Katsushika Hokusai (葛飾北斎), Japonya'da Edo döneminde yaşamış Japon sanatçı, ressam, oymabaskı ustası, tahta oymacısı ve ukiyo-e ressamıdır.
Google Kitaplar, Google bünyesinde bulunan ve kullanıcıların kitaplar hakkında detaylı arama yapmasına olanak sağlayan arama motorudur.
36 Fuji Dağı Manzarası Japon ressam Katsushika Hokusai tarafından yapılmış olan, 46 büyük tahta oymabaskı resminden oluşan ukiyo-e resim serisidir. Seride Fuji Dağı farklı mevsimlerde ve hava şartlarında, çeşitli yerlerden ve uzaklıklardan göründüğü şekilde resmedilmiştir. Seri 1826 ile 1833 yılları arasında oluşturulan 46 baskıdan oluşur. İlk yayınlanan serideki 36 resmin çok popüler olması sonucunda, seriye 10 resim daha eklenmiştir.
Kitagawa Utamaro , Japon ukiyo-e ustası. Torii Kiyonaga, Suzuki Harunobu, Utagawa Hiroshige, Katsushika Hokusai ve Tōshūsai Sharaku ile birlikte "Altı Büyük Ukiyo-e Ustası" 'nın biri olarak sayılır. Suzuki Harunobu ve Torii Kiyonaga ile birlikte Bijinga (美人画)'nın ustası olarak bilinir.
Utagava Hiroşige asıl ad: Andō Hiroşige ,, Japon itfaiyeci ve ukiyo-e ustası. Torii Kiyonaga, Suzuki Harunobu, Kitagawa Utamaro, Katsuşika Hokusai ve Tōşūsai Şaraku ile birlikte "Altı Büyük Ukiyo-e Ustası" 'nın biri olarak sayılır.
Kanagawa Oki Nami Ura , Japon ukiyo-e ustası Katsushika Hokusai'nin tanınmış tahta baskı eseridir.
Yanagawa Shigenobu , Edo döneminin ikinci yarısında faaliyetleri göstermiş olan Japon Ukiyo-e ustası. Katsushika Hokusai'nin öğrencilerinden ve üvey oğlu. Ukiyo-e 'nin dışında surimono, goukan, yomihon, ninjōbon, kyokabon'un sashi-e (ilustrasyon) çalışmalarıyla bilinir.
Stefan Lochner, Gotik ressam.
Shunga, Japon erotik sanatı için bir terimdir. Çoğu shunga, bir ukiyo-e türüdür ve genellikle ahşap baskılar üzerine yapılır. Nadiren de olsa, ukiyo-e hareketinden önce var olan erotik boyalı el kitapları da bulunmaktadır.
Japon sanatı, Japonya'daki insan yerleşiminin başlangıcı olan MÖ 10. binyıldan günümüze kadar uzanan uzun bir geçmişe sahiptir. Japon sanatı, antik çömlekçilik, heykeltıraş, ipek ve kâğıt üzerinde mürekkep boyama ve kalligrafi, ukiyo-e ve ahşap baskı, kirigami, origami, dorodango ve daha yakın geçmişte manga dahil olmak üzere çok çeşitli sanat stillerini kapsamaktadır.
Yükselen Güneş bayrağı, Japonya'nın muharebe bayrağıdır. Bayrak asıl olarak Edo döneminde daimyolar tarafından kullanılmış olup 15 Mayıs 1870'te, Meiji hükûmeti tarafından Japon İmparatorluk Kara Kuvvetleri'nin savaş bayrağı olarak ve 7 Ekim 1889'da Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri'nin donanma sancağı olarak kabul edildi. Bayrak günümüzde halen Japonya'da geleneğin ve servetin sembolü olarak kullanılmaktadır ve Japon Deniz Öz Savunma Kuvvetleri ile Japon Kara Öz Savunma Kuvvetleri ve ticari ürünler ile reklamlarda da kullanılmaktadır.
Utagawa Kuniyoshi, Japon ukiyo-e tarzı ahşap baskı ve resim sanatının son büyük ustalarından biriydi.
Tōshūsai Sharaku, özellikle kabuki aktörlerinin portreleri ile tanınan Japon ukiyo-e baskı tasarımcısıdır. Gerçek adı, doğum ve ölüm tarihi bilinmemektedir. Ahşap bir blok sanatçısı olarak aktif kariyerini 1794-1795 yılları arasında on ay boyunca sürdürdü ve aniden ve gizemli bir şekilde başladığı gibi sona erdi. Çalışmaları, ukiyo-e türünün en büyüğü olarak görülmeye başlamıştır.
Tōkaidō, Japonya'da Edo döneminde başkent Kyoto'yu şogunluk merkezi Edo'ya bağlayan bir yoldu. Yol, 514 km uzunluğunda olup Edobashi'den başlayarak Kyoto'daki Sanjō Ōhashi'de sona ermektedir ve 53 istasyonu bulunmaktadır. Gokaidō'nun en önemli güzergahı olup iç kesimlerde ve daha az seyahat edilen Nakasendō'nin aksine, doğu Honshū'nun deniz kıyısı boyunca devam etmekteydi.
Bijin-ga fotoğraf öncesi dönemde özellikle ukiyo-e sanatında güzel kadın resimleri için kullanılan genel terimdir.
Tsukioka Yoshitoshi, Japon ukiyo-e sanatçısı. Yoshitoshi, tahta baskı ve boyamanın ukiyo-e türünün son büyük ustası olarak geniş çapta kabul görmüştür. Ayrıca formun en büyük yenilikçilerinden biri olarak kabul edilir. Kariyeri, Japonya'nın Edo döneminin son yılları ve Meiji Restorasyonu'nu izleyen modern Japonya'nın ilk yılları olmak üzere iki dönemi kapsıyordu. Birçok Japon gibi, Yoshitoshi de dünyanın geri kalanından yeni şeylerle ilgileniyordu, ancak zamanla geleneksel Japon kültürünün, aralarında geleneksel tahta baskının da bulunduğu birçok yönünün kaybolmasıyla giderek daha fazla ilgilenmeye başladı.
Ahşap baskı, Doğu Asya'da yaygın olarak kullanılan ve antik çağda Çin'de tekstil ve daha sonra kâğıt üzerine baskı yöntemi olarak kullanılan metin, resim veya desenleri basma tekniğidir. Her sayfa veya görüntü, orijinal düzeyde yalnızca bazı alanlar ve çizgiler bırakacak şekilde ahşap bir blok oyularak oluşturulur; bir kabartma baskı işleminde mürekkeplenen ve baskıda gösterilen bunlardır. Blokları oymak yetenekli ve zahmetli bir iştir, ancak daha sonra çok sayıda baskı basılabilir.
Utagawa okulu veya Utakagawa ekolü, Utagawa Toyoharu tarafından kurulan ukiyo-enin ana okullarından biriydi. Döneminin en büyük ukiyo-e okuluydu. Ana stiller bijin-ga ve uki-e idi. Öğrencisi Toyokuni, Toyoharu'nun ölümünden sonra yönetimi devraldı ve grubun 19. yüzyılın geri kalanında en ünlü ve güçlü ahşap baskı okulu olmasına yol açtı.
Utagawa Toyokuni veya Utagawa Toyokuni I, Edo döneminde yaşamış Japon ukiyo-e sanatçısıydı. Ünlü Utagawa okulunun ikinci lideriydi ve 19. yüzyılın geri kalanında süren büyük ün ve güç konumuna yükselten sanatçıydı. Özellikle özellikle kabuki aktör baskılarıyla tanınmaktaydı.
Yamabe no Akahito, Nara döneminde yaşamış bir Japon şair. Eski bir antoloji olan Man'yōshū, 13 chōka ve 37 tanka içermektedir. Şiirlerinin çoğu, 724 ve 736 yılları arasında İmparator Shōmu ile yaptığı yolculuklar sırasında bestelenmiştir. Yamabe, şiirin kamilerinden ve Otuz Altı Şiir Ölümsüzü'nden biri olarak kabul edilir ve Kakinomoto no Hitomaro ile birlikte Waka Nisei olarak adlandırılır.
