İçeriğe atla

Uluslararası Uzay İstasyonu

Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS)
Kasım 2021'de alttan eğik açılı görünüm
Uluslararası Uzay İstasyonu program amblemi
İstasyon istatistikleri
COSPAR kimliği1998-067A İfade hatası: Tanınmayan "[" noktalama karakteri.
SATCAT no.25544
Çağrı işaretiAlpha, Station
Mürettebat
Fırlatma20 Kasım 1998 (25 yıl önce) (1998-11-20)
Fırlatma rampası
Kütle450.000 kg (990.000 lb)[3]
Uzunluk109 m (358 ft) (toplam uzunluk), 94 m (310 ft) (kiriş uzunluğu)[4]
Genişlik73 m (239 ft) (güneş paneli uzunluğu)[4]
Basınçlı hacim1.005,0 m3 (35.491 cu ft)[4]
Atmosfer basıncı101,3 kPa (14,7 psi; 1,0 atm)
%79 azot, %21 oksijen
Perigee yüksekliği413 km (256,6 mi) ODSY[5]
Apogee yüksekliği422 km (262,2 mi) ODSY[5]
Yörünge eğikliği51,64°[5]
Yörünge hızı7,66 km/s[5]27.600 km/sa; 17.100 mph
Yörünge periyodu92,9 dakika[6]
Günlük yörünge sayısı15,5[5]
Yörünge dönemi16 Ağustos 16:19:30[7]
Yörüngedeki gün sayısı25 yıl, 11 ay, 3 gün
(23 Ekim 2024)
Yörüngedeki mürettebatlı gün sayısı23 yıl, 11 ay, 21 gün
(23 Ekim 2024)
Yörünge sayısı141.117 (Ağustos 2023 (2023-08) itibarıyla)[7]
Yörünge bozunması2 km/ay
İstatistikler 22 Aralık 2022
(aksi belirtilmedikçe) itibarıyladır
Referanslar: [4][5][8][9][10]
Yapılandırma
(Aralık 2022 (2022-12) itibarıyla) istasyon öğeleri
(sökülmüş görünüm)

Uluslararası Uzay İstasyonu (UUİ, İngilizceInternational Space Station (ISS)), alçak Dünya yörüngesine yerleştirilmiş bir uzay üssü, başka bir tabirle üzerinde yaşanabilen yapay bir uydudur. Bir araya getirilen modüllerin birleştirilmesiyle inşa edilmiş olan istasyonun ilk kısmı 1998 yılında fırlatılmıştır.[11] İstasyonun yapısı temel olarak basınçlı modüller, destekleyici dış iskelet ve güneş panellerinden meydana gelmektedir. Dünya yörüngesinde bulunan en büyük yapay uydudur.[12] Uygun saatlerde yeryüzünden bakıldığında çıplak gözle görülebilmektedir.[13][14]

UUİ, deneyler için uzay ortamı ve düşük yer çekimi ortamı sağlayan bir laboratuvar merkezidir. Mürettebatın biyoloji, fizyoloji, fizik, kimya, astronomi, meteoroloji ve daha birçok dalda deneyler yapmasına olanak verir.[15][16][17] İstasyon ayrıca Ay ve Mars görevlerinde kullanılması planlanan ekipman ve sistemlerin, kullanım öncesi uzayda test edilmeleri için çok uygun bir ortam sağlar.[18]

Uzaydaki en uzun kesintisiz olarak insan bulundurma rekorunu elinde tutan istasyon, Keşif 1 mekiğinin 2 Kasım 2000 tarihinde istasyona varmasından bu yana, uzay mürettebatını 8756 gündür kesintisiz olarak barındırmıştır ve barındırmaya devam etmektedir. Bir önceki rekor, 3644 gün ile Sovyet uzay istasyonu Mir'e aitti.[19] Ocak 2024 itibarıyla 22 ülkeden 276 kişi uzay istasyonunu ziyaret etmiştir.[20]

Uluslararası Uzay İstasyonu programı, beş katılımcı uzay kuruluşu tarafından oluşturulmuş ortak bir projedir, bu kuruluşlar ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi, Rusya Federal Uzay Ajansı, Japonya Uzay Araştırma Ajansı, Avrupa Uzay Ajansı ve Kanada Uzay Ajansı'dır.[21][22] İstasyonun mülkiyet ve kullanım hakları hükûmetler arası antlaşmalar ve sözleşmelerle belirlenmiştir.[23] İstasyon, Rus Yörünge Bölümü ve Amerika Birleşik Devletleri Yörünge Bölümü olmak üzere iki kısımdan oluşmaktadır. İstasyonun yörünge yüksekliği 330 km ila 435 km arasında değişmektedir. İstasyon zamanla azalan irtifasını artırmak için Zvezda modülünün motorlarını veya ziyaretçi uzay araçlarını kullanır. Bir günde Dünya çevresinde 15,5 tur atar.[24]

ABD'nin bütçe arttırımına gitmesi sonucunda istasyonun görev süresi 2020 yılından 2024 yılına kadar uzatılmıştır, 2028 yılına uzatılması ise muhtemeldir.[25][26][27] Şu an projeye destek vermekte olan ve 2020 yılına kadar projeye destek vereceğini açıklayan Rusya, Almanya, Fransa, Japonya ve Kanada gibi ülkelerin bu uzatmalı bütçeye katkı yapıp yapmayacakları henüz belirsizdir. Rusya Federal Uzay Ajansı, Uluslararası Uzay İstasyonu emekliye ayrılmadan önce istasyonu kullanarak, OPSEK adında yeni bir istasyon yapılması için teklif vermiştir. UUİ, bugüne kadar inşa edilen, içerisinde personel barındıran dokuzuncu istasyondur. Rusya, 2024 yılından sonra Uluslararası Uzay İstasyonundan ayrılacağını duyurdu.[28]

NASA 2022 Ocak ayında, UUİ'nin ömrünün Ocak 2031'e kadar uzatılacağını, sonrasında yörüngeden çıkarma modülü kullanılarak yörüngesinden çıkarılması ve kalıntıların Güney Pasifik Okyanusu'nun uzak bir bölgesine yönlendirilmesinin planlandığını duyurdu.[29]

Amaç

Zvezda modülünden güneşin doğuşu.
Tracy Caldwell Dyson, İstasyon'dan dünyaya bakıyor, 2010

ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi ile Rusya Federal Uzay Ajansı arasındaki orijinal ortak niyet bildirgesine göre Uluslararası Uzay İstasyonunun bir laboratuvar, gözlemevi ve fabrika olması planlanmıştı. Ayrıca gelecekteki Ay, Mars ve çeşitli astroid görevleri için ulaşım, bakım ve ara üs olarak hizmet vermesi de planlanmıştı.[30] 2010 yılı ABD ulusal uzay poliçesinde, istasyona şimdiki görevlerine ek olarak ticari, diplomatik[31] ve eğitim amaçlı görevler verilmiştir.[32]

Bilimsel Araştırma

Uluslararası Uzay İstasyonu başka bir yerde gerçekleştirilemeyecek araştırmaların gerçekleştirilmesi için ortam görevi görmektedir. Küçük, insansız uzay araçları, yer çekimsiz ortam ve uzay etkisine kalma işlemleri için ortam sağlarken istasyonlar onlarca yıl sürebilecek deneylere ev sahipliği yapabilir. Bu sayede insanlı uzay mekiklerinin kapasitelerinin ötesine geçebilen bir ortam oluşturulmuş olur.[12][33]

Mikro yer çekimi

Uluslararası Uzay İstasyonu, Dünya'nın yer çekiminden etkilenmektedir. Yer çekimi Dünya yüzeyinden daha az olmasına karşın sıfır değildir. Ancak istasyon yörüngede sürekli hareket içinde olduğu için, yer çekimi merkezkaç gücü ile dengelenmektedir. Araştırmacılar, bu ağırlıksızlığa yakın ortamın gelişim, büyüme, evrim ve bünye işlevleri üzerindeki etkilerini incelemektedir. NASA mikro yer çekiminde 3 boyutlu insansı dokuların nasıl oluştuğu üzerinde araştırmalar yapmak istemektedir.[16]

Keşifler

UUİ, Ay'a ve Mars'a yapılması planlanan uzun-süreli insanlı seyahatler için yapılan uzay mekiği testleri için bir dereceye değin güvenli bir ortam oluşturmaktadır.

Mars'a insanlı seyahatler için yapılan yeryüzü deneylerinde kullanılan Rus yapımı MARS-500 kompleksinin 3 Boyutlu Planı

Bu ortam sayesinde Dünya'dan uzakta gerçekleştirilecek operasyonlar ve bakım-onarım işlemleri için deneyim kazanılır, oluşması olası riskler azaltılır, uzay gemilerinin gezegenler arası seyahat yetenekleri arttırılır.[18]

ESA, MARS-500 deneylerine kaynak olarak göstererek "UUİ; ağırlıksızlık, radyasyon ve öbür uzay-kaynaklı etkenler ile ilgili soruların yanıtlanması için yeryüzü deneyleri ile kıyaslandığında yaşamsal önem taşımaktadır, uzun süreli ayrı tutulma ve kapatılma durumlarının etkileri yeryüzü deneylerine göre daha uygun biçimde adres edilebilir".[34] Rus Uzay Ajansı Roscosmos'un İnsanlı Uzay Uçuşları Daire Başkanı Sergey Krasnov, 2011 yılında MARS-500 kompleksinin daha küçük bir versiyonun UUİ'ye taşınmasını önermiştir.[35]

İki astronot, Uluslararası Uzay İstasyonu üzerinde bakım çalışması sırasında. Arkada Yeni Zelanda'nın Güney (solda) ve Kuzey (sağda) adaları görülüyor.
Uluslararası Uzay İstasyonu'nun Discovery Uzay Mekiği'nden çekilmiş bir pozu. Arkada ise Hazar Denizi ve Volga Deltası görünüyor.
Bir mum alevinin dünyadaki görüntüsü ile UUİ'deki görüntüsünün karşılaştırılması.
Laboratuvarların balıkgözü lensten görünümü.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ a b c Graf, Abby (27 Eylül 2023). "Crewed Soyuz Spacecraft Undocking Live on NASA TV". NASA Blogs. 15 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2023. 
  2. ^ "Russia's Soyuz MS-24 launches crew for up to yearlong stay on space station". collectSPACE.com. 6 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2023. 
  3. ^ "ISS: International Space Station". 10 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ a b c d Garcia, Mark (5 Ocak 2023). "About the Space Station: Facts and Figures". NASA. 6 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2023. 
  5. ^ a b c d e f Peat, Chris (21 Mayıs 2021). "ISS – Orbit". Heavens-Above. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2021. 
  6. ^ Holman, Joseph (12 Ekim 2022). "ISS (ZARYA)". Satellite Tracking. 12 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2022. 
  7. ^ a b "ARISS TLE". ARISS TLE. 16 Ağustos 2023. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2023. 
  8. ^ NASA (18 Şubat 2010). "On-Orbit Elements" (PDF). NASA. 29 Ekim 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2010. 
  9. ^ "STS-132 Press Kit" (PDF). NASA. 7 Mayıs 2010. 12 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Haziran 2010. 
  10. ^ "STS-133 FD 04 Execute Package" (PDF). NASA. 27 Şubat 2011. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2011. 
  11. ^ "Central Research Institute for Machine Building (FGUP TSNIIMASH) Control of manned and unmanned space vehicles from Mission Control Centre Moscow" (PDF). Russian Federal Space Agency. Erişim tarihi: 26 Eylül 2011. []
  12. ^ a b "Nations Around the World Mark 10th Anniversary of International Space Station" (İngilizce). NASA. 17 Kasım 2008. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2009. 
  13. ^ Price, Pat (2005). The Backyard Stargazer: An Absolute Beginner's Guide to Skywatching With and Without a Telescope. Gloucester, MA: Quarry Books. s. 140. ISBN 1-59253-148-2. 
  14. ^ "Human Space Flight" (İngilizce). NASA. 2 Temmuz 2008. 21 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ "International Space Station Overview". ShuttlePressKit.com. 3 Haziran 1999. 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2009. 
  16. ^ a b "Fields of Research". NASA. 26 Haziran 2007. 23 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2014. 
  17. ^ "Getting on Board". NASA. 26 Haziran 2007. 8 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2014. 
  18. ^ a b "ISS Research Program". NASA. 11 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2009. 
  19. ^ "We've Only Just Begun". NASA. 26 Temmuz 2008. 16 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2009. 
  20. ^ "International Space Station Visitors by Country - NASA" (İngilizce). 23 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2024. 
  21. ^ Gary Kitmacher (2006). Reference Guide to the International Space Station. Canada: Apogee Books. ss. 71-80. ISBN 978-1-894959-34-6. ISSN 1496-6921. 
  22. ^ "Human Spaceflight and Exploration—European Participating States". European Space Agency (ESA). 2009. 24 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2009. 
  23. ^ "ISS Intergovernmental Agreement". European Space Agency (ESA). 19 Nisan 2009. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009. 
  24. ^ NASA (15 Aralık 2008). "Current ISS Tracking data". NASA. 25 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2009. 
  25. ^ Achenbach, Joel (8 Ocak 2014). "NASA: International space station operation extended by Obama until at least 2024". washingtonpost.com. 9 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2014. 
  26. ^ Clark, Stephen (11 Mart 2010). "Space station partners set 2028 as certification goal". Spaceflight Now. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011. 
  27. ^ "Canada's space station commitment renewed". CBC News. 29 Şubat 2012. 20 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2014. 
  28. ^ "Rusya uluslararası uzay istasyonundan ayrılıyor (İngilizce)". 28 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. 
  29. ^ "NASA plans to take International Space Station out of orbit in January 2031 by crashing it into 'spacecraft cemetery'". Sky News. 1 Şubat 2022. 15 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  30. ^ "Memorandum of Understanding Between the National Aeronautics and Space Administration of the United States of America and the Russian Space Agency Concerning Cooperation on the Civil International Space Station". NASA. 29 Ocak 1998. 15 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009. 
  31. ^ Payette, Julie (10 Aralık 2012). "Research and Diplomacy 350 Kilometers above the Earth: Lessons from the International Space Station". Science & Diplomacy. 1 (4). 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2014. 
  32. ^ "National Space Policy of the United States of America" (PDF). White House; USA Federal government. 29 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011. 
  33. ^ Worldbook at NASA
  34. ^ "Mars500 study overview". ESA. 4 Haziran 2011. 31 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2017. 
  35. ^ "Space station may be site for next mock Mars mission". New Scientist. 4 Kasım 2011. 11 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2017. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<i>Mir</i> sovyetler birliği tarafından alçak yörüngeye yerleştirilen uzay istasyonu

Mir, 1986 yılından 2001 yılına kadar alçak Dünya yörüngesinde kalan, Sovyetler Birliği ve ardından Rusya tarafından yönetilen uzay istasyonudur. İlk modülü 19 Şubat 1986'da uzaya gönderildi. İnsanlığın uzayda uzun süre düzenli olarak içinde yaşadığı ilk uzay araştırma istasyonudur. Yapılan uluslararası iş birliği sayesinde, çeşitli milletlerden uzay adamlarının kullanımına açıldı. Yörüngede 1986 ile 1996 yılları arasında gönderilen pek çok modül ile başarılı bir şekilde kenetlendi. 23 Mart 2001 tarihinde görevi sona erdi ve atmosfere girerek yanması sağlandı.

<span class="mw-page-title-main">Avrupa Uzay Ajansı</span> AB ülkelerinin uzay kuruluşu

Avrupa Uzay Ajansı veya yaygın İngilizce kısaltmasıyla ESA, 1975 yılında, uzayın keşfini amaçlayan, hükûmetlerarası bir organizasyon olarak kurulmuştur. Şu an 22 üyesi olan ajansın merkezi Fransa'nın başkenti Paris'tedir. 2021 yılı itibarıyla 4,55 milyar Euro'luk bütçeye ve yaklaşık 2200 çalışana sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Japonya Uzay Araştırma Ajansı</span> Japonyada uzay araştırmaları ile ilgilenen kurumdur.

Japonya Uzay Araştırma Ajansı,, Japonya'nın ulusal havacılık ve uzay ajansıdır. 1 Ekim 2003'te NASDA, ISAS ve NAL adlı üç kurumun birleştirilmesiyle kurulmuş olup bilimsel araştırma, teknoloji geliştirme ve yörüngeye uyduların fırlatılması ve yerleştirilmesinden sorumludur ve asteroid keşifleri ve olası insanlı Ay keşifleri gibi çok daha gelişmiş görevlerde yer almaktadır. Merkezi Tokyo'nun Chōfu kentinde bulunan Chōfu Havacılık Merkezi'nde yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Uzay istasyonu</span>

Uzay istasyonu, uzay boşluğunda insanların konaklaması ve çalışması için hazırlanan platformdur. Şu ana kadar yapılan uzay istasyonları alçak Dünya yörüngesine gönderilmiştir. Uzay istasyonlarının diğer uzay araçlarından başlıca farkı, hareket etmek için büyük roketlerinin olmamasıdır. Uzay istasyonlarına gitmek için roketi olan diğer uzay araçları kullanılır. Uzay istasyonları, yörüngede haftalarca, aylarca, hatta yıllarca kalmak üzere tasarlanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Görev kontrol merkezi</span>

Görev kontrol merkezi, (GKM), uzay uçuşlarını, genellikle kalkış noktasından inişe veya görevin sonuna kadar yöneten bir birimdir. Bu birimler genelde ya ulusal havacılık ve uzay kurumlarına ya da büyük havacılık şirketlerine bağlıdır. Görev kontrol merkezi, uzay aracı operasyonlarının yer bölümünün bir parçasıdır. Uçuş denetleyicileri ve diğer destek personeli, görev telemetri verileri ile tüm yönelimleri izler ve kara istasyonlarını kullanarak araca komutlar gönderir. Görevleri bir GKM'den destekleyen personel, durum kontrol sistemi, güç sistemi, itki sistemi, termal sistemler, durum dinamikleri, yörünge operasyonları ve diğer alt sistem disiplinlerinin temsilcilerini içerebilir. Bu görevler için eğitim çoğunlukla, uçuş denetimcilerinin sorumluluğundadır ve özgün biçimde GKM'de kapsamlı provaları da içerir.

<span class="mw-page-title-main">Dragon (uzay aracı)</span> Amerikalı uzay taşımacılığı şirketi SpaceX tarafından geliştirilen, kargo taşımaya yönelik, tekrar kullanılabilen bir uzay aracı

SpaceX Dragon veya Dragon 1, Amerikalı uzay taşımacılığı şirketi SpaceX tarafından geliştirilen, kargo taşımaya yönelik, tekrar kullanılabilen bir uzay aracıdır. Dragon, SpaceX'in Falcon 9 isimli iki aşamada yörüngeye çıkabilen fırlatma aracı ile fırlatılarak Uluslararası Uzay İstasyonuna ikmal görevini tamamladı. Bu görevin ardından Dragon 1'in yerini SpaceX Dragon 2 aldı.

<span class="mw-page-title-main">Roskosmos</span> Rusya uzay ajansı

Roskosmos Devlet Uzay Etkinlikleri Kuruluşu, Rusya'nın uzay bilimleri programı ile genel havacılık ve uzay araştırmalarından sorumlu devlet kurumudur.

Uzay yolculuğu, 20. yüzyılda Konstantin Tsiolkovsky ve Robert H. Goddard tarafından geliştirilen teorik ve pratik atılımların ardından insan başarısının bir parçası haline geldi. Sovyetler Birliği, yörüngeye ilk uydu, ilk erkek ve ilk kadını uzaya göndererek savaş sonrası Uzay Yarışında önder oldu. ABD, 1969'da Ay'a ilk insan inişi ile Sovyet rakiplerini yakaladı. Uzay yarışı sona ermesini takiben, uzay uçuşu harika uluslararası işbirliği ile karakterize edilmiştir ve bu Dünya yörüngesine ucuz erişim ve ticari girişimler için bir genişleme oluşturmuştur. Gezegenler arası sondalar Güneş sistemindeki gezegenlerinin hepsiniziyaret etmiş ve insanlar yörüngede Mir ve ISS gibi uzun süre uzay istasyonlarında kalmıştır. Çin, insanlı misyonlar da dahil olmak üzere önemli uzay uçuş yeteneğine sahip üçüncü ülke olarak ile ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Columbus (UUİ)</span>

Columbus, Avrupa Uzay Ajansı (ESA) tarafından yapılan ve Uluslararası Uzay İstasyonu'nun (ISS) bir parçası olan bir bilim laboratuvarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kibō</span>

Kibō, Japonya Uzay Araştırma Ajansı (JAXA) tarafından Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) için yapılan bir bilim modülüdür. En büyük tek UUİ modülüdür. Modülün ilk iki parçası STS-123 ve STS-124, üçüncü ve son bileşenler ise STS-127 uzay mekiği görevlerinde gönderildi.

<span class="mw-page-title-main">STS-123</span> Uzay mekiği programı

STS-123, Endeavour Uzay Mekiği tarafından gerçekleştirilen Uluslararası Uzay İstasyonu'na bir NASA uzay mekiği programıydı. STS-123, 1J/A UUİ montaj göreviydi. İlk olarak 14 Şubat 2008 tarihinde fırlatılması planlanmaktaydı ancak STS-122'nin gecikmesi nedeniyle 11 Mart 2008 tarihinde fırlatılabildi. STS-123, UUİ'yi yapılan 25. mekik misyonu olup Japon Deney Modülü Kibō ve Kanada yapımı Special Purpose Dexterous Manipulator (SPDM) robotik sistemini istasyona teslim etti. Görev süresi 15 gün 18 saat idi ve uzay istasyonunun servis güç sistemlerini genişletmesine olanak tanıyan İstasyon-Mekik Güç Aktarma Sistemi'nin (SSPTS) tamamen kullanıldığı ilk görev olmuştur. Görev, uzay mekiğinin UUİ'deki en uzun kalış süresi olarak geçti.

<span class="mw-page-title-main">Ay Geçidi</span>

Ay Geçidi veya kısaca Geçit, güneş enerjisiyle çalışan bir iletişim merkezi, bilim laboratuvarı, kısa süreli yaşam modülü, keşif araçları ve diğer robotlar için bekletme alanı olarak hizmet vermesi amaçlanan Ay yörüngesinde planlanmış bir uzay istasyonudur. 2024'ten sonra NASA'nın Artemis Programı'ndaki ana odak noktalarından biri olması beklenmektedir. Geçit, Ay'ın güney kutbunun hem robotik hem de mürettebatlı keşfi için hazırlık noktası olarak hizmet verecek ve NASA'nın Mars'a yönelik Derin Uzay Taşımacılığı konsepti için ana durak noktası olacaktır. Daha önce Derin Uzay Geçidi (DSG) olarak bilinen istasyon, NASA'nın 2019 Birleşik Devletler federal bütçesi için 2018 teklifi sırasında Ay Yörünge Platformu Geçidi (LOP-G) olarak yeniden adlandırıldı. Bütçeleme süreci tamamlandığında, Amerikan Kongresi tarafından ön çalışmalar için 332 milyon ABD doları bütçe ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tiangong uzay istasyonu</span> Düşük Dünya yörüngesindeki Çin uzay istasyonu

Tiangong, resmi adıyla Tiangong uzay istasyonu, Çin tarafından inşa edilen ve Çin İnsanlı Uzay Ajansı tarafından işletilen, yerden 340 ila 450 km yükseklikte alçak Dünya yörüngesinde bulunan, kalıcı mürettebatlı bir uzay istasyonudur. Tiangong programının bir parçası olan istasyon, Çin’in ilk uzun vadeli uzay istasyonudur ve Çin İnsanlı Uzay Programı'nın "Üçüncü Adımı"nın çekirdeğidir. Basınçlı hacmi 340 m3 olan istasyon, Uluslararası Uzay İstasyonu'nun yaklaşık üçte biri büyüklüğündedir.

<span class="mw-page-title-main">Rus Yörünge Segmenti</span>

Rus Yörünge Segmenti (ROS), Rusya'da inşa edilen ve Rus Roscosmos tarafından işletilen Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) bileşenlerine verilen addır. ROS, tüm İstasyon için Rehberlik, Navigasyon ve Kontrolü yönetir.

ABD Yörünge Segmenti (USOS), Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Kanada Uzay Ajansı (CSA) ve Japonya Havacılık ve Uzay Araştırma Dairesi (JAXA) tarafından inşa edilen ve işletilen Uluslararası Uzay İstasyonu’ nun (ISS) bileşenlerine verilen isimdir. Segment halen tümü Uzay Mekiği tarafından teslim edilen on bir basınçlı bileşenden ve çeşitli dış elemanlardan oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Mir-2</span>

Mir-2, Şubat 1976'da başlayan bir Sovyet uzay istasyonu projesiydi. Mir-2 için üretilen modüllerin bir kısmı Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS) dahil edilmiştir. Proje birçok değişikliğe uğradı, ancak her zaman Mir istasyonunda kullanılan DOS-7 temel bloğunun yedeği olarak inşa edilen DOS-8 temel blok uzay istasyonu çekirdek modülüne dayanıyordu. DOS-8 temel bloğu sonunda ISS'nin Zvezda modülü olarak kullanıldı. Tasarım geçmişi, orijinal Salyut istasyonlarına kadar uzanır.

<span class="mw-page-title-main">Oleg Artemyev</span>

Oleg Germanoviç Artemyev Rusya Federal Uzay Ajansı'nda görev yapan bir Rus Kozmonottur. 2003 yılında RKKE-15 Kozmonot grubuna seçildi. Uluslararası Uzay İstasyonu Seferi 39 ve 40'ın uçuş mühendisi olarak görev yapmış, 2018 yılında Soyuz MS-08 Komutanı olarak uzaya, 2022 yılında ise Soyuz MS-21 Komutanı olarak uzaya dönmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Expedition 1</span> Uluslararası Uzay İstasyonunda ilk uzun süreli insan konaklaması

Expedition 1, Uluslararası Uzay İstasyonundaki (ISS) ilk uzun süreli konaklamaydı. Üç kişilik mürettebat, Kasım 2000'den Mart 2001'e kadar istasyonda kaldı. Bu, 2024 yılına kadar kesintisiz olarak süren istasyondaki insan varlığının başlangıcıydı. Expedition 1'in hemen ardından üç kişilik bir mürettebatı olan Expedition 2 geldi.