Yengeç yiyen tilki

*Cerdocyon thous*
Yaşadığı dönem aralığı: 0,3-0 myö
Çibanyen-Günümüz
PreЄ
Є
O
S
D
C
P
T
J
K
Pg
N
↓
Cerdocyon thous; Yaşadığı dönem aralığı: 0,3-0 myö; Çibanyen-Günümüz PreЄ Є O S D C P T J K Pg N ↓
	C. t. aquilus, Kolombiya
Korunma durumu
	; Asgari endişe altında (IUCN 3.1)
Biyolojik sınıflandırma
Âlem:	Animalia
Şube:	Chordata
Sınıf:	Mammalia
Takım:	Carnivora
Familya:	Canidae
Oymak:	Canini
Alt oymak:	Cerdocyonina
Cins:	Cerdocyon; Hamilton-Smith, 1839
Tür:	C. thous
İkili adlandırma
	Cerdocyon thous (Linnaeus, 1766)
	Dağılımı
Sinonimler
	Canis thous (Linnaeus, 1766);

Yengeç yiyen tilki (Cerdocyon thous), Maikong veya Orman tilkisi olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasına dahil Cerdocyon cinsinin günümüzdeki tek türü olup, Güney Amerika'ya özgü orta boylu bir tilkidir.

Köken ve Evrim

Daha önce Cerdocyon cinsine atanmış Pliyosen köpekgili Ferrucyon avius'un, artık vulpini oymağı ile daha yakından ilişkili olduğu düşünülüyor.^[3] Cerdocyon cinsi ilk olarak geç Pliyosen döneminde (~3 myö) Kuzey Amerika (Teksas) türü C. texanus ile ortaya çıktı.^[4] Ancak C. texanus'un da Vulpini oymağıyla ilişkili olması olasıdır.^[3] Türün yaşayan en yakın akrabaları Lycalopex türleridir.^[3]

Adaptasyon

Yengeç yiyen tilkiler, çeşitli habitat türlerini kullanma ve bir dizi farklı besin kaynağından yararlanma yetenekleriyle kanıtlandığı gibi, en çok yönlü köpekgiller arasındadır.^[5]

Özellikleri

Yengeç yiyen tilki, orta boy (5 ila 7 kg) bir köpek türüdür. Kuyrukları orta derecede gür, genellikle siyah uçlu ve tabanda koyu renklidir. Cinsel dimorfizmleri yoktur. Kürsüsü uzun ve sivri, başı nispeten kısa ve dardır. Tüyleri genellikle sırt boyunca orta hatta koyu griden siyaha doğrudur; bacaklar gri veya siyah, bazen sarıdan turuncuya benekli; boyun ve alt kısımlar için kremden beyaza kadar değişir. Tüyleri özellikle kıllı ve kabadır ve koyu ila neredeyse siyah (örn. kuzey Venezuela, Amazon, orta Brezilya), gümüş grisi (örn. Boyundan kuyruk ucuna kadar sürekli siyah sırt çizgisi) değişken olarak mevcuttur.^[5]

Kafa ve gövdesinin uzunluğu 65.8 santimetre, kuyruğu 13.6 santimetre ve omuzda yüksekliği 36.8 santimetredir. Diş formülü: 3/3-1/1-4/4-1/2=44.^[5]

Dağılımı

Tür, kuzey Kolombiya ve Venezuela'daki kıyı ve dağ bölgelerinden, güneydeki Entreríos eyaletine, Arjantin'e (35°G); ve Bolivya ve Arjantin'deki doğu And eteklerinden (2.000 m'ye kadar) (67°B) doğu Brezilya'nın Atlantik ormanlarına ve Kolombiya'nın batı kıyısına (1°K) kadar dağılmış haldedir. Amazon ormanlarındaki bilinen merkezi dağılımı, Rio Amazon ve Rio Negro'nun kuzey doğusunda (2°G, 61°W), Rio Amazon'un güney doğusunda, Rio Araguaia (2°G, 51°W) ve Rio Beni'nin güneyinde, Bolivya (11°G) ile sınırlıdır. Surinam ve Guyana'da çok az kayıt vardır. Fransız Guyanası'ndaki son kayıtlar henüz doğrulanmadı. Peru'da yaşadığına dair önceki alıntı, o zamandan beri yazarlar tarafından geri çekildi.^[5]

Tarihi dağılımı

Tür'ün tarihi dağılımı mevcuttan farklı değildir. Geç Pleistosen'den (günümüzden 300.000-10.000 yıl önce Lujanian) yakın zamana kadar tarihlenen tortularda bulunan fosiller, Lagoa Santa Mağaraları, Minas Gerais, Brezilya'dadır.^[5]

Habitat

Bataklık, savan, cerrado, caatinga, chaco-cerrado-caatinga geçişleri, çalılık, ormanlık alanlar, kuru ve yarı yaprak döken ormanlar, galeri ormanı, Atlantik ormanı, Araucaria ormanı, Amazon ormanları içindeki izole savan ve dağ ormanları dahil olmak üzere çoğu habitatta yaşar. Deniz seviyesinde 3.000 m'ye kadar kayıt yapar. Ormansızlaşmaya, tarımsal ve bahçecilik gelişimine (örneğin şeker kamışı, okaliptüs, kavun, ananas) ve yenilenmedeki habitatlara kolayca uyum sağlar. Bolivya, Paraguay ve Arjantin'in ormanlık alanlarla sınırlı kurak Chaco bölgeleri, Pampa tilkisi tarafından kullanılır.^[5]

Genel olarak bolluk oranında yararlanılan vejetatif habitatlar, sosyal statü ve iklimsel mevsime göre değişiklik göstermektedir. Marajó, Brezilya'nın mevsimsel olarak su basmış savanlarında, ormanlık savanlarda (%34) ve yenilenme çalılıklarında (%31) baskın olan radyo etiketli tilkiler; alçak savanlardan “kaçınıldı” ve ağaçlık savan alanları “tercih edildi”, kıdemli tilkiler tarafından genç tilkilerden daha fazla ve yağışlı mevsimde kuru mevsimden daha fazla. Venezuela'nın merkezi llanos'unda, tilki yuvası, mevsimsel sel nedeniyle benzer şekilde daha yüksek yerlere kayar, ancak genellikle açık palmiye savanlarında (görülenlerin %68'i) ve kapalı habitatlarda (çalı, ormanlık alanlar, yaprak döken orman, %32) bulunur. Brezilya, Minas Gerais'te, farklı bölgelerdeki iki radyo etiketli tilki (1 erkek, 1 dişi) en sık çiftlik hayvanı meraları ve galeri ormanı ("vereidas") (%82) ve okaliptüs/tarım plantasyonlarında ( %8) yaşamaktadır. Smithsonian Venezuela Projesi tarafından toplanan seksen sekiz yengeç yiyen tilki örneği çayır ve meradan (%49), yaprak döken ve dikenli ormandan (%19), yaprak dökmeyen ormandan (%17) ve bataklıklardan, tarlalardan ve bahçelerden (%15) alınmıştır.^[5]

Yaşam tarzı

Diyet

Yengeç yiyen tilki, diyetinde, meyveler, çeşitli omurgalılar, böcekler, amfibiler, kabuklular, kuşlar ve leş dahil olmak üzere omnivordur. Fırsatçı bir yırtıcıdır; herhangi bir yerdeki diyet bileşenleri (ve bunların göreceli sıklığı), mevcudiyet, iklim mevsimi ve muhtemelen sosyal statüye göre değişir. İnsanların rahatsız olduğu bölgelerde, diyetin büyük bir kısmı ekili meyveler, evcil kümes hayvanları ve çöpler gibi yiyeceklerden oluşabilir.^[5]

Yiyecek arama

Yengeç yiyen tilkiler öncelikle gece ve alacakaranlıkta avlanırlar. Tek tek de avlanırlar, ancak çoğunlukla çiftler halinde avlanırlar; 1-3 yetişkin boyutunda yavru onlara eşlik edebilir. İşbirlikçi avlanma görünüşte nadirdir, ancak Masaguaral'da tek bir çift tarafından gözlemlenmiştir. Kaplumbağa yumurtaları, meyveler, böcekler (örn., termitler) ve büyük leş (örn., keçi leşi) gibi konsantre, kolay temin edilebilen gıda maddelerini ararken yakınlığı tolere edeceklerdir. Yavrular yaklaşık altı haftalıkken ebeveynleri ile birlikte avlanmaya başlar.^[5]

Sosyal davranış

Tek eşlidirler. Yılda bir kez ürerler. Gebelik süreleri 56 gündür. Sosyal gruplar, bir üreme çifti ve 1-5 yavrudan (bir yaşından büyük) oluşur. Aile üyeleri, genellikle çiftler halinde veya yavrular varsa, gevşek örülmüş aile grupları halinde evlerinin çevresinde dolaşırlar. Ayrılmış tilkiler, uzun mesafeli, tiz, kuş benzeri tril seslendirmeleriyle teması sürdürür. Brezilya, Marajó'da, bölgesel üreme çiftleri, faaliyet süresi boyunca ortalama %54 (n=7) vesileyle <100m aralıkla yerleştirildi, oysa üreyen yetişkinlerin ve onların yetişkin boyutlu yavrularının yakınlığı, verilen eşleşmeler arasında %7,2 ila %93,3 arasında değişiyordu.^[5]

Sınıflandırma

İlk olarak 1766 yılında Linnaeus tarafından Canis thous olarak adlandırıldı. Daha sonra Hamilton-Smith (1839), Cabrera (1931), Langguth (1975), Stains (1975) ve Berta (1987) tarafından Cerdocyon cinsine atandı. Clutton-Brock vd. (1976) tarafından Dusicyon cinsine atandı. Osgood (1934) onu, Dusicyon cinsinde ve Cerdocyon alt cinsinde sınıflandırırken, Van Gelder (1978) tarafından, Canis cinsinde Cerdocyon alt cinsine atandı.^[5]

Alt türler

Mevcut 5 alt tür'ü bulunur:^[5]

C. t. thous (güneydoğu Venezuela, Guyana, Surinam, Fransız Guyanası, kuzey Brezilya)
C. t. azarae (kuzeydoğu ve orta Brezilya)
C. t. entrerianus (güney Brezilya, Bolivya, Uruguay, Paraguay, Arjantin)
C. t. aquilus (kuzey Venezuela, Kolombiya)
C. t. germanus (Bogotá bölgesi, Kolombiya)

Filogeni

Aşağıdaki kladogram, Lindblad-Toh ve arkadaşlarının (2005), filogenisine dayanmaktadır. Yengeç yiyen tilkinin, diğer cerdocyoninanlarla ilişkilerini gösterir.^[6]

Cerdocyonina

Speothos venaticus (çalı köpeği)

	Chrysocyon brachyurus (yeleli kurt)

	† Dusicyon australis

Lycalopex

Lycalopex vetulus

Lycalopex sechurae

	Lycalopex fulvipes

	Lycalopex gymnocercus

	Lycalopex griseus

	Lycalopex culpaeus

Cerdocyon thous (yengeç yiyen tilki)

Atelocynus microtis (kısa kulaklı tilki)

İnsanlarla ilişkisi

Yengeç yiyen tilki bazen yerli ve kırsal insanlar tarafından evcil hayvan olarak evcilleştirilir; sınırlı tılsım kullanımı vardır, örneğin Brezilya, Ceará'daki çiftçiler, kuduz yarasaları uyarmak için tilki kuyruklarını hayvan barınaklarına iğnelerler.^[5]

Tehdit ve Korunma

Tehdit

Evcil köpeklerden potansiyel yayılma patojenik enfeksiyon tehdidi vardır. Brezilya, Serra da Canastra Ulusal Parkı'nda, yengeç yiyen tilkiler, park sınırları boyunca aşılanmamış evcil köpeklerle yakın bir şirkette insan çöplüklerine baskın düzenliyorlar.^[5]

Ticari değeri

Kaba ve kısa kürkün uygun olmaması nedeniyle kürk taşıyıcı olarak doğrudan ticari değeri yoktur; bununla birlikte, postlar bazen Arjantin'deki Güney Amerika boz tilkisi ve Uruguay'daki ikinci tür ve Pampa tilkisi olarak alınıp satılmaktadır. Mevcut yasadışı ticaret, düşük kürk fiyatlarının olası sonucu olarak küçüktür; Örneğin Paraguay'da 1995'ten 2000'e kadar hiçbir yasa dışı tilki postuna el konmadı.^[5]

Korunma durumu

Korunma durumu: CITES – Appendix II. Arjantin'de yengeç yiyen tilki, 1983 Fauna ve Flora Ulusal Yönergesi tarafından “tehlikede değil” olarak kabul edildi ve 1987'de sömürülmesi ve ticari kullanımı yasaklandı; şu anda son Arjantin Kırmızı Veri Kitabında “potansiyel olarak savunmasız” olarak listelenmiştir. Bolivya'da yaygın olarak kabul edilir ve bu nedenle Brezilya ve Kolombiya'nın tehdit altındaki türler listelerinde olduğu gibi Bolivya Kırmızı Veri Kitabından hariç tutulur.^[5]

Güncel yasal koruma

Çoğu ülkede vahşi yaşamı avlamak resmi olarak yasak olsa da, hiçbir ülkede bu tür için özel bir koruyucu mevzuat yoktur. Genel olarak, yengeç yiyen tilki için özel bir haşere düzenleyici mevzuatı yoktur, ancak yerel olarak, çiftlik hayvanlarına zarar vermesi nedeniyle yasadışı avlanmaya kurban gidiyor ve sonuç olarak bu, postların satışına yol açıyor. Bazı ülkelerde, sistem genellikle göz ardı edilmesine, kötüye kullanılmasına veya takviye edilmemesine rağmen, haşere kontrolü belirli kotalarla sınırlıdır. Uruguay'da, kuzuların tilkiler tarafından avlanmasının önemsiz olduğu gerekçesiyle, 1989'dan beri avlanma izinleri verilmemektedir.^[5]

İsimler

Maikong olarak kullanılan adı tahminen kızılderili dilinden gelir. Bunun yanında kimi zaman aşağıdaki adlar da kullanılmaktadır.^[5]

Güney Amerika orman tilkisi.
Azara tilkisi; Doğa bilimci Félix de Azara'dan gelir. Bu ad çok anlamlı olup sıklıkla Pseudalopex cinsi tilkiler için de kullanılır.
İngilizce: crab eating zorro (yengeç yiyen zorro), common zorro (adi zorro), common fox (adi tilki), savannah fox (savan tilkisi), forest fox (orman tilkisi)
Fransızca: renard crabier, chien des; bois (Guyana)
Almanca: maikong, waldfüchse;
İtalyanca: volpe sciacallo;
Portekizce: raposa, raposão, cachorro-do-mato, lobinho, graxaim, graxaim-do -mato, mata virgem, lobete, guancito, fusquinho, rabo fofo (Brezilya).
Bayağı zorro, "zorro" keimesi İspanyolcada tek başına "tilki" anlamına gelir.

Kaynakça

^ ^a ^b Mauro Lucherini (Argentine National Commission for Scientific and Technological Research) (13 Ağustos 2015). "IUCN Red List of Threatened Species: Cerdocyon thous". IUCN Red List of Threatened Species. 28 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2021.
^ Ruiz-Ramoni, Damián; Prevosti, Francisco Juan; Lucenti, Saverio Bartolini; Montellano-Ballesteros, Marisol; Carreño, Ana Luisa (3 Mart 2020). "The Pliocene canid Cerdocyon avius was not the type of fox that we thought". Journal of Vertebrate Paleontology. 40 (2): e1774889. doi:10.1080/02724634.2020.1774889. ISSN 0272-4634.
^ ^a ^b ^c Ruiz-Ramoni, Damián; Prevosti, Francisco Juan; Lucenti, Saverio Bartolini; Montellano-Ballesteros, Marisol; Carreño, Ana Luisa (3 Mart 2020). "The Pliocene canid Cerdocyon avius was not the type of fox that we thought". Journal of Vertebrate Paleontology. 40 (2): e1774889. doi:10.1080/02724634.2020.1774889. ISSN 0272-4634.
^ "C. texanus". paleobiodb.org. 13 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2021.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Canids: foxes, wolves, jackals, and dogs: status survey and conservation action plan (2004) sf. 32-38
^ Slater, G. J. (2009). "Evolutionary history of the Falklands wolf". Current Biology. 19 (20): R937-R938. doi:10.1016/j.cub.2009.09.018. ISSN 0960-9822. PMID 19889366.

Kitap

Nowak, Ronald M. (2005). Walker's carnivores of the world. Ronald M. Nowak. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8033-5. OCLC 55494937.
Canids : foxes, wolves, jackals, and dogs : status survey and conservation action plan. Claudio Sillero-Zubiri, Michael Hoffmann, David W. Macdonald, IUCN/SSC Canid Specialist Group, IUCN--The World Conservation Union. Gland, Switzerland. 2004. ISBN 2-8317-0786-2. OCLC 57570754. 12 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2021.