Vasili Vereşçagin

Vasili Vereşçagin
Vasili Vereşçagin
	Vasili Vereşçagin
Genel bilgiler
Doğum	26 Ekim 1842; Cherepovets, Novgorod Guberniyası, Rus İmparatorluğu
Ölüm	13 Nisan 1904 (61 yaşında); Port Arthur, Mançurya
Uyruk	Rus
Etkilendikleri	Jean-Léon Gérôme
Ödüller
	St. George nişanı (4. sınıf)
İmzası

Vasili Vasilyeviç Vereşçagin (Rusça: Васи́лий Васи́льевич Вереща́гин, 26 Ekim 1842 – 13 Nisan 1904), Rus savaş sanatçı ve yurt dışında yaygın olarak tanınan ilk Rus sanatçılarından biridir. Gerçekçi sahnelerinin grafik niteliği, birçoğunun hiçbir zaman basmamasına ya da sergilenmemesine neden oldu.^[1]

Çıraklık yılları

Vereşçagin, Cherepovets, Novgorod Guberniyası, Rus İmparatorluğu'nda, 1842 yılında, üç erkek kardeşin ortancası olarak doğdu. Annesi Tatar kökenli iken babası asil doğumlu bir toprak sahibiydi.^[2]^[3]^[4] Sekiz yaşındayken, Tsarskoye Selo'ya gönderilerek Alexander Cadet müfreze'sine girdi. Üç yıl sonra St Petersburg'da Deniz Cadet Kolordu'na girerek 1858'de ilk seferini yaptı. Danimarka, Fransa ve Mısır'a doğru yola çıkan Fırkateyn Kamchatka'da görev yaptı.

Vereşçagin, denis okul listesinde birincilikle mezun oldu, ancak derhal resim çalışmasına başlamak için görevden hemen ayrıldı. İki yıl sonra, 1863 yılında St Petersburg Akademisi'nden Aşık Ulysses'in Katli resmiyle bir madalya kazandı. 1864'te Jean-Léon Gérôme yanında çalışmak için Paris'e geçmesine rağmen ustasının yöntemlerinden çokça ters düşmüştür.^[5]

Orta Asya seyahatleri

1866'daki Paris Salonu'nda, Mezmurlarda dua eden Dukhoborlar resmini sergiledi. Ertesi yıl, Türkistan'a yaptığı seferde General Konstantin Kaufman'a eşlik etmeye davet edildi. Ona asteğmen rütbesi verildi. 2-8 Haziran 1868 tarihleri arasındaki Semerkand kuşatmasındaki kahramanlığı için St George Haçı'yla (4. sınıf) ödüllendirildi. Yorulmak bilmez bir seyyahtı, 1868 yılı sonunda St Petersburg'a, 1869'da Paris'e, aynı yılın sonlarında St Petersburg'a ve sonra 1869'un sonunda Sibirya üzerinden Türkistan'a geri döndü.

1871'de Münih'te bir atölye kurdu. 1873'te Londra, Crystal Palace'da yaptığı eserler üzerine kişisel bir sergi açtı. 1874 yılında St Petersburg'da yaptığı eserleri için başka bir sergi düzenlendi, bu sergide iki eseri, diğer deyişle "Geçmiş, şimdiki ve gelecekteki tüm fatihlere," adanmış ''Savaşın Yüceltilmesi,^[5] ve arkadaşları tarafından terk edilmiş ölmüş askerlerin resmi Arkada Kalanlar Rus ordusunu fakir bir ışık altında tasvir ettiği gerekçesiyle gösterilmesi reddedildi. 1874 yılının sonlarında Himalaya Dağları, Hindistan ve Tibet'e kapsamlı bir geziye çıkarak iki yıl boyunca seyahat etti. 1876 sonlarında Paris'e döndü.

93 Harbi

93 Harbi'nin başlamasıyla (1877-1878), Vereşçagin Paris'ten ayrıldı ve İmparatorluk Rus Ordusu'nda aktif hizmete döndü. Şıpka Geçidi Muharebelerinde ve kardeşinin öldüğü Plevna kuşatmasında bulundu. Rusçuk yakınlarında Tuna nehrini geçişine hazırlanırken ağır şekilde yaralandı. Savaşın bitiminde Ayastefanos'ta General Mihail Skobelev'in sekreterliğini yaptı.^[5]

Dünya şöhreti

Savaştan sonra, Vereşçagin, savaş resimlerini o kadar çabucak üretirken yardımcılarını serbestçe istihdam etmekle suçlandığı Münih'e yerleşti. Resimlerindeki sansasyonel konular ve onların didaktik amacı yani savaşın dehşetini göstererek barışın geliştirilmesi, 1881 Paris'te ve daha sonra Londra, Berlin, Dresden, Viyana ve diğer şehirlerde, resim sergilerine genellikle sanatla ilgilenmeyen büyük bir kesimin ilgisini çekti.^[5]

Vereşçagin, İngiliz Hindistan'da birçok imparatorluk sahneleri resmetti. Onun 1876'da Jaipur'da giden Galler Prens'inin Devlet Töreni epik tasviri dünyanın üçüncü büyük resmi olduğu iddia edilir.^[6] 1882-1883 yılları arasında tekrar Hindistan'a gitti. Üç resim serisiyle çok sayıda tartışmayı uyandırdı: Birincisi, Roma'da bir infaz (Romalılar tarafından Çarmıha Gerilme (1887)); İkincisi, "İngilizlerin Hint Ayaklanmasını Bastırması", Sepoyların^[7] tarafından ateşlenen toplar; ve üçüncüsü, St Petersburg'da Nihilistlerin infazı. İngilizlerin Hint Ayaklanmasını Bastırması" resmi kurbanlarını silah fıçılarıyla bağlayarak gerçekleştirilen infazları tasvir eder. Vereşçagin'i eleştirenler bu tür infazların ancak 1857 Hint Ayaklanması'nda meydana geldiğini savunur, 1880'lerin modern askerlerini tasvir edip ve uygulamanın o zaman geçerli olduğunu ima eder. Fotoğraf stili nedeniyle, tablo gerçek bir olayın tarafsız bir kaydı olarak kendini gösterir. Amerikan Sanat Federasyonu'nun dergisinin Aralık 1887 sayısında, Vereşçagin, başka bir isyan olursa İngilizlerin bu yöntemi tekrar kullanacağını söyleyerek kendini savundu.

19. yüzyılın sonlarına doğru, Vereşçagin sadece Rusya'da değil, aynı zamanda yurtdışında popülerlik kazanmıştı ve adı Avrupalı ve Amerikan basının sayfalarından asla kaybolmadı. Savaşın bir tür tören olarak savaşı tasvir eden çağdaş savaş parçalarının çoğunun aksine, Vereşçagin, ilk eserlerinden savaşın dehşetlerini grafiksel olarak tasvir etti. Vereşçagin, "Hayatım boyunca güneşi sevdim ve güneşi boyamak istedim ... Savaşı görüp ne düşündüğümü söyleyince, bir kez daha güneşe kendimi adayacağımdan dolayı memnun oldum. Fakat savaşın öfkesi Beni takip etmeye devam etti," diye yazmıştır. Bir gün, 1882'de Berlin'deki Vereşçagin'in sergisi, Alman Deniz Mareşali Helmuth Karl Bernhard von Moltke tarafından ziyaret edildi. Vereşçagin Moltke'yi Savaşın Yüceltilmesi adlı tablosunun önüne getirdi. Resim, Mareşal da bir tür kafa karışıklığı yarattı. Moltke sergiye yaptığı ziyaretten sonra Alman askerlerini ziyaret etmesini yasakladı. Avusturya savaş bakanı da aynı şeyi yaptı. Ayrıca sanatçının Avusturyalı subayların, Viyana'daki 1881 sergisinde resimlerini ücretsiz görmelerine izin verme teklifini reddetti.

Rusya, Vereşçagin'in eserlerinin sergilenmesini yasaklanması ve aynı zamanda kitaplarının ve süreli yayınlarının çoğunun Rus ordusuna iftira etmek suçlamalarıyla çoğaltılmasını yasakladı. Sanatçı bu haksız suçlamaları fena bir şekilde üstüne aldı ve resimlerinden üçünü yaktı; Unutulmuş Asker, Kuşatılmışlar, Kovalayıp ve İçeri Girenler.

1884 yılında Suriye ve Filistin'e yapılan bir yolculuk, ona Yeni Ahit'ten eşit derecede tartışılan bir dizi ders veriyordu.^[5] Vereşçagin'in tabloları, o sırada mütevazı bir gerçekçilik olarak düşünülen Mesih figürü üzerine canlandırdığı masal hakkında tartışmalara neden oldu. İsa'nın özelliklerinin tasvirinin aşırı derecede kaba ve aşırı derecede etnik olarak Semitik olduğu düşünülüyordu.

Vereşçagin'in, en sonunda yerleştiği Moskova'da 1893 yılında resmettiği ve ayrıca hakkında kitap da yazdığı Napolyon'un Rusya seferi'ni anlatan "1812" serisi, Lev Tolstoy'un Savaş ve Barış'ına ilham vermiş gibi görünmektedir.^[5]

Son yılları

Vereşçagin, 1894-1895 tarihindeki Birinci Çin-Japon Savaşı sırasında Uzak Doğu'da idi ve 1900 Boxer Ayaklanması sırasında Mançurya'daki Rus birlikleriyle birlikte idi. 1901'de Filipinler'i, 1902'de Amerika Birleşik Devletleri ve Küba'yı, 1903'te Japonya'yı ziyaret etti. Rus-Japon Savaşı sırasında Amiral Stepan Makarov tarafından Makarov'un amiral gemisi Petropavlovsk'a katılmak üzere davet edildi, Petropavlovsk. Petropavlovsk, 13 Nisan 1904'te Port Arthur'a dönerken iki mayına çarptı ve battı, hem Amiral Makarov hem de Vereşçagin dahil olmak üzere mürettebatın çoğu öldü. Vereşçagin'in son çalışması, Amiral Makarov'un başkanlık ettiği bir savaş konseyin tasvir eden resmi, neredeyse hasar görmeden ele geçirildi.^[8]

Mirası

Perm Krayı'nda ki Vereşçagino kasabasına, 1978'de Sovyet astronom Lyudmila Zhuravlyova tarafından keşfedilen küçük bir gezegene, 3410 Vereşçagin, onun adı verilmiştir.^[9]

Çek rock şarkıcısı Aleš Brichta'nın uzak bir akrabasıdır.

Savaşın Yüceltilmesi resmi, Çek heavy metal grubu Arakain'in Farao albümünün kapağında kullanılmıştır.

Galeri

Kazananlar
Gafil avlayan saldırı
Saldırıdan sonra
Shipka alanı
Bozgun. Ağıt

Ayrıca bakınız

Wikimedia Commons'ta Vasily Vereshchagin ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

Konuyla ilgili yayınlar

Pleshakov, Constantine. "The Tsar's Last Armada-The Epic Voyage to the Battle Of Tsushima." (2002).
Verestchagin, Vassili. (1887). Vassili Verestchagin, painter, soldier, traveler; autobiographical sketches13 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (F. H. Peters, translator). London, R. Bentley & Son. OCLC 10976465 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

^ Kowner, Historical Dictionary of the Russo-Japanese War, p. 408.
^ The Encyclopaedia Britannica: A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information, Volume 27, 1911, p. 1021
^ Heather S. Sonntag, Tracing the Turkestan Series - Vasily Vereshchagin's Representations of Late-19th-century Central Asia, University of Wisconsin-Madison (2003), p. 18
^ Vladimir Visson, Portraits of Russian Painters, V. Visson (1987), p. 72
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Chisholm 1911.
^ The Sunday Tribune - Spectrum - Travel 24 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at www.tribuneindia.com
^ Sepoy: koloni döneminde Hindistan'daki İngiliz ordusunda görevli yerli asker
^ "State Historical Museum Opens 'The Year 1812 in the Paintings by Vasily Vereshchagin'," 7 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Art Daily, March 11, 2010; "War Lasted 18 Months ... Russian Miscalculation," 7 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. New York Times, August 30, 1905.
^ Directory of Minor Plant Names.

Kaynakça

Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Vereshchagin, Vassili Vassilievich". Encyclopædia Britannica. 27 (11. bas.). Cambridge University Press.
Kowner, Rotem (2006). "Historical Dictionary of the Russo-Japanese War". Scarecrow. 620pp. 0-8108-4927-5
Leonard D. Abbott, "Verestchagin, Painter of War." The Comrade (New York), vol. 1, no. 7 (April 1902), pp. 155–156.
Art Institute of Chicago, Works of Vassili Verestchagin: an Illustrated, descriptive catalogue and two appendixes to the catalogue Realism and Progress in Art by Verestchagin.
W. T. Stead, "Vassili Verestchagin: Character Sketch," Review of Reviews (London), vol. 19 (January 1899), frontispiece, 22-33.