Yedi Günde Ren Nehrine
| Eğitim Tatbikatı (Yedi Günde Ren Nehrine) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Soğuk Savaş | |||||||||
 1976 haritasında olası saldırı doğrultuları Varşova Paktı kuvvetlerinden Orta Avrupa'ya | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
Olası Sovyet uydularındaki komünist partiler: Olası Sovyet Uydularındaki Komünist Partiler |
 Avusturya | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
 Leonid Brezhnev Dmitriy Ustinov Nikolai Ogarkov Alb. Gen. Yuri Zarudin Gen. Yevgeni F. Ivanovski Todor Zhivkov Dobri Dzhurov Gustáv Husák Martin Dzúr Erich Honecker Heinz Hoffmann János Kádár Lajos Czinege Edward Gierek Wojciech Jaruzelski Franz Muhri Louis Van Geyt Jørgen Jensen Marcus Bakker Georges Marchais |  Jimmy Carter Harold Brown David C. Jones SACEUR:
 James Callaghan Margaret Thatcher Paul Vanden Boeynants Wilfried Martens José Desmarets Pierre Trudeau Joe Clark Anker Jørgensen Poul Søgaard Valery Giscard d'Estaing Yvon Bourges Helmut Schmidt Hans Apel Giulio Andreotti Francesco Cossiga Attilio Ruffini Gaston Thorn Pierre Werner Émile Krieps Dries van Agt Willem Scholten Odvar Nordli Bülent Ecevit Süleyman Demirel Bruno Kreisky Otto Rösch | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Nato'nun Polonyaya ilk saldırısına yanıt olarak gerçekleşecekti. Böyle bir saldırının Vistül Nehri yakınlarındaki 2 milyon ani Leh ölümüne sebep olacağı tahmin ediliyordu | Gerçekleşseydi Batı Almanya'da ağır kayıplar tahmin ediliyordu | ||||||||
Yedi Günde Ren Nehrine (İngilizce: Seven Days to the River Rhine) 1979'da Varşova Paktı tarafından düzenlenen çok gizli bir Askeri Tatbikat. Sovyet Bloku'nun Nato ve Varşova Paktı arasındaki 7 günlük bir nükleer savaş görüşünü simüle ediyordu.[1][2][3]
Gizliliğini Kaldırma
Bu olası 3. Dünya Savaşı Senaryosu Polonya Savunma Bakanı Radosław Sikorski tarafından Kanun ve Adalet Partisinin 2005 Polonya Seçimlerindeki zaferinden sonra binlerce Varşova Paktı dokümanıyla beraber kamuoyunu ülkenin komünist geçmişini geride bırakıp Lehleri eski rejime karşı cephe aldırmak için açıklandı.[2][3][4] Sikorski, eski rejimle ilgili belgelerin gizliliğinin kaldırılacağını ve 2006'da Ulusal Anma Enstitüsü aracılığıyla yayınlanacağını belirtti.[2][4]
Dosyalar ayrıca 1968'de Varşova Paktı'nın Prag Baharına işgal cevabı olan Danube Operasyonuyla ilgili belgeler de içeriyordu.[2][3] Bir diğer ilgili dosyalar da 1970 Polonya Protestoları ve 1980lerin sıkıyönetim dönemiyle ilgiliydi.[2][3][4]
Çekya[5] ve Macaristan[6] ilgili dosyaların gizliliğini 1990'larda kaldırdı. Leh Hükûmetinin ilk doküman teşhirleri de bu dönemde olmuştu.[7][8]
Muharebe Taslağı
Vistül Nehri Havzasındaki Leh ve Çekoslovak şehirlerine Nato nükleer ilk saldırısının ardından Varşova Paktı komutanlarının Doğu Almanya'nın işgalini önlemek için ülkeye takviye gönderecekleri bir savaş senaryosuydu.[2][3][4] Plana göre 2 Milyon kadar Leh sivilin böyle bir savaşta ölmesini ve Polonya'nın operasyonel gücünün tamamen yok olması bekleniyordu.[2][3][4] Sovyetler cevap olarak Batı Almanya, Belçika, Hollanda, Danimarka ve Kuzeydoğu İtalya'ya nükleer karşı saldırı düzenleyeceklerdi.[2][3]
Nükleer Misilleme
Yayınlanan planla ilgili haritalar birçok Nato devletinde nükleer saldırı gösteriyor ancak hem Fransa hem Birleşik Krallık saldırılara dahil edilmemiş. Bu eksikliğin nedeniyle ilgili birkaç olasılık var, en muhtemeli Fransa ve Birleşik Krallığın ikisinin de nükleer silahlı ülkeler olması ve uluslarına karşı düzenlenen bir nükleer saldırıya misliyle karşılık verebilecek bir nükleer cephaneliğe sahip olmalarıdır.[2][3][5][9]
Force de Frappe (saldırı gücü) dissuasion du faible au fort (zayıftan güçlüye caydırıcılık) diye bilinen bir nükleer strateji uyguladı. Karşı değer stratejisi olarak kabul edilebilecek bu strateji Fransa'yı hedef alacak bir nükleer saldırıya Sovyet Bloğu şehirlerine yapılacak karşı saldırıyı ima ediyordu.[2][3]
Ancak The Guardian Gazetesi araştırmasında bu seçeneği düşük görüyor ve olası senaryoyu şöyle açıklıyordu; "Fransa muhtemelen saldırıdan kurtulacaktı çünkü Nato'nun entegre yapısının üyesi değildi. Nato'nun her zaman kalbinde yer alan Britanya da saldırıdan kurtulacaktı bu da Moskova'nın güçlerini fazla zorlamamak için Ren'de durmak istediği fikrini öne çıkarıyor."[2][3]
1966'da Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle Fransa'yı Nato'nun entegre askeri komuta yapısından çekti. Pratikte Fransa Nato üyesi olarak kalmasına ve örgütün siyasi oluşumlarına tam katılmasına rağmen artık Nükleer Planlama Grubu ve Savunma Planlama Komitesi gibi belli komitelerde temsil edilmiyordu. Yabancı kuvvetler Fransız topraklarından çıkarıldı ve Fransız kuvvetleri geçici olarak Nato Komutanlıklarından geri çekildi.[10] Karargahı Fransa Almanya Sınırındaki Strazburg'da bulunan Fransız 1. Ordusu Fransa'yı savunmasının yanı sıra Nato'nun Batı Almanya'yı destekleyen operasyonlarını kontrol eden ana saha karargahıydı. Fransa resmi olarak Nato'nun komuta yapısının parçası olmasa da Nato'nun Batı Almanya'daki düzenli müşterek tatbikatlarına katılımıyla ima ettiği üzere Varşova Paktı'nın saldırması durumunda Fransa'nın yardıma gideceği yaygın bir inançtı. Bu yüzden Fransız 2. Kolordusu'nun iki tümeni ve karargahları Nato'nun Abd liderliğindeki Merkez Ordu Grubunu savaş zamanı görevinde desteklemek üzere kalıcı olarak Batı Almanya'ya konuşlandırıldı.[11]
Plana göre Britanya'da birçok yüksek değerli hedefin (RAF Fylingdales, RAF Mildenhall ve RAF Lakenheath gibi) konvansiyonel bir şekilde vurulması gerekiyordu ancak nükleer saldırının çok daha etkili olacağı düşünülüyor (Sovyet liderliği için Batı Avrupa'daki ilk saldırılarının da göstereceği üzere kullanışlı bir seçenek olacaktı). Planda ayrıca ABD Hava Kuvvetleri av-bombardıman uçaklarının özellikle de F-111 Aardvark'ın nükleer saldırılarda görev alacağını ve bu İngiliz üslerinden kalkış yapacakları belirtiliyor.[2][3]
Sovyetler böyle bir çatışmanın tümünde toplam 7.5 megatona yakın atom silahını kullanmayı planladı.[6]
Bilinen Hedefler
Avusturya başkenti Viyana iki 500 kiloton bombayla vurulacaktı.[6] İtalyada, Vicenza, Verona, Padua ve birkaç askeri üs birer 500 kiloton bombayla vurulacaktı.[6] Macaristan Viyana'yı ele geçirecekti.[5]
Batı Almanya'daki Stuttgart, Münih ve Nürnberg nükleer silahlarla yok edilip Çekoslovaklar ve Macarlarca ele geçirileceklerdi.[5]
Danimarkadaki ilk nükleer hedefler Roskilde ve Esbjerg'di. Roskilde askeri önemi olmasa da Sjælland Adasının(Zealand) ikinci büyük şehriydi ve Danimarka Başkenti Kopenhag'a yakındı (Kopenhag'ın merkezinden Roskilde'ye olan mesafe sadece 35 km). Hedef alınmasının diğer nedeni de kültürel ve tarihsel öneminin Danimarka nüfusunda ve ordusunda oluşturacağı düşünülen moral bozukluğuydu. Ülkenin beşinci büyük şehri Esbjerg Nato takviyelerinin ulaşımında geniş liman kapasitesiyle önemli rol alabileceği için hedef alınacaktı. Eğer bu ilk iki saldırıdan sonra Danimarka direnişi devam ederse diğer hedefler bombalanacaktı.[12]
Ek Planlar
Sovyetler Birliği dokuzuncu günde Lyon'a ulaşıp Pirenelerde final pozisyonu için bastırmayı planladı.[5]Çekoslovakya zamanında planının fazla iyimser olduğunu düşündü, günümüzün bazı batılı planlamacıları ise böyle bir hedefin gerçekci olmadığına hatta ulaşılamaz olduğuna inanıyor.[5]
Ayrıca Bakınız
- Operasyon Düşünülemez
- Fulda Geçidi
- Kare Ayak (BK Operasyonu)
- 3. Dünya Savaşı
- Ulusal Tabya(İsviçre)
- Jeopolitiğin Temelleri
Kaynakça
- ^ Findlay, Christopher (28 Kasım 2005). "Poland reveals Warsaw Pact war plans". International Relations And Security Network. ETH Zurich. 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2014.
- ^ a b c d e f g h i j k l Watt, Nicholas (26 Kasım 2005). "Poland risks Russia's wrath with Soviet nuclear attack map". The Guardian. 29 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013.
- ^ a b c d e f g h i j k Rennie, David (26 Kasım 2005). "World War Three seen through Soviet eyes". Daily Telegraph. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013.
- ^ a b c d e "Poland Opens Secret Warsaw Pact Files". Rferl.org. 25 Kasım 2005. 9 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013.
- ^ a b c d e f Samuel, Henry (20 Eylül 2007). "Soviet plan for WW3 nuclear attack unearthed". Daily Telegraph. 1 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013.
- ^ a b c d Tweedie, Neil (1 Aralık 2001). "Vienna was top of Soviet nuclear targets list". Daily Telegraph. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013.
- ^ "Warsaw Pact War Plans". GlobalSecurity.org. 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020.
- ^ Lunak, Petr (2001). "Reassessing the Cold War alliances". NATO Review. 24 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020.
- ^ "Moscow's blueprint resembles thriller's plot". Daily Telegraph. 26 Kasım 2005. 10 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
- ^ "NATO left Paris, but France did not leave NATO". 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2019.
- ^ Davies, R Mark. "French Orders of Battle & TO&Es 1980–1989 v2.2" (PDF). FireAndFury.com. 29 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020.
- ^ Niels Lillelund; Jette Elbæk Maressa (18 Ocak 2003). "Atomplaner mod Danmark under Den Kolde Krig" [Nuclear plans against Denmark during the Cold War] (Danca). Jyllands Posten. 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2019.
- General
- "World War Three seen through Soviet eyes", David Rennie, Daily Telegraph, November 26, 2005. Retrieved May 19, 2006
- "Poland Opens Secret Warsaw Pact Files ", Radio Free Europe, 2005, Retrieved March 16, 2009
- "Soviet Nuclear Weapons in Hungary 1961-1991"
