Urbino Venüsü
 | |
| Sanatçı | Tiziano Vecellio |
|---|---|
| Yıl | 1538 |
| Tür | Yağlıboya |
| Boyutlar | 119 cm × 165 cm (47 in × 65 in) |
| Konum | Uffizi Galerisi, Floransa |
Urbino Venüsü,[1] İtalyan ressam Tiziano'ın 1538 yılında çizdiği yağlı boya tablodur. Tabloda, Venüs olduğu düşünülen çıplak bir genç kadın, Rönesans dönemine ait bir sarayın gösterişli ortamında, bir kanepe ya da yatak üzerinde uzanmış olarak betimlenmiştir. Tablo, Floransa'daki Uffizi Galerisi'nde sergilenmektedir.
İçerik
Resimdeki kadının duruşu, Giorgione'nin Uyuyan Venüs (yak. 1510) isimli tablosuna dayanmaktadır.[2] Ancak Titian, Giorgione'nin resmindeki uzaklık yerine, daha şehvetli bir duruşu tercih etmiştir. Resimdeki kadın figürü, temsil ettiği tanrının özellikleri göstermeyecek şekilde, klasik veya alegorik süslemelerden yoksundur. Böylece resmin erotik olması sağlanmıştır. Venüs'ün tablodaki samimi duruşu dikkat çekicidir. Çıplak oluşunu hiç umursamadan, doğrudan izleyiciye bakar. Sağ eli bir çiçek demedi tutmaktayken, sol eli kışkırtıcı biçimde resmin merkezine yerleştirilmiş olan cinsel bölgesini gizler. Kadının hemen ardındaki köpek sadakati temsil eder. Genelde sadıklığı simgeleyen köpek imgesinin uyumakta oluşu, resimdeki kadının sadakatsiz olduğunu düşündürür.
Yapılışı
Tablo ressama, Urbino Dükü II. Guidobaldo della Rovere tarafından sipariş edildi. Resim aslında, İtalya'da geleneksel olarak düğün armağanı olarak verilen ve cassone olarak adlandırılan sandıklardan birini süslemek amacıyla kullanılacaktı. Resmin arka planında bu tür bir sandığı karıştırmakta olan hizmetçiler, Venüs'ün elbiselerini ararken betimlenmiştir. İçeriğinin aşırı erotik oluşu resmin, dükün evleneceği oldukça genç eşi için bir eğitici model olarak tasarlandığını akla getirir.[3]
Tepkiler ve etkileri
1880 tarihli gezi kitabı Yurtdışında Bir Serseri'de Mark Twain, Urbino Venüsü hakkında "dünyanın sahip olduğu en çirkin, en aşağılık, en müstehcen resim" dedi. Ayrıca resmin "bir genelev için ısmarlandığını ama biraz fazla ağır olduğu için reddedildiğini" öne sürdü ve mizah yollu "resmin kamuya açık bir sanat galerisi haricindeki herhangi bir yer için ağır olduğunu" belirtti.
Urbino Venüsü Édouard Manet'nin Olympia tablosuna ilham verdi.[4][5] Ayrıca Sarah Dunant'ın In the Company of the Courtesan isimli kitabındaki Fiammetta Bianchini karakteri de bu tablodan ilhamla oluşturuldu.
Benzer tablolar
 | |  | ||
Giorgione, Uyuyan Venüs, yak. 1510 | Titian, Urbino Venüsü, 1538 | Manet, Olympia, 1863 |
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Berrson, Robert. Responding to Art. Boston: McGraw Hill. ISBN 0-697-25819-X.
- ^ Berger, John. Görme Biçimleri. Metis Yayınları, 2006. Sayfa 63
- ^ "The Web Gallery of Art". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2008.
- ^ Resim bu didaktik yönü, Rona Goffen'in 1997 tarihli “Sex, Space, and Social History in Titian’s Venus of Urbino" isimli çalışmasında da ele alınmıştır.
- ^ "Courtesans Olympia". 27 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2008.
- ^ "The Modern World: 1800-1945 Neoclassicism, Romanticism, Realism, and Manet" (PDF). s. 17. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2008.
Dış bağlantılar
- Titian's Venus of Urbino 29 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Tablo hakkında eleştirel bir yazı (İngilizce)
