Whitehall Sarayı
Whitehall Palace | |
 | |
 | |
| Genel bilgiler | |
|---|---|
| Durum | Yıkılmış / Tahrip edilmiş |
| Tür | Saray |
| Mimari tarz | Gotik mimari |
| Konum | City of Westminster, Middlesex, |
| Ülke | İngiltere Krallığı |
| Koordinatlar | 51°30′16″K 0°07′32″B / 51.50444°K 0.12556°B |
| Başlama | 1240lar |
| Açılış | 1530 |
| Yıkılma | 1698 (Yangın nedeniyle) |
| Ölçüler | |
| Diğer ölçüler | Alan 9,3 hektar |
| Tasarım ve inşaat | |
| Mimar(lar) | Inigo Jones Christopher Wren |
Whitehall Sarayı 1530 yılından 1689 yılına kadar İngiltere Kralları'nın ikâmetgâhı olan saraydır. Döneminde Avrupa'daki en büyük saray, 1.500 odası ile dünydadaki en büyük yapıydı.[3] 1622 yılında çıkan bir yangında büyük bir bölümü zarar gören saray 1666 yılında çıkan Büyük Londra Yangını'ndan zarar görmeden çıkmıştır. Bu yangın döneminde tahtta bulunan II. Charles sarayda küçük değişiklikler yaptırmış ve babası gibi bu sarayda ölmüştür. Yerine geçen kardeşi II. James de dönemin tanınmış mimarı Christopher Wren'e verdiği emirler doğrultusunda, saraya aralarında bir şapel ve kraliçenin özel yaşamını sürdürebileceği daha geniş alanlar ekletmiştir.
Tarihi
13. yüzyıla gelindiğinde Westminster Sarayı İngiltere'deki hükûmetin merkezi haline gelmişti ve 1049'dan beri kralın ana metropol ikametgâhıydı. Çevresi de popüler ve pahalı bir yer haline gelmişti. York Başpiskoposu Walter de Gray, 1240 yıllarında Westminster'deki ikametgâhı olarak yakındaki bir mülkü satın aldı ve buraya York Place adını verdi.[4]
Kral I. Edward, Westminster'da çalışmalar yürütürken birkaç kez York Place'de kaldı ve çevresini barındıracak şekilde genişletti. York Place 15. yüzyılda yeniden inşa edildi ve Kardinal Wolsey tarafından o kadar genişletildi ki, Kral'ın sarayları da dahil olmak üzere başkentin en büyük evi olan Lambeth Sarayı büyüklüğüne ulaştı. Sonuç olarak, Kral VIII. Henry 1530'da kardinali iktidardan uzaklaştırdığında, ana ikametgâhı olarak Westminster (kraliyet konutu veya 'mahrem alanı', 1512'de yangınla harap edilmiş olan) yerine York Place'i aldı. Whitehall adı ilk kez 1532'de kullanıldı; kökeni de binalarda kullanılan beyaz taşa dayanıyordu.[5]
Kral VIII. Henry, York Place'i yeniden tasarlaması için Flaman sanatçı Anton van den Wyngaerde'yi işe aldı ve yaşamı boyunca burayı genişletti. Richmond Sarayı'ndan esinlenerek, bowling sahası, kapalı tenis kortu, horoz dövüşü için bir çukur ve mızrak dövüşü için bir eğitim alanı içeriyordu. 1540'larda 30.000 £'dan (bugünkü değerle birkaç milyon)[6] fazla harcandığı tahmin edilmektedir; bu da tüm Bridewell Sarayı'nın inşasının neredeyse yarısı kadardır. VIII. Henry, iki karısıyla (1533'te Anne Boleyn ve 1536'da Jane Seymour) sarayda evlendi ve Ocak 1547'de burada öldü.[7]
1611'de saray, William Shakespeare'in Fırtına adlı oyununun bilinen ilk performansına ev sahipliği yaptı.[8] Şubat 1613'te Prenses Elizabeth ile Bohemya Kralı V. Frederick'in düğününün mekanı oldu.[9]
I. James, binalarda önemli değişiklikler yaptırdı; özellikle 1622'de, Inigo Jones'un tasarımına göre inşa edilen ve I. Elizabeth zamanından kalma bir dizi önceki ziyafet evinin yerini alacak yeni bir Ziyafet Evi'nin inşasını başlattı. Dekorasyonu 1634 yılında, I. Charles (1649'da binanın önünde idam edilecek olan) tarafından görevlendirilen Sir Peter Paul Rubens tarafından tavanın tamamlanmasıyla tamamlandı. 1650'ye gelindiğinde Whitehall Sarayı, 1.500'den fazla odasıyla İngiltere'deki en büyük (dini binalar dışında) bina kompleksiydi. Çarpık planlıydı ve onu oluşturan parçalar birçok farklı boyutta ve birkaç farklı mimari tarzdaydı; bu da onu tek bir binadan çok küçük bir kasabaya benzetiyordu.[10] Binaların düzensizliği, saray mensuplarının masrafları kendilerine ya da Kral'a ait olmak üzere tahsis edilen konutları yeniden inşa etme eğilimleri nedeniyle daha da arttı.
II.Charles da küçük bazı işler yaptırdı. Babası gibi o da sarayda ancak felç sonucu öldü.[11] II. James, Sir Christopher Wren tarafından, 1687'de tamamlanan bir şapel, kraliçenin dairelerinin yeniden inşası (1688) ve kraliçenin özel pansiyonları (1689) da dahil olmak üzere çeşitli değişiklikler yapılmasını emretti.[12] İngiltere'de şiddetli Katolik karşıtlığının olduğu bir dönemde inşa edilen II. James'in Roma Katolik şapeli, Aralık 1686'da tamamlandığında çok fazla eleştiri aldı ama aynı zamanda hayranlık da uyandırdı.[13] Tavan 8.132 parça altın varakla süslenmişti ve nefin doğu ucunda, Wren tarafından tasarlanan ve Grinling Gibbons tarafından yontulan devasa bir mermer sunak parçası (12,2 metre (40,0 ft) yükseklik x 7,6 metre (24,9 ft) genişlik) odaya hükmediyordu.[14]
Yıkılma
1691'e gelindiğinde saray Avrupa'nın en büyük ve en karmaşık sarayı haline gelmişti. 10 Nisan'da, daha önce Portsmouth Düşesi tarafından kullanılan, büyük ölçüde yenilenen dairede bir yangın çıktı ve görünüşe göre devlet daireleri olmasa da eski saray yapılarına zarar verdi. Bu aslında kalan komplekse daha büyük bir bağlılık kazandırdı.
4 Ocak 1698'deki ikinci yangın, kalan konut ve hükûmet binalarının çoğunu yok etti.[15] Yangın, üst kattaki bir odada, yanan bir kömür sobasının etrafına kuruması için ıslak çamaşır asan bir hizmetçi tarafından kazara başlatılmıştı.[16] Alevler hızla saray kompleksine yayıldı ve itfaiyeciler söndüremeden 15 saat boyunca kasıp kavurdu. Ertesi gün rüzgar şiddetlendi ve daha kuzeydeki yangını yeniden alevlendirdi.O zamanlar Kralın yardımcılarından biri olan Christopher Wren'e III. William tarafından açıkça insan gücünü kompleksin mimari mücevheri olan Ziyafet Evi'nin kurtarılmasına odaklaması emredildi.[16] Wren, duvar ustalarına alevlerin girmesini engellemek için binanın güney tarafındaki ana pencereyi kapatmalarını emretti. Yangına müdahale etmek için yaklaşık 20 bina yıkıldı, ancak bu, alevlerin batıya doğru yayılmasını tam olarak engelleyemedi.[17]
İngiliz gazeteci John Evelyn 5 Ocak'ta kısa ve öz bir şekilde şunları kaydetti: "Whitehall yandı! Duvarlardan ve kalıntılardan başka hiçbir şey kalmadı."[18] Ziyafet Evi'nin yanı sıra, Scotland Yard'da bazı binalar ayakta kaldı ve bazıları parka bakan Holbein Kapısı ile birlikte 1769'da yıkıldı.[19]
Yangın sırasında, muhtemelen on yedinci yüzyılda Gonzaga koleksiyonlarının bir parçası olarak satın alınan ünlü bir heykel olan Michelangelo'nun Cupid'i de dahil olmak üzere pek çok sanat eseri yok oldu. Ayrıca Genç Hans Holbein'in ikonik duvar resmi VIII. Henry'nin portresi[20] ve Gian Lorenzo Bernini'nin Kral I. Charles'ın mermer portre büstü de yok olmuştu.[21]
Günümüz
Ziyafet Evi, biraz değiştirilmiş olmasına rağmen kompleksin şu anda ayakta kalan tek entegre binasıdır. Eski sarayın çeşitli diğer bölümleri hala mevcuttur ve genellikle Whitehall hükûmet kompleksindeki yeni binalara dahil edilmiştir. Bunlar arasında bir kule ve 70 Whitehall adresindeki Eski Hazine ve Kabine Ofisi'nde inşa edilen, Henry VIII zamanından kalma eski kapalı tenis kortlarının diğer bölümleri yer alıyor.[22]
1938'den başlayarak, sitenin doğu tarafı, şu anda MOD Ana Binası olarak bilinen, halen Savunma Bakanlığı'na (MOD) ev sahipliği yapan bina ile yeniden geliştirildi. Wolsey'in Büyük Odası'ndan, VIII. Henry'nin Şarap Mahzeni olarak bilinen, yaklaşık 21 m uzunluğunda ve 9 m genişliğindeki Tudor tuğla tonozlu çatısının güzel bir örneği olan bir alt katın, sadece yeni binanın planına değil aynı zamanda At Muhafızları Bulvarı için önerilen güzergaha da müdahale ettiği görüldü. 1938'de Kraliçe Mary'nin talebi ve Parlamento'da verilen söz üzerine mahzenin korunması için düzenleme yapıldı. Buna göre, çelik ve betonla kaplandı ve 1949'da İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra bölgede inşaat yeniden başlatıldığında 3 m batıya ve yaklaşık 6 m daha derine taşındı. Bu, yapıya önemli bir zarar vermeden gerçekleştirildi ve şu anda binanın bodrum katında duruyor.[23]
Whitehall'daki (II. James için inşa edilmiş) eski şapelden bir dizi mermer oyma, St. Andrew Kilisesi, Burnham-on-Sea, Somerset'te, ilk olarak 1706'da Westminster Abbey'e götürüldükten sonra 1820'de buraya taşındılar.
Kaynakça
- ^ "Hendrick Danckerts". Government Art Collection. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2010.
- ^ Binalar, 1682 tarihli resimli bir haritada William Morgan tarafından tanımlanmıştır. Holbein kapısı, 18. yüzyılda bilindiği şekliyle Barker, Felix; Jackson, Peter (1990). The History of London in Maps. Londra: Barrie and Jenkins. ss. 42-43. ISBN 0-7126-3650-1.; adlı çalışmada yeniden üretilmiştir. 1769'da yıkılmıştır.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Ekim 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2009.
- ^ Haines, Roy Martin (2004). "Gray, Walter de". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/11566. Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
- ^ "War Office Buildings: a history" (PDF). Ministry of Defence. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Haziran 2018.
- ^ Measuring Worth calculator 15 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Cox, Montagu H.; Norman, Philip (1930). "'Whitehall Palace: History', in Survey of London: Volume 13, St Margaret, Westminster, Part II: Whitehall I". Londra: British History Online. ss. 10-40. 28 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2021.
- ^ "The Tempest first performed". 1 Kasım 2011. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2018.
- ^ John Nichols, Progresses of James the First, vol. 2 (Londra, 1828), p. 527.
- ^ Fransız Samuel de Sorbière 1663'te sarayı ziyaret ettiğinde şöyle bir not düşmüştü: "...nothing but a heap of Houses, erected at divers times, and of different Models, which they made Contiguous in the best Manner they could for the Residence of the Court...", Sorbière, Samuel (1709). A Voyage to England. Londra: J. Woodward. s. 16. Erişim tarihi: 13 Nisan 2018..
- ^ "King Charles II, Born 1630, St James's Palace; Died 1685, Palace of Whitehall, London". The Royal Collection. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2018.
- ^ "'Whitehall Palace: Buildings', in Survey of London: Volume 13, St Margaret, Westminster, Part II: Whitehall I, ed. Montagu H Cox and Philip Norman". London. 1930. ss. 41-115. 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2018.
- ^ Adrian Tinniswood (2018). Behind the Throne: A Domestic History of the British Royal Household. s. 116.
- ^ London County Council (1930). "Survey of London: Volume 13, St. Margaret, Westminster, Part II: Whitehall". 25 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023.
- ^ Thurley, Simon (1999). Whitehall Palace: an architectural history of the royal apartments, 1240–1698. Yale University Press. s. 142. ISBN 978-0-300-07639-4. Erişim tarihi: 2 Ocak 2012.
- ^ a b "Whitehall fire of 1698". Historic Royal Palaces. 10 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023.
- ^ Adrian Tinniswood (2018). Behind the Throne: A Domestic History of the British Royal Household. s. 127.
- ^ Evelyn, John (1906). The diary of John Evelyn. Macmillan and co., limited. ss. 334. Erişim tarihi: 2 Ocak 2012.
- ^ Cox, Montagu H; Forrest, G Topham (1931). "'The Holbein Gate and the Tiltyard Gallery', in Survey of London: Volume 14, St Margaret, Westminster, Part III: Whitehall II". Londra. ss. 10-22. 29 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2018.
- ^ "King Henry VIII; King Henry VII". National Portrait Gallery. 29 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2018.
- ^ Wittkower, Rudolf (1997). Bernini: The Sculptor of the Roman Baroque. Londra: Phaidon Press. s. 258. ISBN 978-0714837154.
- ^ Duncan, Andrew (2006). "Cabinet Office". Secret London (5 bas.). Londra: New Holland. s. 111. ISBN 978-1-84537-305-4.
- ^ "The Old War Office Building; a History" (PDF). Ministry of Defence. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Haziran 2018.
