What'd I Say

"What'd I Say" (ya da What I Say), Amerikalı R&B müzisyeni Ray Charles tarafından iki parçaya bölünmüş bir single olarak piyasaya çıkan bir şarkıdır.

Charles, orkestrası ve yardımcı şarkıcılar tüm sahne listelerini çaldıkları ve hâlâ vakit bıraktıkları 1958 yılında bir akşam uyduruldu; bir yığın dinleyiciden gelen tepkiler öyle coşkuluydu ki Charles şarkıyı kayıt altına alacağını yapımcısına bildirdi.

R&B hitlerini yayınlamasının ardından, bu şarkı nihayet Charles'ı pop müziğin ortasına attı ve sadece ruh başlıklı yeni bir alt R&B tarzını uyandırdı ki, 1954 yılında "I Got a Woman" (Bir Kadın Elde Ettim)'ı kayıt altına aldığından beri Charles'ın oluşturduğu tüm unsurları sonunda bir araya getirir. Ray Charles'a ilk altın ses kaydını kazandırdı ve R&B ile rock and roll tarihindeki en etkili şarkılardan birisi oldu. Meslek hayatının geri kalanı için, Charles her konseri bu şarkıyla kapattı. Şarkı 2002 yılında National Recording Registry'ye eklendi ve Bolling Stone'un "The 500 Greatest Songs of All Time"da 10 numaraya yükseldi.

Ray Charles, Nat King Cole ve Charles Brown'a benzer bir tarzda, Downbeat ve Swingtime ses kayıt düzeyleri için öncelikle R&B müziğinde on yıllık kayıt tecrübesiyle, 1958 yılında 27 yaşındaydı. Charles, yapımcılar Ahmet Ertegün ve Jerry Wexler'in repertuvarını genişletmeye teşvik ettikleri Atlantic Records'la 1954'te sözleşme imzaladı. Wexler, Atlantic Records'un başarısının sözü geçen sanatçıların deneyiminden gelmiş olmadığını fakat müzik heyecanından olduğunu daha sonradan hatırlayacaktı: "Kayıt yapmak hakkında bir bok bilmiyorduk ama film çeviriyorduk." Ertegün ve Wexler müdahaeleci olmayan bir yaklaşımın Charles'ı teşvik etmenin en iyi yolu olduğunu buldular. Wexler daha sonra, "Ray'in onunla yalnız bıraktığını yapabildiğim şeyin en iyisini gerçekleştirdim." dedi.

1954 yılından 1960'lı yıllara Charles yedi müzik aletinden oluşan bir orkestrayla birlikte bir yıl 300 gün boyunca turneye çıktı. Şarkı söyleyen başka bir Atlantic üçlüsünü çalıştırdı turnede ona arka çıktıklarında üçlü The Cookies ismini verip onlara The Raelettes diye yeni isim verdi. 1954 yılında Charles kitlelere daha dünyevî konularla hitap eden sözlerle gospel seslerini ve enstrumanlarını birleştirmeye başladı. İlk girişimi "I Got a Woman" şarkısındaydı ki, ya "My Jesus Is All the World to Me" gospel standardının melodilerine ya da "I Got a Savior (Way Across Jurdan)"a dayanırdı. Beyaz dinleyicilerin ilgisini çeken Ray Charles'ın ilk ses kaydıydı, fakat kimi zenci dinleyiciler onun zenci gospel türevleriyle yaptı; Charles daha sonradan gospelin ve R&B'nin birleşmesinin bilinçli bir karar olmadığını belirtti.

Aralık 1958'de, Charles ve Margie Hendricks ile ki Charles'ın bir ilişkisi vardı, Raelette'lerden birisi arasında şevhetle seslendirilen bir kaside, "Night Time is the Right Time"la popüler R&B müzik listelerinde bir hiti vardı. 1956 yılından beri Charles ona her görüşme yerinde sağlanmış piyanoların akortuna ve kalitesine güvenmediğinden turnelerde elektrikli bir Wurlitzer piyanosunu da dâhil etmişti. İşte bu vesilerle şarkıyı çalardı, başka müzisyenlerce alaya alındı.

Charles'ın otobiyografisine göre "What'd I Say", Aralık 1958'de yapılan bir konserin sonunda vakit doldurmak için uydurduğunda tesadüfen gelen bemoldü. Onları kayda geçirmeden önce hiçbir zaman şarkıların analizini dinleyiciler üzerinde yapmadığını savunur fakat "What'd I Say" bir istisnadır. Charles kendisi konserin nerede gerçekleştiğini hatırlamaz fakat Ray Charles: The Birth of Soul sırasında Mike Evans, Brownsville'deki gösteriyi verir. Gösteriler türlerine göre yarım saat arayla dört saat akıp gitmiş olan "yemek dansları"nda yapılır gibi göründü ve sabah 1 veya 2 civarında sona ererdi. Charles ve orkestrası sahne listelerini gece yarısından sonra çıkarmışlardı fakat doldurmak için 12 dakikaları kalmıştı. "Dinleyin, Sallanacağım ve hepiniz yalnız beni izlersiniz." The Raelettes'ini anlattı. Elektrikli piyanoyla başlar ki Charles, en uygun görüleni; ondan sonra davullarda benzersiz bir Latin konga tumbao ritmiyle destek olan dört revu dans topluluğuna yönelik düzenli bir piyanoya dönen tekraralı pasajların bir kısmını çaldı. Charles yalın ve basit şarkılar ("Hey Mama don't you treat me / Come and love your daddy all night long / All right now / Hey hey / All right") söylemeye başladığında şarkı değişti; tutarsız dörtlükler doğaçladı. Charles gospel öğelerini on ikili bar cazı yapısında kullandı. İlk dizelerden bazıları ("See the gal with the red dress on / She can do the Birdland all night long"), Ahmet Ertegün'ün şarkı sözleri sayesinde neler yapacağını dans pistinde bildiren dansçılara bağırarak söylemeye alışkın olan Smith'e, bağladığı bir piyanoyla caz çalma tarzından etkilenir. Şarkının ortasında ise Charles, The Raelettes'in yapımcının yaptığı şeyleri tekrarlaması gerektiğine ve borulardan mest olmuş bağırmaların, inlemelerin ve üflemelerin tesirinde birbirlerine bağırarak söyledikleri gibi şarkının Charles, The Raelettes ve orkestradaki boru bölümünün arasında bir çağrı ve tepkiye dönüştüğüne işaret etti.

R&B binleyici kitlesi doğrudan doğruya karşı etki yaptı; topluluk dans ederken Charles da sarsılan ve gürültüyle dolan odayı yoklayabiliyordu. Birçok seyirci ses kaydını nerelerden satın alabileceklerini sormak için gösterinin sonunda Charles'a yanaştı.

Charles ve orkestra her gösteride aynı tepkiyle bir sandal gezisinde çeşitli geceler gene müzik çaldı. Kayıt altına alacak yeni bir şeye sahip olduğunu söylemek için, daha sonra çağırdı Jerry Wexler'i ki, "Önceden haberler vermek bakımından kendime inanmıyorum fakat bu şarkının Atlantic'e lâyık olduğunu ifade ettim." diye yazar. Şubat 1959'da Atlantic Records stüdyosu yalnızca 8'li bir parça teybi satın almıştı ve ses kayıt mühendisi Town Dowd kendisini Atlantic Records'un nasıl çalışmış olduğuna alıştırıyordu. Charles ve onun orkestrası en sonunda Atlantic'in küçük stüdyosunda "What'd I Say"i kayıt altına almıştı. Dowd kayıt altına almanın sırasında single parçasının özel gibi görünmediğini hatırladı. Charles dönemi süresince yazılmış iki şarkıdan ikincisi olup yapımcılar ve orkesta, "Doğruyu söyleyin: Diğerlerinin hepsini yaptığımız gibi yaptık. Ray, kızlar ve bando küçük stüdyoda .... yaşar. Üç ya da dört tanesi etkili olur ve şarkı yapıldı. Bir Sonraki!", o dönemde ilk kimseden daha etkiliydiler. Geriye dönüp bakıldığında, Ahmet Ertegün'ün erkek kardeşi Nasuhi, stüdyonun sınırlı boyutuna karşı şarkının olağanüstü sesine inanıyor ve teknolojik olarak gelişmiş teçhizat kullanıldı; müzik çağrılar ve tepkiler süresince dururken ses kalitesi şarkıyla birlikte zamanla onun bacağına tokat atan Charles'ı dinlemek için yeterince nettir. Şarkı yalnızca birkaç tepki hâlinde kayıt altına alındı çünkü Charles ve orkestra turnelere çıkarken onu mükemmelleştirmişti. Dowd'un ise şarkıyı kayıt altına alınması boyunca iki sorunu vardı. Radyoda çalınan şarkıların normal uzunluğu iki ve bir buçuk dakika civarındayken "What'd I Say" yedi ve bir buçuk dakika civarında sürdü. Üstelik şarkının sözleri müstehcen olmamasına rağmen şarkı, Dowd'u ve yapımcıları tedirgin ettiği süre boyunca sesleri Charles ve Raelettes dinleyicilerin çağrıları ve tepkilerine göre yaptı. Cydle McPhatter tarafından "Money Honey" denilen bir önceki ses kaydı, Gorgia'nın ve Ahmet Ertegün'un tesirinde yasaklanıp tutuklanmayı göze alan Wexler, yasağa rağmen McPhatter'in şarkısını piyasaya çıkardı. Ray Charles, "What'd I Say"in piyasaya çıkarılması esnasındaki tartışmanın farkındaydı: "Kendi şarkılarımı yorumlayacak biri değilim ama eğer "What'd I Say" sorununu çözemezseniz o zaman bir şey yanlıştır." Ya o ya da siz aşkın tatlı seslerine alışmış değilsiniz." Dowd şarkının üç versiyonunu düzenleyerek ses kayıt sorunlarını çözdü. "Shake that thing!"in bazı ses çözümleri ortadan kaldırıldı ve şarkı, tek bir ses kaydından iki-üç ve bir buçuk dakikalık bölümlere ayrıldı. Kayıt altına alınmış versiyonu, orkestranın durup the Raelettes'in ve orkestra üyelerinin devam etmek için Charles'a yalvardıkları hatalı bir bitiş ile bölümlere ayırılır, ondan sonra çılgınca bir bitişle ilerler. Dowd daha sonra piyasaya çıkmayan ses kaydının hiçbir zaman; "Hit bir ses kaydının, hiçbir sorunun olmayacağını biliyorduk." diye bir seçenek olmadığını son kaydı dinledikten sonra belirtti. Yaz boyunca tutuldu ve Haziran 1959'da piyasaya çıktı.

Billboard dergisi "What'd I Say"e ılık bir eleştiri yaptı: "Vurmalı tarzda bağırarak söylüyor. ... İki bölüm de aynı." Atlantic Records'taki sekreterlik dağıtıcılardan çağrılar almaya başladı her halükârda. Radyo istasyonları onu çalmayı reddetti çünkü hafifçe cinsel bir şekilde suçlandı fakat Atlantic Records ses kayıtlarını stoklardan geri almayı reddetti. Çok az zarar verici şeyleri içinden çıkarılmış bir versiyon şikâyetlere ve popüler şarkının 82 numarada olmasına karşılık Temmuz 1959'da piyasaya çıkarıldı. Bir hafta sonra 43, ondan sonra ise 29 numaradaydı. Daha önceki eleştirilerine karşılık, Billboard birkaç hafta sonra şarkının "sanatçının bugüne kadar yapmış olduğu en güçlü pop ses kaydı" olduğunu yazdı. Haftalar içinde "What'd I Say", Billboardun R&B singles chartte bir numarada, Billboard Hot 100de altı numarada en yüksek noktaya yükseldi ve Charles'ın ilk altın ses kaydı oldu. Aynı zamanda o zaman Atlantic Records'un en çok satan şarkısı da oldu. Bir tane eleştirmen, "kilisede başlayıp yatak odasında biten kendisi ve vokalleri arasındaki diyaloğu" bildirdiği gibi "What'd I Say" birçok radyo istasyonu tarafından yasaklandı. Şarkının erotik doğası dinleyicilere aşikârdı, fakat zenci gospel müziği ve R&B arasındaki birleşmenin derin bir görünüşü birçok zenci seyirciyi rahatsız etti. O dönemde Amerikan sosyetesinin önemli bölümü bu durumdayken müziğin de ırkçılığı yapıldı ve kimi eleştirmenler geçmişte gospelin yalnızca laik müzisyenlerce kabullenilmediğinden fakat beyaz dinleyicilere pazarlandığından yakındı. 1960'lı yıllarda çeşitli konserlerde, isyanların patlak verebildiğinden organizatörler endişelenmiş olduğunda polislerin yardıma çağrıldıklarını Charles "What'd I Say"i çaldığı zaman kalabalıklar çok çılgın oldular ve gösteriler de dinsel uyanış toplantılarını andırdı. Şarkıyı çeber içine alan manevî çelişme onun popülerliğine bağlanmıştır; Charles ritmin çekici olduğunu daha sonradan bir röportajda kabul etti fakat dinleyicileri cezbeden imalı sözleriydi: "Kıza elmas yüzükle bakınız. O şeyi nasıl sallayacağını bilir." "Katrat" elde etmiş olan elmas yüzük değildi. "What'd I Say" rock and rollün büyüyen tarzına Ray Charles'ın ilk değişken çıkış parçasıydı. Muazzam başırı şansını ele geçirdi ve daha sonra 1959 yılında (daha sonra ABC Records diye yeniden adlandırılmış) ABC-Paramount Records'la şarkı söylemeyi göz önüne aldığını Ertegün ve Wexler'e bildirdi. ABC-Paramount ile müzakerelerdeyken Atlantic Records What'd I Say başlıklı hitlerinden bir albüm piyasaya sürdü.

Charles'ın biyografi yazarlarından bir başkası Micheal Lydon, şarkının darbesini özetledi: "'What'd I Say' valörden daha büyük ayak izlerine rağmen bir devdi. Cesurca farklı, çılgınca seksi ve inanılmaz ölçüde dans edilebilir ses kaydı, dinleyicileri perçinledi. 'What'd I Say' radyoda çıktığında kimileri onu nefretle çevirdi. Şarkının etkisi ABD'nde hemen görülmedi; özellikle Avrupa'da popülerdi. Paul McCartney şarkıyla hemen vuruldu ve duyduğu zaman müzik yapmakla karıştırılmamasını istediğini biliyordu. George Harrison şarkının sekiz saat boyunca duraksız çalındığı 1959 yılında katıldığı gece boyu devam eden bir partiyi hatırladı: "Hiç dinlemediğim en iyi ses kayıtlarından biriydi." The Beatles Hamburg'da seslerini geliştiriyorken, ne kadar süredir son şarkıyı yapabildiklerine bakmaya çalışıp muazzam popülerlikle keşfettikleri çağrının ve tepkinin, tesirindeki dinleyiciyi kullananlar her gösteride 'What'd I Say'i çaldılar. Şarkıdaki açılış elektrikli piyano John Lennon'un hiç duymadığı başlangıçtı ve onu gitarıyla tekrarlamayı denedi. Lennon daha sonra tekrarlanan gitar pasajlarıyla hakim olunan şarkıların doğuşuna Ray Charles'ın 'What'd I Say'in açılışına güvendi. Mick Jagger, The Rolling Stones olacak olan müzik grubuyla ilk kez şarkı söylediğinde "What'd I Say"in bir düetini yaptı. The Animals'tan Eric Burdon, The Spencer Davis Group'tan Steve Winwood, The Beach Boys'tan Brian Wilson ve Van Morrison şarkıyı neden müzikle ilgilendikleri ve onların gösterilerine dâhil edildikleri yönünde büyük bir etki olarak saydılar. Gospel ve caz başarılı şekilde birleştirildiklerinde; müziğin yeni tarzı James Brown ve Aretha Franklin gibi sonra gelen müzisyenler tarafından olgunlaştırıldığında müzik tarihçisi Robert Stephens ruh müziğinin doğuşunu "What'd I Say"e bağlar. "Anında, Soul denilen müzik başlar. Hallelujah!" Atlantic Records sanatçılarından geçmişi ele alan müzisyen Lenny Kaye'yi yazdı. 1950'li yıllarda, rock and roll halkın gözünden düşen büyük yıldızları olarak sendeliyordu. Elvis Presley görevlendirildi, Eddy Holly ve Eddie Cochran sırasıyla 1959 ve 1960 yılllarında öldüler, Chuck Berry hapisteydi ve Jerry Lee Lewis 13 yaşındaki kuzeniyle evlendiği basın raporlarıyla rezil olmuştu. Müzik kültürü eleştirmeni Nelson George, 1950'lilerin son iki yılının yeteneklerin verimsiz olduğunu kanıtlayan müzik tarihçileriyle uyuşmuyor ki Ray Charles'a ve özellikle bu şarkıya işaret ediyor.

Pruva korkuluğu ile orkestra yeri arasındaki bölümü yıkarak soyut gayretle caz endişelerine hücûm eden; utanmayarak manevî ve cinsel bağlantı kuran Charles, zevk (fiziksel memnuniyet) aldı ve sevinç (ilâhî aydınlık) aynı şey gibi gözüküyor. Böyle yaparak Cumartesi gecesi günahkârının ve Pazar sabahı tapan kimsesinin gerçekliklerini boğuk armoni—bu kadar sık bir şey ve aynı—hâline getirdi.

diye yazan George, Charles'ın eserindeki temaların rock and roll'ün tutulmasını sağlayan genç isyancılara çok benzer olduğunu yazar.

"What'd I Say"in üstü birçok farklı tarzda birçok sanatçı tarafından örtülmüştür. Elvis Presley 1964 filmi Viva Las Vegas'ta geniş bir sahnede şarkıyı kullandı ve onu si tarafında şarkı başlığıyla birlikte bir single olarak piyasaya sürdü. John Mayall & the Bluesbreakers, The Big Three, Eddie Cochran, Bobby Darin, Nancy Sinatra, Sammy Davis, Jr. ve Johnny Cash ile birlikte Cliff Richard, Eric Clapton tamamen şarkıya kendi tarzlarını koydular. Jerry Lee Lewis, 1961 yılında çalmasıyla özel başarı sağladı ki 30 numaraya yükseldi ve popüler müzik listelerinde sekiz hafta geçirdi. Charles, bildirdi ki daha sonra "Beyaz sanatçılar tarafından üzeri kapatıldığı zaman melodiyi yasaklamış olan istasyonlarının birçoğunun şarkıyı çalmaya başladıklarını gördüm. Ki bana tuhaf göründü, sanki beyaz seksi zenci seksinden daha temizdi." diye yazar. Fakat bir zamanlar onlar beyaz versiyonu çalmaya başladılar, yasağı kaldırdılar ve asıl versiyonu da çaldılar." Charles daha sonradan 1977 yılındaki Saturday Night Live televizyon komedi gösterisinde bu çift standardı kafesledi. Bir perdeye ev sahipliği yaptı ve ona katılmak için 1950'lilerde birlikte turneye çıktığı yeni orkestraya sahip oldu. Bir skeçte, şarkıyı kayıt altına almayı istediği bir yapımcıyı anlatır; fakat yapımcı beyaz bir orkestranın, cinsellik içeriği yumuşatılmış sade bir şekilde gösteride yaptıkları şarkıyı, ilk olarak kayıt altına alacak olan ve performansı kızıştıran ışık saçan gençlerden oluşmuş, "Young Caucasians" diye isim koyduğunu ona anlatır. Charles ve orkestrası yeni versiyonlarına karşı koyarken; Garrett Morris, "Üzgünüz. Ki asla onu yapmayacağız." diye ona anlatırlar.

Charles yaptığı her gösteriyi şarkıyla kapattı ki, daha sonra "'What'd I Say' sahnedeki son şarkımdır. Ben 'What'd I Say'i yaparken, —yani benim sonum; hiç istek parça, hiçbir şey yok. İşim bitti!"—hakkında endişelenmek zorunda değilsiniz." diye belirtir. ... Özetle, Rolling Stonesun "The 500 Greatest Songs of All Time" listesinde onuncu sırada yer verildi. 2000 yılında, VH1'in 100 Greatest Songs in Rock and Roll ünde 43 numarada ve VH1'in 10 Greatest Dance Songsunda 49 numarada yer buldu ki, yer bulan ikincisindeki en eski şarkıdır. Aynı yıl National Public Radio tarafından 20. yüzyılın en etkili 100 şarkısından biri olarak seçildi. 2004'te yazılmış Rayin biyografik özellikleri bakımından ana bir sahne, şarkının doğaçlaması Charles'ın betimlemesine uygun bir Akademi Ödülü kazanan, Jammie Foxx tarafından canlandırıldı. Onun tarihsel, sanatsal ve kültürel önemine uygun olarak, the Library of Congress 2002'de ABD National Recording Registry'ye onu ekledi. Rock & Roll Hall of Fame 2007'de 500 Songs that Shaped Rock and Roll (Rock and Roll'e şekil veren 500 Şarkı)'dan biri olarak onu gösterdi.