William Westmoreland

William Westmoreland
Lakabı	"Westy"
Doğum	26 Mart 1914(1914-03-26) Saxon, Güney Karolina, ABD
Ölüm	18 Temmuz 2005 (91 yaşında) Charleston, Güney Karolina, ABD
Defin yeri	West Point Mezarlığı
Bağlılığı	Amerika Birleşik Devletleri
Branşı	Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
Hizmet yılları	1936-1972
Rütbesi	General
Komutası	ABD Genel Kurmay Başkanlığı Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam XVIII Hava İndirme Kolordusu Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu 101. Hava İndirme Tümeni 187. Piyade Alayı 504. Piyade Alayı 34. Topçu Alayı
Çatışma/savaşları	II. Dünya Savaşı Kore Savaşı Vietnam Savaşı
Ödülleri	Ordu Üstün Hizmet Madalayası (4) Liyakat Nişanı (3)

William Childs Westmoreland (26 Mart 1914 - 18 Temmuz 2005) ABD Ordusu'nda generaldi. Önemli görevleri arasında 1964'ten 1968'e kadar Vietnam Savaşı sırasında yürüttüğü Amerika Birleşik Devletleri kuvvetlerinin komutanlığı ve 1968'den 1972'ye kadar yürüttüğü ABD Ordusu Genelkurmay Başkanlığı vardır.

Westmoreland, Viet Cong ve Kuzey Vietnam Ordusu'na karşı yıpratma stratejisi benimsedi, onları insan gücünü ve malzemelerini bitirmeye zorladı. Ayrıca hem taktik çatışmalarda hem de Kuzey Vietnam'daki stratejik hedeflerin amansızca bombalamasında ABD'nin topçu ve hava gücündeki üstünlüğünü kullandı. Vietnam'daki savaşların çoğunu teknik olarak ABD kazandı ve savaşlardan sonra ABD Ordusu sahayı kontrol altına aldı; ancak bu şekilde ele geçirilen sahayı kontrol altında tutmanın zorluğu ortaya çıkacaktı. Savaşa Amerikan halkının desteği, özellikle 1968'deki Khe Sanh Muharebesi ve Tet Taarruzu'ndan sonra gittikçe azaldı. Ordu Genelkurmay Başkanı olarak atandığında, Vietnam'daki ABD askeri kuvvetleri 535.000 kişi ile zirveye ulaşmıştı. Westmoreland'ın stratejisi nihayetinde siyasi olarak başarısız oldu. Artan ABD kayıpları ve zorunlu askerlik Amerikan kamuoyunun savaşa verdiği desteği baltalarken savaşçı olmayan Vietnamlılar arasındaki büyük çaplı kayıplar Güney Vietnam'ın savaşa verdiği desteği zayıflattı. Bu aynı zamanda Kuzey Vietnam'ın savaşma isteğini azaltmayı başaramadı ve Güney Vietnam Hükümeti -büyük ölçüde Westmoreland'ın kontrolünün dışında bir faktör- Viet Cong'a iltica edenleri durdurmak için yeterli meşruiyet oluşturmayı hiç başaramadı.

William Childs Westmoreland, 26 Mart 1914'te Eugenia Talley Childs ve James Ripley Westmoreland'ın oğlu olarak Spartanburg County, Güney Karolina'da doğdu. Üst orta sınıf ailesi yerel bankacılık ve tekstil endüstrilerinde çalışıyordu. William 15 yaşındayken 1. Erkek İzciler Birliği'nde Kartal izci oldu ve Amerikan İzcileri'nden Seçkin İzci Ödülü ve Gümüş Buffalo ödülünü aldı. 1932'de The Citadel'de bir yıl geçirdikten sonra,^[1] bir aile dostu olan Senatör James F. Byrnes'in aday göstermesi üzerine Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'na (West Point) kabul edildi.^[2] West Point'e "dünyayı görmek" için girdi. Creighton Abrams ve Benjamin O. Davis'in de aralarında bulunduğu seçkin bir West Point döneminin parçasıydı. Westmoreland ilk kaptan (en yüksek askeri rütbe) olarak mezun oldu ve "en yüksek askeri başarıya" sahip öğrenciye sunulan Pershing Kılıcı'nı aldı.^[3][4] Westmoreland aynı zamanda Protestan Pazar Okulu Öğretmenleri'nin yöneticisi olarak çalıştı.^[5]

Westmoreland, 1936'da West Point'ten mezun olduktan sonra topçu subayı oldu ve Fort Sill'deki 18. Topçu Alayı ile çeşitli görevlerde yer aldı. 1939'da üsteğmenliğe terfi etti ve ardından Hawaii'deki Schofield Barracks'ta 8. Topçu Alayı'nın tabya komutanı ve ve tabur personel subayı oldu.

II. Dünya Savaşı'nda, Westmoreland Tunus, Sicilya, Fransa ve Almanya'da 34. Topçu Taburu ve 9. Piyade Tümeni'ni ile Almanlara karşı savaştı; Tunus ve Sicilya'da 34. Tabur'a komuta etti.^[6] Savaş zamanında geçici olarak verilen albay rütbesine çıktı ve 13 Ekim 1944'te 9. Piyade Tümeni komutanlığına atandı.^[7]

Westmoreland, savaştan sonra 1946'da, Piyade Okulu'nda Hava İndirme eğitimini tamamladı. Daha sonra 504. Paraşüt Piyade Alayı, 82. Hava İndirme Tümeni'ne komuta etti. 1947'den 1950'ye kadar 82. Hava İndirme Tümeni Komutanı olarak görev yaptı. 1950-1951 yılları arasında Ordu Komutanlığı ve Genelkurmay Koleji'nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. Sonra 1951'de Ordu Savaş Koleji'nde eğitimini tamamladı ve 1951'den 1952'ye kadar burada eğitmen olarak çalıştı.

Westmoreland Kasım 1952'de 38 yaşındayken Tuğgeneralliğe terfi etti ve böylece II. Dünya Savaşı sonrası dönemin en genç ABD Ordusu generallerinden biri oldu.^[8] 1952'den 1953'e kadar Kore'deki operasyonlarda 187. Hava İndirme Alayı Komutanlığı görevini yürüttü. ABD'ye döndükten sonra Westmoreland, 1953'ten 1955'e kadar kara kuvvetleri insan gücünden sorumlu genelkurmay başkan yardımcısı asistanı, G-1, olarak hizmet verdi. 1954'te Harvard Business School'da üç aylık bir yöneticilik programını tamamladı. Stanley Karnow'un belirttiği üzere "Westy üniformalı bir şirket yöneticisiydi."^[9]

Savaştan sonra, Westmoreland 1955'ten 1958'e kadar Birleşik Devletler Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanlığı yaptı. Sonrasında 1958'den 1960'a kadar 101. Hava İndirme Tümeni'ne komuta etti. 1960-1963 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'nun müdürlüğünü yaptı. 1962'de Westmoreland, Cincinnati, Massachusetts'teki Cincinnati Derneği'nin fahri üyesi oldu. Temmuz 1963'te korgeneralliğe terfi etti ve 1963'ten 1964'e kadar XVIII. Hava İndirme Kolordu Komutanlığı görevini yerine getirildi.

Usta savaş felsefecisi Carl von Clausewitz neredeyse bir buçuk asır önce savaşı siyasi hedefler kontrol ettiği için bu hedeflerin değerinin yapılacak fedakarlıkların boyutu ve süresini belirleyeceğine işaret etmiştir. Ne zaman harcanan çaba siyasi hedeflerin değerini aşarsa, hedeften vazgeçilmesini söylemiştir. -Harry G. Summers

II. Dünya Savaşı'nın ardından Fransızların Vietnam'ı yeniden sömürgeleştirme girişimi, Dien Bien Phu Muharebesi'nde Fransızların kesin yenilgisiyle sona erdi.^[10][11] Cenevre Konferansı'nda (26 Nisan - 20 Temmuz 1954) Hindiçin'de barışın yeniden tesisi tartışıldı ve Vietnam'ı geçici olarak iki bölgeye, Việt Minh tarafından yönetilecek bir kuzey bölgesi ve eski imparator Bao Dai yönetimdeki Vietnam Devleti tarafından yönetilecek bir güney bölgesine ayrılmasına karar verildi. Konferansın İngiliz başkanı tarafından hazırlanan Nihai Konferans Bildirisi, birleşik Vietnam devleti oluşturmak için Temmuz 1956'ya kadar genel seçim yapılması koşulunu içeriyordu. Bildiri görüş birliğiyle yazılmış olmasına rağmen, bu belge Vietnam Devleti ve ABD delegeleri tarafından kabul edilmemiştir. Buna ek olarak, Çin, Sovyetler Birliği ve diğer komünist ülkeler resmi olarak Kuzey'i tanırken, ABD ve diğer komünist olmayan devletler Güney'i meşru hükûmet olarak tanıdılar. Westmoreland, Güney Vietnam'da ordu komutanı olduğunda Kore tipi, kuzey ve güneyi birbirinden ayıran büyük bir silahsız bölge çözümü askeri ve diplomatik taraflarca tercih ediliyordu ama ABD hükûmeti böyle bir çözüme yanaşmıyordu. Kesin bir zafer kazanmayı ve önemli kaynakların daha fazla harcanmamasını hedefliyorlardı. Düzenli Kuzey Vietnam güçlerinin güneye sızması, kuzey eyaletine karşı saldırgan bir tutumla önlenemezdi çünkü Çin'in müdahalesi ABD hükûmetinin kaçınması gereken bir noktaydı ancak Başkan Lyndon B. Johnson Güney Vietnam'ı komünist Kuzey Vietnam'a karşı koruma sözü vermişti.^[12][13][14]

Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Genelkurmay Başkanı General Harold Keith Johnson ve Harry G. Summers, Jr. gibi tarihçiler ABD'nin hedeflerinin birbiriyle uyumsuz olduğunu fark etti. Çünkü komünistleri yenmek için ulusal acil durum ilan edilmeli ve ABD kaynakları tam seferberlik durumuna geçmeliydi. Başkan Johnson, hükûmet yetkililerinin duymak istediklerine aşırı önem vermesi nedeniyle Westmoreland'ın kurumsallaşmış tarzını beğenmiyordu. Bununla birlikte, Westmoreland, orduyu sivil politika yapıcılara tabi kılan ve uzun süredir geçerli olan ordu protokolleri kapsamında faaliyet gösteriyordu. En önemli kısıtlama, Çin müdahalesinden korkulduğu için stratejik savunmada kalmaktı, ancak aynı zamanda Başkan Lyndon B. Johnson, Vietnam'ı savunma konusunda daha büyük bir sorumlulukları olduğunu açıkça ortaya koymuştu.^[15][16] Savunma hakkındaki fikirlerin çoğu hükûmet danışmanı olan akademisyenlerindi. Bu akademisyenler nükleer silahlara odaklanıyor ve geleneksel savaşın artık geçersiz olduğuna inanıyordu. Ayaklanma karşıtı yaygın fikirler de geleneksel savaşın önemsiz olduğu yönündeydi. Kore Savaşı'nın kesin bir kazananı olmadan bitmesine rağmen, Amerikalılar savaşlarının düşmanın koşulsuz teslim olmasıyla sona ermesini bekliyorlardı.^[13]

2 Ağustos 1964'teki Tonkin Körfezi Olayı, Amerika'nın savaşa doğrudan katılımında dramatik bir artışa yol açtı ve yıl sonuna kadar yaklaşık 200.000 asker Vietnam'a yollandı. Viet Cong ve PAVN'ın stratejisi, organizasyonu ve yapısı, Westmoreland'ın ikili bir tehditle karşı karşıya olduğu anlamına geliyordu. Uzak sınır boyunca sızan düzenli Kuzey Vietnam ordusu birimleri saldırı hazırlığındaydı ve Westmoreland bunu derhal ele alınması gereken bir tehdit olarak gördü. Ayrıca, yoğun nüfuslu kıyı bölgelerinde Viet Cong gerilla taktikleriyle yıkıma neden oluyordu. Robert McNamara'nın istatistiklere olan hevesiyle tutarlı bir şekilde, Westmoreland ölü sayısını vurguluyordu ve bunu Ia Drang Muharebesi'ni komünistlerin kaybettiğine dair kanıt olarak gösterdi. Bununla birlikte, hükûmet düşük maliyetli bir zafer istiyordu ve politika yapıcılar McNamara'nın büyük Amerikan kayıplarına işaret eden yorumlarını dikkate aldılar. Bu da neyin başarabileceğinin yeniden değerlendirmesine yol açtı. Dahası, Ia Drang Muharebesi, ABD birliklerinin büyük bir düşman oluşumuyla çarpışması açısından olağan dışıydı. Genç subaylarla konuştuktan sonra General Westmoreland, kısa süren yerel odaklı arama ve öldürme harekâtlarından şüphe etmeye başladı. Çünkü komünist güçler, bölgede askerî güçlerin olup olmadığını kontrol edip mümkünse ABD güçleriyle çatışmaktan kaçınıyordu. ABD insan gücünün yoğun kullanımını gerektiren ülke çapında sürekli yapılacak huzur operasyonları alternatifini Westmoreland hiçbir zaman kabul etmedi. Çünkü bu kadar fazla kaynak kullanımı siyasi olarak kabul edilemezdi.^[15][16][17]

En azından kamuoyu karşısında, görev süresi boyunca Vietnam'da kaydedilen gelişmeler hakkından olumlu görüşünü sürdürdü. Yine de savaşı destekleyen gazeteci James Reston, Westmoreland'ın çatışmayı yıpratma savaşı olarak sunmasının yanıltıcı olduğunu düşünüyordu.^[18] Westmoreland'ı eleştirenler halefi General Creighton Abrams'ın vurguyu Westmoreland'ın yıpranma olarak adlandırdığı şeyden kasıtlı olarak değiştirdiğini söylüyor. Abrams'ın yeni yaklaşımı düzenlediği ilk büyük operasyonunun Kuzey Vietnamlıların oluşumunu bozan taktik bir başarı olmasını sağladı ancak operasyon sonucunda çıkan Hamburger Hill Muharebesi siyasi açıdan bir felaketti ve Abrams'in bu operasyonlara devam etme özgürlüğü etkili bir şekilde kısıtlandı.^[15][16][17]

Westmoreland Vietnam'a 1963'te gönderildi. Ocak 1964'te, Vietnam Askeri Destek Komutanlığı (MACV) yardımcılığına, Haziran'da ise Paul D. Harkins yerine komutanlığın başına getirildi. Savunma Bakanı Robert McNamara Nisan ayında Başkan Lyndon B. Johnson'a Westmoreland'ın "şüphesiz sahip olduğumuz en iyisi" olduğunu söyledi.^[19] MACV'nin komutanı olarak, ABD'nin Vietnam'daki askeri amaçları hakkında halka oldukça açık, olumlu değerlendirmeleriyle tanınıyordu. Bununla birlikte, zaman geçtikçe, Güney'deki komünist savaş güçlerinin güçlenmesi, ABD güçlerinin sayısının düzenli olarak arttırılmasının istenmesine yol açtı. Göreve geldiğinde 16.000 olan personel sayısı 1968'de Ordu Genelkurmay Başkanlığına terfi edildiğinde 535.000 kişi ile zirveye ulaştı.

28 Nisan 1967'de Westmoreland ortak bir Kongre oturumuna katıldı. Şöyle konuştu: "Düşmanın stratejisi değerlendirilirse, Aşil topuğumuzun kararlılığımız olduğuna inanıyorlar. ... Devamlı güçlü desteğiniz görevimizin başarısı için hayati önem taşımaktadır. ... Yurtta dirayet, güven, sabır, kararlılık ile desteklenirsek Vietnam'da komünist saldırgana karşı üstün geleceğiz!" Westmoreland, önderliğinde Amerika Birleşik Devletleri güçlerinin "her savaşı kazandığını" iddia etti.^[20] Savaşın dönüm noktası, komünist güçlerin Güney Vietnam'daki şehirlere ve kasabalara saldırdığı 1968 Tet Taarruzu'ydu. O sırada Westmoreland, Khe Sanh Muharebesi'ne odaklanmıştı ve Tet Saldırısı'nın amacının dikkatini dağıtmak olduğunu düşünüyordu. Khe Sanh'ın dikkatleri Tet Saldırısı'ndan uzaklaştırmak için mi olduğu, yoksa tersinin mi doğru olduğu açık değildir;^[21] bazen bu durum Khe Sanh Bilmecesi olarak adlandırılır. Ne olursa olsun, ABD ve Güney Vietnam birlikleri Tet Saldırısı'nı başarılı bir şekilde püskürttüler ve komünist güçler ağır kayıplar aldı. Ancak saldırının vahşeti, Westmoreland'ın savaşın durumu hakkındaki önceki güvencelerine karşı halkın güvenini sarstı. Siyasi tartışmalar sonucunda ve kamuoyunun da baskısıyla Johnson yönetimi, ABD'nin Vietnam'daki birlik sayısındaki artışları sınırlandırmak zorunda kaldı. Dokuz ay sonra, My Lai Katliamı raporları ortaya çıkmaya başladığında, Westmoreland yeni gelen Nixon yönetiminin örtbas etme baskısına direndi ve Korgeneral William R. Peers'ın tam ve tarafsız bir soruşturma yapması için baskı yaptı. Bununla birlikte, trajediden birkaç gün sonra "muhteşem işe" karışmış birliği, "ABD piyadeleri bir gün boyunca süren kanlı savaşta 128 Komünisti öldürdü" diye övdü. Westmoreland 1969'dan sonra, ilk katliamdan bir yıl sonra Güney Kore birlikleri tarafından gerçekleştiği ortaya çıkan Phong Nhị ve Phong Nhất katliamı araştırılması için çaba gösterdi.^[22]

Westmoreland, Vietnam'daki komünistlerin Vietnam Halk Ordusu'nu teorik olarak savaşamayacak hale getirecek bir yıpratma savaşıyla yok edilebileceğine inanıyordu. Savaş stratejisi ağır topçu ve hava gücünün kullanılması ve komünistlerle büyük birliklerin dahil olduğu muharebelerde çarpışmaya odaklanıyordu. Böylece ABD'nin son derece üstün ateş gücü ve teknolojisi kullanılacaktı. Westmoreland'ın, onu büyük Vietnamlı sivil kayıplardan dolayı eleştiren Amerikalılara verdiği yanıt: “Düşmanı nüfustan mahrum ediyor, öyle değil mi?” oldu.^[23] Bununla birlikte, Kuzey Vietnam Ordusu (NVA) ve Güney Vietnam Ulusal Kurtuluş Cephesi (NLF), yıpranma hızını kendi hedeflerine uyacak şekilde dikte edebildi: gerilla savaşı teknikleriyle çarpışarak ve büyük birlik savaşlarından kaçınarak, Amerikalıların en iyi oldukları savaş türlerinde savaşmasını engellediler ve süreç içinde Amerikan halkının savaşa verdiği desteğin azalama hızının, yıpranmalarından daha yüksek olmasını sağladılar.^[24]

Westmoreland, John Paul Vann ve Lew Walt'ın "baskı" stratejisine geçme girişimlerini defalarca reddetti veya engelledi.^[20] Westmoreland görev süresi boyunca Amerikan kamuoyunun sabrını yetersiz bulmuştu ve Başkan Johnson'u Ho Chi Minh yoluna müdahale etmek için savaşın Kamboçya ve Laos'a kadar genişlemesini onaylamaya ikna etmekte zorlanıyordu. "Savaşı genişletmedikçe kazanamayacağız" yönündeki mutlak tutumunu kullanamadı. Bunun yerine, Tet Taarruzu gerçekleştiğinde değerini yitiren "olumlu göstergelere" odaklandı, çünkü "pozitif göstergeler" bu büyüklükte dramatik bir olayın gerçekleşeceğini göstermiyordu. Tet, Amerikan kamuoyunun zihninde Westmoreland'ın "olumlu göstergeler" hakkındaki tüm açıklamalarını geride bıraktı.^[25] Komünistler, Khe Sanh'daki ağır çatışmalar sırasında geleneksel saldırıları Amerikan ateş gücü tarafından dövüldüğünde ve ayrıca Tet Saldırısı'nda on binlerce kayıptan sonra büyük ölçüde tükenmiş olmalarına rağmen, komünistlerin sürpriz saldırılarından doğan panik ve Amerikan siyasilerinin görüşleri savaşa ABD desteğinin azalmasına yol açtı, 1968 yılının başlarındaki olaylar ABD ve Güney Vietnam'ı askeri olarak çok daha üstün bir konuma getirmiş olsa da. 1968'de bir noktada, Westmoreland Vietnam'da nükleer silah kullanımını ön gören Kırık Çene kod adlı acil durum planını uygulamayı düşündü ancak Beyaz Saray planı öğrenince plandan vazgeçildi.^[26]

Haziran 1968'de Westmoreland'ın yerine General Creighton Abrams geçti; karar Tet Saldırısı'ndan kısa bir süre sonra açıklandı. Karar 1967'nin sonlarında alınmış olmasına rağmen, medya bu kararı komünist saldırısına hazırlıksız yakalanmanın cezası olarak yorumladı. Time dergisinde çıkan bir makalede Westmoreland 1968 başkanlık seçiminde Cumhuriyetçiler için potansiyel bir aday olarak gösterildi.^[27]

Westmoreland, 1968'den 1972'ye kadar Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Genelkurmay Başkanlığı görevinde bulundu. 1970 yılında, Genelkurmay Başkanı olarak, ABD Ordusu kuvvetleri tarafından My Lai Katliamı (ve sonrasında bunun emir-komuta zinciri içinde örtbas edilmesi) hakkında, kapsamlı ve etkili bir soruşturma açtı. Soruşturma kapsamında Vietnam Savaşı sırasındaki ordunun idari kadroları incelendi ve ordunun "Görev, Şeref, Ülke" ilkelerine bağlılıkta ciddi bir aşınma olduğu ortaya çıktı. Askeri Profesyonellik Çalışması başlıklı raporun^[28] ordunun uyguladığı politikalar üstünde derin etkisi oldu. Öncelikle Westmoreland'ın Vietnam'da görev yapan subayların yalnızca altı ay bir görevde kalıp sonra farklı bir göreve atanması politikası sona erdirildi. Ancak, bu zarar verici raporun etkisini azaltmak için Westmoreland belgenin iki yıl boyunca tüm ordu içinde "kapalı kalmasını" ve Savaş Koleji'ne giden öğrencilere verilmemesi emrini verdi. Rapor ancak Westmoreland 1972'de emekli olduktan sonra kamuoyuna açıklandı.^[29]

Pek çok askeri tarihçi Westmorland'in ordu açısından olabilecek en kötü zamanda Genelkurmay Başkanlığı görevine geldiğini söyler. Ordu zorunlu askerlik yerine tamamen gönüllülerden oluşan bir yapıya geçerken askeri hayatın Amerikan gençliği açısından daha iyi ve kabul edilebilir olması için pek çok emir verdi -örneğin, askerlerin favori bırakmasına ve yemekhanede bira içmesine izin verildi. Nitekim pek çok sertlik yanlısı bu değişiklikleri çok özgürlükçü buldu.

Westmoreland, 1974 seçimlerinde Güney Karolina valisi adayı oldu ama seçilemedi. Ertesi yıl otobiyografisini yayımladı. Westmoreland daha sonra Güney Karolina eyaletindeki eğitim standartlarını iyileştirmek için kurulmuş bir görev gücünde çalıştı.

1986'da Westmoreland, Chicago Vietnam Gazileri geçit töreninin büyük mareşali olarak görev yaptı. 200.000 Vietnam gazisi ve yarım milyondan fazla seyircinin katıldığı geçit töreni, Vietnam gazileri ile Amerikan halkı arasındaki ayrımı gidermede önemli rol oynadı.^[30][31]

Mike Wallace, CBS özel yayını The Uncounted Enemy: A Vietnam Deception (Sayılmamış Düşman: Bir Vietnam Aldatmacası) için Westmoreland ile röportaj yaptı. 23 Ocak 1982'de yayınlanan ve büyük ölçüde CBS yapımcısı George Crile III tarafından hazırlanan belgeselde, Westmoreland ve diğer yetkililerinin ABD askerlerinin moralini ve savaşa verilen desteği korumak için 1967'de Viet Cong birliklerinin gücünü kasten düşük gösterildiği iddia edildi. Westmoreland CBS aleyhine dava açtı.

Westmoreland v. CBS davasında Westmoreland, Wallace ve CBS'e hakaret davası açtı ve uzun bir yasal süreç başladı. Davanın jüriye gitmesinden sadece birkaç gün önce Westmoreland aniden CBS ile uzlaşmaya vardı ve ortak anlayış beyanı yayınladılar. Bazıları Yargıç Leval'in jüriye hakaret oluşması için gereken "gerçek fesatı" neyin oluşturduğuna dair açıklamasının Westmoreland'ın avukatlarını davayı kaybedeceklerine ikna ettiğini iddia ediyor.^[32][33] Başkaları, anlaşmanın Westmoreland'ın eski istihbarat subaylarından ikisi, Tümgeneral Joseph McChristian ve Albay Gains Hawkins'in belgeseldeki iddiaların doğruluğu hakkında ifade vermesinden sonra olduğuna dikkat çekiyor. Buna göre Westmoreland siyasi nedenlerle Viet Cong askerlerinin gücü hakkındaki istihbarat raporlarının değiştirilmesini emretmişti. CBS editörlerinin bazı yöntemlerinin doğruluğu konusunda anlaşmazlıklar devam etmektedir.^[34]

McChristian'ının ifadesine göre planlı atamasından önce görev aldığı birlik düzensiz Viet Cong savaşçılarının sayısı hakkında toplanan istihbaratı geliştirmişti. Sayılar basının onları anlamayacağından korkan Westmoreland'ı rahatsız etti. Bunların değişmesini emretmedi, bunun yerine Washington'a verdiği raporda uygun bulmadığı bilgileri aktarmadı.

Tüm taraflardan gelen bilgiler davadan sonradan analiz edildi ve sonuç olarak Westmoreland'ın hakaret davası açamayacağı açıktır. Çünkü CBS'in temel iddiası istihbarat subaylarına gerçekleri saklamaları için baskı yaptığıydı. Westmoreland'ın öfkesinin nedeni yayında amacının sahtekarlık olduğu ve başkalarına yalan söylemesini emrettiğinin ima edilmesiydi.

Acımasız duruşma sırasında Mike Wallace depresyon nedeniyle hastaneye kaldırıldı ve ikisi arasındaki yasal çatışmaya rağmen, Westmoreland ve karısı ona çiçek gönderdi. Wallace, anılarında genellikle Westmoreland'a sempati duyar, ancak Vietnam Savaşı'nı ve Nixon İdaresi'nin Güneydoğu Asya'daki politikaları ile ilgili konularda onunla aynı fikirde olmadığını açıkça belirtiyor.

George dergisine 1998'de verdiği bir röportajda Westmoreland, doğrudan rakibi Kuzey Vietnamlı general Võ Nguyên Giáp'ın savaş meydanındaki cesaretini eleştirdi. Westmoreland muhabir W. Thomas Smith Jr.'a "tabii ki, o [Giap] zorlu bir düşmandı" demişti. "Ayrıca şunu da söyleyeyim, Giap küçük birliklerle gerilla taktiklerinin uygulanması üzerine eğitilmişti ama kendi adamlarından çok zayiat vereceği büyük birliklerin çarpıştığı savaşlara girmekte inat ediyordu. Kendi açısından, 1969'un başlarında, sanırım, yarım milyon askerini kaybetmişti? Bunu bildirdi. Şimdi insan yaşamına bu kadar az değer veren biri, müthiş bir düşman olabilir, ancak askeri bir deha olamaz. Bu şekilde adamlarını kaybeden Amerikalı bir komutan, görevde birkaç haftadan fazla kalamazdı." 1974 tarihli Hearts and Minds filminde Westmoreland şu fikirlerini dile getirdi: "Oryantal, hayata bir Batılı ile aynı yüksek fiyatı biçmiyor. Doğu'da hayat boldur, hayat ucuzdur. Ve Doğu'nun felsefesinin ifade ettiği gibi: Hayat önemli değildir.”^[35]

Westmoreland'ın görüşü, Kill Anything That Moves: The Real American War in Vietnam (Hareket Eden Her Şeyi Öldür: Vietnam'daki Gerçek Amerikan Savaşı) kitabının yazarı Nick Turse tarafından ağır bir şekilde eleştirildi. Turse, öldürülen Vietnamlıların çoğunun aslında masum siviller olduğunu ve Vietnam'daki kayıpların sadece askerlerin çapraz ateşinden kaynaklanmadığını, aynı zamanda ABD politikasının ve taktiklerinin doğrudan bir sonucu olduğunu söyledi. Örneğin, "hareket eden her şeyi öldür" politikası ABD askerlerinin "şüpheli davranış" nedeniyle sivillere ateş açmasına yol açtı. "Phi Phu, Trieu Ai, My Luoc ve diğer pek çok mezrada ABD kuvvetlerinin katliamından kurtulanlarla konuştuktan sonra Westmoreland'ın değerlendirmesinin yanlış olduğunu kesin olarak söyleyebilirim" dedi. Ayrıca Westmoreland'ı, Genelkurmay Başkanı olarak vahşet kanıtlarını Amerikan kamuoyundan gizlemekle suçladı.^[36]

Uzun süre gizli kalmış askeri suç raporlarını, askeri mahkeme kayıtlarını, Kongre araştırmalarını, dönemin gazetecilerinin çalışmalarını ve ABD askerleri ile Vietnamlı sivillerin ifadelerini bir asırdan uzun süre inceleyince, General William C. Westmoreland'in, altlarının, üslerinin ve haleflerinin insan hayatına karşı hovarda bir yaklaşımı olduğu sonucuna vardım. -Nick Turse^[36]

Tarihçi Derek Frisby de Deutsche Welle ile yaptığı röportaj sırasında Westmoreland'ın görüşünü eleştirdi:

Vietnam Savaşı sırasında ABD askeri harekatlarını yöneten General William Westmoreland, askerlerini kazanılması mümkün olmayan savaşlarda ölüme yolladığı için Giap'ın bir kasap olduğuna tereddütsüz bir şekilde inanıyordu. Fakat bu yaklaşım Batı'nın onu yenememesinin anlaşılması açısından çok önemli. Giap, uzun süren savaşın pek çok cana mal olacağını biliyordu ama bu her zaman savaşın kazanılacağı veya kaybedileceği anlamına gelmiyordu. En sonunda Giap pek çok çarpışmayı kaybetse de savaşı kazandı ve ordusu bir gün daha savaşmak için ayakta kaldığı sürece Vietnam ideali destekçilerinin kalplerinde yaşamaya devam etti ve bu "devrimci savaşın" temelidir. -Derek Frisby^[37]

Hayatının geri kalanı boyunca, Westmoreland ABD'nin Vietnam'daki savaşı kaybetmediğini iddia etti. Bunun yerine şunu savundu: "ülkemiz Güney Vietnam'a olan bağlılığını yerine getirmedi. Vietnam sayesinde, ABD 10 yıl boyunca çizgiyi tuttu ve dominoların düşmesini engelledi."

Westmoreland gelecekteki eşi Katherine (Kitsy) Stevens Van Deusen ile ilk olarak Fort Sill'de görev yaparken tanıştı; Katherine o sırada dokuz yaşındaydı ve üst düzey görevli Albay Edwin R. Van Deusen'in kızıydı. Westmoreland, onunla tekrar Katherine on dokuz yaşında Greensboro'daki Kuzey Carolina Üniversitesi'nde öğrenciyken karşılaştı. Çift Mayıs 1947'de evlendi ve ikisi kız biri erkek çiftin üç çocuğu oldu: Katherine Stevens; II. James Ripley ve Margaret Childs.^[38][39][40]

Westmoreland'in 7 Temmuz 1968'de Ordu Genelkurmay Başkanı olarak yemin etmesinden sadece birkaç saat sonra, kayınbiraderi Yarbay Frederick Van Deusen (2. Tabur, 47. Piyade Alayı'nın komutanı) helikopterinin Vietnam'ın Mekong Delta bölgesinde düşürülmesi sonucu öldü.^[41]

Westmoreland 18 Temmuz 2005'te 91 yaşında Charleston,Güney Karolina'daki Bishop Gadsden huzurevinde öldü. Hayatının son yıllarında Alzheimer hastalığından muzdaripti. 23 Temmuz 2005'te ABD Kara Harp Okulu'nun West Point Mezarlığı'na defnedildi.^[42]

Charleston, Güney Karolina'daki bir köprüye anısına General William C. Westmoreland Köprüsü adı verildi.^[43]

1996 yılında, Amerikan Devrimi Oğulları Ulusal Topluluğu, General William C. Westmoreland ödülünü vermeye başladı. Ödül her yıl olağanüstü çalışmalarından dolayı SAR gazileri gönüllüsüne verilmektedir.^[44]

William Westmoreland, Lincoln Akademisi, Illinois ödülünü aldı ve 1970 yılında Illinois Valisi tarafından Devlet Yönetimi alanında Lincoln Nişanı (eyaletin en büyük onuru) ödülünü aldı.^[45]

• Komutan, 34. Topçu Taburu, 9. Piyade Tümeni; 1943-1944
• Kurmay Başkan, 9. Piyade Tümeni; 13 Ekim 1944 - 1946
• Komutan, 504. Paraşütçü Piyade Alayı, 82. Hava İndirme Tümeni; 1946-1947
• Kurmay Başkan, 82. Hava İndirme Tümeni; 1947-1950
• Öğretim Görevlisi, Ordu Komutanlığı ve Genelkurmay Koleji; 1950-1951
• Öğrenci, Ordu Savaş Koleji; 1951
• Öğretim Görevlisi, Ordu Savaş Koleji; 1951 - Kasım 1952
• 187. Hava İndirme Alayı Savaş Takımı; Kasım 1952-1953
• İnsan Gücünden Sorumlu Genelkurmay Yardımcısı Asistanı, G–1; 1953-1955
• Genelkurmay Sekreteri; 1955-1958
• Kurmay Komutan, 101. Hava İndirme Tümeni; 1958-1960
• Denetmen, Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Akademisi; 1 Temmuz 1960 - 27 Haziran 1963
• Kurmay Komutan, XVIII. Hava İndirme Kolordusu; Temmuz 1963 - Aralık 1963
• Komutan Yardımcısı, ABD Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam; Ocak 1964 - Haziran 1964
• Komutan, ABD Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam; Haziran 1964 - Haziran 1968
• ABD Ordusu Genelkurmay Başkanı; 3 Temmuz 1968 - 30 Haziran 1972

Westmoreland'ın askeri ödülleri:

ABD nişanları ve ödülleri

• Ordu Üstün Hizmet Madalyası, üç bronz meşe yapraklı
• Liyakat Nişanı, iki bronz meşe yapraklı
• Gümüş Yıldız Madalyası
• Hava Madalyası, dokuz meşe yapraklı
• Başkanlık Ordu Birliği Ödülü
• Amerikan Savunma Hizmeti Madalyası, bir gümüş hizmet yıldızlı
• Amerikan Savaş Madalyası
• Avrupa-Afrika-Orta Doğu Savaşı Madalyası, yedi yıldızlı
• II. Dünya Savaşı Zaferi Madalyası
• Ordu İşgal Madalyası, "Almanya" tokalı
• Ulusal Savunma Hizmeti Madalyası, meşe yapraklı
• Kore Hizmet Madalyası, iki ³⁄₁₆ bronz yıldızlı
• Vietnam Hizmet Madalyası, altı ³⁄₁₆ bronz yıldızlı

Yabancı nişanlar ve ödüller

• Kutsal Üçlü Büyük Şovalye Nişanı, Etiyopya
• Şeref Nişanı, Şovalye, Fransa
• II. Dünya Savaşı Askeri Haçı, bronz palmiyeli, Fransa
• Ulusal Güvenlik Yararlılığı Ödülü, Gukseon Madalyası, Kore Cumhuriyeti
• Ulusal Güvenlik Yararlılığı Ödülü, Cheonsu Madalyası, Bronz Yıldızlı, Kore Cumhuriyeti
• Vietnam Ulusal Nişanı, Büyük Şovalye Nişanı, Güney Vietnam
• Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Kara Kuvvetleri)
• Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Hava Kuvvetleri)
• Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Donanma)
• Vietnam Cumhuriyeti Cesaret Haçı, Palmiyeli
• Vietnam Cumhuriyeti Silahlı Güçler Onur Madalyası, Birinci Sınıf
• Vietnam Cumhuriyeti Sivil Faaliyet Madalyası, Birinci Sınıf
• Vietnam Cumhuriyeti Chuong My Madalyası, Birinci Sınıf
• Sikatuna Nişanı, Lakan (Komutan) derecesi, Filipinler
• Beyaz Fil Üstün Nişanı, Büyük Şovalye Nişanı (Birinci Sınıf), Tayland
• Askeri Yararlılık Nişanı, Büyük Subay, Brezilya
• Condecoracion al Mérito Militar "Prócer de la Libertad General de División José Miguel Lanza", Büyük Subay, Bolivya
• Yükselen Güneş Nişanı, sınıfı bilinmiyor, Japonya
• Bulut ve Bayrak Nişanı, Büyük Şerit, Tayvan
• Kore Cumhuriyeti Başkanlık Birlik Ödülü
• Vietnam Cesaret Nişanı Birlik Ödülü
• Vietnam Sivil Faaliyet Birlik Ödülü
• Birleşmiş Milletler Kore Madalyası
• Vietnam Savaşı Madalyası^[46]

Rozetler, etiketler ve yamalar

Savaş Piyadesi Rozeti ^[47]

Temel Ordu Havacı Rozeti

Usta Paraşütçü Rozeti

Ordu Personel Kimlik Kartı

Knox Kupası Ödülü Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'nu birincilikle bitirenleri verilir, 1936

Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu 1936 mezunu

Teğmen (Düzenli Ordu )	Üsteğmen (Düzenli Ordu)	Binbaşı (ABDOrdusu)	Yarbay (ABD Ordusu)	Albay (ABD Ordusu)
O-1	O-2	O-4	O-5	O-6
12 Haziran 1936	12 Haziran 1939	1 Şubat 1942 (geçici)	25 Eylül 1942 (geçici)	28 Temmuz 1944 (geçici)

Yüzbaşı (Düzenli Ordu)	Binbaşı (Düzenli Ordu)	Tuğgeneral (ABD Ordusu)	Yarbay (Düzenli Ordu)	Tümgeneral (ABD Ordusu)
O-3	O-4	O-7	O-5	O-8
12 Haziran 1946	15 Temmuz 1948	7 Kasım 1952 (geçici)	7 Temmuz 1953	Aralık 1956 (geçici)

albay (Düzenli Ordu)	Tuğgeneral (Düzenli Ordu)	Tümgeneral (Düzenli Ordu)	Korgeneral (Birleşik Devletler Ordusu)	Genelkurmay Başkanlığı (Birleşik Devletler Ordusu)
O-6	O-7	O-8	O-9	O-10
Haziran 1961	14 Temmuz 1962	20 Mayıs 1963	31 Temmuz 1963 (geçici)	1 Ağustos 1964 (geçici)

Temmuz 1972'de aktif hizmetten emekli oldu.^[48]

• Karnow, Stanley (1991), Vietnam: A History, New York: Penguin, 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020 
• Mascaro, Tom (1982), The Uncounted Enemy: A Vietnam Deception, Chicago: The Museum of Broadcast Communications 
• Smith, W. Thomas, Jr. (Kasım 1998), ""An old soldier sounds off"", George, New York 
• Wallece, Mike; Gates, Gary Paul (2005), Between You and Me, New York: Hyperion, 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020 
• Westmoreland, William C. (1976), A Soldier Reports, New York: Doubleday, 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020