeffer, Anshel (22 Ekim 2010). "IDF probes top officers on Gaza war strike that killed 21 family members". Haaretz. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ Lis, Jonathan (23 Ağustos 2010). "Grumbling Aside, Galant's Approval all but Assured". Haaretz. 26 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ Yehoshua, Yossi (20 Ağustos 2010). "Suspect in Galant Affair Denies Involvement". Ynetnews. 24 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2010.
- ^ "Netanyahu, Barak announce Galant no longer new IDF chief". Haaretz. 1 Şubat 2011. 4 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2011.
- ^ Kalman, Aaron (20 Aralık 2012). "Former IDF general partially cleared in land scandal that stopped his appointment as chief of staff". The Times of Israel. 14 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2013.
- ^ "Defense Minister Gallant Threatens to Send Lebanon Back to 'Stone Age' if Hezbollah Provokes Israel". Haaretz. 8 Ağustos 2023. 11 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ Jankowicz, Mia (9 Ekim 2023). "Israel announces 'complete siege' of Gaza, cutting its electricity, food, water, and fuel". Business Insider. 2 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2023.
- ^ "Israeli defence minister orders 'complete siege' on Gaza". Al Jazeera (İngilizce). 9 Ekim 2023. 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2023.
- ^ Fabian, Emanuel. "Defense minister announces 'complete siege' of Gaza: No power, food or fuel". www.timesofisrael.com (İngilizce). 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2023.
- ^ "Israel announces 'total' blockade on Gaza". Al Jazeera (İngilizce). 9 Ekim 2023. 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2023.
- ^ "We are fighting human animals" said Israeli Defence Minister Yoav Gallant. #palestine #gaza (İngilizce), 10 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 18 Ekim 2023
- ^ Fischler, Jacob (13 Ekim 2023). "U.S. stresses support for Israel as 1 million residents of North Gaza ordered to evacuate". Colorado Newsline. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ Rosenberg, Yair (January 2024). "What Did Top Israeli War Officials Really Say About Gaza?". The Atlantic. 17 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ McKernan, Bethan (26 Ocak 2024). "Israeli officials accuse international court of justice of antisemitic bias". The Guardian. 26 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024.
- ^ Building the Future in Israel 20 Nisan 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times, 21 January 2016
- ^ Schneider, Tal (31 Aralık 2018). "Galant quits as housing minister to join Likud". Globes. 1 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2019.
- ^ Wootliff, Raoul (1 Ocak 2019). "As he leaves Kulanu, Gallant appointed immigration minister". The Times of Israel. 1 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2019.
- ^ Replacements Among Knesset Members 23 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Knesset.gov.il
- ^ "הנדון: הוראה לאסור הכנסתם לבתי ספר של ארגונים הפועלים בסתירה למטרות" (PDF). Haaretz.co.il. 29 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Aralık 2021.
- ^ "שר החינוך: אסור לבתי ספר לארח "ארגונים המכנים את ישראל מדינת אפרטהייד"". Haaretz.co.il (İbranice). 27 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ "Israel Prize committee petitions top court over minister's veto of math winner". The Times of Israel. 30 Mart 2021. 11 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2023.
- ^ "Israel's Supreme Court says pro-BDS professor ineligible to receive prestigious prize". i24news.tv. 8 Nisan 2021. 7 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2024.
- ^ Jeremy Bob, Yonah (25 Mart 2023). "Defense Minister Gallant calls to stop judicial reform legislation". The Jerusalem Post. 29 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2023.
- ^ "Netanyahu Fires Defense Minister Gallant for Calling to Stop Judicial Overhaul". Haaretz (İngilizce). 26 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2023.
- ^ "Gallant's future unclear as calls grow for PM to roll back his firing". The Times of Israel. 27 Mart 2023. 12 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023.
- ^ Zeytun, Yoav (10 Nisan 2023). "גלנט סירב להתנצל, בסביבתו קובעים: "אזהרותיו התממשו אחת לאחת"". Ynet (İbranice). 29 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023.
Dış bağlantılar
- "Tümgeneral Yoav Galant, GOC Güney Kumandanı". İsrail Savunma Kuvvetleri. 12 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2009.
