Yakut sığırı
| Yakut Sığırı | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Yakut Sığırı | ||||||||||||||||
| Korunma durumu | ||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||
|
Yakutçada "Саха ынаҕа" (Sakha ınaga) tâbir edilen Yakut sığırları Kuzey Kutup Dairesinin kuzeyinde, Sibirya'nın doğusunda ve Yakutistan'da yetiştirilen bir sığır cinsidir. Aşırı düşük sıcaklıklara karşı dayanıklılığı ile bilinir.
Tanımı
Yakut sığırları büyüklük olarak nispeten küçüktürler. Bu sığırlar omuz başlarında 110 ve 112 cm arası yüksekliğindedir ve 350 – 400 kg canlı ağırlıklara kadar ulaşırlar, boğalar 115 – 127 cm yüksekliğe ve 500 – 600 kg ağırlığa ulaşırlar. Kısa, güçlü bacakları ve derin ama nispeten dar bir göğsü vardır. Gerdan iyice gelişmiştir.[1][2] Renkleri değişir. Siyah, kırmızı veya benekli olabilir. Çoğu hayvanın arka tarafında beyaz bir sırt çizgisi vardır,[2][3] ve koyu renkli hayvanlarda boynuzlar arasındaki kıllar genellikle kırmızımsı kahverengidir. Geniş karnı ve uzun sindirim sistemi hem ot hem de göz atma'dan etkin biçimde yararlanmalarını sağlar. Kısa mera mevsiminde (Derialtı yağı) çok hızlı büyürler ve kışın yetersiz beslenme koşullarında hayatta kalırlar.[4][5][6]
Kalın kış postu, küçük, kıllı memesi, verimli ısıl düzenlemesi ve alçak metabolizma hızı Yakut sığırlarını donma sıcaklıklarına karşı dayanıklı yapar.[2][3][4] Bunun çarpıcı bir örneği, derin karlarda ve –40 ° C kadar düşük sıcaklıklarda taiga ormanı'nda üç ay boyunca kendi başına hayatta kalan birkaç inek örneğidir).[5]
Yakut sığırları tüberküloza, lösemiye ve Brusella'ya dirençlidirler.[2][3]
Diğer sığırlarla ilişkisi
Yakut sığırları boğa sığırının Doğu Asya Turano-Moğol grubu'na aittir.[4][7]
Bu sığır grubu dördüncü Yaban Öküzü evcilleştirme etkinliği'ni (ve Bos Toros tipi yaban öküzü arasında üçüncü olayı) temsil edebilir ve 35.000 yıl önce Yakın Doğu grubundan çıkmış olabilir.[8] Yakut sığırları Sibirya 'da kalan son yerli Turano-Moğol sığır ırkıdır,[4] ve dünya çapında kalan birkaç saf Turano-Moğol ırkından biridir.[7] Mevcut taurin sığır ırklarında bulunan beş mtDNA haplogroup lar (T, T1, T2, T3, T4), T2, T3 ve T4, Turano-Moğol grubunda olduğu gibi genellikle Yakut sığırlarında görülür. T4 sadece Doğu Asya ırklarında bulunur, T 1 sadece Yakın Doğu ırklarında bulunur ve T hem Yakın Doğu hem de Avrupa ırklarında bulunur. T2 ve T3 üç bölgenin de ırklarında görülür.[1][7] otozomal DNA işaretleyici 'nin çalışmaları yüksek genetik ayırt edici özellik gösterir ve diğer ırklardan uzun süreli genetik izolasyona işaret eder; bu türlerin normal kuzey sınırını aşan coğrafi izolasyonun nedeni olduğu varsayılabilir.[1][9]
Kullanımı
Yakut sığırları, süt ve et üreten ve aynı zamanda öküz olarak kullanılan üç amaçlı cinstir.[1][5]
Ortalama süt verimi yılda yaklaşık 1.000 kg'dur. Yakut ineklerinin ortalama sütünün yağ içeriği 5,03 % ve ortalama protein içeriği% 4,69'dur.[1]
Yakut sığırlarının etleri doğal ebrulu olarak ile bilinir.[5]
Geçmişi
Yakut sığırları yerli Sibirya sığır ırklarından türemiştir. Sakha (yani Yakutlar) 13. yüzyılda kuzeye göç ettiklerinde bu sığırı güney Baykal bölgesinden Lena nehrinin, Yana nehrinin, Indigirka nehrinin ve Kolyma nehrinin alt kollarına getirdi.[4] Yakut atı ile birlikte, bu sığır Uzak Kuzey Rusya 'nın sert doğa koşullarında Saha kültürü et ve süt hayvancılığının temelini oluşturuyordu. Yakut sığırları 1929'a kadar safkandı ancak daha üretken Simmental sığırı ve Kholmogory sığırı ile geniş bir melezleme başladı.[2][4] Bu dönemde birçok ırk kaybedilirken, Yakut sığırları geleneksel sığır yetiştiricileri ve bireysel bilim insanlarınca kurtarıldı.[1][5]
Mevcut durum
Şu anda, hepsi Rusya Federasyonu'nun Saha Cumhuriyeti'nde (Yakutya) yaklaşık 1200 safkan Yakut sığırı vardır. Üreme nüfusu sadece 525 damızlık inek ve 28 damızlık boğadan oluşur geri kalanı çoğunlukla süt ineğidir.[1][4] Sonuç olarak, Yakut sığırları Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) tarafından nesli tükenmekte olan bir ırk olarak sınıflandırılmaktadır.[4]
Sığırların % 74'ü Kutup dairesi'nin 150 km kuzeyinde Lena Nehri' nin alt kısımlarında ve kuzeye yakın soğuk kutup Eveno-Bytantaysky Ulusal Bölgesi'nde bulunur gerisi bu yüzyılın ilk yıllarında Saha Cumhuriyeti'nin güney kısmına taşındı.[1][4]
Özel çiftçiler ve tarım kooperatifleri tarafından yetiştirilirler ve tarım dışı hane halklarının özel kullanımı için birkaç baş hayvan yetiştirmek yaygındır. En büyük sürü Yakutya Tarımsal Araştırma Enstitüsü'nün deney çiftliğinde yapılır. Üreme kayıtları, Yakutsk 'daki Yakutian Tarım Araştırma Enstitüsü Sığır Yetiştiriciliği Laboratuvarı tarafından muhafaza edilmektedir.[1]
Kuzey Sibirya'nın aşırı iklim koşullarına uyumları, genetik farklılıkları ve sığır çeşitliliği 'nin sürdürülmesi, yüksek genetik değerleri ve kültürel değerleri için Rusya Federasyonu onları korumaya yönelik bir yerli ırk için dünyanın ilk koruma yasasını çıkarmıştır.[9]
Ayrıca bakınız
Edebiyat
- Leo Granberg, Katriina Soini, Juha Kantanen (eds.): Sakha Ynaga. Cattle of the Yakuts. Annales Academiae Scientiarum Fennicae. Humaniora 355. Helsinki: Finnish Academy of Science and Letters, 2009. 978-951-41-1032-0. ISSN 1239-6982. Introductory chapter as pdf6 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
Kaynakça
- ^ a b c d e f g h i Juha Kantanen (30 December 2009): ″Article of the month – The Yakutian cattle: A cow of the permafrost.″ 10 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. GlobalDiv Newsletter, 2009, issue no. 12, pp. 3–6. 1 picture. Retrieved 30 June 2013.
- ^ a b c d e L.K. Ernst, N.G. Dmitriev (1989): ″Yakut (Yakutskii skot).″ In: N.G. Dmitriev, L.K. Ernst (eds.) (1989): Animal genetic resources of the USSR. 12 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. FAO Animal Production and Health Paper 65. FAO Corporate Document Repository, Agriculture and Consumer Protection Department, Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). Pp. 92–93. 92-5-102582-7. Pdf-version 13 Kasım 2009 tarihinde at Archive-It sitesinde arşivlendi. Retrieved 30 June 2013.
- ^ a b c Food and Agriculture Organization of the United Nations / Domestic Animal Diversity Information System: ″Yakutskii Skot/Russian Federation.″ 2 Temmuz 2013 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi Retrieved 30 June 2013.
- ^ a b c d e f g h i Tapio, Ilma; Tapio, Miika; Li, Meng-Hua; Popov, Ruslan; Ivanova, Zoya; Kantanen, Juha (13 Temmuz 2010). "Estimation of relatedness among non-pedigreed Yakutian cryo-bank bulls using molecular data: implications for conservation and breed management". Genetics Selection Evolution. 42 (1): 28. doi:10.1186/1297-9686-42-28. PMC 2909159 $2. PMID 20626845.
- ^ a b c d e Владимир Степанов (Vladimir Stepanov) (4 Aralık 2011). "Рекорд выживаемости в экстремальных условиях в Эвено-Бытантайском районе поставили коровы якутской породы". Sakha News. 3 pictures. 25 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2013.
- ^ Алексей Толстяков (Aleksej Tolstyakov): ″Yakutian cow (purebred indigenous species). Native born in Yakutia, Siberia / Russia.″ 25 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. eYakutia, w/out date. 3 pictures. Retrieved 30 June 2013.
- ^ a b c Juha Kantanen, et al. (2009): "Maternal and paternal genealogy of Eurasian taurine cattle (Bos taurus)." 20 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Heredity (2009) 103, pp. 404–415; published online 15 July 2009. Pdf-version 30 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 30 June 2013.
- ^ Hideyuki Mannen (Ağustos 2004). "Independent mitochondrial origin and historical genetic differentiation in North Eastern Asian cattle" (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution, Volume 32, issue 2. ss. 539-544. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2013.
- ^ a b genomic-resources ENAC (14 August 2012): ″Success case study – Yakutian Cattle in the land of permafrost.″ 23 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1 picture. Retrieved 30 June 2013.
