Vilmos Tkálecz
Vilmos Tkálecz (Slovence: Vilmoš Tkalec) (8 Ocak 1894 - 27 Mayıs 1950), 1919'da Prekmurje Cumhuriyeti'nin valisi olarak görev yapan Macar-Sloven okul müdürü ve politikacıydı.
Tkálecz, 8 Ocak 1894 tarihinde o zaman Macaristan Krallığı'na ait olan Prekmurje'de bulunan Turnisce'de doğdu. Babası István bir hancı, annesi Mária Hochhoffer ise Alman kökenliydi. Lise eğitimini Kőszeg Aziz Benedict Katolik Gramer Okulu'nda tamamladı. Müzik öğretmeni olarak Čakovec'de öğretmenlik yaptı.
1917'de askere alındı ve Rusya'ya gönderildi. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra ve Macar devriminden önce Tkálecz, Sloven kökenli bir Macar tarihçi, ilahiyat öğretmeni ve gazeteci olan Béla Obál'ın yardımcılığı yapmaya başladı. Komünistler iktidarı ele aldıktan sonra Tkálecz, Halk Komiseri olarak atandı. Vendvidék'teki müdürlüğünün bir üyesi olarak, Murska Sobota ve Szentgotthárd bölgelerinde sosyalist sistemin yönetimini denetledi. Siyasi olarak Sosyal Demokratlara aitti, aslında her iki tarafa da bağlılığı yoktu ve görevini servetini artırmak için kullanmaya çalıştı. Komünistlerin orduya yiyecek tedariki emrini verdikten sonra, yasadışı olarak ancak kıt olan tahılları ülkeden yasa dışı olarak ihraç ediyordu. Burada yüklü miktarda para kazanıyordu ancak daha fazla kar elde edebilmek için tedbirsizleşmişti ve yakalanıp sorguya çekilmiş ancak yeterli kanıt olmadığı için Tkálecz tutuklanmamıştı. Serbest kaldıktan sonra er ya da geç sorumlu tutulacağına dair hiçbir şüphesi olmadığı için cezadan kaçmak amacıyla bağımsız bir siyasi yola girme fikrini ortaya attı.
28 Mayıs'ta Murašov'daki Elephant Hotel'de bir protokol kabul edildi ve gece yarısından sonra saat birde Tkálecz, Dobray Hotel'in balkonundan Prekmurje Cumhuriyeti'ni ilan etti ve yetkili Avusturya ve Macaristan devlet organlarını bilgilendirdi. Şaşkınlık ve inanmama, hatta alay ve sıradan şakalara neden olan bu hareket neredeyse hiç taraftar bulamadı. Binin biraz üzerinde askeri birimle, yeni devletin durumunu pekiştirmeye çalıştı ve sırasıyla Avusturya'dan ve Yugoslavya Krallığı'dan yardım istedi. Avusturyalılar, ilan ettiği cumhuriyeti tanıdılar ve Antal Lehár'ın isteklerinden ötürü çok az da olsa silahta verdiler, Sırplar ise Prekmurje'yi aynı şekilde işgal etmeyi planladıkları için reddetti. Macar Kızıl Ordusu birkaç gün içinde bölgeyi işgal etti ve Tkálecz ve ailesi Prekmurje'den kaçtı. Macaristan Sovyet Cumhuriyeti yıkıldıktan sonra Prekmurje'ye geri döndü ancak Sırplar onu tutuklandı. Daha sonra serbest kaldı. Tkálecz'in etrafında çok şüphe vardı bu yüzden kaçak yaşamaya başladı.
Hayatına katip olarak devam eden Tkálecz daha sonra Kistarcsa Roma Katolik İlköğretim Okulu'nda kantor olarak çalıştı. Karısı orada öğretmendi. Uzun bir süre tespit edilemedi, çünkü o zamanlar adını Tkálecz'den Tarcsay'a çevirerek Macarlaştırdı ve Tamás Emőd'in şiirlerinin yanı sıra Macarca eserlerin çevirisinde yer aldı. Çeşitli vesilelerle (Fráter Lóránd Topluluğu da dahil olmak üzere) kendi eserlerini büyük bir başarıyla sundu. Macar gazetesi Rádió Újság'ın 1932'deki ulusal yarışmasında bir ödül ve bir takdir mektubu kazandı. Daha sonra Budapeşte'ye yerleşti ve Almanca, İtalyanca, Rusça ve Hırvatça söz ve şarkıları çevirdi.
1939'da Macaristan'daki Sloven okulları için Vend-Slovenya kniga cstenya adlı bir ders kitabı yazdı. Ders kitabı isimsiz olarak yayınlandı, uzun süre yazarının Tkálecz olduğundan şüphelenilmedi.
İkinci Dünya Savaşı'nda tekrar asker oldu ve Macar Silahlı Kuvvetlerinde teğmen rütbesinde görev yaptı. 1946'da ikinci eşi Rozalia Jagos ile kalıcı olarak Budapeşte'ye yerleşti. Ölümünden sonra Csepel Adası'na gömüldü, birkaç yıl sonra kızı Tarcsay Hajnalka babasının toprak kalıntılarını kazdı ve Farkasréti'deki kurt mezarlığına defnedildi.
