İçeriğe atla

Yahudilerin İngiltere'ye yeniden davet edilmesi

Yahudilerin İngiltere'ye yeniden davet edilmesi, 1290 yılında İngiltere kralı I. Edward döneminde kraliyet fermanıyla ülke dışına atılan Yahudilerin yaklaşık 350 yıl sonra yeniden ülkeye davet edilmelerini anlatır. Oliver Cromwell döneminde alınan karar ülkedeki Yahudilerin tarihi ve İngiliz ekonomisi için öneme sahiptir.

Arka planı

Avrupa'nın birçok yerinden kovulan Yahudiler 1290 yılında İngiltere'den zorla atılmıştır

İngiltere'ye adım atan ilk kitlesel Yahudi toplumu 1066 yılında I. William ile birlikte gelmiştir. İngiltere'nin Normanlar tarafından fethi sonrasında ülkede feodal bir sistem yerleştiren William, tüm toprakların asıl sahibi olarak kendisine mali ve askeri anlamda bağlı olacak lordlar tayin etti. Bu lordların altında bulunan serfler sistem tarafından toprağa ve derebeyine bağlı hale gelmiştir. Sistem içinde tüccarlar ve Yahudilerin önemli bir yeri vardı. Yahudiler diğer nüfusun aksine doğrudan kralın kulları olarak tanımlanmıştı. Bu onların durumunu muğlaklaştırıyor, hukuki anlamda hiçbir bey tarafından sorgulanamıyor ancak kralın kaprislerine açık hale getiriyordu. Bu durumun avantajlı ve dezavantajlı yanları vardı. Her yeni kral tahta çıktığında Yahudilerle yeni bir resmi anlaşma yapıyor ve ülkede kalmalarına izin veriyordu. Yahudiler ülkenin ekonomik hayatında öneli bir rol oynuyorlardı. Tüm Avrupa'da kilise faiz karşılığı ödünç para verilmesini yasaklamış olduğu için[1] ortaya çıkan ekonomik boşluk Yahudiler tarafından doldurulmuş, ancak bu durum da onları sürekli olarak hedef tahtısına koymuştur. Özgün durum gereğince oldukça zengin olan Yahudiler, İngiltere örneğinde kralın özel vergilendirmesine tabi olmuşlardır. Parlamento onayı olmaksızın Yahudilere ağır vergiler getirilmiş, halktan yüksek faizle toplanan gelir, kralın da benimsediği bir mali yapı oluşturmuştur.

Yahudiler borç tahsilatıyla anılır olduklarından hem kilise hem de genel halk nezdinde hiç sevilmeyen bir konuma gelirler. Orta Çağ boyunca Avrupa'daki Yahudi karşıtlığı İngiltere için de geçerliydi. Yahudilerin şeytani varlıklar olarak tasvir edilmiş, türlü rivayetlerle desteklenen Yahudi karşıtlığı 1190 yılında York kentinde yüzlerce Yahudi'nin öldürülmesine yol açmıştır. 13.yüzyılda durum daha da kötüleşmiş, İngiltere 1218 yılında Yahudilere ayırt edici işaretler takmalarını şart koşan ilk ülke olmuştur. 1219-1272 yılları arasında Yahudilere yönelik 49 ayrı vergi çıkartılmıştır. Yahudilerin ülkeden atılmasına yönelik ilk yasalar 1275 yılında gündeme gelmiş, faiz karşılığı borç verilmesi yasaklanarak, Yahudilere 15 yıl süre mühlet verilmiştir.

1287 yılında kral I. Edward Gaskonya Dükalığındaki Yahudilerin sınırdışı edilmesini emreder. Tüm malvarlıklarına kraliyet adına el konur ve tüm alacakları krala geçer. 1289 yılında ülkeye dönen I. Edward mali bir kriz içindedir. Derebeylerini toplayarak ağır bir vergi çıkartılması gerektiğini izah eder. Vergileri daha katlanabilir hale getirmek adına kral tüm Yahudileri sınırdışı etmeyi planlar. Yeni vergilerin yasalaşmasının hemen ardından 18 Temmuz 1289 günü Yahudileri sınırdışı etme kararı[2] kabul edilir. Karar hiç direnişle karşılaşılmadan hızla yerine getirilir. Bu dönemde İngiltere'deki Yahudi nüfusu görece azdır. Yaklaşık 2 bin civarı olduğu düşünülen nüfusun sınırdışı edilmesi sırasında çeşitli öldürme vakalarının yaşandığı da bilinmektedir. Yahudilerin göç ettiği ülkelerin başında o dönemde Yahudileri koruyan yasalara[3] sahip olan Polonya gelmektedir.

Oliver Cromwell

İngiliz İç Savaşının ardından iktidara gelen Oliver Cromwell Amsterdam'daki zengin Yahudileri Londra'ya çekmek planları yapar. Böylelikle İspanyol İmparatorluğunun Yeni Dünya'daki sömürgeleriyle yapılan ticareti İngiltere'ye çekmek ister. Görüşmeler için Amsterdam'a giden Oliver St.John buradaki Yahudi cemaat önderi Menasseh Ben Israel ile görüşür. Menasseh için İngiltere'ye giriş izni verilse de İngiltere ile Hollanda arasında 1652-1654 yılları arasında savaş sebebiyle ziyaret gerçekleşmez.

Ben İsrael tarafından yapılan başvuru

Savaş biter bitmez Ben İsrael kayınbiraderi David Abravanel Dormido'yu İngiltere'ye göndererek Yahudilerin ülkeye yeniden alınmasını talep eder. Cromwell, bizzat Ben İsrael'i Londra'ya çağırır. Beklenen buluşma 1655 yılı Eylül ayında gerçekleşir. Aralık ayında ileri gelen dini liderler, akademisyenler ve hukukçuların katıldığı bir konferans düzenlenir. Hukukçular Yahudilerin yeniden ülkeye davet edilmesine engel görmezken, din adamları ve tacirler şiddetle karşı çıkar. Cromwell bileşimi karar almasına fırsat vermeden dağıtır.

1656 yılında sorun pratik bir şekilde yeniden gündeme gelir. İngiltere İspanya ile savaşa girince İber Yarımadası asıllı Londralı Marranolar düşman sayılmamak için Yahudilik inancını reddetmek durumunda kalır.[4] Sonuç olarak Cromwell enformel şekilde Yahudilerin ülkede kalmasına ve ticaret yapmasına izin verir. Yahudilere kamuya açık şekilde dini ibadetlerini yapmamaları ve kimseyi din değiştirmeye zorlamamaları şart koşulur. Bu izinle 1657 yılında Antonio Fernandez Carvajal ve Simon de Caceres Yahudi mezarlığı için bir arazi satın alır. Ben İsrael'in yeğeni Solomon Dormido ise Londra'da yasal kayıtlı bir banker olarak çalışma izni alır.

Dönüş tartışmaları

Cromwell döneminin ardından gelen Restorasyon döneminde İngiltere'deki Yahudilerin durumuna çözüm arayan iktidar Yahudi karşıtlığını körüklemeden meseleyi gündeme almaya çalışmıştır. Tahta geçen II. Charles Londralı tüccarlardan gelen gelen Cromwell'in verdiği iznin iptal edilmesi çağrılarını görmezden gelir. Sürgündeyken monarşi yanlısı çok sayıda Yahudiden[5] yardım aldığı için bu yönde gelen talepleri reddeder. Buna rağmen Yahudilerin yasal konumu muğlak olarak devam etmiştir.[6]

Yurtdışından gelen destek

Muhteşem Devrim adı verilen askerî harekâtla İngiltere tahtına geçen III. William'ın hazırlık sürecinde Yahudi banker Antonio Lopez Suasso'dan 2 milyon gulden kredi aldığı belirtilir. İktidara geldikten sonra 1689 yılında Londra'daki Yahudi tüccarlardan ilave vergi alınmasına karışmasa da İngiliz kolonisi konumundaki Jamaika'da Yahudilerin atılması kararına engel olmuştur. William'ın iktidarı Londra ve Amsterdam'daki Sefarad Yahudilerinin kaynaşmasına yol açmıştır. Bu sayede zamanla Londra mali sermayenin kalbi olma yolunda önemli adımlar atar. 18. yüzyılda çıkan yasalarla İngiliz kolonisi durumundaki Amerika'da en az yedi yıl bulunmuş olan Yahudilere İngiliz vatandaşı olma olanağı verilir. Yahudiler özellikle William tarafından devrilen II. James'in yeniden tahta dönmesi amacıyla başlatılan ayaklanmalarda özellikle öne çıkar ve 1745 yılındaki muharebelerde savaşacak gönüllü birlikleri oluştururlar.

Kaynakça

  1. ^ Yahudilikte Yahudilerle Yahudi olmayanlar arasındaki mali ilişkide faiz yasaklanmamıştır
  2. ^ İngilizce: Edict of expulsion
  3. ^ Kalisz Yasaları
  4. ^ Özellikle Antonio Rodrigues Robles adlı kişinin tutuklanması geniş yankı bulur
  5. ^ Başta Mendes da Costa ve Augustine Coronel-Chacon
  6. ^ 1684 yılında Yahudiler Doğu Hindistan Şirketi tarafından inançsız devlet düşmanları bile ilan edilmiştir

Ayrıca bakınız

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İngiliz İç Savaşı</span> İngiltere tarihinde iç savaş

İngiliz İç Savaşı, 1642-1651 yılları arasında "Yuvarlak Kafalar" ve "Kraliyet" yanlıları arasında yaşanmış politik görüş anlaşmazlıkları ve fiziksel çatışmaları adlandırırken kullanılan genel terimdir. Birincisi 1642-1645 yılları arasında, ikincisi 1648-1649 yılları arasında yaşanan çatışmalar I. Charles'a, 1649 - 1651 yılında gerçekleşen üçüncüsü ise II. Charles'a karşı Parlamenterler tarafından yapılmıştır. İç savaş 3 Eylül 1651'de Worcester Muharebesi ile Yuvarlak Kafalar'ın güçleri ele geçirmesi ile sona erdi.

<span class="mw-page-title-main">Oliver Cromwell</span> İngiliz asker ve devlet adamı (1599–1658)

Oliver Cromwell, İngiliz siyaset adamı, asker ve devlet yöneticisi olup İngiliz İç Savaşı'nda Parlamento güçlerinin zaferinde etkin rol oynamıştır. İngiltere'nin yönetim biçimini krallıktan cumhuriyete çevirmiş ama 1653'ten ölünceye kadar Devlet Koruyucu Lord unvanı ile ülkeyi tek başına idare etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Samuel Pepys</span>

Samuel Pepys Londra'da Parlamento Üyeliği yapmış İngiltere bahriyesinin yönetilmesi ilgili olarak yüksek devlet mevkilerine erişmiş yetenekli bir yönetici bürokrattır. Pepys hiç denizcilik tecrübesi olamadan İngiltere donanmasını yöneten Amirallik devlet dairesinde en yüksek görev olan "Baş Sekreterlik" görevini "Restorasyon Dönemi" denilen Kral II. Charles ve Kral II. James hükümdarlıklarında kısmen yüksektekilerinin şahsi himayeleri ve kısmen de yöneticilikte gösterdiği üstün yeteneklerle erişmiştir. İngiltere Kraliyet Bahriyesi'nin rakip ülkelerden çok daha önce profesyonel olarak yönetimini gayet sözü geçer şahsi etkileri ile yaptırdığı reformlar ile sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">1707 Birlik Yasaları</span> Büyük Britanya Krallığını kuran Parlamento yasaları

1707 Birlik Yasaları, İngiltere Parlamentosu'nda kabul edilen 1706 İskoçya ile Birlik Yasası ile İskoçya Parlamentosu'nda kabul edilen 1707 İngiltere ile Birlik Yasası olmak üzere iki farklı yasadır. Aynı hükümdara bağlı olmalarına karşın farklı devletler olan ve farklı yasama organlarına sahip İngiltere Krallığı ile İskoçya Krallığı'nın birleşmesi amacıyla 22 Temmuz 1706'da imzalanan Birlik Antlaşması, bu yasalarla yürürlüğe girmiştir.

Putney görüşmeleri İngiliz İç Savaşı döneminde 1647 yılında aralarında Leveller temsilcileri de olan Yeni Ordu askerleri arasında İngiltere'deki yeni anayasanın hazırlanması süreciyle ilgili yapılan görüşmeleri tanımlar. Londra kentini 1647 yılı Ağustos ayında ele geçiren Yeni Ordu mensupları Putney'de karargâhlarını kurarlar. Görüşmeler Surrey, Putney'deki Azize Bakire Meryem Kilisesinde yapılır. 28 Ekim günü başlayan görüşmeler 11 Kasıma kadar sürmüştür.

Fetret Devri İngiltere'de iç savaş döneminde kral I. Charles'ın 30 Ocak 1649 tarihinde idam edilmesiyle başlayan ve II. Charles'ın 29 Mayıs 1660 tarihinde Londra'ya girmesiyle başlayan Restorasyon arasında geçen süreyi anlatır. Bu devir sırasında İngiltere çeşitli farklı yönetim biçimlerine sahne olmuştur.

Restorasyon İngiltere'de iç savaş döneminde kral I. Charles'ın 30 Ocak 1649 tarihinde idam edilmesiyle başlayan ve Fetret Devriyle devam eden süreçte İngiltere monarşisinin II. Charles'ın 29 Mayıs 1660 tarihinde Londra'ya girmesiyle başlayan dönemi anlatır. II. Charles İngiltere, İskoçya ve İrlanda monarşilerini birleştirmiştir. Süreç II. Charles'ın tüm saltanata dönemini (1660-1685) ve kardeşi II. James'in hüküm sürdüğü bir dönemi (1685-1688) de kapsar. Bazen süreç Muhteşem Devrimle iktidara gelmiş olan Orange-Nassau Hanedanına kadar götürülür.

Üç Krallık Savaşları 1639 - 1651 yılları arasında İngiltere, İrlanda ve İskoçya'yı da içine alacak şekilde gerçekleşen çok sayıda olayı kapsar. Bu olaylardan en önemlisi İngiliz İç Savaşıdır ve savaşın sonunda 1649 yılında Parlamento tarafından alınan kararla kral I. Charles idam edilmiştir. Üç Krallık Savaşları dönemi 1660 yılında II. Charles'ın tahta çıkmasıyla başlayan Restorasyon dönemine kadar uzatılır. Savaşlar toplumsal hayatta dini ve sosyal meselelere dair biriken sorunların patlaması olarak da değerlendirilebilir. Din alanında halk, monarşisinin müdahalesi olmaksızın özgürce ibadet etme arzusunu dile getirmiştir. Sosyal alanda da monarşinin yetkilerinin parlamento tarafından düzenlenmesi arzusu bulunuyordu. İngiltere, İrlanda ve İskoçya topraklarında yaşanan bu toplumsal olayların bir de ulusal boyutu olmuştur. İrlanda ve İskoçya birleşik krallık altında İngiliz hakimiyetine de başkaldırmıştır. Oliver Cromwell komutasındaki Parlamento yanlılarının monarşi, İrlanda ve İskoçya'ya galip gelmesi günümüzdeki meşruti monarşiyle yönetilen Londra merkezli Büyük Britanya'nın da temellerini atmıştır. Aynı dönemde meydana gelen ve İspanyol İmparatorluğuna karşı yaşanan Portekiz ve Hollanda bağımsızlık savaşları da bu dönemde yaşanmıştır.

Protektora dönemi, İngiltere'de iç savaş döneminde kral I. Charles'ın 30 Ocak 1649 tarihinde idam edilmesiyle başlayan Fetret Devri süresince İngiltere, Galler, İrlanda ve İskoçya'daki idare tarzıdır. Protektora dönemi 1653 yılında Barebone Parlamentosunun kapatılması ve Oliver Cromwell'in Lord Protector ilan edilmesiyle başlar. Bu dönem 1659 yılında sona ermiştir, oğul Richard Cromwell babasından miras kalan bu unvanın hakkını veremeyince tasfiye edilmiş ve Restorasyon süreci başlamış, II. Charles kral olarak tahta çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Denzil Holles</span>

Denzil Holles, Holles Baronu İngiliz asıllı yazar ve devlet adamı. I. Charles döneminde görev yapmış, Avam Kamarası'nda kanunsuz şekilde yakalanmak istenmiştir. Bu olayın İngiliz İç Savaşının çıkmasına yol açan kıvılcımlarından olduğu belirtilir.

<span class="mw-page-title-main">Yeni Ordu (İngiltere)</span> Yeni Ordu (İngiltere)

Yeni Ordu İngiliz İç Savaşında Parlamento yanlıları tarafından 1645 yılında kurulmuş olan ve 1660 yılındaki Restorasyon sonrasında lağvedilmiş olan silahlı kuvvettir.

Killing No Murder 1657 yılında İngiltere'de Fetret Devri sırasındaki Protektora dönemi içinde basılmış bir broşürdür. Yazarı belirsiz olan broşürde o dönemde iktidarda olan Oliver Cromwell'in öldürülmesi çağrısı yapılmaktaydı.

<i>Cromwell</i> (film) film

Cromwell, 1970 ABD-İngiltere yapımı filmdir. İngiliz İç Savaşı sırasında Parlamento birliklerinin komuta heyetinde olan ve daha sonra iktidara gelen Oliver Cromwell’in hayatından ilham alan filmde yönetmenlikte Ken Hughes, başrollerde ise Richard Harris ile Alec Guinness yer almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Thomas Fairfax</span>

Thomas Fairfax, İngiliz İç Savaşında parlamento ordusunda komutan ve Oliver Cromwell'in silah arkadaşı. Çok başarılı ve önemli bir asker olarak parlamento kuvvetlerini sayısız zafere ulaştırmıştır. İç savaşın kazanılmasından sonra kurmay heyetinde bulunan Cromwell'in siyasi olarak gerisinde kalmıştır. Devrik kral I. Charles'ın mahkemesinde yer almayı reddetmiş, iktidarı Cromwell'e bırakarak siyasetten çekilmiştir. Bu tutumu ve savaş meydanındaki hoşgörülü davranışları nedeniyle II. Charles Restorasyonu sırasında parlamento yanlısı komutanlara verilen ağır cezalardan azade olmuştur. Siyah saçları ve gözleri nedeniyle kendisine Siyah Tom takma adı yakıştırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">John Bradshaw</span> İngiliz hakim

John Bradshaw İngiliz hakim. Özellikle İngiliz İç Savaşının ardından kral I. Charles'ın yargılandığı davada mahkeme başkanı olmasından dolayı tanınır.

Rump Parlamentosu, İngiliz İç Savaşı sırasında 6 Aralık 1648 günü gerçekleştirilen Pride Darbesi sonucu Uzun Parlamento'daki Oliver Cromwell karşıtı ve I. Charles'ın vatana ihanetten yargılanmasına karşı olan vekillerin tasfiye edilmesinden sonra ortaya çıkan parlamentodur.

<span class="mw-page-title-main">I. Charles'ın mahkemesi</span>

I. Charles'ın mahkemesi, İngiliz İç Savaşı sırasında muzaffer Rump Parlamentosunun devrik kral I. Charles'ı yargılamak için meydana getirdiği mahkemedir. Hususi olarak kralı yargılamak için kurulmuştur.

Barebone Parlamentosu, Küçük Parlamento ya da Azizlerin Parlamentosu olarak da bilinen İngiliz parlamentosudur. İngiliz İç Savaşından sonra meydana çıkan yönetim krizine son çare olarak 4 Temmuz 1653 günü bir araya gelmiştir. Bileşim Oliver Cromwell ve Yeni Ordu Konseyi tarafından belirlenmiştir. Adını Londra vekili Praise-God Barebone'dan alır. Toplam 140 vekilin 129'u İngiltere, 5'i İskoçya ve 6 tanesi de İrlanda'dandır. Başarısız olan ve 12 Aralık 1653 günü fesih kararı alan parlamentonun ardından Oliver Cromwell'in Lord Protector ilan edileceği Protektora yönetim biçimine geçilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Uzun Parlamento</span>

Uzun Parlamento, ilk kez 3 Kasım 1640 günü İngiltere kralı I. Charles tarafından toplanmış olan parlamentodur. 12 yıl aradan sonra kral tarafından sürmekte olan Piskoposlar Savaşı için mali kaynak sağlamak için toplanmıştır. Parlamento İngiltere monarşisiyle yaşanan iktidar mücadelesinde taraf olarak İngiliz İç Savaşını sürdürmüş ve galip gelmiştir. 1648 yılında Oliver Cromwell komutasındaki Yeni Ordu birliklerince tasfiye edilmiştir. Uzun Parlamento Cromwell'in ölümünün ardından yeniden toplanmış ve Restorasyon adı verilen dönemin başlangıcında yeni kral II. Charles'ın iktidarına kolaylık sağladıktan sonra kendisini lağvetmiştir.

Sürgün Fermanı (ing. Edict of Expulsion), İngiltere Kralı I. Edward tarafından 18 Temmuz 1290'da yayınlanan ve tüm Yahudileri İngiltere Krallığı'ndan sınır dışı eden bir kraliyet kararnamesidir. Edward, ülkedeki tüm ilçe amirlerine Yahudilerin hepsinin Azizler Günü'ne kadar sınır dışı edilmesini istedi. Sınır dışı etme fermanı, Orta Çağ'ın geri kalanında yürürlükte kaldı. Söz konusu ferman münferit bir olay değildi, İngiltere'de 200 yıldan fazla bir süredir artan antisemitizmin sadece doruk noktasıydı. Ferman, 350 yıldan fazla bir süre sonra, Protektora Dönemi'nin mimarlarından Oliver Cromwell'in Yahudilerin 1657'de İngiltere'ye yerleşmelerine izin vermesiyle yürürlükten kalktı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.