İçeriğe atla

Yengeç Atarcası

Yengeç Atarcası
Yengeç Atarcası'nı (merkezdeki kırmızı yıldız) içeren Yengeç Bulutsusu. Görüntü, Hubble'dan alınan (kırmızı renkte) optik veriler ile Chandra'dan alınan (mavi renkte) X-ışını görüntülerinin birleşimidir.
Gözlem verisi
Dönem J2000      Ekinoks J2000
TakımyıldızBoğa
Sağ açıklık05sa 34d 31.95s[1]
Dik açıklık+22° 00′ 52.2″[1]
Görünür büyüklük (V)16,65[2]
Özellikler
Evrim aşamasıNötron yıldızı
B−V renk ölçeği+0,47[3]
Astrometri
Özdevinim (μ) RA: −11,34 ± 0,06[4] mys/y
Dec.: 2,65 ± 0,14[4] mys/y
Iraklık açısı (π)0,53 ± 0,06 mys[4]
Uzaklıkyaklaşık 6.200 ly
(yaklaşık 1.900 pc)
Ayrıntılar
Aydınlatma gücü0,9 L
Sıcaklıkmerkez (modellenmiş): ~3×108[5] K,
yüzey: ~1,6×106 K
Dönüş33,5028583 ms[6]
Yaş967 yıl
Katalog belirtmeleri
SNR G184.6-05.8 • 2C 481 • 3C 144.0 • SN 1054A • 4C 21.19 • NGC 1952 • PKS 0531+219 • PSR B0531+21 • PSR J0534+2200 • CM Tau
Veritabanı kaynakları
SIMBADveri

Yengeç Atarcası (PSR B0531+21 veya Baade'nin Yıldızı olarak da bilinir), nispeten genç bir nötron yıldızıdır. Bu yıldız, 1054 yılında Dünya'da yaygın olarak gözlemlenen SN 1054 süpernovasının kalıntısı olan Yengeç Bulutsusu'nun merkezinde yer alır.[7][8][9] 1968 yılında keşfedilen atarca, bir süpernova kalıntısıyla ilişkilendirilmiş ilk yıldızdır.[10]

Fermi Gama ışını Uzay Teleskobu tarafından gama ışınlarında görülen gökyüzü görüntüsü, Yengeç Atarcası'nı gökyüzündeki en parlak gama ışını kaynaklarından biri olarak ortaya koyuyor.

Yengeç Atarcası optik olarak tanımlanan çok az sayıdaki atarcadan biridir. Optik atarca yaklaşık 20 kilometre (12 mi) çapa ve 33 milisaniyelik bir dönme periyoduna sahiptir, yani atarcanın "ışınları" saniyede yaklaşık 30 devir gerçekleştirir.[5] Nötron yıldızından çıkan göreli rüzgar, bulutsunun yaydığı radyo dalgalarından gama ışınlarına kadar uzanan emisyonun çoğunu üreten sinkrotron emisyonu tarafından oluşturulur. Bulutsunun iç kısmındaki en dinamik özellik, atarcanın ekvatoral rüzgarının çevredeki bulutsuyla çarpıştığı ve bir sonlandırma şoku oluşturduğu noktadır. Bu özelliğin şekli ve konumu hızla değişir ve ekvatoral rüzgar, atarcadan bulutsunun ana gövdesine doğru hareket ettikçe yükselen, parlaklaşan ve ardından kaybolan bir dizi ince ipliksi özellik olarak görünür. Atarcanın dönme periyodu, atarca rüzgarında taşınan büyük miktardaki enerji nedeniyle günde 38 nanosaniye kadar artmaktadır.[11]

Yengeç Bulutsusu, genellikle X ışını astronomisinde kalibrasyon kaynağı olarak kullanılır. X ışınlarında çok parlak bir kaynaktır ve akı yoğunluğu ile spektrumu atarcanın kendisi hariç, sabit olarak bilinmektedir. Atarca, X-ışını algılayıcılarının zamanlamasını kontrol etmek için kullanılan güçlü bir periyodik sinyal sağlar. X-ışını astronomisinde "crab" ve "milicrab" bazen akı yoğunluğu birimleri olarak kullanılır. Çok az sayıda X-ışını kaynağı bir "crab" parlaklığını aşar.

Yengeç atarcasından 1,5 TeV'ye kadar zonklayan emisyon tespit edilmiştir[12] ve 20 TeV'de Yelken Atarcasıyla birlikte, bu enerji aralığında emisyona sahip olduğu bilinen tek iki atarcadır.[12]

Kaynakça

  1. ^ a b Gaia Collaboration; ve diğerleri. (2023). "Gaia Data Release 3. Summary of the content and survey properties". Astronomy and Astrophysics. 674. arXiv:2208.00211 $2. Bibcode:2023A&A...674A...1G. doi:10.1051/0004-6361/202243940.  VizieR'de bu kaynak için Gaia DR3 kaydı
  2. ^ Optical Observations of Pulsars: the ESO Contribution (PDF), s. 22, 25 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 30 Mayıs 2024 
  3. ^ Davidson, Kris (Ekim 1987). "SPECTROPHOTOMETRY OF THE CRAB NEBULA AS A WHOLE". The Astrophysical Journal. 94 (4): 967. 23 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2024. 
  4. ^ a b c Lin, Rebecca; van Kerkwijk, Marten H.; Kirsten, Franz; Pen, Ue-Li; Deller, Adam T. (1 Ağustos 2023). "The Radio Parallax of the Crab Pulsar: A First VLBI Measurement Calibrated with Giant Pulses". The Astrophysical Journal. 952 (2): 161. arXiv:2306.01617 $2. Bibcode:2023ApJ...952..161L. doi:10.3847/1538-4357/acdc98. 
  5. ^ a b Becker, W.; Aschenbach, B. (1995). "ROSAT HRI Observations of the Crab Pulsar An Improved Temperature Upper Limit for PSR 0531+21". Alpar, M. A.; Kızıloğlu, Ü.; van Paradijs, J. (Ed.). The Lives of the Neutron Stars. Proceedings of the NATO Advanced Study Institute on the Lives of the Neutron Stars. 450. Kluwer Academic. s. 47. arXiv:astro-ph/9503012 $2. Bibcode:1995ASIC..450...47B. ISBN 978-0-7923-324-6-6. 
  6. ^ ATNF Pulsar Catalogue 27 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. database entry 31 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Bakınız Manchester, R. N.; ve diğerleri. (2005), "The Australia Telescope National Facility Pulsar Catalogue", Astronomical Journal, 129 (4), ss. 1993–2006, arXiv:astro-ph/0412641 $2, Bibcode:2005AJ....129.1993M, doi:10.1086/428488 
  7. ^ Supernova 1054 – Creation of the Crab Nebula 28 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  8. ^ Duyvendak, J. J. L. (1942), "Further Data Bearing on the Identification of the Crab Nebula with the Supernova of 1054 A.D. Part I. The Ancient Oriental Chronicles", Publications of the Astronomical Society of the Pacific, 54 (318), s. 91, Bibcode:1942PASP...54...91D, doi:10.1086/125409 
    Mayall, N. U.; Oort, Jan Hendrik (1942), "Further Data Bearing on the Identification of the Crab Nebula with the Supernova of 1054 A.D. Part II. The Astronomical Aspects", Publications of the Astronomical Society of the Pacific, 54 (318), s. 95, Bibcode:1942PASP...54...95M, doi:10.1086/125410 
  9. ^ Brandt, K.; ve diğerleri. (1983), "Ancient records and the Crab Nebula supernova", The Observatory, 103, s. 106, Bibcode:1983Obs...103..106B 
  10. ^ Zeilik, Michael; Gregory, Stephen A. (1998), Introductory Astronomy & Astrophysics (4. bas.), Saunders College Publishing, s. 369, ISBN 978-0-03-006228-5 
  11. ^ Supernovae, Neutron Stars & Pulsars 6 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  12. ^ a b The H.E.S.S. Collaboration; Aharonian, F.; Benkhali, F. Ait; Aschersleben, J.; Ashkar, H.; Backes, M.; Martins, V. Barbosa; Batzofin, R.; Becherini, Y.; Berge, D.; Bernlöhr, K.; Bi, B.; Böttcher, M.; Boisson, C.; Bolmont, J.; ve diğerleri. (5 Ekim 2023). "Discovery of a radiation component from the Vela pulsar reaching 20 teraelectronvolts". Nature Astronomy (İngilizce). 7 (11): 1341–1350. arXiv:2310.06181 $2. doi:10.1038/s41550-023-02052-3. ISSN 2397-3366. 18 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2024. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Gezegenimsi bulutsu</span>

Gezegenimsi bulutsu veya gezegenimsi nebula, yaşamının son evresinde bulunan bir kırmızı devin yaydığı parlak bir iyonize gazdan oluşan salma bulutsusu türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Bulutsu</span> Yıldızlararası bulut cisimleri

Bulutsu, iyonize, nötr veya moleküler hidrojen ve kozmik tozdan oluşabilen, yıldızlararası ortamın belirgin bir şekilde ışıldayan kısmıdır. Bulutsular genellikle Kartal Bulutsusu'ndaki "Yaratılış Sütunları" gibi yıldız oluşum bölgeleridir. Bu bölgelerde gaz, toz ve diğer malzemelerin oluşumları bir araya gelerek daha yoğun bölgeler oluşturur ve bu yoğun bölgeler daha fazla madde çekerek sonunda yıldızları oluşturacak kadar yoğun hale gelirler. Geri kalan malzemenin ise gezegenler ve diğer gezegen sistemi nesnelerini oluşturduğu düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Süpernova</span> Büyük Yıldızların Ölümü

Süpernova, enerjisi biten büyük yıldızların şiddetle patlaması durumuna verilen addır. Bir süpernovanın parlaklığı Güneş'in parlaklığının yüz milyon katına varabilir.

<span class="mw-page-title-main">Pulsar</span> yüksek oranda manyetize olmuş ve hızlı dönen bir nötron yıldızı veya beyaz cüce

Atarca ya da pulsar [İngilizce: pulsating radio source'dan ], mıknatısal kutuplarından elektromanyetik ışınım yayan, oldukça mıknatıslanmış, dönen bir nötron yıldızıdır. Bu ışınım, yalnızca bir ışın Dünya'ya doğrultulduğunda gözlemlenebilir ve bu, yayınımın titreşimli (atımlı) görünümünden sorumludur. Nötron yıldızları çok yoğundur ve kısa, düzenli döngülere sahiptir. Bu, tek bir atarca için milisaniyeden saniyeye kadar değişen atımlar arasında çok kesin bir aralık oluşturur. Atarcalar, yüksek enerjili evrensel ışınların olası kaynaklarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 628</span> galaksi

Messier 74, Balıklar takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 30 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan büyük bir sarmal gökadadır. Pierre Méchain tarafından Eylül 1780 tarihinde keşfedilmiştir. Daha sonra keşfini gökadayı kataloğunda listeleyecek olan Charles Messier'e iletti. Gökada açıkça tanımlanmış iki sarmal kol içerir ve bu nedenle büyük tasarım sarmal gökadaların prototip bir örneği olarak kullanılır. Düşük yüzey parlaklığından dolayı amatör gök bilimcilerin gözlemlemesi açısından en zor Messier nesnelerinden birisidir. Nispeten büyük açısal boyutu ve gökadanın karşıdan görünmesi, sarmal kol yapısını ve sarmal yoğunluk dalgalarını incelemek isteyen profesyonel gök bilimciler için ideal bir nesne haline getirir. M74'ün yaklaşık olarak 100 milyar yıldıza ev sahipliği yaptığı tahmin edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Yengeç Bulutsusu</span>

Yengeç Bulutsusu Boğa takımyıldızı bölgesinde yer alan bir süpernova kalıntısı ve atarca rüzgarı bulutsusudur.

<span class="mw-page-title-main">Kedi Gözü bulutsusu</span> Ejderha takımyıldızı yönünde bulunan gezegenimsi bulutsu

Kedi Gözü bulutsusu, Ejderha takımyıldızı yönünde bulunan bir gezegenimsi bulutsu. Yapısal açıdan, bilinen en karmaşık bulutsulardandır; Hubble Uzay teleskobu ile düğümler, püskürtmeler ve yaysal yapılar gözlemlenmiştir. Merkezinde, 1000 yıl önce dış zarfını kaybederek bulutsuyu üretmiş olan parlak ve sıcak bir yıldız vardır.

<span class="mw-page-title-main">Cygnus X-1</span>

Cygnus X-1, Kuğu takımyıldızı bölgesinde bulunan ve içinde kara delik olduğu düşünülen tanınmış bir galaktik X-ışını kaynağıdır. Bir roket uçuşu sırasında 1964 yılında keşfedilmiştir ve Dünya'dan görülen en güçlü x-ışını kaynaklarından birisidir. Cygnus X-1, geniş ölçüde bir kara delik olduğu kabul edilen ilk X-ışını kaynağıdır ve kendi sınıfında en çok incelenen astronomik nesneler arasındadır. Güneş'in 14,8 katı bir kütleye sahip olduğu tahmin edilmektedir ve bu tür bilinen diğer yıldızlara veya kara deliklere göre çok küçük olduğu gösterilmiştir. Şayet öyleyse, olay ufkunun yarıçapı yaklaşık olarak 44 km olmalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Rozet Bulutsusu</span>

Rozet Bulutsusu Samanyolu bölgesinde Tekboynuz takımyıldızı içindeki dev moleküler bulutun bir ucunun kenarında yer alan, büyük ve yuvarlak bir H II bölgesi. Açık yıldız kümesi NGC 2244, bulutsu ile yakından ilgilidir, kümenin yıldızları bulutsunun maddesinden oluşmuştur.

<span class="mw-page-title-main">SN 1572</span>

SN 1572, "B Cassiopeiae" ya da 3C 10 bir Type Ia supernovaydı. Kraliçe takımyıldızı bölgesinde bulunan SN 1572, tarihsel kayıtlara göre insan gözüyle tespit edilmiş en eski sekiz süpernovadan biridir. Bu kayıtlara göre süpernova, 1572 Kasım'ının başlarında patlamış ve o dönemde pek çok farklı kaynak tarafından bağımsız olarak tespit edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1435</span>

Merope Bulutsusu Ülker yıldız kümesi içinde, Merope yıldızını çevreleyen süpernova kalıntısı olduğu düşünülen dağılmış yansıma bulutsusu. 19 Ekim 1859 yılında Alman gök bilimci Wilhelm Tempel tarafından keşfedilmiştir. John Herschel, Gökbilim Kataloğunda, dolunay büyüklüğünde çok zayıf bir bulutsu olarak nitelendirdi.

<span class="mw-page-title-main">Süpernova kalıntısı</span> patlamadan arta kalanlar

Süpernova kalıntısı (SNR) süpernova yıldızının dev patlamasıyla oluşmuş bir yapıdır. Süpernova kalıntısı, genişleyen bir şok dalgasıyla sınırlanır ve patlama sonucu ortaya çıkan, genişleyen malzemeden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">SN 1054</span> SN 1054 (Yengeç Süpernova), 1054 yılında Dünyada yaygın olarak gözlemlenmiş bir süpernova

SN 1054, 1054 yılında Dünya'da yaygın olarak gözlemlenmiş bir süpernova. Çinli, Japon, İranlı, Arap ve Amerikan yerlileri tarafından kaydedilen süpernova, 23 gün boyunca gündüz ışığında görülmüş ve 653 gün boyunca gökyüzünde kendisini göstermiştir. Bu dede yıldız (progenitor) Samanyolu'nda yaklaşık olarak 6300 ışık yılı uzaklıktadır ve çöken çekirdeği bir süpernova olarak patlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Dünya'ya yakın süpernova</span>

Dünya'ya yakın süpernova, Dünya'ya yakın bir yıldızın patlaması ile oluşan süpernovalardır. Biyosferde fark edilebilir etkiler yaratır.

<span class="mw-page-title-main">Sahte süpernova</span>

Sahte süpernova, ilk bakışta görünen süpernova olarak görünen ancak progenitör yıldızı yok etmeyen yıldız patlamasıdır. Bu nedenle sahte süpernovalar ekstra güçlü nova sınıfında yer alırlar. Ayrıca Tip V süpernovalar, Eta Carinae benzerleri ve dev parlak mavi değişen patlamaları olarak da bilinirler.

<span class="mw-page-title-main">PSR J0108-1431</span>

PSR J0108-1431, Balina takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 424 ışık yılı (130 pc) uzaklıkta bulunan bir atarcadır. 1994 yılında Avustralya'daki Parkes Gözlemevi'ndeki araştırmada (The Parkes Southern Pulsar Survey) keşfedildi. Tahmini yaşı 166 milyon yıl ve dönme süresi 0,8 saniye olan çok yaşlı bir atarca olarak kabul edilir. Bu atarcanın dönüşündeki yavaşlamayla üretilen dönme enerjisi 5,8 × 1023 W ve yüzey manyetik alanı 2,5 × 107 T'dir. 2008 yılı itibarıyla bilinen en zayıf atarcadır.

<span class="mw-page-title-main">Atarca rüzgarı bulutsusu</span> atarca tarafından üretilen rüzgarlarla güçlendirilmiş süpernova kalıntısı kabuğunun içinde bulunan bir bulutsu

Atarca rüzgarı bulutsusu, bazen merkezindeki bir atarca tarafından üretilen rüzgarlarla güçlendirilmiş süpernova kalıntısı (SNR) kabuğunun içinde bulunan bir bulutsu türüdür. Yunanca "πλήρης", "pleres", yani "tamamlamak" anlamına gelen kelimeden türetilen pleryon olarak da adlandırılır. Bu bulutsular, 1976 yılında süpernova kalıntılarının içinde radyo dalga boylarında artışlar gösteren bir sınıf olarak önerildi. O zamandan beri bunların, kızılötesi, optik, milimetre, X-ışını ve gama ışını kaynakları olduğu bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Nötron yıldızı sistemlerinin yaşanabilirliği</span>

Nötron yıldızı sistemlerinin yaşanabilirliği, bir nötron yıldızının etrafında dönen gezegenlerin veya uyduların yaşam için uygun yaşam alanları sağlama potansiyelidir.

<span class="mw-page-title-main">PSR B1257+12 A</span> ötegezegen

PSR B1257+12 b, Başak takımyıldızında yaklaşık olarak 2.300 ışık yılı (710 pc) uzaklıkta bulunan bir ötegezegendir. Gezegen, Lich atarcası etrafında dönen en içteki cisimdir ve bu nedenle ölü bir yıldız sisteminde bulunan atarca gezegeni olarak sınıflandırılır. Ay'ın yaklaşık iki katı kütleye sahip olan Draugr, Güneş Sistemi'ndeki gezegenler de dahil olmak üzere bilinen en düşük kütleli gezegen olarak listelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Astrofiziksel jet</span> Dönen bir astronomik cismin ekseni boyunca akan iyonize madde ışını

Astrofiziksel jet, iyonize olmuş maddenin dönüş ekseni boyunca uzamış ışınlar şeklinde dışarı atıldığı astronomik bir olgudur. Işındaki büyük ölçüde hızlandırılmış madde ışık hızına yaklaştığında, astrofiziksel jetler özel görelilik etkileri gösterdiği için relativistik jetler haline gelir.