İçeriğe atla

Vestal Bakiresi

Vestal Bakiresi
1807'de Paris'de Prömiyer temsilde Julia rolünde soprano Caroline Branchu
Özgün isimLa vestale
MüzikGaspare Spontini
LibrettoÉtienne de Jouy
Gala15 Aralık, 1807
İlk gösterim yeriAcadémie Impériale de Musique, Salle Montansie (modern Paris Opera)
Oyuncular
  • Licinius, Romalı general, tenõr
  • Cinna, Bir Roma Lejyon komutanı, tenör
  • Başrahip, bas
  • Julia, Genc vestal bakire rahibe, soprano
  • Büyük Vestal, başrahibe, mezzo-soprano
  • Hepatoskopi Kahinlerinin Başı, bas
  • Bir Roma konsülü, bas


Vestal Bakiresi (Fransızca: La Vestale) Gaspare Spontini tarafından bestelenmiş üç perdelik tragédie lyrique janrında opera. Eserin librettosu, Fransızca olarak Étienne de Jouy tarafından yazılmıştır. Eserin ilk temsili 15 Aralık 1807'de Paris'te o zamanki "Académie İmpériale de Musique"'na (modern Paris Operası) ait olan Salle Montansier tiyatrosunda yapılmıştır. Bu eser Gespare Spotini'nin şaheseri olduğu kabul edilmektedir. Eserin müzik stili Gluck'ten etkilenmiş ve ileride Berlioz, Wagner ve XIX. yüzyıl Fransız Grand Operası'na büyük etkileri olmuştur.[1]

Hazırlanış ve sahnelenmeleri

Gaspare Spotini Paris'e 1803'te gelip yerleşmiş ve "Faydeau Tiyatrosu" için 3 opera-komik janrında opera eseri bestelemişti. Yeni eseri için antik Romalılar konularına ve Napolyon Boneparte'nin imparatorluk döneminin ruhuna uygun monarşi ve cumhuriyet arasında bir sentez sağlayan ve Ancien Rejim ile Devrim Rejimi arasında yeni bir karışık rejimi ortaya çıkaracak konulu bir opera hazırlamak istenilmekteydi. Libretto yazarı Etienne de Jouy, Fransız yazar Jean-Gaspard Dubois'nın hazırladığı " Éricie ou la Vestale" adlı eserden uyarlanan Johann Joachim Winckelmann hazırladığı "Vestale" adlı trajedi oyunundan uyarlanarak "La Vestale" adlı bir libretto hazırlamıştı. Ama bu librettoyu o zamanın Paris'te tanınmış opera bestecileri olan Étienne Méhul ve François-Adrien Boieldieu opara haline geçirmekten kaçınmışlardı. Bu libertto konusu gayet dramatik idi ama sahneye koymak için imparatorluk simgeleri olan özel kostümler, özel mizansenler, çok sayıda ekstra, sessiz ama gayet ahenkli yürüyüş yapabilecek ve dinsel merasimlerde rol yapabilecek aktörler gerektirmekte idi ve bu masrafların gayet yüklü olacağı kabul edilmişti.

Gaspare Spotini Etienne de Jouy'un La Vastale librettosunu kabul edip operasını bestelenmesine koyuldu ve 1805 yazında bestelemeyi bitirdi. Fakat Paris Opera'sının ilerigelen idarecileri tarafından bu eser küçümsendi ve diğer rakip opera besteciler de yaygın olarak tenkide başladılar. Bu eserin prömiyer temsili ancak İmparatoriçe Jozefin Bonaparte'nin destek sağlaması ile mümkün oldu. Bu halde bile eser "Jean-Baptiste Rey" ile "Louis-Luc Loiseau de Persuis" tarafından rearanjman yapıldıktan sonra kabul edildi.

Prömiyer temsil 15 Aralık 1807'de Paris'te o zamanki "Académie İmpériale de Musique"'na (modern Paris Operası) ait olan Salle Montansier tiyatrosunda yapıldı. Opera seyirciler tarafından çok tutuldu. 1830 yılına kadar Paris'te devamlı olarak temsil edildi. Bu tarihe kadar yapılan temsil sayısının 200'u geçtiği bildirilmektedir. Eserin popülerliği diğer Avrupa operaevleri tarafından hemen duyuldu. 1810'a gelindiğinde opera Fransızca olarak Brüksel'de yapımlanıp temsil edilmeye başlandı. 1811'de librettonun Almancaya yapılan tercümesinden sonra 1810'de Viyana'da, 1811'de Berlin'de ve 1812'de Münih'te prömiyer temsilleri yapıldı ve sonra diğer Alman operaevlerinde temsiller yapılmaya başlandı. İtalya'da liberetto "Giovanni Schmidt" tarafından İtalyancaya tercüme edildikten sonra prömiyeri 1811'de Napoli'de yapıldı ve sonra diğer İtalyan operaevleri repertuvarlarına girdi. Bu yaygın popülarite yeni tip "Opera Seria"'nın gelişmesinde kararlayıcı rol oynadı. 1844'te Spotini'nin de bulunduğu bir özel temsilde Richard Wagner tarafından yönetilen orkestra ile bu opera eserinin prova temsili yapıldı.

Roller

Vestal Bakire rahibelerin Vesta Tapınağı
Rol Ses tipi Prömiyerde roller, 15 Aralık 1807
(Orkestra şefi: Jean-Baptiste Rey)
Licinius, Romalı generaltenörÉtienne Lainez
Cinna, Bir Roma Lejyon komutanıtenör François Lays
Başrahip basHenri-Étienne Dérivis
Julia, Genc vestal bakire rahibe. Romalı bir asilin kızısopranoAlexandrine-Caroline Branchu
Büyük Vestal rahibe mezzo-soprano Marie-Thérèse Maillard
Hepatoskopi Kahinlerinin Başı bas Duparc
Bir Roma konsülü bas Martin

Konu özeti

Bir libretto kapağı için çizim (1954)
Zaman: MÖ 269
Mekân: Antik Roma

I. Perde

Antik Roma'da büyük Vesta Tapınağı avlusu:

Tapınağın ayin salonunda bakire Vesta rahibeleri bir merasim için hazırlıklar yapmaktadırlar. Salon ortasında Romalı komutan olan Licinus gayet düşünceli olarak beklemektedir. Arkadaşı olan lejyon komutanı Cinna sahneye girince hemen Licinus yanına gelip ona niçin çok düşünceli olduğunu sorar.

Licinus içinde bulunduğu durumu ona anlatır. Orta hâlli bir aileden olan Licinus 5 yıl önce daha askerlik kariyerine girmeden Roma kişizadelerinden birinin kızı olan Julia'yı sevmiş; ondan karşılık görmüş ve birlikte evlenmeye karar vermişlerdi. Ama Licinus kızın babasından kızı ile evlenmek isteyince baba onu kızına layık sınıftan olarak görmemiş ve onun kızı ile evlilik teklifini reddetmiştir. Licinus da askerliğe yazılarak savaşmak için birliği ile Galya'ya gitmiştir. Orada üstün yetenekler göstererek başarılı olmuş ordu generalliğine yükselmiştir. Kazandığı askeri başarılar dolayısıyla Roma'ya bir zafer alayına katılmak üzere çağrılmıştır.

Fakat Roma'ya gelince sevdiği Julia'nın babasının arzusu üzerine bakire Vesta rahibeliğine katıldığını ve Roma'daki büyük Vesta Tapınağında bakire rahibelik yaptığını öğrenmiştir. Böylece iki gencin evlenme imkânı kalmadığı için Licinus çok düşünceli ve üzgündür. Cinna arkadaşına Tanrılar ve ilahlara ait sorunlarda gayet temkinli davranmasını tavsiye eder. Ama her ne olursa olsun kendisinin arkadaşı Licinus'e destek ve yardım vermeye hazır olduğunu da bildirir. İki arkadaş sahneden ayrılırlar.

Sahneye Büyük Vestal Rahibesi yanından Julia ve diğer rahibeler olarak girer. Vesta Tapınağında kahraman bir asker için yapılacak ayin töreni için rahibelere iş verilmektedir. Julia'ya altından yapılmış zafer çelengini galip komutan Licius'un başına giydirme görevi verilir. Julia bu görevi kabul etmek istemez. Fakat Büyük Vestal Rahibesi bir Vesta rahibesinin bakire olması gerektiğini ve bir erkeğe aşık olmanın bir bakire Vesta rahibesi için ölümle cezalandırılabilecek büyük bir suç olduğunu ona bildirir. Büyük Vestal Rahibesi Julia'ya kendine verilen görevi yapması için kati bir emir verir. Julia Licinus'a karşı olan sevgisi ile rahibelik için bakire olma şartı arasında kendini gayet imkânsız bir durumda hissetmektedir. Ama altın çelengi alır ve başlayan zafer alayı merasimi için Licinus'un önüne gelip ona altın çelenk tacını giydirir. Licinus Julia'nın yaklaşmasını fırsat bilip ona kısık bir fısıltı ile bu akşam onu tapınaktan kaçıracağını ve sonra da evlenip karı-koca olarak saklanıp birlikte yaşayabilecekleri bir yere gidebileceklerini bildirir,

II. Perde

Antik Roma'da büyük Vesta Tapınağı içerisi:

Tören bitince Büyük Vestal Rahibesi Vesta rahibelerine yeni görevler verir. Rahibe Julia'ya verilen akşam görevi kendine verilen kutsal asayı elinde tutarak Vesta ateşinin önünde tüm gece nöbet tutup o ateşin hiç sönmemesini sağlamaktır.

Julia gayet zor duruma düşmüştür. Tanrıça Vesta'ya dua edip yalvararak ona sevdiği Licinus'la beraber olmasını sağlamasını ister ve bir erkek sevdiği için işlediği büyük günahı da affetmesini ister. Licinus Julia'yı görüp onu kaçırmak amacıyla tapınağa gelmiştir ve Julia yanina gidip onunla konuşup onu kaçmaya kandırmaya çalışır. İki aşık birbirlerine dikkatlerini çekmişlerken kutsal ateş yavaş yavaş sönmeye başlar. İki aşık etraflarına dikkatlerini döndürdükleri zaman kutsal ateşin sönmüş olduğunu dehşet içinde kalarak görürler. Bu, ateşin sönmesine neden olan eline kutsal asa bulunan yetkili rahibenin, yanı Julia'nın, ölüm cezasına çarptırılmasını gerektiren bir suçtur.

Tam bu sırada Büyük Vestal Rahibesi ve maiyetindeki rahibeler kutsal ateşin bulunduğu tapınak salonuna girerler. Licinüs Büyük Vestal Rahibesi'ne rahibe Julia'yı affetmesi için yalvarır; ama bir rahibenin kutsal ateşi söndürmesi o kadar ciddi suçtur ki onu ölüm cezasında affedilip kurtulması fanilerin eline değil, ancak tanrıça Vesta'nin isteğine kalmıştır. Büyük Vestal Rahibesi Julia'dan niçin bunu yaptığını ve suçunu hafifletmek için kendine ortak bir diğer suçlu olup olmadığını açıklamasını ister. Ama Julia Licinus'u ele vermek istemeyip sorulara cevap vermeyip susar. Büyük Vestal Rahibesi Julia'ya büyük bir günah ve suç işlemiş olduğunu bildirir. Bu büyük suçun cezası olarak canlı olarak mezara gömülerek idam edilme olduğunu ona belirtir. Rahibeler Julia'nın mecazi olarak öldüğünü bildirmek için onun yüzünü bir siyah tül duvakla örterler.

III. Perde

Suçlular için mezarlık. Julia'nın ismi bulunan mezar taşı. Julia ağır suçu için canlı olarak bu mezara gömülecektir:

Sahne 1

Licinus rahibe Julia'nın kutsal ateşi söndürme suçunun cezası olarak canlı olarak gömüleceği mezarın önüne gelmiştir. Sevdiğini bundan kurtarmak için elinden geleni yapmaya kararlıdır. Cinna'da gelip yanında bulunan gönüllü silah arkadaşlarını göstererek bu askerler birliğinin Licinus'un her istediğini yapıp ona destek yardım vermeye kabul ettiklerini Licinus'a bildirir.

Bu sırada rahipler ve rahibelerden oluşan maiyeti ile Başrahip gelir. Licinus Başrahip'ten Tanrılari temsilen Julia'yı affetmesini rica eder. Fakat Başrahip bunun imkânsız olduğunu ve Tanrıların işine hiçbir ölümlü insanın hatta devletin bile karışamayacağını Licinus'a bildirir.

Rahibeler etrafında olarak Julia canlı olarak gömüleceği mezarın başına getirilir. Başrahip rahibelere Julia'nın başına kutsal siyah tülden duvağı örtmeleri için emir verir. Eğer bu siyah tülden duvak daha Julia mezar içine girmeden yanmaya başlarsa Tanrıça Vesta'nın onu affettiği anlaşılacaktır. Herkes ne olacağını beklemeye koyulur ama duvak alev almaz. Julia'nın canlı olarak mezara konulup gömülmesi gerekmektedir. Bunun üzerine Licinus ve Cinna'nın yanlarında getirdikleri gönüllü askerler rahiplere saldırmaya başlarlar ve yapılan çatışmalarla ortalık karışır. Tam bu sırada birden hava bozulur; bir elektrik fırtınası ortaya çıkar ve gök gürleyip yıldırımlar düşmeye başlar. Bir yıldırım ateş topu Julia'nın üstüne gelip duvağının alev alıp yanmasına neden olur. Bir yıldırım da sunak üzerinde bulunan sönmüş kutsal ateş meşalesi üzerine düşer ve kutsal ateş yeniden yanmaya başlar.

Fırtına geldiği gibi çabuk geçer. Ortalık sakinleşince Başrahip tül duvağın yanmasını ve kutsal ateşin yeniden alev alıp yanmaya başlamasını kutsal mucizeler olduğunu ve Tanrıça Vesta'nın Julia'nın ateş söndürme suçunu bağışladığının işaretleri olduğunu ve Julia'nın bakire rahibe kalmak için ettiği yeminin Tanrıça Vesta tarafından geçersiz sayıldığı anlamına geleceğini açıklar.

Sahne 2

Licinus ve Julia Roma'daki Venüs Tapınağı'ndadırlar ve nikâh merasimi yapılmaktadır. Tapınak rahip ve rahibeleri aşkı öven bir arya söylerler. Sonra iki aşık birbirlerine sadakat yemini ederler. Bu mutlu sahne ile perde kapanır.

Müziksel parçalar

Uvertür

I. Perde

  • Dans ve Marş

II. Perde

  • Foco divino, alma del mondo, Rahibeler korosu
  • Tu che invoco con orrore, Arya: Julia
  • O nume, tutelar degli infelici, Arya: Julia

III. Perde

  • Ohimè, quale apparato, Arya: Licinus
  • Tu sol dovrai tremare, Ikili: Licinus ve Cinna
  • Scena ve marş
  • Caro oggetto, il di cui nome, Arya: Julia

Seçilmiş ses disk kayıtları[2]

Yıl Roller: (Julia, Büyük Vestal Rahibesi
Licinus, Cinna
Başrahip)
Orkestra şefi
Opera evi, orkestra ve koro
Marka
1951 (İtalyanca) Maria Vitale,
Elena Nicolai,
Renato Gavarini,
Alfredo Fineschi,
Giuliano Ferrein
Fernando Previtali
RAI Roma Orkestra ve korosu
2 Audio CD ;
Great Opera Performances G.O.P. 66.319 (2004)
1954 (İtalyanca) Maria Callas,
Ebe Stignani,
Franco Corelli,
Enzo Sordello,
Nicola Rossi-Lemeni
Antonino Votto
Teatro alla Scala Orkestra ve korosu
2 Audio CD; Encore CD 139-2 (2005)
1962 (İtalyanca) Renata Tebaldi,
Giulietta Simionato,
Carlo Bergonzi,
Ettore Bastianini,
Cesare Siepi
Lamberto Gardelli
Maggio Musicale Fiorentino'nun orkestrası ve korosu
2 Audio CD: Decca (1993)
1969 (İtalyanca) Leyla Gencer,
Franca Mattiucci
Robleto Merola,
Renato Bruson
Agostino Ferrin
Fernando Previtali
Palermo Teatro Massimo Orkestra ve korosu
2 Audio CD: Gala GL 100.706 (2003)
1980 (İtalyanca) Joan Sutherland,
Huguette Tourangeau,
Luciano Pavarotti,
Sherrill Milnes,
Nicolai Ghiaurov
Antal Doráti
Kraliyet Filarmoni Orkestrası ve Londra Opera Korosu
2 Audio CD: Decca (1988)
1984 (İtalyanca) Katia Ricciarelli,
Agnes Baltsa,
José Carreras,
Thomas Allen,
José van Dam
Herbert von Karajan
Berliner Filarmoni ve Deutsche Operası Korosu Korosu
2 Audio CD: Deutsche Grammophon (1990)
1993 (Fransızca) Karen Huffstodt,
Denyce Graves,
Anthony Michaels-Moore,
J Patrick Raftery,
Dimitri Kavrakos
Riccardo Muti
Teatro alla Scala Orkestra ve korosu
3 Audio CD; Sony Classical S3K 66357

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  • Bu madde kısmen İngilizce Wikipedia "La vestale" maddesi kaynaklıdır. Online:[2]24 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  1. ^ Holden, Amanda (ed.), (2001), The New Penguin Opera Guide, Londra: Penguin. ISBN 0-14-029312-4 (İngilizce)
  2. ^ [1] 3 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Kaynak: "Operadis-opera-discography.org.uk" websitesi]

Dış kaynaklar

  • Anselm, Gerhard, (1997), "Vestale, La", Kaynak:Stanley Sadie (Ed.), The New Grove Dictionary of Opera, Cilt.4 Say.977–979 Londra: MacMillan Publishers, Inc. ISBN 0-333-73432-7 ISBN 1-56159-228-5 (İngilizce)
  • Holden, Amanda (ed.), (2001), The New Penguin Opera Guide, Londra: Penguin. ISBN 0-14-029312-4 (İngilizce)

Dış bağlantılar

  • Operaturkiye websitesinde "La Vestale" synopsis maddesi. Online : [3][] (Erisim:17.4.2017)
  • "La vestale: tragédie lyrique en trois actes" Fransizca libretto 1815 edisyonu tipki basim [4]19 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Fransızca) (Erişme:16.4.2017)
  • "IMSLP.org" websitesinde La vestale (Spontini, Gaspare) maddesinde sesler için ve tüm eser için partitür notaları ve genel enformasyon, Online: ][5]18 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  • "YouTube" websitesinde Spontini - La Vestale (on Period Instruments, Jérémie Rhorer maddesinde Spontini - La Vestale operasının Jeremie Rhorer ve "Le Cercle de l'Harmonie" yapımının tümünün video kaydı. Online: [6]26 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Erişme:16.4.2017).
  • "YouTube" websitesinde La Vestale - Gaspare Spontini - 1969 maddesinde Spotini, La Vestale operasının başrolde Leyla Gencer'in oynadığı yapımının audio kaydı [7]26 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Erişme:16.4.2017).

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hestia</span> Aile Tanrıçası

Rhea ile Kronos'un kızı olan Hestia, Zeus'un en büyük kız kardeşidir. Olimpos'taki tanrıların en kibarı olarak bilinen Hestia, aile tanrıçasıdır, bu yüzden de günlük ev hayatında önemli bir yere sahiptir. Hiçbir mitolojik anlatımda yer almadığı gibi, Antik Yunan'da ona adanan tapınakları da olmamıştır. Ama, Olimpos'ta yanan kutsal ateş ve dünyadaki yanan her ocak onun kutsal mekanı sayılır.

<span class="mw-page-title-main">Gaspare Spontini</span> İtalyan opera sanatçısı (1774-1851)

Gaspare Luigi Pacifico Spontini İtalyan opera bestecisi ve orkestra şefi.

<i>Aida</i>

Aida misafir veya dönen anlamında bir dişi isimden gelme) Giuseppe Verdi tarafından bestelenmiş dört perdelik bir operadır. İtalyanca librettoyu, Fransız eski Mısır uzmanı Auguste Mariette tarafından yazılmış bir senaryodan uyarlayarak, Antonio Ghislanzoni yazmıştır. Operanın prömiyeri 24 Aralık 1871'de Kahire, Mısır'da Hidivlik Opera evinde orkestra şefi Giovanni Bottesini idaresi altında yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Norma (opera)</span>

Norma Sicilya doğumlu İtalyan Vincenzo Bellini'nin bestelediği 2 perdelik bir opera veya lirik trajedidir. Operanın librettosu "Felice Romani" tarafından "Aleksandre Soumet"'nin Norma, ossia L'infanticidio " adlı eserinden uyarlanarak hazırlanmıştır. Operanın prömiyer sahnelenmesi 26 Aralık,1831'de Milano'da Teatro alla Scala Opera Evinde yapılmıştır.

Titus'un merhameti (İtalyanca:) La clemenza di Tito; Köchel Dizini KV 621) Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenmiş bir "opera-seria" türünde opera eseridir. Opera'nın librettosu antik Romalı Suetonius'un ünlü eseri olan Sezarların hayatındaki Roma İmparatoru Titus Flavius Vespasianus'un hayatından uyarlanmış olup ünlü librettocu Metastisio tarafından ilk defa 1734de İtalyan besteci Antonio Caldera tarafından bestelenen opera eseri için hazırlanmış ve yaklaşık 40 kadar besteci tarafından da kullanılmıştır. Avusturya İmparatoru I. Leopold'un Pragda Bohemya Kralı olarak taç giyme töreni için Mozart'a sipariş verilen bu "opera-seria" eseri çok kısa bir zaman içinde bestelenmiş ve prömiyeri 6 Eylül 1791'de Prag'da Bohemya Devlet Tiyatrosunda oynanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Suor Angelica</span>

Suor Angelica, Giacomo Puccini tarafından hazırlanmış 1 perdelik bir opera eseridir. Puccini'nin Il trittico adını verdiği üç değişik konulu, her bir tek perdelik üç operadan ikincisidir. Librettosu İtalyanca olarak "Giovacchino Forzano" tarafından yazılmıştır. Hazırlandığı zaman Avrupa'da I. Dünya Savaşı devam ettiği için prömiyeri New York Metropolitan Opera evinde 14 Aralık 1918'de sahnelenmiştir.

<i>Nabucco</i>

Nabucco veya uzunca ismi ile Nabucodonosor İtalyan opera bestecisi Giuseppe Verdi'nin bestelediği 4 perdelik bir opera eseridir. İtalyanca libretto Temistocle Solera tarafından Fransız Auguste Anicet-Bourgeois ve Francis Cornue'nun İncil'de Eski Ahit Yeremya kısmında bulunan bir hikâye dayanarak 1836da yazdıkları bir oyunundan uyarlanarak hazırlanmıştır. Nabucco operasının ilk versiyonunun prömiyeri 9 Mart 1849'te Milano'da La Scala Tiyatrosu'nda yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Rienzi</span>

Rienzi liberetto ve müzik bestesi Richard Wagner tarafından Temmuz 1840 ile Kasım 1840'da hazırlanmış ve prömiyer temsili 20 Ekim 1842'de Dresden'deki Hofoper'de yapılmıştır. Operanın konusu Orta Çağ'da Roma'da geçmekte ve halka iktidar sağlamak için soyluları ve destekçilerini kandırıp mağlup etmeyi başaran bir siyasi lider olan Cola di Rienzi (1313–1354)'in yaşamını anlatmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">İphigenia Tauris'te</span>

İphigenia Tauris'te Christoph Willibald Gluck tarafından Fransızca olarak hazırlanmış 4 perdelik bir trajedik opera. Eserin librettosu Nicolas-François Guillard tarafından Fransızca olarak Yunanca antik klasik trajedi yazarı Euripides'in "İphigenia Tauris'te" trajedisinden uyarlanarak' yazılmıştır. Eserin prömiyeri 18 Mayıs 1778'da Paris'te "Académie Royale de Musique" tarafından verilmiştir. Bu eser Fransız opera sahnesinde temsil edilen 5. Fransızca opera eseri olmuştur.

<i>La Calisto</i>

La Calisto, Venedikli besteci Francesco Cavalli tarafından "Giovanni Faustini"nin, antik Romalı yazar Ovid, Metamorfozlar eserinde yazdığı mitten uyarlanan librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 3 perdeden oluşan "Drama musicale" janrında olan opera eseridir. Prömiyer temsili 28 Kasım 1651'de Teatro San Apollinare, Venedik'te sahnelenmiştir. Bundan sonra bu opera önce gayet popüler olmuş ve hemen sonra seyirci kaybetmeye başlamıştır. Gittikçe küçülen ve en sonunda gayet küçük sayılı seyircilere 11 daha oynandıktan sonra temsili kapatılmıştır. Bu eser bundan sonra başarısız bir opera eseri olarak kabul edilerek 20. yüzyılda 1970'li yıllara kadar sahnelenmeden unutulmuştur. 20. yüzyılda bu eser yeniden temsil edilmiş; bu temsiller yeni seyirci çekerek başarılı olmuş ve bu opera eseri tekrar modern opera-evleri repertuvarlarına girmiştir. Bu dönemde CD ve DVD olarak da ses ve görüntü kayıtlarına da geçirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Semele (opera)</span>

Semele George Frideric Handel tarafından, liberettosu İngilizce olarak hazırlanmış ve prömiyeri 10 Şubat 1744'te Londra Covent Garden Tiyatrosu'nda sahnelenmiş 3 perdeden oluşan bir 'müziksel dram' veya opera ve oratoryo.

<span class="mw-page-title-main">Les Indes Galantes</span>

Les Indes Galantes bir prolog ve dört "entree" ihtiva eden ve librettosu Fransızca olarak "Louis Füzelier" tarafından yazılmış ve Jean-Philippe Rameau tarafından bestelenmiş olan "opera-bale".

<span class="mw-page-title-main">Castor ve Pollux (opera)</span>

Caator ve Polluks bir prolog ve bes perde) ihtiva eden ve librettosu Fransızca olarak "Pierre-Joseph Bernard (Gentil-Bernard)" tarafından yazılmış ve Jean-Philippe Rameau tarafından bestelenmiş olan "tragédie en musique " adı ile anılan bir Barok stili "opera". Bu eserin prömiyer temsili 24 Ekim 1737'de Paris'te Palais-Royale Tiyatrosu da sahnelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Platée</span>

Platee bir prolog ve üç perde ihtiva eden ve librettosu Fransızca olarak "Adrien-Joseph Le Valois d'Orville" tarafından yazılmış ve Jean-Philippe Rameau tarafından bestelenmiş olan "lirik komedi " janrında bir Barok stili "opera".

<span class="mw-page-title-main">La finta giardiniera</span>

Finta Giardiniera İtalyanca adı ile genellikle anılan; Türkçe adı Bahçıvan Taklidçisi Genç Kız olan, bestesi daha 18 yaşında olan Wolfgang Amadeus Mozart tarafından, İtalyanca liberettosu tartışmalı olarak günümüzde Giuseppe Petrosellini'ye atıfedilen ama uzun bir dönem Ranieri de Cazalbigi'ye atıflı olan bir uvertür ve 3 perde ihtiva eden bir opera buffa janrında opera eseri.

<span class="mw-page-title-main">Lucio Silla</span>

Lucio Silla (İtalyanca adı: Lucio Silla olan, İtalyanca liberettosu Giovanni de Gamerra tarafından Pietro Metastasio tarafından yapilan eklerle hazirlanmış o zaman daha 16 yaşında olan Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenmiş 3 perde ihtiva eden bir opera seria janrında opera eseri.

<span class="mw-page-title-main">Artaserhas (Arne)</span>

Artaserhas İngilizce librettolu İngiliz bestecisi Thomas Arne tarafından hazırlanmış 3 perdelik opera seria janrında bir opera. İlk İngilizce hazıralanmış "opera seria" eseridir. 1729'da gayet iyi tanınmış İtalyan şair ve opera libretto yazarı Metastasio tarafından İtalyanca olarak Artaserhas eseri liberettosu yazılıp bu eser onun tarafından bir opera olarak hazırlanmıştır. İngiliz bestecisi Thomas Arne 1761'de bu hazır opera seria eserinin librettosunu ele alıp büyük olasılıkla kendisi İngilizceye çevirmiş ve uyarlamıştır. Bu İngilizce uyarlama Thomas Arne'nin opera eserinin İngilizce librettosu olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Otello (Rossini)</span>

Otello Gioacchino Rossini tarafından bestelenen 3-perdelik operatik müzikli dram janrında bir operadır. Salsa Markisi Francesco Mario Berio tarafından İtalyanca olarak yazılan opera librettosu, 1792'de Jean François Ducis'in Fransızca çevirisi Othello ou Le More du Venise oyununa ve 1813'te Giovanni Carlo Baron Cosenzas'ın İtalyanca çevirisi olarak hazırladığı Othello oyununa dayandırılmıştır. Bu Fransızca ve İtalyanca oyun eserlerinin orijinali ise tanınmış İngiliz oyun yazarı William Shakespeare'in 1603 basımlı İngilizce yazılmış Othello, the Moore of Venice tregedyasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Musa Mısır'da</span>

Musa Mısır'da , Gioacchino Rossini tarafından bestelenen 3-perdelik "azione tragico-sacra " janrında bir operadır. "Andrea Leone Tottola" tarafından İtalyanca olarak yazılan opera librettosu, 1760'ta "Francesco Ringhieri" tarafından hazırlanmış "L'Osiride" adlı tragedya tiyatro oyunundan uyarlanarak yazılmıştır. Bu opera eserinin Musa Mısır'da adlı Napoli versiyonunun prömiyer temsili 5 Mart, 1818'de o zaman binası yeniden yapılmış olan San Carlo Tiyatrosu, Napoli'de seyirciye sunulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Semiramide</span>

Semiramis, Gioacchino Rossini tarafından bestelenen 2-perdelik melodramo tragico janrında bir operadır. Gaetano Rossi tarafından İtalyanca olarak yazılan opera librettosu, orijinal Voltaire tarafından Fransızca olarak hazırlanmış Semiramis trajedi oyunundan uyandırılmıştır ve bu trajedi ise "Asurlu Semiramis" mitine dayanmaktadır.