İçeriğe atla

Vagitanus

Antik Roma dininde, Vagitanus veya Vaticanus doğum tanrılarından biriydi.[1] Adı Latincedeki bebek ve ağlama kelimelerinin benzeriydi.[2] Vagitanus bu nedenle "insan konuşmasının başlangıcına başkanlık eden"[3] tanrı olarak tanımlanmıştır.[4][5]

Eski Roma'da, Vagitanus veya Vaticanus feryat etmek için bebeğin ağzını açan tanrı olarak bilinirdi

Hint-Avrupa dillerinde sıkça görülen fiilin isime evrilmesi burada da görülmüştür. Vaticanus veya vagitus isimleri ağlamakla ilgilidir.[6]

Aius Vagitanus hakkında şunları demeştir:

"tanrı olarak adlandırıldı ve yeni yolun en alt kısmında onuruna bir sunak inşa edildi, çünkü o yerden bir ses duydu, bu yüzden bu tanrıya Vatikanus denildi çünkü o insan sesinin ilkel halini yönetiyordu. Vaticanus ilk hece oluşturan sesi ve bu nedenle gürültü ifade eden kelime (ağlama kadar) vagire olarak söylenir.''

Kaynakça

  1. ^ Beryl Rawson, Children and Childhood in Roman Italy (Oxford University Press, 2003), pp. 136–137 online.
  2. ^ Emilio Lorìa, Salute e magia attraverso i secoli (Padua: Piccin Nuova, 1994), p. 41 online.
  3. ^ George C. Simmons, Education and Western Civilization: Greece, Rome, and the Middle Ages (College Readings, 1972), p. 93.
  4. ^ Kathryn Hinds, Life in the Roman Empire: Religion (Marshall Cavendish, 2005), p. 52 online; Antonio Verone, Rediscovering Pompeii: Exhibition by IBM-ITALIA, New York City («L'Erma» di Bretschneider, 1990), p. 135 online.
  5. ^ Pliny, Natural History 7.1 (in English 1 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.): hominem tantum nudum et in nuda humo natali die abicit ad vagitus statim et ploratum; see Morell's notes online.
  6. ^ Varro's works "were the closest equivalent to an encyclopedia Augustine had": Augustine Through the Ages: An Encyclopedia (Wm. B. Eerdmans, 1999), p. 863 online.

İlgili Araştırma Makaleleri

Panteizm ya da tüm tanrıcılık, her şeyi kapsayan içkin bir Tanrı'nın, Evren'in ya da doğanın Tanrı ile aynı olduğu görüşüdür. Panteistler kişileştirilmiş ya da antropomorfik bir Tanrıya inanmazlar.

<span class="mw-page-title-main">Hayvan kurbanı</span>

Hayvan kurbanı, dini anlamda bir tanrıyı yatıştırmak veya iyiliğini sürdürmek için bir veya daha fazla hayvanın ritüel olarak öldürülmesi ve sunulmasıdır. Geç Antik Çağ'da Hristiyanlığın yayılmasına kadar Avrupa ve Eski Yakın Doğu'da hayvan kurban etme yaygındı ve bugün bazı kültürlerde veya dinlerde devam ediyor. Kurban ritüeli bazı kültürlerde insanların kurban edilmesini kapsıyordu ve muhtemelen tarih içerisinde hayvan kurbanı ile yer değiştirmişti.

<span class="mw-page-title-main">Roma mitolojisi</span> Antik Romada yaşayan insanların mitolojik inançlarının bütünü

Roma mitolojisi, Antik Roma'da yaşayan insanların mitolojik inançlarının bütününe verilen isimdir. Genelde iki ana bölümü olduğu düşünülür; ilk bölüm ki daha sonraları etkin olmuştur ve edebidir, genellikle Etrüsk mitolojisindeki öğelerin Romalılaştırılmış hallerinden meydana gelir, ikinci bölüm ise daha erken dönemlerde etkin olmuş olan ve daha çok kültik olan farklı uygulama ve inançlara sahip daha özerk bir bölümdür.

Bireyci anarşizm, farklı geleneklerden oluşan bireyci anarşizm bireysel bilincin ve bireysel çıkarın, herhangi bir kolektif organ ya da kamu otoritesi tarafından engellenmemesi gerektiğine inanır.

<span class="mw-page-title-main">Odin</span> İskandinav Baş Tanrısı

Odin, Cermen mitolojisinde yer alan önemli bir tanrı. Odin ile ilgili günümüze ulaşan çoğu bilginin kaynağı olan İskandinav mitolojisi; Odin'i bilgelik, şifa, ölüm, kraliyet, bilgi, savaş, zafer, büyücülük, şiir, çılgınlık, şamanlık, ilham, şairlik, hava, rüzgar ile ilişkilendirir. İskandinav mitolojisine göre tanrıça Frigg'in kocasıdır. Genellikle en yüce Cermen tanrısı olarak kabul edilir. Eski İngilizce ve Eski Saksoncada Wōden, Eski Felemenkçede Wuodan ve Eski Yüksek Almancada Wuotan adıyla bilinir. Tüm bu adların kökeni ise Ana Almanca *Wōđanaz'dır. İngilizce dahil birçok Cermen dilinde çarşamba günü, bu tanrının adını taşır.

<span class="mw-page-title-main">John Duns Scotus</span> İskoç Fransisken din adamı ve filozof (1265/66-1308)

Johannes Duns Scotus, 1266-1308 yılları arasında yaşamış olan İskoç asıllı Fransisken Skolastik Felsefeci ve Tanrıbilimci. 1993'te Papa II. Yuhanna Pavlus tarafından kutsanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Pavlusçuluk</span>

Pavlusçuluk, 7. yüzyılda ortaya çıkan dualist Hristiyan mezhebidir.

<span class="mw-page-title-main">Vergilius Vaticanus</span> El yazması

Vergilius Vaticanus. Virgil'ın yaklaşık 400 yılında Roma'da yaptığı Aeneis ve Georgics eserlerinden parçalar içeren bir el yazmasıdır. Aeneis yazmasının günümüze ulaşan en eski kaynaklarından biridir ve klasik edebiyatın sadece üç resimli el yazmasından biri ve en eskisidir. Günümüze ulaşan klasik edebiyatın diğer iki resimli el yazması Vergilius Romanus ve Ambrosian Iliad'dır.

<span class="mw-page-title-main">Tremissis</span> Geç Antik Çağdan kalma, küçük ve saf altın bir kuruş

Tremissis ya da tremis Geç Antik Çağ'ın küçük bir katı altın parasıydı. Semissis ile analoji ile oluşturulan "bir birimin üçte biri" anlamına gelen adı, katsayıya göre değerini göstermiştir. İmparator I. Theodosius tarafından 380'lerde Roma parasına girmiş ve başlangıçta 8 silika değerindeydi.

<span class="mw-page-title-main">Donatizm</span>

Donatizm MS 4. yüzyıldan 6. yüzyıla kadar Kartaca Kilisesi'nde bölünmeye yol açan, ana akım Hristiyanlıktan ayrılan bir Hristiyan mezhebidir.

<span class="mw-page-title-main">Sienalı Katerina</span>

Sienalı Katerina, Dominiken Tarikatı'nın laik bir üyesi ve mistiktir. 1461 yılında Papa II. Pius tarafından kanonize edilmiş, 1970 yılında Papa VI. Pavlus tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 24 Nisandır.

<span class="mw-page-title-main">Sol Invictus</span> Geç Roma güneş tanrısı

Sol Invictus, Roma İmparatorluğu'nun resmi güneş tanrısı ve askerlerin koruyucusuydu. MS 25 Aralık 274'te, Roma imparatoru Aurelian, onu geleneksel Roma kültlerinin yanında devlet dini haline getirdi. Bilim adamları, yeni tanrının eski Latin Sol kültünün Elagabalus kültü ile beraber yeniden canlanması veya tamamen yeni olup olmadığı konusunda tartışma halindedirler. Tanrı, Aurelian'dan sonra imparatorlar tarafından tercih edildi ve I. Konstantin döneminin son üçüncü yarısına kadar sikkelerinde göründü.

<span class="mw-page-title-main">Silvanus (mitoloji)</span>

,

Antik Roma dininde, Bubona'nın sığır tanrıçası olduğu düşünülmektedir, ancak adını yalnızca Aziz Augustine anmıştır.

Antik Roma din ve mitinde Luna, Ay'ın ilahi düzenlemesidir. Bir tanrı olarak tasavvur edilen Güneş'in tanrısı Sol'un dişi tamamlayıcısı olarak sunulur. Luna bazen Roma üçlü tanrıçasının Proserpina ve Hecate ile birlikte bir yönü olarak temsil edilir.

<span class="mw-page-title-main">Mutunus Tutunus</span>

Antik Roma dininde, Mutunus Tutunus veya Mutinus Titinus, bazı açılardan Priapus ile eşdeğer olan fallik (phalus) bir evlilik tanrısıydı. Tapınağı, Roma'nın kuruluşundan bu yana, MÖ 1. yüzyıla kadar, Velian Tepesi'nde bulunuyordu.

Cardea veya Carda, menteşenin antik Roma tanrıçasıydı, Roma kapıları pivot menteşelere asılıyordu. Augustan şair Ovid ondan Carna olarak bahseder.

<span class="mw-page-title-main">Folignolu Angela</span> İtalyan azize (1248-1309)

Folignolu Angela, İtalyan mistik ve yazar. 1701'de Papa XI. Klement tarafından kutsandı ve 2013 yılında Papa Franciscus tarafından azize ilan edildi. Her 4 Ocak'ta anılır.

<span class="mw-page-title-main">Norwichli Juliana</span>

Norwichli Juliana İngiliz, şehirde yaşayan münzevi ve mistik. Katolik Kilisesi tarafından resmi olarak kutsanmasa da halka bağlılığından dolayı “kutsanmış” olarak kabul edildi ve her 13 Mayıs'ta anıldı. 1980'den beri 8 Mayıs'ta Juliana Anglikan Kilisesi’nde de anılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Papirüs 75</span>

Papirüs 75 Yunanca Kutsal Yazıların Grekçede yazılan eski bir kopyasıdır. Papirüs Bodmer XIV-XV adı altında da tanınır. Luka ve Yuhanna incillerin metninin yarısını içermektedir. Roma'daki Vatikan Kütüphanesinde bulunur.