Württemberg Dükalığı
Württemberg Herzogtum Württemberg Württemberg Dükalığı | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1495-1803 | |||||||||
 Bayrak  Arma | |||||||||
 | |||||||||
| Başkent | Stuttgart | ||||||||
| Yaygın dil(ler) | Svabyaca | ||||||||
| Hükûmet | Dükalık | ||||||||
| Dük | |||||||||
| |||||||||
| Tarihçe | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Günümüzdeki durumu | Baden-Württemberg | ||||||||
Württemberg Dükalığı, 1495-1806 yılları arasında varlığını sürdüren Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'na bağlı bir tarihî devlet. İmparatorluğun yıkılmasının ardından komşularından daha geniş sınırlara sahip olan dükalığı varlığını sürdürmeyi başardı. Bununla birlikte, 17. ve 18. yüzyıl boyunca Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'ndaki Protestan Reform hareketi ve Fransız işgallerinin baskısında kalmıştır. Württemberg Bourbon Hanedanı ve Habsburg Hanedanı arasındaki Fransız-Avusturya çekişmesinin de yaşandığı yerlerden biri olmuştur. 1803'te Napolyon, düklüğü Württemberg Elektörlüğü olarak yükseltti . 1 Ocak 1806'da, ilk ve son Elektör I. Friedrich Württemberg Kralı unvanını aldı. O yılın ilerleyen aylarında, 6 Ağustos 1806'da, son İmparator II. Francis, Kutsal Roma İmparatorluğu'nu (fiili olarak) kaldırdı.
Coğrafya
Württemberg Dükalığı topraklarının çoğu, Tübingen'den Heilbronn'a kadar Neckar nehri vadisinde, başkenti ve en büyük şehri olan Stuttgart'ın merkezinde yer alır. Württemberg'in kuzey kısmı geniş ve açıktır, büyük nehirler uygun ekilebilir araziler oluşturur. Württemberg'in güney kısmı dağlık ve ormanlıktır ; batıda Kara Orman ve doğuda Svabya Alp'leri bulunur. Dükalığı'nin en güneydoğu kısmı, Svabya Alp'leri diğer tarafında, Ulm ve Tuna'dır. nehir havzası. Württemberg Dükalığı, 8.000 kilometrekareden (3.100 sq mi) fazla mera, orman ve nehirdi. Siyasi olarak, birçok farklı laik ve dini toprak ağaları tarafından yönetilen 350 daha küçük bölgenin bir parçasıydı. 14. yüzyılın başlarında, başlangıçta "Steuergemeinde", "küçük, vergiye tabi topluluk" olarak adlandırılan birçok bölgeye (Almanca : Ämter veya Vogteien denir) dağılmıştı . 1442'de 38 olan bu ilçelerin sayısı 1520'de 45'e yükseldi ve 16. yüzyılın sonunda 58'e çıkacaktı. Bunlar, Urach'ın yalnızca kendi adını taşıyan kasabasını içeren Ebingen'e uzak 76 köy içermesiyle, büyüklük olarak çok çeşitliydi.[1]
Kuruluş
Württemberg Dükalığı, 21 Temmuz 1495'teki Worms Diyetinde, Romalıların Kralı ve Kutsal Roma İmparatoru I. Maximilian'ın Württemberg Kontu'nu (Almanca : Graf von Württemberg ), Eberhard V "Sakallı" ilan etmesiyle kuruldu. Württemberg Dükü (Almanca : Herzog von Württemberg ).[2] Bu, Ortaçağ döneminin Dükalığa yapılan son yükseliş olacaktır. Württemberg Hanedanı 11. yüzyıldan beri topraklar üzerinde hüküm sürmüştü ve I. Eberhard'in kendisi 1450'de[3] 14 yaşında, iki eyalete bölünmüş bir bölge üzerinde tahta çıktı: Württemberg Dükalığı, Württemberg-Stuttgart hattı'nı yöneti ve Württemberg-Urach hattını yöneti . 1482'de, müstakbel Dükalığı'nın iki bölümünü birleştirdi,[4] her iki ülkenin hükümetlerini Dükalığın merkezi hükûmetinin temeli olacak şekilde birleştirdi.
Devlet
Hükûmet
Württemberg Dükalığı hükümeti birkaç yüz kişiden oluşuyordu.[5] Güçlü yerel ailelerden oluşan "Ayan " veya Ehrbarkeit adlı bir grup, Dükalığın yerel yönetiminde baskın güçtü.[6] Merkezi hükümet, esas olarak, Stuttgart'ta çalışmaya ve yaşamaya gelen bölgesel kasabalardan gelen bu Ehrbarkeit bürokrasisinden oluşuyordu. Tipik olarak, bu memurlar yerel veya bölge yönetimine başladı. Württemberg'in siyasetinin bir simgesi olan "kasaba ve bölge" karakterini yarattılar.[7] Dükalığın diğer Alman devletlerine kıyasla bir tuhaflığı, şehirlilerin, Dükalığın merkezi hükûmetinde soyluların yanı sıra, çoğu kapsamlı bir üniversite eğitimi almış ve Dükalığın idari ihtiyaçları için giderek artan sayıda istihdam edilmiş olmalarıydı. Soylulara kıyasla sahip oldukları daha düşük ücret ve prestije rağmen, şehir sakinleri kendi ayrı sınıfları olarak kalacaklardı.[8] Bununla birlikte, Dükalık hükûmetindeki şehirlilerin sahip olduğu gücün en iyi örneği, Dük'ü her zaman Tübingen Antlaşması'nın şartlarına bağlı tutmaya çalışan Zümreler'de bulunabilirdi.
Yerel Yönetim
Yerel yönetimdeki birincil güç, belediye meclisi ve mahkemeydi (Almanca : Rat und Gericht ). Konsey kasabanın günlük işlerini ele alırken, mahkeme kasabada sivil yargı yetkisini ve tüm bölge için sermaye dış cezai işlerin yargı yetkisini kullandı. İcra memuru ilk olarak 15. yüzyılda ortaya çıktı, konsey ve mahkeme üyeliği 16. yüzyılın sonunda tamamen şehrin ileri gelenlerinden, zengin zanaatkarlar, tüccarlar gibi kişilerden oluşuyordu. yerel lonca üyeleri. Yerel yönetimin önde gelen yetkililerinden biriydi, Schultheiss adında bir tür köy belediye başkanıydı . Bu pozisyonun kökenleri 13. yüzyıla kadar uzanıyor, ilk kaydedilen örnekler 1222'de Rottweil'de ve 1247'de Tübingen'deydi . O zamanlar, kasabanın efendisi (Stadtherr ) Schultheiss'i 30 ila 50 kişilik bir konseyden seçildi. lordun çıkarlarına göre kasabayı yönetti. Scultheiss'in çıkarları lordun değil de kasabanın seçkinlerinin çıkarlarını paylaşmaya başlayınca, topluluktaki çıkarlarını korumak için icra memuru pozisyonunu yarattı. Bu iki görevli bir süre birlikte çalıştı, ancak 15. yüzyılda Schultheiss'in otoritesi aşınmıştır. Buna rağmen, icra memurunun yokluğunda bölge mahkemesine başkanlık edebilir. Schultheiss'e bağlı olan kasabanın Burgomaster'ı (Burgermeister ), vatandaşlar tarafından seçilen tek yetkili ve 13. yüzyılda kökenleri olan başka bir ofis (ilk belgelenen 1283'te Rottweil'de). Bununla birlikte, seçim hala nadirdi ve tipik olarak kasaba konseyi tarafından ve normalde kasabanın ileri gelenlerinden atandı. Burgomaster, eski belediye meclisinin ve çıkarlarını koruduğu için Schultheiss ile sık sık çatışmaya girdi. Başlıca görevleri vergilerin, para cezalarının ve diğer kasaba gelirlerinin muhasebeleştirilmesi ve yıllık muhasebenin sunulmasıydı. (Almanca: Gemeinderechnung ) günlük yerel yönetimde yardımcı olduğu küçük icra memurunun huzurunda. Her kasabanın anayasası, kasabanın kaç Burgomaster'a sahip olabileceğini ve ne kadar süre hizmet edeceklerini (çoğu dönem bir yıldan on yıla kadar değişiyordu) zorunlu kıldığı için, Dükalık'taki Burgomaster sayısı çılgınca tutarsızdı. Bazı durumlarda, kasabada hiçbir Burgomaster yoktu ve bu nedenle sadece bir Schultheiss'leri vardı . Yerel yönetimdeki son ofis, kasaba katibiydi (Almanca: Stadtschreiber), konsey için önemli belgeler yazan ve bazen halkın vergilendirilmesini denetleyen. Kasaba memuru, yerel ve merkezi hükûmetler arasındaki bağlantıydı, örneğin, vatandaşlar tarafından Dük'e gönderilmek üzere tüm talepleri yazmak zorundaydı (bunların ayrıca genç icra memuru tarafından da onaylanması gerekirdi), onu yerel yönetimdeki en önemli insanlardan biri yapıyor. Ayrıca, Dükalık toprakları ve onu yöneten yasalar hakkında özel bir bilgiye sahip olması beklenirdi ve bu, katip başkenti ziyaret ettiğinde Stuttgart'taki bakanlık tarafından test edilirdi.[9]
Din
16. yüzyılda Württemberg, bölgede ve genel olarak İmparatorlukta daha fazla statü için yarışan üç rakip güneybatı İmparatorluk devletinden biri oldu. Kendisi Lutheran olan Württemberg, Roma Katolik Lorraine Dükalığı ve Kalvinist Pfalzıyla mücadele etti . Württemberg, Lutheran inancı nedeniyle kuzey ve doğu Almanya'da müttefikler buldu.[10] 17. yüzyılın sonlarında ve 18. yüzyılın başlarında Pietizm, Barok toplumunun algılanan hedonizmine ve Fransız mutlakiyetçi bir devlet girişimine bir yanıt olarak Dükalık boyunca yaygınlaştı . Württemberg'in karşılaştığı sosyal ve doğal felaketleri, Tanrı'nın Ducal mahkemesinin ve toplumunun ahlaksızlığı için cezası olarak yorumladılar ve Württemberg Estates'i ve onunla Dük arasındaki işbirliğini korumak için çalıştılar. İspanya Veraset Savaşı'nı sona erdiren 1713 Utrecht Antlaşması'ndan sonra, Dükalık bir barış ve artan servet dönemi yaşadı ve Württemberg Pietizm'in karakteri, toplumun ahlaki ve felsefi eleştirisinden sessiz teolojik tefekküre kaydı.[11]
Kaynakça
- ^ Marcus, Kenneth H. (2000). İktidar Siyaseti: Almanya'da Erken Modern Bir Devletin Elitleri, sayfa 7.
- ^ Marcus 2000, sayfa 37.
- ^ Marcus 2000, sayfa 37-38.
- ^ Marcus 2000, sayfa 38.
- ^ Marcus 2000, sayfa 1.
- ^ Marcus 2000, sayfa 8-9.
- ^ Marcus 2000, sayfa 22.
- ^ Marcus 2000, sayfa 38-39.
- ^ Marcus 2000, sayfa 12.
- ^ Raitt 1993, s. 1.
- ^ Fulbrook 1983 s. 7.
