İçeriğe atla

Venüs'ün evreleri

Venüs'ün evreleri ve görünen çapının evrimi

Venüs'ün evreleri, Ay evrelerine benzer şekilde, gezegenin yüzeyinde görülen aydınlatma varyasyonlarıdır. İlk kaydedilen gözlemlerin Galileo Galilei tarafından 1610'da teleskopik gözlemler olduğu düşünülmektedir. Venüs'ün aşırı uçtaki hilal evresi o zamandan beri çıplak gözle gözlemlenmiş olsa da, bunun tarif edildiğine veya bilindiğine dair tartışmasız tarihsel teleskop öncesi kayıt yoktur.

Gözlem

Venüs'ün yörüngesi 224.7 Dünya günüdür (7.4 ort. Dünya ayları [30,4 gün]). Venüs'ün evreleri, gezegenin Dünya'nın yörüngesi içinde Güneş etrafındaki yörüngesinden kaynaklanır ve teleskopik gözlemciye görünüşte Ay'ın evrelerine benzer bir aşamalı ışıklandırma dizisi verir. Güneş'in karşı tarafında olduğunda tam bir görüntü sunar. Güneş'in karşı tarafına yaklaştığında veya ayrıldığında şişkin bir fazdadır. Güneş'ten maksimum uzamasındayken çeyrek faz gösterir. Venüs, Dünya ile Güneş arasındaki yakın tarafa yaklaşırken teleskopik görüntülerde ince bir hilal sunar ve Dünya ile Güneş arasındayken aydaaki yeni ay evresine benzer evre sunar. Gezegenin bir atmosferi olduğu için, gezegenin etrafında kırılan ışık halesi tarafından bir teleskopta yeni görülebilir. Yeni - tam -yeni -tam döngü tekrar 584 gün (Venüs'ün yörüngesinde Dünya'yı geçmesi için geçen süre) sürer. Venüs (Ay gibi) her biri 146 günlük 4 ana evreye sahiptir.

Gezegenin görünür boyutu da tam (üst kavuşum) 9.9 yay saniyesinden yeni (alt kavuşum) maksimum 68 yay saniyesine kadar değişir. Venüs bunun en büyük ulaştığı büyüklük görüldüğü gibi hangi onun diskin aydınlatılmış olan kısmı bunun en büyük açısal alana ulaşır gelin 68 milyon km uzaklıkta Dünya'dan olduğunda, onun yörüngesinde noktasında bir ara hilal şeklinde olduğu zaman -4,5 yaklaşık Dünya'dan (yakınlığının ve %28'inin aydınlatılmış olmasının birleşimi).[1]

Tarih

1610'da Galileo Galilei tarafından gözlemlenen, Dünya ile ilişkili olarak Venüs'ün yörüngesinin diyagramı

Venüs'ün tüm gezegensel evrelerine ilişkin ilk resmi gözlemler 1610'un sonunda Galileo tarafından yapılmıştır (ancak 1613'e kadar Letters on Sunspots'ta yayımlanmamıştır). Galileo bir teleskop kullanarak, Venüs'ün bir dizi aşamadan geçtiğini gözlemleyebildi; bu, Venüs'ün mükemmel bir gök cismi olduğunu varsayan Ptolemaik sistem tarafından yasaklanan bir şeydi. Ptolemaios sisteminde, Güneş ve Venüs, Venüs, Dünya-Güneş eksenindeki bir noktanın etrafında dönerek dünyayı çevreler, böylece Venüs asla güneşin uzak tarafında olmaz. Güneş-Dünya-Venüs veya Venüs-Güneş-Dünya hizalanmasının gerçekleşmesi asla beklenemezdi, böylece tam bir Venüs asla gözlemlenemezdi. Galileo'nun Venüs'ün evrelerine ilişkin gözlemleri[2] esasen Ptolemaik sistemin yanlışlığını göstermekteydi ve yalnızca Kopernik sistemi ve Tychonic sistemi ve Capellan ve Riccioli'nin genişletilmiş Capellan modeli gibi diğer güneş merkezli modellerle uyumluydu.

Galileo'nun Venüs'ün evrelerini ilk kez gözlemlediği iddiası hakkında bazı tartışmalar var: Aralık 1610'da Galileo, diğer bilim adamı Benedetto Castelli'den Venüs'ün evrelerinin Galileo'nun yeni teleskopuyla gözlemlenebilir olup olmadığını soran bir mektup aldı.[3] Günler sonra Galileo, Johannes Kepler'e yazdığı bir mektupta, Venüs'ün evrelerden geçtiğini gözlemlediğini, ancak kendisine tam not verdiğini söyledi. Castelli'nin Galileo'ya bunu ilk kez mi anlattığı, yoksa daha önce kendisine haber vermiş olan Galileo'ya mı yanıt verdiği, daha önceki yazışmaların kopyaları bulunamadığından belirsizdir.[4]

Garip bir şekilde Galileo'nun Kepler'e yazdığı mektup, Kepler'in daha ayrıntılı gözlemler yapmadan önce Galileo'yu yakalamaması için şifreliydi : Galileo, Venüs'ün evrelerden geçtiğini belirten bir cümle aldı:

Cynthiae figuras aemulatur mater amorum (Aşkın annesi Cynthia'nın şeklini taklit eder)

Harfleri karıştırarak garip bir anagrama dönüştürdü:

Haec immatura bir me iam frustra leguntur oy (Bunlar artık benim tarafımdan okunamayacak kadar genç)

Cynthia, aya verilen popüler bir sıfattı, aşkın annesi elbette Venüs'tü. Anagramı Kepler'e gönderdi, ardından birkaç ay sonra kodu çözülmüş versiyonu gönderdi. Bu şekilde, Kepler'in daha önce yayınlamasına izin vermeden, gözlemi yaptığının kanıtına sahip oldu.[4][5] Harflerle şifrelenmiş duyuruları gizleme tekniği o zamanlar nadir değildi.

Çıplak göz gözlemleri

Venüs'ün aşırı hilal evresi, insan algısının sınırında, son derece keskin görüşe sahip olanlar tarafından teleskop olmadan görülebilir. Çıplak gözün açısal çözünürlüğü yaklaşık 1 dakikalık yaydır. Venüs'ün aşırı hilalinin görünen diski, Dünya'dan uzaklığa bağlı olarak, 60.2 ile 66 saniyelik yay

Mezopotamyalı rahip-astronomlar , çivi yazılı metinde İştar'ı (Venüs) boynuzlu olarak tanımladılar, bu da bir hilal gözlemini gösterdiği şeklinde yorumlandı. Bununla birlikte, diğer Mezopotamya tanrıları boynuzlarla tasvir edildi, bu sebeple bu ifade sadece ilahiyatın bir sembolü olabilirdi.

Ayrıca bakınız

  • Venüs'ün Yönleri
  • kül rengi ışık

Atıflar

  1. ^ "souledout.org - Venus Has Phases". 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  2. ^ Galileo'nun Venüs'ün evrelerine ilişkin gözlemleri (slayt 4) 29 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ "Phases of Venus". 13 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  4. ^ a b "The Phases of Venus and Heliocentricity: A Rough Guide". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  5. ^ "Galileo Galilei's Anagram". 27 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 

Kaynakça

  • Campbell, William Wallace (1916). "Is the Crescent Form of Venus Visible to the Naked Eye?". Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 28 (162): 85-86. doi:10.1086/122498. 
  • Reinhardt, Carl (1929). "Notes and Queries: Phase of Venus seen with the Naked Eye". Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 23: 48-49. 
  • Goines, David Lance (1992). "Observer's Notebook: Naked Eye Crescent of Venus". Sky & Telescope. 83. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Astronomi</span> kökenleri, evrimleri, fiziksel ve kimyasal özellikleri ile gök cisimlerini açıklamaya çalışmak üzere gözleyen bilim dalı

Astronomi, gök bilimi ya da gökbilim gök cisimlerinin kökenlerini, evrimlerini, fiziksel ve kimyasal özelliklerini açıklamaya çalışan doğa bilimi dalıdır. Astronominin sınırlı ve özel bir alanı olan gök mekaniği ile karıştırılmaması gerekir. Astronomi daha açık bir deyişle, yörüngesel cisimleri ve Dünya atmosferinin dışında gerçekleşen, yıldızlar, gezegenler, kuyrukluyıldızlar, kutup ışıkları, gökadalar ve kozmik mikrodalga arkaalan ışınımı gibi gözlemlenebilir tüm olay ve olguları inceleyen bilim dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Venüs</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın 2., sıcaklık açısından 1. sırada yer alan gezegen

Venüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'e uzaklık bakımından ikinci sıradaki, sıcaklık bakımından ise birinci sıradaki gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">Merkür</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın ve sistem içerisindeki en küçük gezegen

Merkür, Güneş Sistemi'ndeki en küçük ve Güneş'e en yakın gezegendir. Adını, ticaret ve iletişim tanrısı ve tanrıların habercisi olan antik Roma tanrısı Mercurius'tan (Mercury) almıştır. Yüzey kütleçekimi yaklaşık olarak Mars ile aynı olan bir karasal gezegen olarak sınıflandırılır. Yüzeyi, milyarlarca yıldır biriken sayısız çarpma olayının bir sonucu olarak yoğun şekilde kraterlerle kaplıdır. En büyük krateri olan Caloris Planitia, 1.550 km (960 mi) çapındadır ve gezegenin çapının üçte biri kadardır. Dünya'nın uydusu Ay'a benzer şekilde Merkür'ün yüzeyi, bindirme faylarından kaynaklanan geniş bir uçurum sistemi (yarıklar) ve çarpma olayı kalıntıları tarafından oluşturulan parlak ışın sistemleri sergiler.

<span class="mw-page-title-main">Galileo Galilei</span> İtalyan fizikçi ve astronom (1564–1642)

Galileo Galilei, İtalyan astronom, fizikçi, mühendis, filozof ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Kepler</span> Alman gökbilimci, matematikçi ve astronom

Johannes Kepler ; Alman gök bilimci, matematikçi ve astronomdur. 17. yüzyılın bilimsel devriminde, "Astronoma Nova", "Harmonik Mundi" ve "Kopernik Astronomi Özeti" adlı çalışmalarına bağlı olarak şahsen ortaya çıkardığı Kepler'in gezegensel hareket yasaları ile tanınır. Bu çalışmaları Isaac Newton’un evrensel yer çekimi kuvveti teorisine dayanak sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Günmerkezlilik</span>

Günmerkezlilik veya Güneş Merkezli(lik), gökbilimde, Dünya ve diğer gezegenlerin Güneş'in çevresinde döndüğü bir astronomik modeldir. Geçmişte, Yer'in merkezde olduğu (geosantrizm) astronomik modele karşı olarak ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Galilei uyduları</span> Jüpiterin en büyük 4 uydusu İo, Europa, Ganymede, ve Callistonun ortak adı

Galilei uyduları, Jüpiter'in en büyük dört uydusu olan Io, Europa, Ganymede ve Callisto'dur. Klasik gezegenlerin en sönüğü olan Satürn'den sonra çıplak gözle en kolay görülebilen Güneş Sistemi cisimleridir. Parlak Jüpiter'e olan yakınlıkları çıplak gözle gözlemi çok zorlaştırsa da, yüksek ışık kirliliği olan gece gökyüzü koşullarında bile sıradan dürbünlerle kolayca görülebilirler. Teleskobun icadı, uyduların 1610 yılında keşfedilmesini sağladı. Bu sayede, insanlar klasik gezegenleri takip etmeye başladığından beri keşfedilen ilk Güneş Sistemi cisimleri ve Dünya'nın ötesindeki herhangi bir gezegenin yörüngesinde bulunan ilk cisimler oldular.

<span class="mw-page-title-main">Mars'ın uyduları</span>

Mars'ın uyduları Phobos ve Deimos adında iki küçük uydu olup nasıl oluştukları ve Mars'ın yörüngesine ne zaman geçtikleri bilinmemektedir. Fakat Mars'ın kütleçekim alanına kapılmış asteroitler oldukları düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kepler'in gezegensel hareket yasaları</span>

Kepler'in gezegensel hareket yasaları, Güneş Sisteminde bulunan gezegenlerin hareketlerini açıklayan üç matematiksel yasadır. Alman matematikçi ve astronom Johannes Kepler (1572-1630) tarafından keşfedilmişlerdir.

Ayın evreleri veya fazları, bir gözlemcinin gördüğü Ay'ın aydınlık yüzünün, Ay'ın toplam görünür yüzeyine oranını belirtir. Ay tıpkı Dünya gibi, kendinden ışık vermez. Güneşten aldığı ışığı yansıtır. Bu yüzden, Ay'ın Dünya ve Güneş'e göre konumuna göre belli bir kısmı aydınlık diğer yüzeyi ise karanlık gözükür.

<span class="mw-page-title-main">Sisamlı Aristarkus</span> Yunan astronom ve matematikçi (MÖ 310 - yak. 230)

Aristarkus, Yunan gökbilimci ve matematikçi. Sisam adasında doğdu. Evrenin merkezine dünyayı değil de güneşi koyan günmerkezlilik inanışının bilinen ilk savunucularındandı. Pisagor'dan ve Filolaos'dan etkilendi. Her ikisi de güneşi merkeze koymalarına rağmen, gezegenlerin diziliş sırası açısından Filolaos'dan farklı görüşlerde oldu. Onun astronomik fikirleri 1800 yıl boyunca geçerliliğini sürdüren Aristo ve Batlamyus'un yermerkezli teorileri karşısında rağbet görmedi, ta ki Kopernik, Kepler ve Newton'un buluşlarına kadar. Ay'daki Aristarkus Krateri'ne onun adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Astronomi tarihi</span>

Astronomi, kökenleri tarih öncesi dönemin dini, mitolojik, kozmolojik, takvimsel, astrolojik inanç ve uygulamalarına dayanan, antik çağlara kadar uzanan en eski doğa bilimlerinden biridir. Bunların izleri, uzun süre halk ve devlet astronomisi ile iç içe geçmiş bir disiplin olan astrolojide hala görülmektedir. Astronomi ve astroloji, Avrupa'da 1543 yılında başlayan Kopernik Devrimi sırasında tam olarak ayrılmamıştır. Bazı kültürlerde astronomik veriler astrolojik tahminler için kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Jeremiah Horrocks</span> İngiliz astronom (1618-1641)

Jeremiah Horrocks, bazen Jeremiah Horrox adıyla verilen İngiliz astronom. Ay'ın Dünya'nın etrafında eliptik bir yörüngede döndüğünü gösteren ilk kişidir; ve 1639 yılında Venüs'ün güneşin önünden geçişini önceden gören tek kişidir. Arkadaşı William Crabtree ile birlikte bu olayı gözlemleyen ve kaydeden ilk kişiler olmuşlardır.

<span class="mw-page-title-main">Kopernik günmerkezliliği</span> Güneş merkezli evren modeli

Kopernik günmerkezliliği, Nicolaus Copernicus tarafından geliştirilen ve 1543 yılında yayımlanan bir astronomik modeldir. Bu modele göre Güneş, evrenin merkezinde hareketsiz olarak konumlandırılmıştı ve her şeyin başlangıcı olarak kabul edilirdi. Modern astronomik ve bilimsel gelişmelerin başlangıç noktası olarak gösterilir. Dünya ve diğer gezegenler ise sabit Güneş etrafında, sabit hızla periyodik hareketler yapmaktadırlar.

Dünya dışı sıvı su, doğal haliyle Dünya dışında meydana gelen sıvı haldeki sudur. Geniş ilgi gören bir konudur, çünkü bildiğimiz gibi su yaşamın temel ön koşullarından biri olarak kabul edilir ve bu nedenle dünya dışı yaşam için gerekli olduğu düşünülür.

<i>Astronomia nova</i> Kepler tarafından yazılan kitap

Astronomia nova Astronom Johannes Kepler'in Mars'ın hareketleriyle ilgili on yıl süren araştırmalarının sonuçlarını içeren ve 1609'da yayınlanan kitabıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kopernik Devrimi</span>

Kopernik Devrimi, Dünya'yı kozmosun ve evrenin merkezinde durağan olarak tanımlayan Batlamyus gök modelinden, Güneş'in Güneş Sisteminin merkezinde olduğu Güneş merkezli modele doğru yapılan bir paradigma değişimini ifade eder. Bu devrim iki aşamadan meydana gelmektedir. Bunlardan ilki doğası gereği son derece matematikseldir ve Dünya'nın Güneş'in etrafında dönüşünün gözlemlenmesidir. İkinci aşama ise 1610 yılında Galileo'nun bir broşürünün yayınlanmasıyla başlar. Nicolaus Copernicus'un "De devrimibus orbium coelestium"unun yayınlanmasıyla başlayan "devrime" katkılar, bundan yaklaşık bir asır sonra Isaac Newton'un çalışmalarına kadar devam etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Dünya benzeri</span>

Dünya analoğu, Dünya ikizi veya ikinci Dünya olarak da adlandırılan Dünya benzeri, Dünya'da bulunanlara benzer çevresel koşullara sahip bir gezegen veya öte uydudur. Dünya benzeri gezegen terimi de kullanılır, ancak bu terim herhangi bir karasal gezegeni ifade edebilir.

<span class="mw-page-title-main">Simon Marius</span>

Simon Marius onaltıncı yüzyıl sonlarında ve on yedinci yüzyıl başlarında yaşamış Alman astronomdur. Nuremberg yakınlarındaki Gunzenhausen'de doğmuş ancak hayatının büyük bölümünü Ansbach kentinde geçirmiştir. Jüpiter'in dört büyük uydusunun ilk gözlemcileri arasında yer almasıyla tanınmakta olup, bu keşfinin yayınlanması intihal suçlamalarına yol açmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tycho Brahe sistemi</span>

Tycho Brahe sistemi, astronom Tycho Brahe tarafından 1588'de yayımlanan bir evren modelidir. Bu model, Kopernik sisteminin matematiksel avantajlarını, Batlamyus sisteminin felsefi ve "fiziksel" avantajlarıyla birleştirir. Tycho Brahe'nin modeli, muhtemelen Valentin Naboth ve Silezyalı matematikçi ve astronom Paul Wittich'ten esinlenmiştir. Benzer bir kozmolojik model, Hindu astronomi eseri Tantrasamgraha'da Kerala astronomi ve matematik okulundan Nilakantha Somayaji tarafından Tycho Brahe'den bağımsız olarak ortaya konulmuştur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.