İçeriğe atla

Yanko Vitinos

Yanko Vitinos Bey
16. Sisam beyi
Görev süresi
1904-1906
Yerine geldiğiAleksander Mavroyeni
Yerine gelenKostaki Karatodori Bey

Yanko Vitinos Bey (Yunanca: Ιωάννης Βιθυνός Ioannis Vithynos),[1] 1904-1906 yılları arasında Sisam Beyliği'ne Osmanlı İmparatorluğunca atanmış bir Osmanlı Yunan devlet adamıdır.

Türkçeyi iyi bildiği için Osmanlı Türkçesi yayınları için Türkçe makaleler yazdı.[2][3] Eğitimini Büyük Ulusal Okul'da (Megalē tou Genous scholē) tamamladı. Konstantinos Photiades ile Mecelle’yi Yunancaya çevirdi ve Osmanlı Ticaret Kanunu (Ticaret Kanunnamesi) hakkındaki yorumunu da yazdı.

Kariyeri

Konstantinos Fotiyadis ve Yanko Vitinos Bey'in Mecelle’nin Yunanca çevirisinin ilk cildi

Darülfünun tarafından fahri profesör ilan edilmeden önce 1868-1875 yılları arasında Girit valisi idi. 1882'den 1904'e kadar bir Osmanlı hukuk fakültesi olan Mekteb-i Hukuk'ta ders verdi. 1901'de Osmanlı seçimler kurulunun bir üyesi oldu.[2]

Ayrıca Osmanlı Adalet Bakanlığı ve Kostantiniyye asliye mahkemesi hâkimi iken, sırasıyla ceza soruşturması müdürü ve yargıç olarak görev yaptı.[2]

1904'ten 1906'ya kadar Sisam Beyi olarak görev yaptı.[2] Hükümdarlığının başladığı siyasi dönem karmaşıktı. Selefleriyle aynı hatayı tekrarlayarak durumu daha da kötüleştirdi; sadece bir siyasi partiyi destekledi. Zimmete para geçirme, hırsızlık, cinayet, intikam ve siyasi hizipçilik hükümdarlığı boyunca yaygındı. Taraflar basın yoluyla birbirlerini suçladılar. İşleri biraz daha iyi hale getirmek için basına sansür uyguladı.

Sonra seçimler yapıldı ve iki parti şiddet, fesatçılık ve yasadışı ajitasyon konusunda birbirleriyle yarıştı. Yeni seçilen Parlamento Vitinos Bey'i siyasetçilerin hatalarından ötürü suçladı ve onu devirdi[].

Kaynakça

  1. ^ Strauss, Johann (2010). A Constitution for a Multilingual Empire: Translations of the Kanun-ı Esasi and Other Official Texts into Minority Languages. s. 21-51. 11 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b c d Herzog, Christoph; Sharif, Malek, (Ed.) (2016), The First Ottoman Experiment in Democracy, Istanbuler Texte und Studien 18, Würzburg: Orient-Institut Istanbul, ISBN 978-3-95650-191-3, ISSN 1863-9461, 11 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Şubat 2020 
  3. ^ Herzog, Christoph; Sharif, Malek, (Ed.) (2016), The First Ottoman Experiment in Democracy, Istanbuler Texte und Studien 18, Würzburg: Orient-Institut Istanbul, ss. 31-33, ISBN 978-3-95650-191-3, ISSN 1863-9461, 11 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Şubat 2020 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">II. Abdülhamid</span> 34. Osmanlı padişahı (1875–1909)

II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahı, 113. İslam halifesi ve çöküş sürecindeki devlette mutlak hakimiyet sağlayan son padişahtır. Tahtta kaldığı "Hamidiye Dönemi" diye bilinen yıllarda imparatorluk, dağılma dönemini yaşadı; başta kısa süreli ilan ettiği I. Meşrutiyet ve Kânûn-ı Esâsî ile gelen bir özgürlük dönemine, Balkanlar olmak üzere çeşitli bölgelerde çıkan isyanlara ve Rus İmparatorluğu'na karşı kaybedilen 93 Harbi'ne, kapatılan parlamentoya, pek çok siyasi olaya, "İstibdat Dönemi" de denen ve basın da dahil çeşitli alanlardaki baskı ve sansür dönemine, sonrasında yine kendinin ilan etmek zorunda kaldığı II. Meşrutiyet'e, 31 Mart Ayaklanması'na ve kendinin dağılmayı engelleme başarısına ulaşamayan eğitim, ulaşım ve askeri alandaki reform girişimlerine tanıklık etti. Devrinde, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1.592.806 km² toprak ile en çok toprak kaybeden padişahlarından biri oldu. 31 Ağustos 1876'da tahta çıktı ve 31 Mart Vakası'ndan kısa bir süre sonra, 27 Nisan 1909'da, tahttan indirilene kadar ülkeyi yönetti. Meşrutiyet yanlısı Yeni Osmanlılar ile yaptığı anlaşma ve diğer yandan Tersane Konferansı'nda toplanacak büyük güçlerden gelecek baskıları engelleme amaçlı Tersane Konferansı'nın başlamasıyla aynı gün 23 Aralık 1876'da ilk Osmanlı anayasasını ilan etti ve böylece ülkenin demokratikleşme sürecini destekleyeceğini belirtmiş oldu. 93 Harbi'nde yenilen Osmanlı'nın sultanı II. Abdülhamid, meclisin yanlış kararlar aldığını iddia ederek 14 Şubat 1878'de bu harbin sonuna doğru meclisi feshetti.

<span class="mw-page-title-main">Kânûn-ı Esâsî</span> Osmanlı Devletinin ilk ve son anayasası (1876–1878, 1908–1921)

Kânûn-ı Esâsî veya 1876 Anayasası, Kânûn-ı Esâsî çeviri olarak "temel kanun" ya da "anayasa" anlamına gelmektedir. Osmanlı İmparatorluğu'nun ilk ve son anayasasıdır. 23 Aralık 1876'da ilan edilmiş, 1878'de II. Abdülhamid tarafından askıya alınmış, 24 Temmuz 1908 II. Meşrutiyet’in ilanı sonucunda yeniden yürürlüğe girmiştir. 1921 Anayasası'nın kabul edildiği 20 Ocak 1921 tarihi ile 1924 Anayasası'nın yürürlüğe girdiği 24 Mayıs 1924 tarihi arasında ise kısmen yürürlükte kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Abdül Fraşeri</span>

Abdül Fraşeri,, Arnavut milliyetçisi ve siyasetçi. Osmanlı devlet kayıtlarında ismi Abdullah Hüsnü olarak geçer.

<span class="mw-page-title-main">Millet (Osmanlı İmparatorluğu)</span>

Millet, Osmanlı Türkçesinde dini grupları belirtmek için kullanılan terimdir. 19. yüzyılda Tanzimat reformlarıyla, hakim sınıf olan Sünniler dışındaki, kanunen korunan dini azınlıkları ifade etmek için kullanılmaya başlanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu'nda tüm Sünni gruplar bir millet kabul edilirken, azınlıklar yani gayrimüslimler sadece dine veya mezhebe göre değil aynı zamanda etnik gruplarına göre de ayrı milletler oluştururlardı. Örneğin Ermeniler tek bir millet olmayıp Ermeni Katolik ve Ermeni Protestan milletlerine ayrılırlardı. Millet kelimesi Arapça bir kelime olan mille (ملة)'den gelmektedir. Millet kelimesi günümüzde, Osmanlı'da kullanılandan farklı olarak, dinsel bir anlam değil dilsel bir anlam ifade etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye'de konuşulan diller</span>

Türkiye'de konuşulan diller, Türkiye Cumhuriyeti'nde devletin anayasanın üçüncü maddesi uyarınca tek resmî eğitim ve konuşma dili Türkçedir. Ülkede azınlık (bölgesel) ve ülkeye göçler sonrası göçmenler tarafından konuşulan diller de bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Libohovalı Ekrem</span> Arnavut Siyasetçi ve Başbakan

Ekrem Bey Libohova, Arnavut siyasetçi. Arnavutluk'un İtalyan işgali sırasında iki kez Arnavutluk Başbakanı olarak görev yaptı.

Grigori "Ligor" Aristarhi ya da Aristarhi Bey, Osmanlı İmparatorluğu'nda yasamış Fenerli Rum sefir ve Osmanlı mevzuatının bir derleyicisidir.

<span class="mw-page-title-main">Menahem Salah Daniel</span> Osmanlının siyasetinde yer almış yahudi uyruklu siyasetçi

Menahem Salah Daniel veya Menahem Efendi (1846-1940), Osmanlı Yahudi siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Veysel Dino</span> Osmanlı siyasetçi

Veysel Bey Dino, Ahmed Bey Dino'nun en büyük oğlu ve Abidin Paşa'nın ağabeyi Osmanlı siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Libhovalı Müfid Bey</span> Arnavut siyasetçi, diplomat ve maliyeci (1876-1927)

Müfid bey Libohova Arnavut ekonomist, diplomat ve siyasetçi ve Arnavutluk Bağımsızlık Bildirgesi'nin yapıldığı Avlonya Meclisi'nde delegelerden biridir. Arnavutluk Geçici Hükûmeti döneminde Arnavutluk'un ilk İçişleri Bakanı olarak görev yaptı ve o zamandan itibaren 1913-1927 yılları arasında dokuz kez farklı hükûmet görevlerinde bulundu, Adalet Bakanı, İçişleri Bakanı, Maliye Bakanı ve Kültür Bakanı olarak görev yaptı.

Nardalı Ömer Şevki Efendi, Osmanlı bürokrat.

Ali Naki Bey, Meclis-i Mebûsan 1. dönem Yanya Vilayeti'nden seçilen üç Müslüman mebusdan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Mehmed Ali Viryoni Paşa</span> Arnavut asıllı Osmanlı siyasetçi (1842-1895)

Beratlı Mehemed Ali Bey, Arnavut asıllı Osmanlı siyasetçi.

Mihail Hiristo Efendi veya Mihal Harito Efendi (1836-1897), Arnavut asıllı Ortodoks Hristiyan Osmanlı siyasetçi.

Avlonyalı Mustafa Nuri Paşa (1830/31-1885/86), Arnavut asıllı Osmanlı siyasetçi.

Nikola Nakkaş Efendi (1825, Beyrut, Maruni asıllı Osmanlı siyasetçi.

Yusuf Ziyaeddin Efendi, Arnavut asıllı Osmanlı siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Ömer Efendi Prizreni</span> Arnavut siyasetçi

Ömer Şevki Efendi (1820?-1887), Arnavut asıllı Osmanlı siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı İmparatorluğu tarihi</span> Osmanlı İmparatorluğunun tarihi

Osmanlı İmparatorluğu, yaklaşık 1299 yılında Osman Gazi tarafından Anadolu'nun kuzeybatısında, Bizans İmparatorluğu'nun başkenti Konstantinopolis'in hemen güneyinde küçük bir beylik olarak kuruldu. Osmanlılar Avrupa'ya ilk kez 1352'de geçtiler, 1354'te Çanakkale Boğazı'ndaki Çimpe Kalesi'nde kalıcı bir yerleşim kurdular ve başkentlerini 1369'da Edirne'ye taşıdılar. Aynı zamanda, Anadolu'daki çok sayıda küçük Türk devleti de fetihler ya da bağlılık bildirimleri yoluyla filizlenmekte olan Osmanlı sultanlığına dahil edildi.

<span class="mw-page-title-main">Seyfeddin Tadeusz Gasztowtt</span> Fransa doğumlu Osmanlı diplomatı ve tarihçisi (1881-1936)

Thadée Gasztowtt veya Seyfeddin Bey Fransa doğumlu Litvanya asıllı Osmanlı, Türk ve Polonyalı diplomat, devrimci, tarihçi ve gazetecidir. Tutkulu bir Türksever olarak Osmanlı-Lehistan ilişkilerinin yeniden canlandırılması gerektiğini ısrarla savunmuş ve Osmanlı İmparatorluğu'nun sadık bir destekçisiydi; Osmanlı İmparatorluğu'nu Polonya'nın tek tarihi müttefiki olarak görüyordu. Polonyalı göçmenlerin gayrı resmi temsilcisi olarak, Avrupa'daki Polonyalıları, özellikle de Frankofon Polonyalıları düzenli olarak Osmanlı İmparatorluğu'nu desteklemeye teşvik etti.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.