İçeriğe atla

Vinil klorür

Vinil klorür
Adlandırmalar
Sistematik IUPAC adı
kloroeten
Diğer adlar
kloroetilen
Tanımlayıcılar
CAS numarası
Kısaltmalar VCM
1731576
ECHA InfoCard100.000.756 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 200-831-0
UN numarası1086
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
Özellikler
Kimyasal formülC2H3Cl
Molekül kütlesi62,50 g mol−1
Görünüm renksiz gaz
Yoğunluk0,911 g/cc
Erime noktası−153.8 °C
Kaynama noktası−13.4 °C
Tehlikeler
İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler yanıcı gaz
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 3: Kısa maruziyet ciddi geçici veya kalıcı hasara neden olabilir. Örnek: Klor gazıYanıcılık 4: Normal atmosferik basınç ve sıcaklıkta hızla veya tamamen buharlaşır veya havada hızla dağılır ve kolayca yanar. Alevlenme noktası 23 °C'nin altındadır (73 °F). Örnek: PropanKararsızlık 2: Yüksek sıcaklık ve basınçlarda şiddetli kimyasal değişime uğrar, su ile şiddetli reaksiyon gösterir veya su ile patlayıcı karışımlar oluşturabilir. Örnek: Beyaz fosforÖzel tehlikeler (beyaz): kod yok
3
4
2
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).

Vinil klorür, CH2=CHCl formülüyle ifade edilen organik bir bileşiktir. Madde, Alman kimyacı Justus von Liebig tarafından keşfedilmiştir. Vinil klorür, oda sıcaklığında gaz hâlindedir ve yoğunlaşabilir keskin kokusuyla fark edilebilmektedir. Kanserojendir.

Toprak organizmalarının klorlu solventleri parçalaması sonucu çevrede oluşabilir. Endüstriler tarafından salınan veya diğer klorlu kimyasalların parçalanmasıyla oluşan vinil klorür havaya ve içme suyu kaynaklarına karışabilir. Vinil klorür, atık depolama alanlarının yakınında bulunan yaygın bir kirletici maddedir.[1]

Nitrosomonas europaea bakteri türü, trikloroetilen ve vinil klorür dâhil olmak üzere çeşitli halojenli bileşikleri parçalayabilmektedir.[2]

Kullanımları

Vinil klorür monomeri (VCM) olarak da adlandırılan vinil klorür, yalnızca PVC'nin öncüsü olarak kullanılır. Toksik oluşu nedeniyle diğer ürünlerde vinil klorür bulunmaz. Poli(vinil klorür) (PVC) çok kararlıdır, depolanabilir ve toksik değildir.

1974 yılına kadar, vinil klorür aerosol sprey itici gazı olarak kullanılıyordu.[3] Vinil klorür, etil klorüre benzer şekilde inhalasyon anestezik olarak kısa bir süreliğine kullanıldı, ancak toksisitesi yüzünden bu uygulamanın bırakıldı.[4][5]

Elde edilişi

Vinil klorür ilk olarak 1835 yılında Justus von Liebig ve öğrencisi Henri Victor Regnault tarafından sentezlendi. 1,2-Dikloroetanı etanol içinde bir potasyum hidroksit çözeltisi ile işleyerek elde ettiler.[6]

1912'de Griesheim-Elektron için çalışan Alman kimyager Fritz Klatte, katalizör olarak cıva klorür kullanarak asetilen ve hidrojen klorürden vinil klorür üretmenin bir yolunun patentini aldı. Bu yöntem Batı'da 1930'lu ve 1940'lı yıllarda yaygın olarak kullanıldı. O zamandan beri Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'da yerini etilene dayalı daha ekonomik süreçler aldı. Cıva bazlı teknoloji Çin'deki ana üretim yöntemidir.

Vinil klorür monomeri, dünya üretimindeki en büyük yirmi petrokimyasal (petrol türevi kimyasallar) arasında yer almaktadır. Vinil klorürün büyük çoğunluğu poli(vinil klorür), PVC yapmak için kullanılır. Bir ölçek vermek gerekirse, küresel olarak yılda yaklaşık 40 milyon ton PVC reçinesi üretiliyor.[7] Amerika Birleşik Devletleri, klor ve etilen hammaddelerindeki düşük üretim maliyeti konumu nedeniyle en büyük vinil klorür üretim bölgesi olmaya devam ediyor. Çin aynı zamanda büyük bir vinil klorür üreticisi ve en büyük tüketicilerinden biridir.[8]

Etan, özellikle ABD Körfez Kıyısında kolaylıkla bulunabilmektedir. Etilen, etanın parçalanmasıyla elde edilir ve daha sonra etilen, vinil klorür üretimi için kullanılır. Bu nedenle, etilen üretimi için işlem maliyetinden tasarruf etmek amacıyla, etanın doğrudan vinil klorüre dönüştürülmesi için çok sayıda girişimde bulunulmuştur. Etanın vinil klorür tesislerine doğrudan beslenmesi böylece hammadde maliyetlerini önemli ölçüde azaltabilir ve tesislerin kraker kapasitesine daha az bağımlı olmasını sağlayabilir.

Depolama ve taşıma

Vinil klorür sıvı olarak depolanır. Sağlık tehlikesi olarak kabul edilen üst güvenlik sınırı 500 ppm'dir. Çoğunlukla vinil klorür ürününün saklama kapları yüksek kapasiteli tüplerdir. Tüplerin bir iç tüpü bir de dış tüpü vardır. Birkaç inçlik boşluk, iç tüpü dış tüpten ayırır. Tüpler arasındaki boşluk Azot gibi inert bir gazla temizlenir. Azot gazı ara boşluktan çıkarken, iç tüpten herhangi bir vinil klorür sızıntısı olup olmadığını tespit eden bir analizörden geçer. Eğer vinil klorür iç tüpten sızmaya başlarsa veya tüpün dışında bir yangın tespit edilirse, tüpün içindekiler otomatik olarak acil durum yer altı depolama konteynerine boşaltılır. Vinil klorürün atmosferik sıcaklıkta taşınması için kullanılan kaplar her zaman basınç altındadır. Stabilize edilmiş vinil klorür, normal atmosferik koşullarda uygun basınçlı kaplarda saklanabilir. Stabilize edilmemiş vinil klorür, soğutma altında veya normal atmosferik sıcaklıkta, hava veya güneş ışığı olmadan, ancak yalnızca birkaç gün süreyle saklanabilir. Daha uzun süre saklanacaksa herhangi bir polimerizasyonun gerçekleşmediğini doğrulamak için düzenli kontroller yapılmalıdır.[9]

Vinil klorürün taşınması, toksisite riskine ek olarak propan, bütan veya doğal gaz gibi diğer yanıcı gazların taşınmasıyla aynı riskleri de taşır.[10] Bu tehlikenin gözlemlendiği olaylara örnek olarak, vinil klorür de dâhil olmak üzere 100.000 galon tehlikeli maddeyi boşaltan tankerlerin raydan çıktığı 2023 Ohio tren kazası dâhildir.

Sağlık üzerindeki etkileri

Çoğu ortam koşulunda bir gaz olduğu için, birincil maruz kalma, meslekî tehlikelerin en yüksek olduğu kontamine yiyecek veya su tüketiminin aksine, soluma yoluyladır. 1974'ten önce işçiler genellikle 1000 ppm vinil klorüre maruz kalıyordu ve bu da akroosteoliz ve Raynaud Fenomeni gibi "vinil klorür hastalığına" neden oluyordu. Vinil klorür maruziyetinin semptomları, ortam havasındaki ppm seviyelerine göre sınıflandırılır ve 4.000 ppm eşik etkiye sahiptir.[11] Semptomların yoğunluğu, baş dönmesi, mide bulantısı, görme bozuklukları, baş ağrısı ve ataksi dahil olmak üzere akut (1.000-8.000 ppm) ila narkotik etki, kardiyak aritmiler ve ölümcül solunum yetmezliği dahil olmak üzere kronik (12.000 ppm'in üzerinde) arasında değişir.[12]

Kanser

1972'de, Avrupa vinil klorür endüstrisini araştıran İtalyan Maltoni, işçilerde günde dört saat boyunca 250 ppm kadar düşük vinil klorür maruziyetinden kaynaklanan karaciğer tümörleri (anjiyosarkom dâhil) buldu.[13]

1997'de ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC), 1970'lerin sonlarında kapalı döngü polimerizasyon işleminin PVC endüstrisi tarafından geliştirilmesi ve kabul edilmesinin "işçilerin maruziyetini neredeyse tamamen ortadan kaldırdığı" ve "vinil klorür polimerizasyonunde çalışanlarda, yeni hepatik anjiyosarkom vakalarının neredeyse tamamen azaldığının" ortaya çıktığı sonucuna vardı."[14]

Houston Chronicle, 1998'de vinil endüstrisinin, işçilerin maruz kalmasından kaynaklanan sorumluluktan kaçınmak için vinil klorür çalışmalarını manipüle ettiğini ve yerel topluluklardaki kapsamlı ve şiddetli kimyasal sızıntıları gizlediğini iddia etti.[15]

Mekanizma

Vinil klorürün kanserojenliği iki metabolitin, kloroetilen oksit ve kloroasetaldehitin etkisine atfedilir. İlki sitokrom P-450'nin vinil klorür üzerindeki etkisiyle üretilir. Hem kloroetilen oksit hem de kloroasetaldehit alkilleyici maddelerdir.

Çevre kirliliği

ABD EPA'ya göre, "poli(vinil klorür) (PVC), etilen diklorür (EDC) ve vinil klorür monomer (VCM) tesislerinden kaynaklanan vinil klorür emisyonları, hava kirliliğinde artışla sonuçlanması makul olarak beklenebilecek hava kirliliğine ve ölümlerde veya ciddi hastalıklarda artışa neden olur veya katkıda bulunur. Vinil klorür, nadir görülen bir karaciğer kanserine neden olduğu bilinen bir insan kanserojenidir."[16]

Yangın ve patlama riskleri

ABD'de İş Güvenliği ve Sağlığı İdaresi (OSHA), vinil klorürü, Ulusal Yangından Korunma Birliği (NFPA) Yanıcılık Derecesi 4 olan Sınıf IA Yanıcı Sıvı olarak listelemektedir. Düşük kaynama noktasından dolayı sıvı vinil klorür, atmosferi basınca salındığında ani buharlaşmaya (yani otomatik soğutmaya) maruz kalacaktır. Buharlaşan kısım yoğun bir bulut oluşturacaktır (çevredeki havanın iki katından daha ağır). Daha sonra patlama veya yangın riski önemlidir. OSHA'ya göre vinil klorürün parlama noktası -78 °C'dir.[17]

Yanması, toksik hidrojen klorür (HCl) ve karbon monoksit (CO) ile eser miktarda fosgen açığa çıkarabilir.[18][19]

Vinil klorür, ısıtma nedeniyle ve havanın, ışığın etkisi altında ve bir katalizörle, güçlü oksitleyicilerle, bakır ve alüminyum gibi metallerle temas hâlinde, yangın veya patlama tehlikesiyle birlikte hızla polimerleşebilir. Vinil klorür havayla karışan bir gaz olduğundan yangın ve patlama tehlikesi oluşturur. Durduğunda vinil klorür, peroksitler oluşturabilir ve bu peroksitler daha sonra patlayabilir. Vinil klorür nem varlığında demir ve çelikle reaksiyona girer.[20]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Vinyl Chloride". Wisconsin Department of Health Services (İngilizce). 30 Ocak 2018. 7 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2023. 
  2. ^ "Home – Nitrosomonas europaea". genome.jgi-psf.org. 3 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2018. 
  3. ^ Markowitz, Gerald; Rosner, David (2013). Deceit and Denial: The Deadly Politics of Industrial Pollution. Berkeley, California Press: University of California Press. s. 185. []
  4. ^ Tamburro CH (1978). "Health effects of vinyl chloride". Texas Reports on Biology and Medicine. 37: 126-44, 146-51. PMID 572591. 
  5. ^ Oster RH, Carr CJ (July 1947). "Anesthesia; narcosis with vinyl chloride". Anesthesiology. 8 (4): 359-61. doi:10.1097/00000542-194707000-00003. PMID 20255056. 15 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2023. 
  6. ^ Regnault, H. V. (1835). "Sur la Composition de la Liqueur des Hollandais et sur une nouvelle Substance éthérée". Annales de Chimie et de Physique. Gay-Lussac & Arago. 5858: 301-320. 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2019. 
  7. ^ "PVC applications". The European Council of Vinyl Manufacturers. 25 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2023. 
  8. ^ "Vinyl Chloride Monomer (VCM) – Chemical Economics Handbook". S&P Global. 18 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2018. 
  9. ^ "aseh.net" (PDF). 20 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2013. 
  10. ^ "Vinyl Chloride Monomer (VCM) Production". The European Council of Vinyl Manufacturers. 7 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ Harrison, Henrietta (2008). Vinyl chloride Toxicological overview 15 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Health Protecction Agency, UK
  12. ^ International Programme on Chemical Safety (IPCS) (1999). Vinyl chloride. Environmental Health Criteria 215. WHO. Geneva.
  13. ^ Maltoni, C. "Cancer Detection and Prevention" (1972) Presented at the Second International Symposium on Cancer Detection and Prevention. Bologna, April 9–12, 1973.
  14. ^ Epidemiologic Notes and Reports Angiosarcoma of the Liver Among Polyvinyl Chloride Workers – Kentucky 16 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Centers for Disease Control and Prevention. 1997.
  15. ^ Jim Morris, "In Strictest Confidence. The chemical industry's secrets," Houston Chronicle. Part One: "Toxic Secrecy," June 28, 1998, pp. 1A, 24A–27A; Part Two: "High-Level Crime," June 29, 1998, pp. 1A, 8A, 9A; and Part Three: "Bane on the Bayou," July 26, 1998, pgs. 1A, 16A.
  16. ^ National Emission Standards for Hazardous Air Pollutants (NESHAP) for Vinyl Chloride Subpart F, OMB Control Number 2060-0071, EPA ICR Number 0186.09 (Federal Register: September 25, 2001 (Volume 66, Number 186) 22 Mart 2003 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  17. ^ "Aseh.net" (PDF). 20 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2013. 
  18. ^ "Occupational Safety and Health Guideline for Vinyl Chloride"1988."
  19. ^ O'Mara, M. M.; Grider, L. B.; Daniel, R. L. (March 1971). "Combustion Products from Vinyl Chloride Monomer". American Industrial Hygiene Association Journal. 32 (3): 153-156. doi:10.1080/0002889718506429. PMID 5551110. 
  20. ^ "Vinyl chloride: health effects, incident management and toxicology". www.gov.uk. 10 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2018. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Propan, Parafinlerin (alkanların) metan ve etandan sonra gelen üçüncü üyesi olup, karbon ve hidrojenden meydana gelmiş renksiz bir gazdır.

<span class="mw-page-title-main">Etilen</span> Alken sınıfının iki karbonlu üyesi, bitkisel bir hormon

Etilen (eten), alken sınıfından renksiz bir gaz. Doymamış hidrokarbon olup, karbonlar arasında, çift bağ vardır. Formülü C2H4, kaynama noktası -103,7 °C, erime noktası -169,2 °C ve yoğunluğu 1.178 kg/m3 olan yanıcı bir gazdır. Etilen, suda orta derecede çözünür. Fakat alkol, eter, aseton ve benzende çok çözünür. Etilenin reaksiyon verme kabiliyeti oldukça yüksektir. Halojenlerle, sülfürik asit ve diğer çift bağ ile reaksiyon verebilen maddelerle hemen reaksiyon verdiği gibi polimer polietileni meydana getirir. % 3 ile % 34 oranında etilen ihtiva eden hava karışımı patlayıcıdır. Toksik etkisi azdır, fakat çok yüksek dozu şuursuzluk (bilinç kaybı) meydana getirir.

<span class="mw-page-title-main">Plastik</span>

Plastik; karbon (C), hidrojen (H), oksijen (O), azot (N) ve diğer organik ya da inorganik elementlerin oluşturduğu monomer adı verilen; basit yapıdaki moleküllü gruplardaki bağın koparılarak polimer adı verilen uzun ve zincirli bir yapıya dönüştürülmesi ile elde edilen malzemelere verilen isimdir. Plastik kelimesi, "şekillendirilebilen veya kalıplanabilen" anlamına gelen Yunanca πλαστικός (plastikos) ve "kalıplanmış" anlamına gelen πλαστός (plastos) kelimesinden türetilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Polietilen</span>

Polietilen, çok çeşitli ürünlerde kullanılan bir termoplastiktir. İsmini monomer hâldeki etilenden alır, etilen kullanılarak polietilen üretilir. Plastik endüstrisinde genelde ismi kısaca PE'dir.

<span class="mw-page-title-main">Hidroklorik asit</span> hidrojen klorürün toksik sulu çözeltisi

Hidroklorik asit, hidrojen ve klor elementlerinden oluşan, oda sıcaklığı ve normal basınçta gaz hâlinde olan hidrojen klorürün sulu çözeltisine verilen ad. Halk arasında tuz ruhu olarak da bilinir. 9. yüzyılda simyacı Câbir bin Hayyân tarafından keşfedildi ve sonrasında simya alanında kullanıldı. Sanayi Devrimi sırasında, sanayideki önemi keşfedilen asit, önce Leblanc işlemi, sonrasında Solvay işlemi ile sanayi alanında üretilmeye başladı. Hidroklorik asit, tarihte yeni kolaylıkların keşfinde önemli roller üstlendi. Günümüzde PVC'den demir-çeliğe, organik madde üretiminden gıda sektörüne kadar hemen hemen tüm alanlarda hidroklorik asit kullanılmaktadır.

Monomer, diğer monomer molekülleri ile birlikte reaksiyona girerek daha büyük bir polimer zinciri veya üç boyutlu bir ağ oluşturabilen bir moleküldür, bu sürece polimerizasyon adı verilir.

PETKİM, Türkiye Petrolleri tarafından 1965 yılında İzmir'de kurulan ve 2008'de özelleştirilerek SOCAR'a devredilen petrokimya şirketi. Etilen, benzen, polipropilen gibi petrokimya türevlerini üretmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Vinil grubu</span> Organik bir radikal

Vinil, (IUPAC ismi: Etenil) "CH2=CH-R" formülüne sahip bir tür fonksiyonel gruptur. Etilenin (CH2=CH2) bir Hidrojen (H) eksik hâli olarak tanımlanmaktadır. Bir vinil molekülü, bir hidrojen atomunun, başka bir organik moleküle bağlanmasıyla elde edilir. Aynı zamanda bu grup ile oluşmuş organik bileşiklerin adlandırılmasında "Vinil ..." şeklinde de kullanılabilir. Örneğin bir etilen molekülüne bağlı bir hidrojen atomu ayrılır, yerine Cl atomu bileşiğe dâhil olursa bu madde vinil klorür olarak adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Trikloroetilen</span> C2HCl3 formülüne sahip bileşik, yaygın endüstriyel yağ çözücü

Trikloroetilen (TCE), C2HCl3 formülüne sahip bir organoklorür. Renksiz bir sıvıdır ve Kloroform benzeri bir kokuya sahiptir. Düşük sıcaklıklarda yanıcı değildir. Sanayide özellikle metaller için yağ çözücü olarak kullanılır. Geçmişte Trilene adı altında inhalasyon anesteziği ve obstetrik analjezik olarak kullanıldı. Metal temizliği gibi benzer alanlarda kullanılan trikloroetan ile karıştırılmamalıdır.

Kokuşma, ölmüş hayvan bedeninin ayrışmasının yedi aşamasından biridir. Geniş anlamda, dokular arasındaki uyumsuzlukla ve çoğu organın sıvılaşmasıyla sonuçlanan bir süreç içinde, protein yapılarının bozulmasıdır. Organik maddelerin bakterilerle veya mantarlarla ayrışmasından kaynaklanır ve zararlı kokuların oluşumuyla sonuçlanır.

Etilen oksit veya oksiran (C2H4O), hafifçe tatlı kokusu olan renksiz, zehirli ve yanıcı bir gazdır. Halkalı bir eter ve en basit epoksittir: bir oksijen atomu ve iki karbon atomundan oluşan üç üyeli bir halkadır. Gerilmiş bir halka olduğu için etilen oksit, halka açılmasıyla sonuçlanan bir dizi katılma reaksiyonlarına kolayca katılır.

<span class="mw-page-title-main">Etilen glikol</span>

Etilen glikol ya da 1,2-etandiol, (CH2OH)2, bir diol türüdür. Esas olarak iki amaçla, poliester elyaf üretiminde hammadde olarak ve antifriz formülasyonları için kullanılır. Kokusuz, renksiz, viskoz, tatlı tada sahip olup orta düzeyde toksiktir.

<span class="mw-page-title-main">Dow Chemical Company</span> Amerikalı kimyasal şirketi

Genelde Dow olarak adlandırılan Dow Chemical Company, Midland, Michigan, ABD merkezli ve birleşmiş olan DowDuPont şirketinin öncüsü olan bir Amerikan çok-uluslu kimyasal şirketidir. Dow, 1897'de Michigan Midland'da tuzlu su altında tuzlu hâlde bulunan bromu çıkarmak için yeni bir yöntem icat eden kimyager Herbert Henry Dow tarafından kuruldu. 1 Eylül 2017'de, DowDuPont'u oluşturmak için DuPont ile birleşti. Mart 2018'de Jeff Fettig'in 1 Temmuz 2018'de DowDuPont'un yönetim kurulu başkanı ve Jim Fitterling'in 1 Nisan 2018'de Dow Chemical'ın CEO'su olacağı açıklandı. 2017 yılında birleşmeden önce, dünyanın en büyük ikinci kimyasal üreticisi ve pazar kapitalizasyonuna göre dünyanın en büyük üçüncü kimyasal firmasıydı. 2014 yılında kimyasal üretimde dünyada ikinci sırada yer aldı.

<span class="mw-page-title-main">Klorometan</span>

Klorometan ya da metil klorür, CH3Cl formülüne sahip bir alkil halojenürdür. Aşırı derecede yanıcı bir gazdır. Önceden soğutucularda kullanılmıştır ancak toksisitesinden dolayı artık tüketici ürünlerinde kullanılmamaktadır. Klorometan ilk olarak Jean-Baptiste Dumas ve Eugene Peligot isimli iki Fransız kimyager tarafından 1835'te metanol, sülfürik asit ve sodyum klorür karışımının kaynatılması ile sentezlenmiştir, bu yöntem günümüzde kullanılana çok benzerdir.

<span class="mw-page-title-main">1,1,1-Trikloroetan</span>

Metil kloroform ya da 1,1,1-trikloroetan C2H3Cl3 formülüne sahip bir kloroalkandır. Doğada bulunmamaktadır, sentetik olarak üretilmiştir. Kloroforma benzeyen bir kokuya sahip olan bu renksiz sıvı bir zamanlar çözücü olarak kullanılmaktaydı ancak ozon tabakasına zararlı olduğu keşfedilince kullanımı terk edilmiştir. Montreal Protokolü nedeniyle 1996 tarihinden sonra kullanımı yasaklanmıştır. 1,1,1-Trikloroetan yeterince stabil olmadığından stabilize edilmesi için içine dioksan gibi bazı maddeler katılır.

<span class="mw-page-title-main">Kloroetan</span>

Kloroetan ya da etil klorür etil grubuna bir adet klor atomu bağlanmasıyla oluşan bir organoklorür bileşiğidir. Renksiz yanıcı bir gazdır, soğutulmuş sıvı olarak taşınır. CH3CH2Cl formülüne sahiptir. Bir benzin katkı maddesi olan Tetraetilkurşunun üretiminde etil grubu kaynağı olarak kullanılır. Etilene HCl katılması ile üretilir.

<span class="mw-page-title-main">Hekzakloroetan</span> beyaz bir katı

Hekzakloroetan (perkloroetan olarak da bilinir), hidrojenlerinin tamamı klorla yer değiştirmiş bir etan türevidir. C2Cl6 formülüne sahip, süblimleşme eğilimi gösteren beyaz bir katıdır.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum klorür</span> NaCl formülüne sahip kimyasal bileşik

Sodyum klorür, yaygın olarak 'tuz' ismiyle bilinen kimyasal formülü NaCl; 1/1 oranında sodyum ve klorür iyonları olan iyonik bileşik. Molar kütleleri sırasıyla 22.99 ve 35.45 g/moldur. 100 g NaCl, 39.34 g Na ve 60.66 g Cl içerir. Sodyum klorür, deniz suyunun tuzluluğundan ve birçok çok hücreli organizmanın hücre dışı sıvısından en çok sorumlu olan tuzdur. Yenilebilir sofra tuzu biçiminde yaygın olarak bir çeşni ve gıda koruyucusu olarak kullanılır. Birçok endüstriyel proseste büyük miktarlarda sodyum klorür kullanılır ve daha ileri kimyasal sentezler için hammadde olarak kullanılan sodyum ve klor bileşiklerinin ana kaynağıdır. Sodyum klorürün ikinci bir ana uygulaması donma sıcaklığı altındaki havalarda yolların buzunun çözülmesidir.

<span class="mw-page-title-main">1,2-Dikloroetan</span>

Etilen diklorür (EDC) olarak da bilinen 1,2-dikloroetan, klorlu bir hidrokarbondur. Kloroform benzeri bir kokuya sahip renksiz bir sıvıdır. 1,2-dikloroetanın en yaygın kullanımı, polivinil klorür (PVC) borular, mobilya ve otomobil döşemeleri, duvar kaplamaları, ev eşyaları ve otomobil parçaları yapmak için kullanılan vinil klorür üretimindedir. 1,2-Dikloroetan ayrıca genellikle diğer organik kimyasal bileşikler için bir ara madde ve bir çözücü olarak kullanılır. Su ve diğer klorokarbonlar dahil olmak üzere diğer birçok çözücü ile azeotroplar oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">İnhalasyon anesteziği</span>

İnhalasyon anesteziği, volatil/uçucu anestezik olarak da bilinen, inhalasyon (solunum) yoluyla verilen genel anestezik özelliklere sahip kimyasal bir bileşiktir. Anestezik buharlaştırıcıya ve anestezik dağıtım sistemine bağlı bir yüz maskesi, laringeal maske hava yolu veya trakeal tüp aracılığıyla uygulanırlar. Güncel klinik açıdan önemli ajanlar arasında izofluran, sevofluran ve desfluran gibi uçucu sıvı anestezik ajanların yanı sıra nitröz oksit ve ksenon gibi belirli anestezik gazlar yer alır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.