İçeriğe atla

Utrigurlar

Doğu yarımküresi, c. 600 AD.

Utrigurlar, M.S. 6. yüzyılda Karadeniz-Hazar steplerinde yaşayan göçebe atlılardı. Batılarında yer alan Kutrigurlara benzerlerdi.

Etimoloji

Ut(r)igur ismi, Οὺτ(τ)ρίγουροι, Οὺτούργουροι ve Οὺτρίγου olarak kaydedilmiştir, Gyula Németh tarafından Türkçe *Otur-Oğur kelimesinin seslerinin yer değiştirmesi olduğu önerilmiş ve bu genel kabul görmüştür, böylece *Uturğur, "Otuz Oğur (kabile)" anlamına gelmektedir.[1] Lajos Ligeti utur- (direnmek) önerirken,[2] Louis Bazin uturkar (muzaffer fatihler), Quturgur ve qudurmaq (öfkeliler) önermektedir.[3]

Kutrigur ve Utrigur isimlerini Güneybatı Asya'da Guti/Quti gibi ve/veya Kafkasya'da Udi/Uti gibi kadim halklara bağlayan Osman Karatay[4] ve Yury Zuev'in[5][6] teorilerini destekleyecek yeterli akademik çalışma yoktur. Gutilerin Zagros Dağları'ndaki (modern İran/Irak) anavatanlarından bozkırlara göç ettiklerini gösteren kanıt yoktur ve Gutilerin Türkçeden ziyade Hint-Avrupa dili konuştuklarına yaygın şekilde inanılmaktadır. Büyük Plinius (Doğa tarihi, VI, kitap, 39) Udinlerden Aorsi halkıyla (bazen Utidorsi olarak ortaklaşa) bağlantılı,[7] Hazar Denizi'nin batı kıyılarında "[Kafkasya] Albanya ve ... Udini'nin deniz kenarının yukarısında" yaşayan Aroteres ("Saban") olarak bilinen Sarmatlar ve İskitler kast/kabilesi olarak ziktermektedir.[6] Edwin G. Pulleyblank'in Utrigurların eski zamanlarda Batı Çin'de yerleşik, Hint-Avrupa halkı Yüeçiler ile bağlantılı olabileceği yönündeki önerisi de genel olarak kabul görmemektedir. Aslında "Oğur-Ogur" değil "Ğur-Gur" şeklindedir. Kelimenin kök hali böyledir. [8]

Tarih

Akraba kabileler Utrigurlar ve Kutrigurların kökeni muğlaktır.[3] Prokopius, "Saginlerin ötesinde birçok Hun[nb 1] kabileleri yaşardı. Bu topraklara Evlisia olarak adlandırılmıştı ve barbarlar deniz kıyısını ve iç bölgeyi Meotida gölüne ve Tanais nehrine kadar yerleşmişlerdi. Orada yaşayan insanlara Kimmerler denirken artık Utrigurlar deniyordu. Onların kuzeyinde kalabalık Antalar vardı."[11] Batı kesimini Kutrigurlar ve Doğu'ya doğru kısmı Utrigurlar olmak üzere Don-Azak bozkır bölgesine yerleştiler.[3]

Prokopius aynı zamanda bir soy efsanesi kaydetti, buna göre:


Bu hikâye aynı zamanda Utrigur hükümdarı Sandal tarafından da doğrulanmıştır: "sadece bir dili konuştuğumuz değil, bizimkine benzeyen, komşularımız olan ve aynı giyinme ve yaşam tarzlarına sahip olduğumuz, aynı zamanda akrabalarımız olan, sadece farklı bir hükümdara tabii olan kabileleri (Kutrigurlar) imha etmek adaletten ve nezaketten uzaktır.".[11]

Agathias (c. 579–582) şöyle yazmıştır:


Kutrigurlar, Bizans İmparatorluğu topraklarını işgal ettiler, İmparator I. Justinianus (h. 527-565) diplomatik ikna ve rüşvet yoluyla Utrigurlar ile Kutrigurları karşılıklı savaşa sürükledi.[13][14] Sandal liderliğinde Utrigurlar, büyük kayıplar yaşayan Kutrigurlara saldırdılar.[14] Prokopius, Agathias ve Menander'a göre, Utrigurlar ile Kutrigurlar birbirlerini öyle kırdılar ki[14] geride kabile isimleri bile kalmadı.[11] Kutrigurların kalanı Avarlar tarafından Pannonia'ya sürülürken Karadeniz steplerindeki Utrigurlar, Türklerin hükümdarlığında kaldılar.[15]

En son Menander Protektor tarafından zikredilmişlerdir, buna göre 576 yılında Boğaziçi'ne saldıran Türk kuvvetleri arasında Ανάγαιος (Anagai, Anağay) isimli bir kabile şefi liderliğinde Utrigur ordusu vardır.[16][17] Yaklaşık 579 yılında Boğaziçi onların eline geçti.[18] Aynı yıl, Bizans elçisi "o zamanlar Utrigurların kabilesinin şefi Anagai tarafından atanmış oradaki İskitleri yöneten kadının" (adı " Ἀκκάγας (Akagas,[19] Aq-Qağan[16] idi) topraklarından geçerek Türklere gitti[16][17]

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ İskitler ve Türkler gibi Hunların etnolojisi, asıl kökenleri ve kimlikleri ne olursa olsun, bozkır insanları (göçebeler) ve Doğu'dan gelen işgalciler için genel bir terim haline geldi.[9][10]

Kaynakça

Özel
  1. ^ Golden 2011, s. 71, 139.
  2. ^ Golden 2011, s. 139.
  3. ^ a b c Golden 1992, s. 99.
  4. ^ Karatay 2003, s. 26.
  5. ^ Zuev 2002, s. 39.
  6. ^ a b Plinius, Gaius (1996). Naturkunde, Buch VI, Geographie: Asien. Walter de Gruyter. s. 36. ISBN 9783050061849. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. 
  7. ^ John Bostock ((Ed.)). "Pliny the Elder, The Natural History". Perseus Project. 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2015. 
  8. ^ Zuev 2002, s. 21, 39.
  9. ^ Beckwith, Christopher I. (2009). Empires of the Silk Road: A History of Central Eurasia from the Bronze Age to the Present. Princeton University Press. s. 99. ISBN 9781400829941. 5 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. Like the name Scythian up to the early medieval period, the name Hun became a generic (usually pejorative) term in subsequent history for any steppe-warrior people, or even any enemy people, regardless of their actual identity. 
  10. ^ Dickens, Mark (2004). Medieval Syriac Historians’ Perceptionsof the Turks. University of Cambridge. s. 19. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. Syriac chroniclers (along with their Arab, Byzantine, Latin, Armenian, and Georgian counterparts) did not use ethnonyms as specifically as modern scholars do. As K. Czeglédy notes, "some sources... use the ethnonyms of the various steppe-peoples, in particular those of the Scythians, Huns and Türks, in the generic sense of 'nomads'". 
  11. ^ a b c d D. Dimitrov (1987). "Bulgars, Unogundurs, Onogurs, Utigurs, Kutrigurs". Prabylgarite po severnoto i zapadnoto Chernomorie. kroraina.com. Varna. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2019. 
  12. ^ Golden 1992, s. 98.
  13. ^ Golden 1992, s. 99–100.
  14. ^ a b c Golden 2011, s. 140.
  15. ^ Golden 2011, s. 140–141.
  16. ^ a b c Golden 1992, s. 100.
  17. ^ a b Golden 2011, s. 91.
  18. ^ Golden 1992, s. 131.
  19. ^ Zuev 2002, s. 62.

Genel

İlgili Araştırma Makaleleri

Agathias veya Agathias Scholasticus, , Bizanslı şair ve tarihçi. I. Justinianus döneminin bir bölümünü kapsayan tarih kitabının yazarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Hazarlar</span> İdil kıyıları ve Kırım yarımadası arasında imparatorluk kuran bir Türk halkıdır.

Hazarlar, İdil (Volga) Nehri kıyıları ve Kırım yarımadası arasında imparatorluk kuran bir Türk halkıdır. Yahudi, Bizans ve Arap kaynaklarına göre, Hazar ülkesinde yaşayan halkın büyük çoğunluğunun Uygur, Hazar, Ön Bulgar, Sabir ve Peçenek gibi Türk boyları olduğu bilinmektedir. Hazarların büyük bir bölümü 8. yüzyılda Museviliği benimsemiştir.

<span class="mw-page-title-main">İskitler</span> Avrasya bozkırlarında yaşamış tarihî Halk

İskitler veya yayıldıkları doğu bölgelerindeki isimleri ile Sakalar, MÖ 8. yüzyıl ile MS 3. yüzyıl arasında Avrupa'nın doğusu ile Orta Asya'da, Tanrı Dağları ve Fergana Vadisi'ni de içine alan bölgelerde yaşamış, Tuva ve (Altay-Sayan) kökenli, Doğu Avrasya-Batı Avrasya kültür ve genetik bileşenlerini içerdiği varsayılan heterojen göçebe halktır. İskitler için tarih boyunca Grek kaynaklarında Skuthēs (Σκύθης), Asur kaynaklarında Aşguzai, Fars kaynaklarında Sakā ve Çin kaynaklarında Sai tabirleri kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Ön Bulgarlar</span> İdil ve Tuna nehri bölgelerinde yaşamış Hun kökenli halk

Ön Bulgarlar veya Protobulgarlar, asıl kitlesini Ogur kitlelerinin oluşturduğu, 7. yüzyılda Karadeniz'in kuzeyi ile daha sonra İdil Nehri ve Tuna nehri bölgelerinde de yaşamış, Türkçe konuşan, yarı göçebe Türk kökenli bir halk. Sabir, Uz, Hazar v.b diğer Türk kökenli halklardan kalıntıları da içlerinde barındırmakla birlikte, bazı Fin-Ugor boylarının da Ön Bulgarların içinde yer aldığı bilinmektedir. Ayrıca aralarında Sarmat ve Alan kökenli kitlelerin de var olduğu düşünülmekte. İdil Tatarları ve Çuvaşlar, Ön Bulgarların ya da İdil Ön Bulgarlarınının soyundan gelen torunlarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Büyük Bulgar Hanlığı</span> 7. yüzyılda var olmuş bir Türk hanlığı

Büyük Bulgar Hanlığı, Latince: Patria Onoguria ), adlarıyla da bilinen, Onogur Ön Bulgarlarının Göktürklerin yıkılması ve Avarların zayıflamasıyla batı Pontus-Hazar bozkırında oluşturduğu 7. yüzyıldan kalma Göçebe bir imparatorluktur.

<span class="mw-page-title-main">Sabirler</span> Batı Sibiryada yaşamış ve Sibiryaya ismini vermiş olan topluluğu.

Sabirler, Sabarlar ya da Suvarlar, 5-7. yüzyıl civarında Kafkasya'nın kuzeyinde, Karadeniz'in doğu kıyılarında, Kuban bölgesinde yaşayan ve muhtemelen Batı Sibirya'dan gelen Türk kökenli göçebe insanlardı. Savaşta yetenekliydiler, kuşatma makineleri kullandılar, büyük bir orduları vardı ve tekne yapımcılarıydılar. Sabirler, 400'lerin sonlarında / 500'lerin başında Transkafkasya'ya akınlara öncülük etti, Bizans-Sasani Savaşları sırasında her iki tarafta da asker ve paralı asker olarak hizmet ettiler. Bizanslılarla olan ittifakları, daha sonraki Hazar-Bizans ittifakının temelini attı.

<span class="mw-page-title-main">Ogur öbeği</span>

Ogur grubu, Oğur grubu, Ogur öbeği, Oğur öbeği, Ön Bulgar grubu, Lir Türkçesi, Hun-Bulgarca ya da R-Türkçesi Türkî diller ailesinin bir koludur. Bu grubun günümüzde tek hayatta kalmış olan dili, yaklaşık iki milyon kişinin konuştuğu Çuvaşçadır. Gruba ait tarihi bir dil olan Ön Bulgarca bugün ölü dillerdendir.

<span class="mw-page-title-main">Sarmatlar</span>

Sarmatlar, Vistül ile İdil nehirleri arasında, Kafkasya'nın kuzeyi ve güneydoğusunu da içine alan bölgede MÖ 6. yüzyıldan MS 4. yüzyıla dek yaşayan, Doğu İran öbeğine bağlı bir İskit dili olan Sarmatçayla konuşan atlı göçebe halk.

Zabergan, Karadeniz-Hazar steplerinin göçebe halkı Kutrigurların Sinnion'dan sonra gelen şefidir. İsmi İran dilindendir. Ya Avarlardan gelen baskı ya da Bizans İmparatorluğu'na karşı ayaklanma nedeniyle 558 kışı donmuş Tunayı geçen büyük bir Kutrigur ordusuna komuta etmiştir. Ordu üçe bölünmüştür: biri Thermopylae'ye kadar güneye inerken diğer ikisi Thracian Chersonesus ve Konstantinopolis çevresini talan etmiştir. Mart 559'da Zabergan ve 7000 atlıdan oluşan kuvvetlerinin bir kısmı Konstantinopolis'e saldırdı, fakat Belisarius onları Melantias Muharebesi'nde mağlup edip, geri çekilmeye zorladı.

Kabarlar, 9. yüzyılda Hazarlar’dan ayrılarak Macar kabilelerine katılan Türk halkı.

<span class="mw-page-title-main">Lullubiler</span>

Lullubiler veya Lulular MÖ 3 bin yıllarında yazılı kaynaklara geçmiş, günümüz Irak'ın kuzeyindeki Irak Kürdistanı'ndaki Zağros Dağları'nın Şehrizor Ovası ile İran'ın Kirmanşah Eyaleti bölgesinde yaşayan kabileler topluluğudur. Lullubiler, Halepçe merkezli bir Krallık kurmuştur, ayrıca Simurrum şehir devletinin komşusu ve bazen de müttefikiydiler.

<span class="mw-page-title-main">Karadeniz-Hazar stepleri</span>

Karadeniz-Hazar stepleri veya diğer ismiyle Pontus stepleri, Moldova, Kuzey Kafkasya, Güney Ukrayna, Güney Rusya ve Kazakistan'ın kuzeybatısının küçük bir bölümünü kapsayan, Avrasya steplerinin bir parçası olan geniş bir bozkır arazisidir. Palearktik biyocoğrafik bölgesinin de bir parçası olan bozkırlar, ılıman çayır, savan ve çalılık biyomlarını içerir.

Melantias Muharebesi ya da Melanthius Muharebesi, Zabergan komutasındaki Kutrigur ordusu ile yetenekli general Belisarius komutasındaki Bizans İmparatorluğu arasında 559 yılında gerçekleşmiştir. Büyük sayısal yetersizliğine rağmen, Bizans ordusu savaşı mutlak bir şekilde kazandı ve Kutrigurları dağınık bir şekilde geri çekmeye zorladı. Bu, Belisarius'un bir kuvvete komuta ettiği son muharebedir.

Sinnion 6. yüzyılda Kutrigur lideridir.

Sandal ya da Sandilch, 6. yüzyıl Utrigur Bulgar Hunlarının kabile şefidir. İsmin kökeni muhtemelen Türkçedir. Başlangıçta akraba halk Kutrigurlara karşı bir savaşta Utrigurlara liderlik etmeyi istememişti, Bizans İmparatoru I. Justinianus diplomatik ikna ve rüşvet ile onu savaşmaya ikna etti. Sandal liderliğindeki Utrigurlar, Kutrigurlara saldırdı ve büyük kayıplar vermelerine neden oldular.

Akatziri veya Akatzirs Karadeniz'in kuzeyinde, Kırım'ın batısında yaşayan bir kabileydi. Jordanes onları zirai insanlar olarak değil avcı-toplayıcı olarak tanımladı. Etnik kökenleri belirlenmemiştir. 5. yüzyıl tarihçisi Priscus onları İskitlerin etnik bir grubu olarak tanımlar. Ayrıca Hunlarla bağlantıları olduğu olduğu söylenir (Akatiri Hunni). İsimlerinin kökeni Ağaçeri Türkleri (Agathyrsi) ile bağlantılıdır. Bir Türk aşireti oldukları varsayıldı. veya "Aq Qazir " olarak Beyaz Hazarlar oldukları söylendi. Ancak Peter B. Golden ayrıca şunları kaydetti: "Bu tezlerin hiçbiri fonetik benzerliğin ötesinde hiçbir şeye dayanmaz"; ve Akatsirleri'in Hazarların atası olduğuna dair diğer hipotez de sağlam bir kanıtla desteklenmemiştir.

Saragurlar veya Saraguriler 5. ve 6. yüzyıllarda adı geçen Avrasyalı Türk göçebe kabilesidir. Book of Sui adlı Çince kitapta bahsedilen Sulujie kabilesi olabilirler. Sabirler tarafından kovuldukları yer olan Batı Sibirya'dan ve Kazak bozkırları anavatanlarıydı.

<span class="mw-page-title-main">Türk göçleri</span>

Türk göçleri, Türk boylarının ve Türk dillerinin 6. ve 11. yüzyıllar arasında Avrasya'daki yayılma sürecini ifade etmektedir.

Kırım Seferi, 576 yılında Göktürk Kağanlığı tarafından Bizans İmparatorluğu'na karşı başlatılmış bir askerî harekâttır. Sefer 581 yılında sona ermiş olup, Kırım'ın büyük çoğunluğu Göktürk hakimiyetine girmiştir.

Türk terimi oğuz veya oğur, Türk halkları arasında "askeri bölünme, boy veya kabile" için tarihsel bir terimdir. 1206-21 Moğol istilaları ile Türk kağanlarının yerini Moğol veya hibrit Türk-Moğol konfederasyonları aldı ve burada ilgili askeri tümen orda olarak bilinmeye başlandı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.