Valetudo (uydu) - Turkipedia

Valetudo
Keşif^[1]
Valetudo'nun 28 Şubat 2003'te Kanada-Fransa-Hawaii Teleskobu tarafından çekilmiş ön keşif görüntüleri
Keşfeden	Scott S. Sheppard vd.
Keşif yeri	Las Campanas
Keşif tarihi	9 Mart 2016
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Jupiter LXII
Adın kaynağı	Valētūdo
Alternatif adlar	S/2016 J 2
Sıfatlar	Valetudian
Yörünge özellikleri ^[2]
Dönem 17 Aralık 2020 (JD 2459200.5)
Gözlem yayı	15,22 y (5.558 g)
İlk önkeşif tarihi	26 Şubat 2003
Yarı büyük eksen	0,1257974 AU (18.819.020 km)
Dış merkezlik	0,2018315
Yörünge periyodu	+1,44 y (+527,41 g)
Ortalama ayrıklık	201,41718°
Ortalama devinim	0° 40^d 57.274^s / gün
Eğiklik	32,03294° (tutuluma)
Çıkış düğümü boylamı	235,45916°
Perihelyon açısı	122,37546°
Doğal uydusu	Jüpiter
Grup	(kendi grubu)
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük	24,0^[3]
Mutlak parlaklık (H)	17,0
Ortalama çap	1 km^[3]
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Valetudo, aynı zamanda Jupiter LXII olarak da bilinen ve başlangıçta S/2016 J 2 olarak adlandırılan bir Jüpiter uydusudur. Scott S. Sheppard ve ekibi tarafından 2016 yılında Las Campanas Gözlemevi'nin 6,5 metrelik Magellan-Baade teleskopuyla elde edilen verilerde keşfedildi, fakat Jüpiter'in diğer dokuz uydu keşfinin rapor edildiği 17 Temmuz 2018'e kadar, Küçük Gezegen Merkezi tarafından Küçük Gezegen Elektronik Genelgeleri aracılığıyla duyurulmadı.^[1] Orijinal duyuru, Las Campanas verilerinin yanı sıra Mauna Kea Gözlemevleri'nin 8,1 metrelik Gemini Kuzey teleskobundan ve Cerro Tololo Inter-American Gözlemevi'nin 4,0 metrelik reflektöründen elde edilen verilere de atıfta bulunuyordu.^[4]

Özellikler

Valetudo'nun çapı yaklaşık olarak 1 km (0,6 mi) ve Jüpiter'e olan mesafesi yaklaşık olarak 19 milyon kilometre (12 milyon mil) civarındadır. Uydunun yörünge eğikliği 34 derece ve yörüngesel dış merkezliği 0,222'dir.^[3] Ters yön yörüngeye sahip olup tamamlanması yaklaşık bir buçuk yıl sürer, fakat ters yön yörüngeye sahip olan bazı diğer uydularla yörüngesi kesişir ve gelecekte bu uydularla çarpışma riski taşır.^[5]

Kaynakça

^ ^a ^b "MPEC 2018-O09 : S/2016 J 2". Minor Planet Center. Uluslararası Astronomi Birliği. 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018.
^ "M.P.C. 128893" (PDF). Minor Planet Circular. Minor Planet Center. 27 Ocak 2021. 23 Şubat 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2021.
^ ^a ^b ^c Sheppard, Scott S. "Moons of Jupiter". sites.google.com. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018.
^ "A dozen new moons of Jupiter discovered, including one "oddball"". Earth & Planets Laboratory. Carnegie Institution for Science. 16 Temmuz 2018. 1 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2023.
^ Strickland, Ashley. "12 new moons discovered around Jupiter". CNN International. CNN. 29 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018.

Jüpiter'in doğal uyduları
İç uydular (4)	Metis Adrastea Amalthea Thebe
Galilei uyduları (4)	İo Europa Ganymede Callisto
Themisto grubu (1)	Themisto
Himalia grubu (9)	Leda Ersa S/2018 J 2 Pandia Himalia Lysithea Elara S/2011 J 3 Dia
Carpo grubu (2)	S/2018 J 4 Carpo
Valetudo grubu (1)	Valetudo
Ananke grubu (26)	Euporie Jupiter LV Eupheme S/2021 J 3 Jupiter LII Jupiter LIV Mneme Euanthe S/2003 J 16 Harpalyke Orthosie S/2022 J 3 Helike S/2021 J 2 Praxidike Jupiter LXIV S/2021 J 1 S/2003 J 12 Jupiter LXVIII Thelxinoe Thyone S/2003 J 2 Ananke Iocaste Hermippe Jupiter LXX
Carme grubu (30)	S/2022 J 1 S/2022 J 2 S/2016 J 3 Pasithee Jupiter LXIX S/2021 J 6 S/2003 J 24 Chaldene Jupiter LXIII İsonoe S/2021 J 4 Kallichore Erinome Kale Eirene Aitne Eukelade Arche Taygete Jupiter LXXII Carme Herse Jupiter LXI Jupiter LI S/2003 J 9 Jupiter LXVI Kalyke S/2018 J 3 S/2021 J 5 S/2003 J 10
Pasiphae grubu (18)	Philophrosyne Eurydome Jupiter LVI S/2003 J 4 S/2016 J 4 Jupiter LXVII Hegemone Pasiphae Sponde Megaclite Cyllene Sinope Jupiter LIX Aoede Autonoe Callirrhoe S/2003 J 23 Kore
Ayrıca bakınız	Jüpiter'in halkaları Jüpiter truvalıları

Jüpiter

Coğrafya

Atmosfer
- Büyük Kırmızı Leke
Manyetosfer
Halkalar
Jüpiter'in Kuzey Kutbu
Jüpiter'in Güney Kutbu

Uydular

İç uydular	Adrastea Amalthea Metis Thebe
Galilei uyduları	Callisto Europa Ganymede Io
Düzensiz uydular	Himalia grubu Themisto Carpo Valetudo Ananke grubu Carme grubu Pasiphae grubu

Astronomi

Genel	Jüpiter'in yörüngesinden geçen küçük gezegenler
Truvalılar	Yunan kampı Truva kampı
Çarpma olayları	Shoemaker–Levy 9 kuyruklu yıldızı 2009'daki Jüpiter çarpma olayları 2010'daki Jüpiter çarpma olayları 2016'daki Jüpiter çarpma olayları

Araştırmalar ve
yörüngedeki görevler

Şimdi	Juno
Geçmiş	Cassini Galileo New Horizons Pioneer programı Pioneer 10 Pioneer 11 Ulysses Voyager programı Voyager 1 Voyager 2
Gelecek	Jupiter Icy Moons Explorer (2023) Europa Clipper (2024)

İlgili

Kurgu
Mitoloji

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter'in doğal uyduları</span> Vikimedya liste maddesi

Jüpiter'in bilinen 95 doğal uydusu vardır. Bu uydular yörüngeleri, boyut ve fiziksel özellikleri ve bu verilere göre tahmin edilebilecek oluşum mekanizmaları ile çok büyük çeşitlilik göstermektedir. Jüpiter'in, halkaları, manyetik alanı ve uyduları ile birlikte oluşturduğu ve küçük bir güneş sistemini andıran bu karmaşık yapı, Güneş Sistemi'nin evrimini aydınlatabilecek çok sayıda ipuçları barındırmaktadır. İç uyduları olan İo, Europa, Ganymede ve Callisto büyük ve aydın iken diğerleri soluk ve küçüktür.

<span class="mw-page-title-main">Harpalyke (uydu)</span>

Harpalyke, Jüpiter'in ters yön yörüngeye sahip düzensiz uydusudur. 2000 yılında Hawaii Üniversitesi'nden Scott S. Sheppard liderliğindeki bir grup astronom tarafından keşfedilmiş ve geçici olarak S/2000 J 5 adı verilmiştir. Ağustos 2003'te, bazı anlatılarda Zeus (Jüpiter) ile de sevgili olan, Clymenus'un ensest kızı Harpalyke'nin adını almıştır.

Mneme, Jüpiter'in düzensiz uydularından biridir. Jüpiter XL olarak da bilinmektedir. Hawaii Üniversitesi öğretim üyeleri tarafından 2003'te bulgulanmıştır. Mneme, 9 Şubat 2003 tarihinde Hawaii'deki Mauna Kea Gözlemevi'nde Scott S. Sheppard ve Brett Joseph Gladman tarafından keşfedildi.

S/2003 J 10, 2003 yılında Hawaii Üniversitesi'nden Scott S. Sheppard liderliğindeki bir gök bilimci ekibi tarafından keşfedilen, Jüpiter'in ters yön yörüngeye sahip düzensiz uydusudur. Uluslararası Astronomi Birliği tarafından kesin bir isim ilan edilmediğinden hala geçici tanımıyla bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Arche (uydu)</span>

Arche, Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur. Hawaii Üniversitesi'nden Scott S. Sheppard liderliğindeki bir gökbilim ekibi tarafından 31 Ekim 2002 tarihinde keşfedildi ve geçici olarak S/2002 J 1 adını aldı. Arche ismi, 30 Mart 2005 tarihinde Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından resmen onaylandı.

<span class="mw-page-title-main">Megaclite (uydu)</span> Jüpiterin düzensiz uydularından biri

Megaclite, Jüpiter'in doğal uydusudur. 2000 yılında Scott S. Sheppard liderliğindeki Hawaii Üniversitesi'nden bir gök bilimci ekibi tarafından keşfedildi ve geçici olarak S/2000 J 8 adı verildi.

Cyllene, Jüpiter'in doğal uydusudur. 2003 yılında Hawaii Üniversitesi'nden Scott S. Sheppard liderliğindeki bir gök bilimci ekibi tarafından keşfedildi ve geçici olarak S/2003 J 13 adı verildi.

Ersa, Jüpiter'in doğal uydusudur. Scott S. Sheppard ve ekibi tarafından 11 Mayıs 2018'de keşfedilmiştir. Çapı yaklaşık 3 kilometre, yörünge yarıçapı yaklaşık 11,483,000 kilometre, yörünge eğikliği yaklaşık 30.61°'dir. Himalia grubunda yer alır. İsmini; Yunan mitolojisi tanrıçası, Zeus ve Selene'nin kızı Ersa'dan almıştır.

Pandia,, Scott S. Sheppard ve ekibi tarafından Şili'nin Cerro Tololo Gözlemevi'nde bulunan 4,0 metrelik Víctor M. Blanco Teleskopu kullanılarak keşfedilen, Jüpiter'in küçük dış doğal uydusudur. Uydu, diğer dokuz Jüpiter uydusu ile birlikte 17 Temmuz 2018'de duyurulmuş ve uydunun yörüngesini doğrulamak için yeterince uzun bir zaman aralığında gözlemler toplandıktan sonra Küçük Gezegen Merkezi tarafından geçici olarak S/2017 J 4 adı verilmişti.

Eupheme,, Jüpiter'in 2 km çapındaki dış doğal uydusudur.

Thelxinoe,, Jüpiter'in 2 km çapındaki doğal uydusudur.

<span class="mw-page-title-main">Hermippe (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Hermippe,, Jüpiter'in bilinen en küçük doğal uydularından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Eurydome (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Eurydome,, Jüpiter'in bilinen en küçük doğal uydularından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Pasithee (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Pasithee,, Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur.

<span class="mw-page-title-main">Chaldene (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Chaldene,, Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur.

<span class="mw-page-title-main">Erinome</span> Jüpiterin uydusu

Erinome,, Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur.

S/2018 J 2, Scott S. Sheppard tarafından 12 Mayıs 2018'de Şili'deki Cerro Tololo Inter-American Gözlemevi'nde 4,0 metrelik Víctor M. Blanco Teleskopu kullanılarak keşfedilen, Jüpiter'in küçük bir dış doğal uydusudur. Uydu, yeterli bir süre boyunca gözlem verileri toplandıktan sonra, 20 Aralık 2022 tarihinde Küçük Gezegen Merkezi (MPC) tarafından duyurulmuştur. S/2018 J 2, 27 Mart 2003 tarihinden itibaren yapılan önceden tespit gözlemleriyle bulundu.

S/2011 J 3, Scott S. Sheppard tarafından 27 Eylül 2011'de Şili'deki Las Campanas Gözlemevi'nde 6,5 metrelik Magellan-Baade Teleskopu kullanılarak keşfedilen, Jüpiter'in küçük bir dış doğal uydusudur. Uydu, yeterli bir süre boyunca gözlem verileri toplandıktan sonra, 20 Aralık 2022 tarihinde Küçük Gezegen Merkezi (MPC) tarafından duyurulmuştur.

S/2018 J 4, Scott S. Sheppard tarafından 11 Mayıs 2018'de Şili'deki Cerro Tololo Gözlemevi'nde 4,0 metrelik Víctor M. Blanco Teleskopu kullanılarak keşfedilen, Jüpiter'in küçük bir dış doğal uydusudur. Uydu, yeterli bir süre boyunca gözlem verileri toplandıktan sonra, 20 Ocak 2023 tarihinde Küçük Gezegen Merkezi (MPC) tarafından duyurulmuştur.

Jupiter LV, Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.