Yüzen ev
Yüzen ev, su üzerinde hareket edebilen, belli bir amaca göre tasarlanmış ev. Yapısı ve kullanımı normal evler gibi olmasına rağmen karaya sabitlenme yerine su üzerinde yüzerler. Öncelikle ev olarak tasarlanmış yapılardır. Demirlemiş veya yüzer halde kullanılmaktadır.[1][2] Çoğunlukla daha kolay hizmet almak için karaya yakın demirlenirler.
Akarsu, göl, deniz veya okyanuslar üzerinde bulunabilen evler kentsel veya kırsal mesken olarak kullanılmaktadır. Tercih edilmelerinin değişik sebepleri olabilir. Yerleşim yerlerini tehdit eden sel tehlikesi, deniz yükselmesi gibi doğal nedenler veya ekonomik faaliyet türü, hızlı kentleşme, toprak parçasına sahip olamama gibi beşeri sebepler olabilir. Şehirden uzak, doğada bulunması durumunda çevreciler ve turistler tarafından tercih edilmektedir. Hollanda, İngiltere, ABD, Filipinler ve Kamboçya yüzen evlerin yaygın kullanıldığı ülkelerdir. İçinde tüm yıl yaşanabildiği gibi yaz döneminde turistlere kiralanan tipleri de bulunur.[2]
Türleri
Yüzen evin hareket imkânına göre iki tipi vardır. Birincisi, karaya bağlı, su kenarında bulunan, yeri değişmeyen amfibi evlerdir. Su kütlelerinin içinde yüzer halde veya kıyısındaki karada, suyun 3-6 metrelik dikey hareketine uyum sağlayabilen yapıdadır. Yüzen evlerin en yaygın şeklidir. Farklı mimari, yapı malzemesi ve kullanım amaçlarıyla, ABD, İtalya, Hollanda, Yeni Zelanda, İngiltere, Kanada, İsveç, Kamboçya, Bangladeş ve Filipinler'de yaygındır. Küresel ısınma nedenli deniz yükselmesine karşı çare olarak görülen bu evler, sel, taşkın, kasırga, gelgit nedenli su taşkınlarının görüldüğü yerlerde yaygın kullanılır. Kıyılarda betonlaşmaya iyi bir alternatif, balıkçılık için pratik çözüm, mülteciler ve topraksız köylüler için ikamet çözümüdür.[2]
İkinci tip yüzen evler, su üzerinde yatay yer değiştirebilen, karasal bağlantısı bulunmayan, yeri değiştirilebilir gezen evlerdir. Balıkçılıkta ve turizmde yaygın kullanılır.
Yüzen evlerin en ilkelinden, en modernine ev şeklini, konforu ve yapı malzemesini belirleyen asıl etken, refah seviyesi, bölgesel ihtiyaçlar ve yerel niteliklerdir. Bambu dalları, ahşap, metal, plastik ve betonarme yüzen evlerin yapımında kullanılmaktadır. Kanada ve Hollanda konforlu ve donanımlı yüzen ev yapımında kendilerini geliştirmiş ülkelerdir.
Sorunlar
Yüzen evler konusu hukuki olarak sorunlar barındırır. Menkul-gayrı menkul (taşınır-taşınmaz) durumu tartışılmaktadır. Ev inşaatının yasal durumu, alım-satımı, yasal çerçeve, arsa payı, tapu kaydı, yerleşim ruhsatı gibi teknik konular netliğe kavuşmamıştır. Evlerin alacağı kamu hizmeti, vergilendirilmesi, su yolu trafiğinin düzenlenmesi, emniyet, sağlık, çevre koruma, su arıtma, kanalizasyon, çöp gibi konular hukuki tartışmalara konu olmaktadır.[2]
Dünyadan örnekler
Zimbabve'de Zambezi Nehri üzerindeki Kariba Baraj gölünde yüzer evler kullanılmaktadır. Hindistan Jammu Keşmir'de Dal Gölü'nde yaygındır. Avrupa'da Almanya Hamburg Limanı kıyılarında, Hollanda'da Amsterdam Kanalı boyunca yüzen evler bulunur. Sırbistanda yüzen evler eğlence ve yemekli gezilerinde yaygındır. İngiltere'de iç kesimlerdeki kanallarda rekreasyon amaçlı yüzen evler bulunur. Kanada yüzen evleri genellikle motorludur. British Columbia, Ontario ve Quebec'te kışın sular donduğundan, kalıcı evler yerine eğlence amaçlı kullanılır. Avustralya'da, Murray Nehri ve Queensland sahillerinde bazıları iki katlı yüzen evler bulunur. Konut, tatil kulübesi veya kiralık olarak kullanılırlar. Türkiye'de 1960'lı yıllarda Bebek Koyu'nda yüzen evler bulunmaktaydı.[3] Günümüzde ancak baraj gölleri ve dalyanlarda balıkçılık amaçlı kırsal yerleşim birimi olarak görülmektedir.[2]
Galeri
Kaynakça
- ^ "Son yıllarda popüler olan yüzen ev nedir?". hurriyetemlak.com. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2019.
- ^ a b c d e GÜNER, Dr. Bülent (2019). ""YÜZEN EVLER" OLGUSUNA GENEL BİR BAKIŞ VE KEBAN BARAJ GÖLÜ ÖRNEĞİ". Doğu Coğrafya Dergisi. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2019.
- ^ "Güneş Enerjili Yüzen Ev". boatbuilderturkey.com. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2019.