Umut ve Zafer (film)
| Hope and Glory | |
 Theatrical release poster | |
| Yönetmen | John Boorman |
|---|---|
| Yapımcı | John Boorman Michael Dryhurst |
| Yazar | John Boorman |
| Oyuncular |
|
| Müzik | Peter Martin |
| Görüntü yönetmeni | Philippe Rousselot |
| Kurgu | Ian Crafford |
| Stüdyo | Goldcrest Films Nelson Entertainment |
| Dağıtıcı | Columbia-Cannon-Warner Distributors (United Kingdom) Columbia Pictures (United States) |
| Çıkış tarih(ler)i | 16 Ekim 1987 (New York City) 13 Kasım 1987 (Birleşik Krallık) 19 Şubat 1988 (ABD) |
| Süre | 113 dakika |
| Ülke | Birleşik Krallık ABD |
| Dil | English |
| Bütçe | $9.3 milyon[1] or £5.56 million[2] |
| Hasılat | $10 milyon |
Umut ve Zafer, John Boorman'ın İkinci Dünya Savaşı sırasında Londra'da büyürken yaşadığı deneyimlerden yola çıkarak yazdığı, yapımcılığını ve yönetmenliğini üstlendiği 1987 yapımı bir komedi-drama savaş filmidir.[3][4] Columbia Pictures tarafından dağıtılmıştır. Filmin adı geleneksel İngiliz vatansever şarkısı “Land of Hope and Glory ”den gelmektedir. Film, oğul Billy'nin (Sebastian Rice-Edwards) gözünden Rowan ailesinin hikayesini ve yaşadıklarını anlatıyor.
Eleştirel ve ticari bir başarı kazanan film, En İyi Film Altın Küre Ödülü - Müzikal veya Komedi dalında Altın Küre Ödülü'nü kazandı ve En İyi Film, En İyi Yönetmen ve En İyi Özgün Senaryo dahil olmak üzere beş Akademi Ödülü adaylığı aldı. Ayrıca 13 BAFTA Ödülü adaylığı elde etti ve Yardımcı Rolde En İyi Kadın Oyuncu (Susan Wooldridge) Bafta ödülünü kazandı.
Olay Örgüsü
Film, İngiltere'nin İkinci Dünya Savaşı Almanya'ya savaş ilan ettiği gün olan 3 Eylül 1939'da başlar. Londra'nın bir banliyösünde yaşayan Rowan ailesinin (Billy, kız kardeşleri Sue ve Dawn ile ebeveynleri Grace ve Clive) hikayesini anlatır. Clive orduya katılır ve Grace'i çocuklara bakması için yalnız bırakır. Grace neredeyse Billy ve Susie'yi Londra'dan uzaklara gönderecek, ancak onlardan ayrı kalmaya dayanamayacağını anlayınca tren platformunda son anda onları geri çekecektir. Böylece Billy savaşın ilk yıllarında Londra'da kalır.
On yaşındaki Billy'nin gözünden bakıldığında, Blitz (Eylül 1940 - Mayıs 1941) tarafından her gece sağlanan “havai fişekler” korkutucu olduğu kadar heyecan vericidir ve geride bıraktıkları yıkıntılar, Billy ve büyük ölçüde denetimsiz olan yaşıtı diğer çocuklar için büyüleyici bir oyun alanıdır. Billy'nin ailesinin diğer üyeleri, bombalar düşmeye devam ettikçe olaylara aynı şekilde bakmazlar, ancak hayatta kalma istekleri onları birbirine yaklaştırır. Tek dram gece baskınları değildir; Billy'nin ablası Dawn, Kanadalı asker Bruce'a aşık olur, hamile kalır ve hayatı altüst olurken kısa süre sonra ailesinin değerini anlar.
Rowan'ların evi yandığında (bir hava saldırısı sonucu değil, sıradan bir yangın nedeniyle), aile Grace'in ailesinin pastoral Thames-side evine taşınır. Bu, Billy'nin kendisine “nehrin yollarını” öğreten huysuz Büyükbabası George ile daha fazla zaman geçirmesi için bir fırsat sağlar.
1942 sonbaharında, Winston Churchill ünlü “başlangıcın sonu” konuşmasını yapar. Bruce gizli görevinden döner ve Dawn'ı bulmak için AWOL'a gider. Köy kilisesinde evlendikten hemen sonra, milletvekilleri Bruce'u götürür. O öğleden sonra Dawn, büyükanne ve büyükbabasının evinin oturma odasında, ailesiyle birlikte bir erkek çocuk dünyaya getirir. Billy bu manzara karşısında bayılır.
Grace aile için nehrin hemen aşağısında bir ev kiralamış olsa da, Billy yerel okula girene kadar Londra'ya geri dönmek zorundadır. George zavallı çocuğu eski okuluna götürür, ancak binayı serseri bir bomba yok ettiği için (“Teşekkürler Adolf!” diye bağırır bir çocuk) blokun çığlık atan, kendinden geçmiş çocuklarla dolu olduğunu görür. Kahkahalarla kükreyen George, Billy'yi evine bırakır. Yetişkin Billy hatırlar: “Hayatım boyunca hiçbir şey o anın mükemmel sevinciyle boy ölçüşemezdi. Okulum harabeye dönmüştü ve nehir çalınmış günlerin vaadiyle beni çağırıyordu.” Jenerik, “Land of Hope and Glory” müziği eşliğinde nehir görüntüleri üzerinde döner.
Kaynakça
- ^ CIEPLY, MICHAEL (19 Mart 1988). "Director Disputes Columbia Claim 'Hope and Glory' Helped Cause Loss". Los Angeles Times. 6 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2017.
- ^ "Back to the Future: The Fall and Rise of the British Film Industry in the 1980s – An Information Briefing" (PDF). British Film Institute. 2005. s. 24. 12 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024.
- ^ Janet Maslin (9 Ekim 1987). "Film Festival; Boorman's Hope and Glory". The New York Times. Erişim tarihi: 24 Eylül 2008.
- ^ Richard Corliss (19 Ekim 1987). "War Dreams: Hope and Glory". Time. 8 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2008.
