İçeriğe atla

Viktor Meyer

Viktor Meyer
Viktor Meyer
Doğum8 Eylül 1848
Berlin, Almanya
Ölüm8 Ağustos 1897 (48 yaşında)
Heidelberg, Almanya
EğitimPolytechnikum of Stuttgart,
Polytechnikum of Zürih,
Heidelberg Üniversitesi,
Göttingen Üniversitesi
Mezun olduğu okul(lar)Heidelberg Üniversitesi
EvlilikHedwig Davidson
ÖdüllerDavy Madalyası (1891)
Kariyeri
Doktora
danışmanı		Robert Bunsen,
Emil Erlenmeyer
Doktora öğrencileriTraugott Sandmeyer,
Wilhelm Michler,
Max Bodenstein,
Heinrich Biltz,
Jocelyn Field Thorpe
İmza

Viktor Meyer (8 Eylül 1848 - 8 Ağustos 1897); Organik ve inorganik kimyaya katkılarıyla tanınan Alman kimyacı.

Viktor Meyer

Heidelberg Üniversitesi'nde, analitik kimyacı Robert Bunsen, organik kimyacı Emil Erlenmeyer ve fizikçi Gustav Kirchoff'un öğrencisi oldu. 1867 yılında doktora çalışmasını tamamladı. 1872-85 arasında Zürih Politeknik Ensititüsü'nde 1885-89 arasında Göttingen Üniversitesi'nde kimya dersleri verdi. 1889 yılında Heidelberg Üniversitesi'ne dönerek Bunsen'in yerine geçti ve ölümüne kadar orada kaldı.

1871 yılında yüksek sıcaklıklarda inorganik maddelerin buhar yoğunluklarını ölçmeye yarayan bir yöntem geliştirerek, iki atomlu iyot ve brom moleküllerinin ısıtıldığında atomlarına ayrıştığını saptadı. Daha sonra alifatik nitro bileşikleri ile aralarında oksimlerin de bulunduğu pek çok yeni organik nitro bileşiğini buldu.

Erken dönem

8 Eylül 1848 tarihinde Almanya'nın başkenti Berlin'de tüccar ve pamuklu matbaacı Jacques Meyer ve annesi Bertha'nın oğlu olarak doğdu. Ailesi Yahudiydi, ancak Yahudi inancına göre aktif olarak yetiştirilmedi. Daha sonra, bir Reform Yahudi cemaatinde onaylandı. Hristiyan bir kadın olan Hedwig Davidson ile evlendi ve çocuklarını bu şekilde büyüttü. Spor salonuna on yaşında, iki yaşındaki ağabeyi Richard ile aynı sınıfta girdi. Mükemmel bilim becerilerine sahip olmasına rağmen, bir aktör olma isteği şiir sevgisine dayanıyordu. Heidelberg Üniversitesi'nde kimya okuyan kardeşi Richard'ın ziyareti sırasında kimyaya ilgi duymaya başladı.

1865'te, henüz 17 yaşındayken, ancak ailesi tarafından zorlandığında, Meyer, Berlin Üniversitesi'nde kimya okumaya başladı. Aynı yıl August Wilhelm von Hofmann, Eilhard Mitscherlich'i orada Kimya Kürsüsü olarak başardı. Bir dönem sonra. Meyer, Robert Bunsen altında çalışmak için Heidelberg'e gitti ve burada Emil Erlenmeyer'in organik kimya derslerini de dinledi. O zamanlar Bunsen'de herhangi bir araştırma gerekmediği için, Meyer doktorasını 1867'de, 19 yaşındayken aldı. Bu, zamanının en önemli kimyagerlerinden biri haline geldiği çok başarılı bir kariyerin kapılarını açtı.

İş

Meyer, bölge çapında bir kaynak suyu analizi için Bunsen'de bir yıl kaldı. Bunun yanı sıra bazı doktora dersleri de verebildi. Berlin'de, daha sonraki hayatındaki en iyi arkadaşlarından biri olan Adolf Baeyer'in grubuna katıldı, diğer problemlerin yanı sıra kafur kompozisyonuna da saldırdı.

Baeyer'in tavsiyesi üzerine 23 yaşındayken Meyer, Fehling tarafından Stuttgart Politeknik'te asistanı olarak görevlendirildi, ancak bir yıl içinde Zürih'te Johannes Wislicenus'un yerini almak için ayrıldı. Orada on üç yıl kaldı ve bu süre zarfında buhar yoğunluklarını belirlemek için iyi bilinen yöntemini geliştirdi ve halojenlerin ayrışması üzerine deneylerini gerçekleştirdi. 1882'de Zürih Üniversitesi'nde kimya profesörü olan Wilhelm Weith'in (1844-1881) ölümü üzerine, benzen türevleri üzerine derslere devam etmeyi üstlendi ve bu onu tiyofen keşfine götürdü. 1885'te, stereo-kimyasal soruların özellikle dikkatini çektiği Göttingen Üniversitesi'nde kimya profesörlüğünde Hans Hübner'in (1837-1884) halefi olarak seçildi; ve 1889'da eski ustası Bunsen'in istifası üzerine Heidelberg Üniversitesi'nde kimya kürsüsüne atandı.

Sağlık ve intihar

Heidelberg'deki mezarı

Heidelberg'deki mezarı Aşırı çalışan ve aşırı yüklenen Meyer'in zihinsel durumu, yaşamının son yıllarında birkaç küçük ve büyük sinir krizi geçirmesine neden oldu. Her zaman tamamen iyileşemedi, ancak çalışmaya devam etti. Uykuya dalmak için haplar aldı ama bunların sinir sistemi üzerinde zararlı bir etkisi oldu. Depresyonlarından birinde, Meyer kendi hayatına son vermeye karar verdi ve siyanür içerek intihar etti. 7-8 Ağustos 1897 gecesi Heidelberg'de 48 yaşında öldü.[1]

Kaynakça

  1. ^ "Viktor Meyer | German chemist | Britannica". www.britannica.com. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Kasimir Fajans</span>

Kazimierz Fajans. Polonya asıllı Amerikalı kimyacı.

<span class="mw-page-title-main">Robert Bunsen</span>

Robert Wilhelm Bunsen Eberhard, özellikle mineralojik ve analitik kimya üzerine çalışmış Alman kimyagerdir. Gustav Robert Kirchoff ile beraber sezyum ve rubidyum elementlerini keşfetmiş, ısıtılan elementlerin emisyon spektrumlarını incelemiş ve spektral analizi bulmuştur. Fotokimyaya öncülük eden Bunsen, bir deney esnasında koruyucu gözlük kullanmadığı için bir gözünü kaybetmiştir.

Kimyager, Üniversitelerin Fen Fakülteleri'nin Kimya Lisans Bölümlerinden mezun olan; organik kimya, anorganik kimya, analitik kimya, biyokimya, fizikokimya gibi kimya bilimi konularında ileri düzeyde eğitim alan kimya bilimcilerdir. Araştırma geliştirme, kalite kontrol, kalite güvence, üretim, teknik yönetim, sorumlu müdürlük başlıca çalışma sahalarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Vladimir Prelog</span>

Vladimir Prelog, Hırvat - İsviçreli kimyacı. 1975 yılı Nobel Kimya Ödülü sahibi.

<span class="mw-page-title-main">Max Born</span> Alman-İngiliz fizikçi ve matematikçi (1882–1970)

Max Born kuantum mekaniğinin gelişmesinde etkili olan Alman matematikçi ve fizikçi. Kuantum fiziği dışında katı hâl fiziği ve optiğe katkıda bulunmuş ve 1920-30'larda önemli fizikçilerin çalışmalarının denetimini yapmıştır. Born, yaptığı "Kuantum Mekaniği'nin temelini araştırma, özellikle dalga fonksiyonunun istatistiksel yorumlanması üzerine" adlı çalışması ile 1954 yılında Nobel Fizik Ödülü'nü almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Jacobus Henricus van 't Hoff</span>

Jacobus Henricus van 't Hoff, Nobel Kimya Ödülü sahibi Hollandalı kimyacı.

Gottfried Wilhelm Leibniz Ödülü, kısa adıyla Leibniz Ödülü, Alman Araştırma Topluluğu 'nun Alman bilim insanlarını desteklemek amaçlı verdiği ödüldür. Adını Alman polimat, filozof ve bilim insanı Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716)'den alan Leibniz Ödülü, 1986'dan beri, Almanya'daki bir araştırma kurumunda veya yurt dışındaki bir Alman araştırma kurumunda çalışan bireylere veya araştırma gruplarına yılda en fazla on ödül verilmektedir. Almanya'daki en önemli araştırma ödülü olarak kabul edilir. Ödül ilk defa Alman Araştırma Topluluğu başkanı Eugen Seibold tarafından yürürlüğe konulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Richard Zsigmondy</span>

Richard Adolf Zsigmondy, babasının hekim olması nedeniyle tıp konuları, özellikle laboratuvar araç ve gereçleriyle küçük yaşta tanışıyor, görevlerini ve işleyişlerini biliyordu. Ortaöğretiminden sonra organik kimyaya ilgi duyuyor ve 25 yaşında doktorasını tamamlayarak Münih Üniversitesi'nden ayrılıyordu. Fakat daha öğrencilik yıllarında Kundt yönetiminde çalışıyor, porselenler üzerine sürülen altın çözeltilerinin yarattığı parlak renklerle büyüleniyordu.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Wöhler</span>

Friedrich Wöhler, Alman kimyager. Üreyi laboratuvarda sentezleyen ilk bilim insanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Adolf von Baeyer</span> Alman kimyager

Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer,, Alman kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Eduard Buchner</span> Kimyager

Eduard Buchner, Nobel ödüllü Alman kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Peter Debye</span> Hollandalı-Amerikalı fizikçi (1884 – 1966)

Peter Joseph William Debye, Hollandalı fizikokimyacı ve Nobel ödülü sahibi.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Windaus</span> Nobel Kimya Ödülü sahibi Alman kimyager

Adolf Otto Reinhold Windaus Alman kimyager. 1928 yılında, steroller ve sterollerin vitaminler ile ilişkisi konusundaki çalışmaları için Nobel Kimya Ödülü'ne nail görüldü. Windaus ayrıca, 1939 yılında Nobel Kimya Ödülü kazanan Adolf Butenandt'un doktora hocasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ernst Otto Fischer</span>

Ernst Otto Fischer Alman teorik kimyager ve akademisyen. Metal ve organik maddelerin bileşiklerininin tanımlanmasında bulduğu tümüyle yeni yöntemden dolayı 1973 yılında Nobel kimya ödülü almaya hak kazanmış ve Geoffrey Wilkinson'la bu ödülü paylaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Hurwitz</span>

Adolf Hurwitz, cebir, analiz, geometri ve sayı teorisi üzerine çalışmalar yürütmüş Yahudi kökenli Alman matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Konrad Beilstein</span>

Friedrich Konrad Beilstein, Rus kimyacı ve ünlü Handbuch der organischen Chemie'nin yazarıdır. 1881'de yayımlanan bu çalışmanın ilk baskısı, 2.200 sayfada 1.500 bileşiği kapsıyordu. Bu el kitabı şu an Beilstein veritabanı olarak biliniyor.

<span class="mw-page-title-main">Theodor Curtius</span> Alman kimyager

Geheimrat Julius Wilhelm Theodor Curtius, Heidelberg Üniversitesi'nde kimya profesörüydü. 1890/1894'te Curtiud degradasyonunu yayınlamış ve ayrıca diazoasetik asit, hidrazin ve hidrazoik asidi keşfetmiştir. 1882'de ilk peptid sentezini gerçekleştirerek N-korumalı dipeptit olan benzoilglisilglisini yaratmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Emil Erlenmeyer</span>

Richard August Carl Emil Erlenmeyer Kısaca Emil Erlenmeyer olarak bilinen, yapı teorisinin erken gelişimine katkıda bulunmasıyla, Erlenmeyer kuralını formüle etmesiyle ve kimya laboratuvarlarında her yerde bulunan bir tür özel şişe olan Erlenmeyer şişesini tasarlamasıyla tanınan bir Alman kimyagerdir.

<span class="mw-page-title-main">Hermann Kolbe</span> Alman kimyager

Adolph Wilhelm Hermann Kolbe modern organik kimyanın doğuşuna büyük katkıda bulunan kimyagerlerden biridir ve Marburg ve Leipzig'de profesörlük yapmıştır. Sentez terimini kimyasal bağlamda ilk uygulayan Kolbe oldu ve organik madde asetik asidin karbon disülfürden sentezi yoluyla vitalizmin felsefi ölümüne katkıda ve aynı zamanda yapısal teorinin gelişmesine de katkıda bulundu. Bu, "radikaller" fikrinde yapılan değişiklikler, ikincil ve üçüncül alkollerin varlığının doğru tahmin edilmesi ve karboksilat tuzlarının Kolbe elektrolizi, aspirin hazırlanmasındaki Kolbe-Schmitt reaksiyonu ve Kömbe nitrik sentezi aracılığıyla ortaya çıkan organik reaksiyon dizisi yoluyla yapılmıştı. Wöhler ve Bunsen ile yaptığı çalışmalardan sonra Kolbe, Londra'da çalışarak kimyanın erken uluslararasılaşmasına dahil oldu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.