Uyuyan Venüs - Turkipedia

Uyuyan Venüs


Sanatçı	Giorgione
Yıl	1510
Tür	Yağlıboya
Boyutlar	108,5 cm × 175 cm (427 in × 69 in)
Konum	Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden

Uyuyan Venüs (ayrıca Dresden Venüsü olarak bilinir), İtalyan Rönesans dönemi ressamı Giorgione'nin nü tablosu. Tablonun, Giorgione'nin 1510'daki vefatından sonra bir diğer rönesans ressamı olan Titian tarafından tamamlandığına inanılır. Bu iddia ilk kez Vasari tarafından ortaya atıldı.^[1] Resim şu anda Almanya'nın Dresden kentindeki Gemäldegalerie'de sergilenmektedir.

Giorgione'nin son çalışmalarından biri olan tabloda arka plandaki tepelerin önünde çıplak bir kadın resmedildi. Giorgione, bu eserinde arka plandaki detaylara büyük önem verdi. Tabloda çıplak bir kadının resmedilmesi sanattaki değişimin işaretlerinden biri olarak kabul edilirken bazı ototeriteler tarafından ise Modern sanat'ın başlangıç noktalarından biri olarak kabul edildi. Giorgione'nin ölümü sebebiyle tam olarak bitirilememiş olan tablo, ileride bu tabloya benzer Urbino Venüsü isimli başka bir tablo da çizen ressam Titian tarafından tamamlandı.

Venüs'ün tek eli başının arkasında, diğer eli cinsel organını kapatmış pozu erotik göndermeler içeriyordu. O güne kadar genelde sıcak tonların kullanıldığı çarşaflarda, Giorgione gümüş gibi daha soğuk bir tonu tercih etti. Bu yüzden de Titian ve Velázquez'in benzer eserlerine göre daha sert bir etki oluşturdu. Arka plandaki manzaranın kadının kıvrımları ile uyum içerisinde tasvir edilmiş olması Venüs'ün vücudunun doğadan bir parça gibi algılanmasına sebep oldu.

Figürün pozu, Hypnerotomachia Poliphili için 1499 yılında yapılan gravür çizimlerden birini anımsatmaktadır.^[2] Fakat, Uyuyan Venüs'ün boyutlarında ana konusu çıplak kadın olan bir çalışma daha önce batı sanatında görülmemişti. Sadece, Giorgione'nin dönemdaşı Giovanni Battista Palumba'nın gravürlerinde bu çapta örneklere rastlanır. Her ne kadar eski ustaların çalışmalarında birçok nü figür olsa da, Giorgione, bu tablosunda en çok Botticelli'nin Venüs'ün Doğuşu ve Primavera isimli eserlerinden esinlenmiştir. Giorgione'nin doğaya ve güzelliğe olan düşünsel yaklaşımının yoğun bir şekilde hissedildiği bu tablo Ingres ve Rubens gibi ressamlara da ilham kaynağı oldu. Manet, Olympia isimli tablosunu yaparken hem Giorgione'nin Uyuyan Venüs'ünden hem de Titian'nın Urbino Venüsü'nden etkilendi.

Stanley Freedberg'in rönesans sanatı ile ilgili yazısında^[3] tabloyu methetmek için alışılageldik analitik tarzından saptığı görülür: "Varoluşun şekli, ideal var olmanın durağan ve ağır bir uyum içerisinde şekillenmesinin tasviridir. Bu hissi varoluş, tüm duyguları saflaştırdığı gibi bütün arzuları da canlandırmıştır; Venüs, aşk yapma eylemini değil, onun hatırasını temsil etmektedir. Giorgione'nin düşlerinin mükemmel bir şekilde somutlaşması, Venüs'ün, ressamın kendisini hayal etmesini hayal etmesidir."

Benzer tablolar


Giorgione, Uyuyan Venüs, yak. 1510		Titian, Urbino Venüsü, 1538		Manet, Olympia, 1863

Kaynakça

^ Charles Hope ve David Jaffé, Titian, The National Gallery Company/Yale, sayfa 13, Londra 2003, ISBN 1 857099036
^ Beşinci sayfadaki çizim, NGA Washington 12 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.,
^ Painting in Italy 1500-1600; Penguin, 1983, sayfa 134.

İlgili Araştırma Makaleleri

Titian ya da tam adıyla Tiziano Vecellio, İtalyan ressam.

Raffaello Sanzio da Urbino, kısaca Rafael olarak bilinen Rönesans döneminin İtalyan ressamı ve mimarıdır. Çalışmaları, şekillerin belirginliği, eserlerinin zenginliği ve insan ihtişamın neoplatonic fikirlerinin ifadesindeki görsel başarıları sebebiyle takdir görmektedir. Michelangelo ve Leonardo da Vinci ile birlikte, bu dönemin geleneksel üçlüsü olarak büyük üstatlarını oluşturmaktadır.

Sandro Botticelli ya da Il Botticello, Rönesans dönemi İtalyan ressamdır. lakabı aslında kuyumcu ağabeyi Antonio Filipepi'ye aittir. Ancak resim eğitiminden önce ağabeyinin yanında çıraklık yaptığı süreçte Alessandro da aynı lakap ile anılmaya başlanmıştır.

Édouard Manet, Fransız ressam. 19. yüzyılda modern hayatı konu alan resimler yapmaya başlamış ilk ressamlardandır. Manet, gerçekçilik akımından izlenimciliğe geçişte önemli bir rol oynadı. İlk dönem başyapıtlarından Kırda Öğle Yemeği ve Olympia, kendisinden genç ressamlara esin kaynağı oldu. Daha sonraki yıllarda ise o ressamlar izlenimciliğin en önemli isimleri oldular. Günümüzde, bu iki resim, modern sanatın başlangıcı kabul edilir.

Edgar Degas, tam adı Hilaire-Germain-Edgar Degas olan, Fransız ressam, heykeltıraş ve çizer. İzlenimcilik akımının kurucularından biri kabul edilse de ressam bu terimi reddedip gerçekçi olarak tanınmayı tercih ettiğini açıklamıştır. Tekniği başarılı bir ressam olan Degas, daha çok dans temalı resimleri ile tanındı. Çalışmalarının yarısından fazlası dansçılarla ilgiliydi. Bu çalışmaları aynı zamanda onun hareketin betimlemesindeki ustalığını gösteriyordu. Dans kadar at yarışları ve çıplak kadınlar çizmekte de başarılıydı. Portreleri de sanat tarihinin en başarılılarından kabul edilir.

Olympia, Fransız ressam Édouard Manet'nin 1863 yılında tamamladığı tablosudur. Gerçekçilik akımının bir örneği olan eser, şu anda Paris'teki Orsay Müzesinde sergilenmektedir.

<i>Aynadaki Venüs</i> Diego Velázquez tablosu

Aynadaki Venüs, İspanyol Altın Çağı'nın önde gelen ressamlarından Diego Velázquez'in (1599–1660) tablosu. Eser Londra'daki Ulusal Galeri'de sergilenmektedir. Velázquez bu tabloyu 1647 ile 1651 yılları arasında tamamlamıştır.

Çıplak Maya ya da Çıplak Maja, İspanyol ressam Francisco de Goya'nın 1790 ile 1800 yılları arasında tamamladığı tahmin edilen tablosudur. Eser şu anda Madrid'deki Prado Müzesi'nde sergilenmektedir. Ressam bu tabloyu, İspanyol engizisyonunun çıplak kadın resimlerinin yapılmasını yasakladığı bir dönemde, İspanya başbakanı Manuel de Godoy'un isteği üzerine yaptı. Resim, Godoy'un koleksiyonuna 12 Kasım 1800 tarihinde katıldı.

Urbino Venüsü, İtalyan ressam Tiziano'ın 1538 yılında çizdiği yağlı boya tablodur. Tabloda, Venüs olduğu düşünülen çıplak bir genç kadın, Rönesans dönemine ait bir sarayın gösterişli ortamında, bir kanepe ya da yatak üzerinde uzanmış olarak betimlenmiştir. Tablo, Floransa'daki Uffizi Galerisi'nde sergilenmektedir.

Dünyevi Zevkler Bahçesi Hollandalı ressam Hieronymus Bosch'un 1503 ve 1504 yılları arasında yaptığı bir tablodur. Bir triptik olan eser 1939'dan beri Madrid'deki Prado Müzesi'nde bulunmaktadır.

Fırtına, İtalyan ressam Giorgione'nin 1506 - 1508 tarihleri arasında yaptığı Rönesans tablosu. Venedikli bir soylu olan Gabriele Vendramin tarafından sipariş edilen eser, şu anda Venedik'teki Gallerie dell'Accademia'da sergilenmektedir. Tablo, ressamın ilk resmi olarak bilinir.

Venüs'ün Doğuşu, Fransız ressam Alexandre Cabanel tarafından 1863'te yapılmış, şu anda Paris'teki Orsay Müzesi'nde sergilenen tablo. Ressamın, 1875'te yaptığı daha küçük bir kopyası New York'taki Metropolitan Museum of Art'tadır.

Giorgione, gerçek adı Giorgio Barbarelli da Castelfranco olan, Yüksek Rönesans akımına yön veren İtalyan ressam. Bugün kesin olarak ona mal edilen sadece altı tablo bulunmasına rağmen Giorgione, erişilmez şiirsellikteki eserleriyle bilinir. Kimliği ve eserleri hakkındaki bilinmezlik onu Avrupa resim tarihinin en gizemli ressamlarından biri yapmıştır.

Peri Kızının Şaşkınlığı, Fransız ressam Édouard Manet'nin 1859 -1861 yıllarında yaptığı yağlı boya tablosu. Tablo, şu anda Buenos Aires'teki Arjantin Ulusal Galerisi'nde sergilenmektedir. Bu tabloda Manet, Danyal'ın İncili'nde anlatılan Suzanna karakterinin klasik pozunda oturmuş bir çıplağı betimlemiştir. Tablodaki model, daha sonraki yıllarda ressamın karısı olacak Suzanne Leenhoff'tur.

Tuileries'de Müzik, Fransız ressam Édouard Manet tarafından 1862 yılında yapılmış tuval üzerine yağlı boya tablo. Eser şu anda Londra Ulusal Galerisi'nde sergilenmektedir.

Kırda Öğle Yemeği ya da Kırda Piknik Fransız ressam Édouard Manet'nin 1862 - 1863 yılları arasında tamamladığı tablosudur. Eser, şu anda Paris'teki Orsay Müzesi'nde sergilenmektedir.

Atölyede Öğle Yemeği, Fransız ressam Édouard Manet tarafından 1868 yılında yapılmış tuval üzerine yağlı boya tablo. Eser şu anda Münih'teki Neue Pinakothek'te sergilenmektedir.

Saint-Lazare Garı ya da kısaca Demiryolu, Édouard Manet tarafından 1873 yılında yapılan tablo. Eserde, on dokuzuncu yüzyıl Paris şehir manzarasından bir kesit betimlenmiştir.

Büyük Odalık, 1814 yılında Jean Auguste Dominique Ingres tarafından yapılan yağlı boya tablo. Eserde bir odalık ya da cariye betimlenmiştir. Dönemdaşları, bu çalışmasını, ressamın neoklasisizmden ayrılma ve egzotik romantizme yakınlaşma noktası olarak kabul ederler. Büyük Odalık, ilk sergilendiğinde büyük ilgi çekti. İnce uzun oranları ve anatomik gerçekçilikten uzaklığı ile dikkatleri topladı. Eser şu anda Paris'teki Louvre Müzesi'nde sergilenmektedir.

Venüs'ün Doğuşu, Fransız ressam William-Adolphe Bouguereau tarafından 1879'da yapılmış, şu anda Paris'teki Orsay Müzesi'nde sergilenen tablo. Fransız akademik sanatının önemli örneklerinden biri olan eser, sanatçısının en ünlü tablosu kabul edilir.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.