İçeriğe atla

Uluslararası Tugaylar

Uluslararası Tugaylar
Brigadas Internacionales
Uluslararası Tugaylar Amblemi
Etkin18 Eylül 1936–23 Eylül 1938
ÜlkelerArnavutluk, Fransa, İtalya, Almanya, Polonya, Amerika Birleşik Devletleri, İrlanda, Yugoslavya, Birleşik Krallık, Belçika, Kanada, Küba, Çekoslovakya, Macaristan, Meksika, Arjantin, Hollanda
BağlılıkKomintern
İkinci İspanya Cumhuriyeti
SınıfıParamiliter
TipiPiyade
Büyüklük40.000 ile 59.000 arası
SloganÖzgürce ve yeni bir şekilde
RenkleriKırmızı
Savaşlarıİspanyol İç Savaşı
Komutanlar
KomutanAndré Marty
Manfred Stern
Hans Kahle

Uluslararası Tugaylar 1936-1939 yılları arasında meydana gelen İspanya İç Savaşı’nda Cumhuriyetçi güçlerin tarafında savaşmak üzere, farklı ülkelerden İspanya’ya gelen gönüllülerden oluşturulan cumhuriyetçi askeri birliklerdir. Tahminlere göre 53 ülkeden[1] 32.000[1] gönüllü bu birliklere katılmıştır. Uluslararası Tugaylar ayaklanan İspanyol milliyetçi güçlerine ve bu isyancıları destekleyen Nazi Almanyası ile Faşist İtalya’ya karşı savaşa katıldılar.

Tugayların Kurulması

İspanya’da savaşmak üzere gönüllülerin toplanması için yabancı komünist partilerin kullanılması fikri ilk kez 1936 Eylül ayında - olasılıkla Maurice Thorez'in önerisiyle—Batı Avrupa Komintern propaganda sorumlusu Willi Münzenberg tarafından ortaya atıldı.

Eylül ayı sonunda İtalyan ve Fransız Komünist Partileri bir birlik kurmaya karar verdiler. İtalyan Komünist Gençlik eski lideri Luigi Longo, İspanyol hükümeti ile gerekli düzenlemeleri yapmakla görevlendirildi. Sovyet Savunma Bakanlığı da Rus iç savaşı boyunca uluslararası gönüllülerden oluşturulan askeri birliklerle ilgili deneyim sahibi olduğu için, yardım edecekti. Bu öneriye ilk başlarda Largo Caballero karşı çıktı, fakat savaşın ilk kötü sonuçları ardından fikrini değiştirdi ve 22 Ekim'de anlaşmaya varıldı. Buna karşın Sovyetler Birliği "Karışmazlık Komitesi"nden çekilmedi, bu davranışının sebebi olarak, Fransa ve Birleşik Krallık ile yaşanabilecek diplomatik sorunlardan kaçınmak istemesi gösterilir.

Gönüllüler için ana kabul merkezi, Polonyalı Komünist Albay Karol “Walter” Swierczewski” sorumluluğunda, Paris’te bulunuyordu. 17 Ekim 1936 yılında, Stalin’in José Diaz’a açık mektubu “Mundo Obrero”da yayınlandı. Mektupta, İspanya’nın kurtuluşunun sadece İspanyolların sorunu olmadığı, fakat tüm insanlığı ilgilendirdiği belirtiliyordu; birkaç gün içinde İspanyol Cumhuriyeti'ne destek organizasyonları birçok ülkede kuruldu, bunlar az ya da çok Komintern tarafından kontrol ediliyordu.

Gönüllüler için yolculuk güzergahı hazırlanmıştı; Mareşal Tito ismiyle ünlenecek Josip Broz, Doğu Avrupa gönüllülerine destek, para ve pasaport sağlamak için Paris'te bulunuyordu. Gönüllüler Fransa'dan İspanya'ya tren ve gemi ile Albecete'deki merkeze gönderildiler. Birçok gönüllü ise İspanya'ya kendi imkânları ile gitti. Gönüllüler herhangi bir görev veya kalacakları süreyi belirten belgelere sahip değillerdi ve bu ileride bazı sorunlar çıkaracaktı.

Kendi ülkelerindeki baskıcı hükümetler karşısında, birçok İtalyan, Alman ve diğer ülkelerden insanlarda harekete katıldı. Düşünceleri İspanya’da demokrasinin veya devrimci gelişmelerin kendi ülkelerinde benzer dönüşümler için ilk basamak olabileceği yönündeydi. Ayrıca gönüllüler arasında özellikle Fransa’dan olmak üzere birçok işsiz ve maceracı vardı. Ve son olarak Rusya’nın sürgün edilen 500 komünisti de İspanya'ya gönderildi, aralarında Birinci Dünya Savaşı'nda bulunmuş deneyimli askeri liderlerde bulunuyordu; Kléber Stern,"Gomez" Zaisser, "Lukacs" Zalka ve "Gal" Galicz savaşta önemli katkılar sundular.

Gönüllü toplama operasyonu komünistlerce büyük heyecanla karşılanırken, anarşistler olaya şüpheci yaklaşıyorlardı. İlkin Fransa ile İspanya sınırını denetim altında tutan anarşistler komünist gönüllülerin geçişine izin vermeme emri almışlardı, fakat protestolar ardından istemeden de olsa geçişlere izin verildi. 14 Ekim 1936 yılında çoğunluğu Fransız olan, bunların yanında sürgün edilmiş birkaç Polonyalı ve Alman bulunan 500 gönüllüden oluşan bir grup Albecete’ye ulaştı. Grup daha önce İspanya'da savaşmış olan uluslararası gönüllüler tarafından karşılandı: Thalmann Taburundan Almanlar, Centuria Gostone Sozzi'den İtalyanlar ve Paris Komünü Taburundan Fransızlar. Aralarında İngiliz şair John Cornford'da bulunuyordu. Gönüllüler deneyimlerine, ülkelerine göre gruplandırılıyor ve birliklere dağıtılıyordu.

Albecete, sonraları Uluslararası Tugaylar’ın idare merkezi ve ana istasyonu oldu. Burası Komintern'in ağır topları olan troyka tarafından yönetiliyordu. André Marty komutan; Luigi Longo (Gallo) askeri müfettiş ve Giuseppe Di Vittorio (Nicoletti) ise siyasi komiserdi.

Fransız Komünist Partisi, tugaylara üniforma sağlıyordu. Disipline çok önem veriliyordu. Tugaylar sıkı askeri eğitim boyunca, bulundukları üslerde kapalı tutuluyorlardı.

İlk Çarpışma: Madrid Cephesi

"Uluslararası Tugaylar'ın İspanyol bayrağı üzerinde Tugayların kızıl yıldızı ile elde edilen bayrağı"

Madrid Muharebesi cumhuriyet için büyük bir başarı oldu. Milliyetçilerin karşısında ani bir mağlubiyet olasılığı bertaraf edildi. Uluslararası Tugaylar’ın bu zaferdeki yeri genel olarak bilinir, hatta bazen abartılır. Mesela İngiliz Büyükelçi Sir Henry Childon, Madrid’i savunan ordu içinde İspanyolların olmadığını bildirmiştir, fakat, aslında şehirdeki 40.000 cumhuriyetçi askerin 3.000 kişilik kısmı dışında tümü İspanyoldu. Uluslararası Tugaylar muhabereyi kendi başlarına kazanmış olmamalarına ve durumu önemli ölçüde değiştirmemelerine rağmen kararlılıkla savaşma konusunda bir örnek olmuşlar ve farklı ülkelerden destek göstererek, halkın moralini yüksek tutmuşlardır.

Madrid’teki önemli mevzilerden biri de Casa del Campo idi. Buradaki milliyetçi askerler General José Enrique Varela'nın komuta ettiği Faslılardan oluşuyordu. Dabrowski Taburu İngiliz makineli tüfek bölüğü ile birlikte Casa del Campo'da mevzilenmişti. Gece, komutanları General Kléber, milliyetçilerin mevzilerine bir saldırı başlattı. Saldırı gece boyunca ve günün bir kısmında devam etti. Savaş sonunda milliyetçiler geri çekilmeye zorlandı. Saldırıda XI. Tugay askerlerinin üçte birini kaybetti.

13 Kasım’da Thalmann Taburu, Garibaldi Taburu ve André Marty Taburu’ndan oluşan 1550 kişilik XII. Tugay mezilenerek, General “Lukacs” komutasında Cerro de los Angeles’in yüksek kesimlerindeki milliyetçi mevzilere saldırı başlattı. Dil ve iletişim sorunu, yönetimde aksaklıklar, yorgun askerler, koordinasyonki zafiyetler ve yetersiz topçu desteği nedeniyle saldırı başarısız oldu.

19 Kasım’da cumhuriyetçi ordunun anarşist birlikleri geri çekilmeye zorlandı ve Faslılar yabancı ispanyol lejyonerlerinden oluşan milliyetçi askerler, Ciudad Universitaria'da önemli bir mevzi ele geçirdiler. XI. Tugay, milliyetçileri Ciudad Universitaria'dan çıkarmak üzere gönderildi. topçu ve hava bombardımanının olduğu, süngü ve el bombalarının kullanıldığı savaş oldukça kanlı geçti. Anarşist lider Buenaventura Durruti 19 Kasım 1936 yılında burada vuruldu ve ertesi gün öldü. Savaş sonunda Ciudad Universitaria’nın dörtte üçü milliyetçilerin kontrolündeydi. Bundan sonra taraflar siperler ve istihkamlar kurmaya başladılar. Bu aşamadan sonra her iki tarafta saldırının maliyetinin çok fazla olduğu anladı, milliyetçiler Madrid'e doğrudan saldırı fikrinden vazgeçerek, başkenti kuşatmak üzere hazırlıklara başladılar.

13 Aralık 1936’da, 18.000 askerle milliyetçiler Madrid kuşatmasını daraltmak için Guadarrama’da saldırı girişiminde bulundular – Corunna Yolu Muharebesi olarak bilinen çarpışma. Cumhuriyetçiler Sovyet zırhlı birliği ile birlikte, General Dmitry Pavlov komutasında, XI. ve XII. Tugayları gönderdiler, şiddetli çarpışmalar sonucu milliyetçilerin ilerleyişi durduruldu.

Ardından cumhuriyetçiler tarafından Cordoba Cephesinde bir saldırı başlatıldı. Savaş burada çıkmaza girdi; yayınlanan bir bildiride “[b]ugün ilerleyişimiz toprak kaybı olmadan devam etti” deniliyordu. Ölenler arasında şair Ralph Winston Fox ve John Cornford'da bulunuyordu. Son olarak, milliyetçiler El Campo'da bir hidroelektrik santralini ele geçirerek ilerlediler. André Marty Marseillaise Taburu komutanı Gaston Delasalle’i ajanlıkla ve ihanetle suçlayarak idam ettirdi (Delasalle’nin Franco’nun bir ajanı olduğu oldukça şüpheli bir durumdur; O, II. Dünya Savaşı döneminde Fransız Direnişi’nde vatana ihanetten idam edilen ve kendi ikinci komutanı olan André Heussler tarafından ihbar edilmiştir).

Milliyetçilerin, yılbaşından sonraki Madrid kuşatması, saldırıların şiddetli olmasına rağmen başarısızlıkla sonuçlandı. 6 Ocak 1937 yılında Thalmann Taburu Las Rozas’a ulaştı ve savaş gücünü kaybedene kadar burada pozisyonunu korudu. 9 Ocak'ta XIII, XIV. Tugaylar ile I. İngiliz Bölüğü Madrid'e ulaştığında, sadece 10 kilometrelik bir mesafe milliyetçilere bırakılmıştı. Cumhuriyetçilerin kaybedilen yerleri almak için başlattığı şiddetli saldırıları küçük başarılarla sonuçlandı. 15 Ocak'ta her iki tarafta siperler ve istihkamlar inşa etti ve bundan sonra her iki tarafta bu mevzilerinde kaldı.

Milliyetçiler 1939 Mart’ında savaşın sonuna kadar Madrid’i ele geçiremeyeceklerdir. İşgalin olduğu aylarda dahi hala direnişçi gruplar bulunuyordu.

Jarama Cephesi

6 Şubat1937 yılında, Malaga’nın düşmesi ardından, milliyetçiler Madrid’in güneyinde Madrid-Andalucia yolu üzerinde bir saldırı başlattı. Milliyetçiler İngiliz Taburu (İngiliz ve İrlandalı), Dimitrov Taburu (Balkan milletlerinden gönüllüler) 6 Février Taburu (Belçikalı ve Fransız) Kanadalı Mackenzie Papincau Taburu ve Abraham Lincoln Taburu (Amerikalılar) ile oluşturulan XV. Tugay’ın elinde bulunan küçük bir kasaba olan Ciempozuelos’da hızla ilerlediler. 80 askerden oluşan İrlanda’nın her iki tarafından insanların katıldığı) İrlandalı birlikte (Connolly Column) savaşanlar arasındaydı. (Eski Hristiyan Kardeşler üyesi bir gönüllü ve İrlanda Kilisesi’nden –Anglikan Protestan- bir papazda bu birlikte savaşarak aynı bölgede öldü.

11 Şubat 1937’de milliyetçiler Jarama’yı geçerek ve nöbetçileri etkisiz hale getirerek André Marty Taburu’na (XIV. Tugay) beklenmedik bir saldırı yaptı İlerleyişi Garibaldi Taburu yoğun ateşle durdurdu. Başka bir noktada, aynı taktik, milliyetçilerin birliklerini nehrin karşısına geçirmelerini sağladı.

12 Şubat'ta İngiliz Taburu, XV. Tugay yoğun ateş altında yedi saat kalarak saldırının en ağır bedelini ödedi. Bu konum İntihar Tepesi adı ile tanındı. Günün sonunda İngiliz Taburu’nun 600 üyesinden geriye sadece 225 kişi kalmıştı. Bir bölük ise saflarında Enternasyonal söyleyerek ilerleyen milliyetçiler tarafından hile ile tutsak alındı.

17 Şubat’ta Cumhuriyetçiler karşı atağa geçti. 23 ve 27 Şubat’ta Uluslararası Tugaylar küçük başarılar elde etti. Lincoln Taburu büyük baskı altındaydı ve topçu desteği yoktu. 120 kayıp verdi ve 175 yaralısı bulunuyordu. Ölenler arasında İrlandalı şair Charles Donnelly'de vardı.

Her iki tarafta ağır kayıplar vermesine rağmen “zafer ilan etti... fakat mağlup olmuşlardı” Bulundukları yerde saplanmış kalmışlardı.

22 Şubat 1937 günü Milletler Cemiyeti; Karışmazlık Komitesi yabancı gönüllülerin savaşa katılımını yasakladı.

Guadalajara Cephesi

Jarama’da başarısız saldırı ardından milliyetçiler Madrid’e başka bir saldırı girişiminde bulundu, bu kez Kuzey-Doğu yönünde bir saldırıydı bu. Hedef Madrid'ten 50 km uzaklıktaki Guadalajara idi. Tüm İtalyan piyade birlikleri -35.000 asker, 80 savaş tankı, 200 top - Mussolini'nin isteği ile İtalya'nın zaferi adına seferber edildi. 9 Mart 1937'de cumhuriyetçi hatta bir gedik açmayı başardılar fakat bundan iyi bir şekilde yararlanamadılar. Buna rağmen diğer milliyetçi ordular ilerliyorlardı ve durum cumhuriyetçiler açısından kritik görünüyordu. Cumhuriyetçi ordunun elindeki en iyi birliklerden –içinde XI. XII. Tugaylarda bulunuyordu- yeni bir birlik toplandı. 10 Mart şafağında milliyetçiler yaklaşmıştı ve öğleyin Garibaldi Taburu karşı atağa geçti. Her iki tarafın İtalyanca konuşması ve tarafların birbirlerinin hareketlerinden habersiz olmaları bazı karışıklıklara yol açmıştı. Bu yüzden karşı tarafın düşman olduğunu bilmeden taraflar birbirlerine bilgi aktardılar. Cumhuriyetçi saflar ilerlemişti ve XI. Tugay ile temas sağlandı. Faşist tanklar vuruldu ve piyade devriyeleri harekete geçti. Rapor edilen bir olayda faşist bir subay neden İtalyan askerinin kendi tarafına ateş ettiğini sorduğunda verilen cevap "Noi siamo Italiani di Garibaldi" (Bizler Garibaldi İtalyanıyız) idi, cevabın ardından faşistler kuşatılmıştı.

Cumhuriyetçiler yapılan anonslarla, uçaklardan atılan bildirilerle ve aralarında faşist saflardan ayrılacaklara para vaadinin de bulunduğu propaganda yayınları ile aynı dili konuşmanın avantajlarını kullandılar.

11 Mart'ta Cumhuriyetçilerin safları yarıldı. Thalmann Taburu ağır kayıplar verdi fakat Trijueque-Torija yolunu elinde tutmayı başardı. Garibaldi'de pozisyonunu korudu. 12 Mart'ta ise Cumhuriyetçi uçaklar ve tanklar saldırıya geçti. Thalmann Taburu süngülerle Trijuete'ye saldırıya geçti ve kasabayı birçok tutsakla birlikte ele geçirdi.

Uluslararası Tugaylar ayrıca Şubat 1938’de Teruel Muharebesinde bulundu. 35. Uluslararası Bölük bu savaşta hava bombardımanı, yiyecek sıkıntısı, kışlık giysi ve erzak kıtlığı nedeniyle ağır kayıplar verdi. XIV. Tugay Temmuz 1938’de Ebro Muharebesi’nde son cumhuriyetçi saldırı savaşına katıldı.

Uluslararası Tugayların Dağıtılması

Heykeltıraş Liss Eriksson'un, Uluslararası Tugaylar anısına yaptığı anıt - Stockholm

Juan Negrin 21 Eylül 1938’de Milletler Cemiyeti’nde, Cumhuriyetçi Hükûmetin Uluslararası Tugaylar'ı dağıtma kararı aldığını duyurdu. Burada amaçlanan milliyetçilere sağlanan yabancı desteğinin geri çekilmesi ve Fransa ile İngiltere gibi batı demokrasilerinin Cumhuriyet’e uygulanan ambargoyu kaldırmaları umudu idi. Bu dönemde yaklaşık 10.000 yabancı gönüllü bulunuyordu. Yaklaşık yarısı Almanya, İtalya gibi faşist devletlerden ve Macaristan gibi otoriter sağcı hükûmetlerin bulunduğu ülkelerden geliyordu. Bu insanlar evlerine güvenle dönemezlerdi ve bu nedenle İspanya vatandaşlığı ile onurlandırılarak Halk Ordusu'nun İspanyol birliklerine katıldılar. Kalanlar ise kendi ülkelerine gönderildiler.

Ülkelerine göre Gönüllü sayısı

Milliyetlerine göre Taburlar

"Ülkelere göre gönüllü sayısı"Thomas [1][2]Diğerleri
Fransa 9,000 [1]9,000 [3]
Almanya/Avusturya 3,000 [1]5,000 [3]
Polonya 3,000 [1]3,000 [3]
İtalya 3,350 [2]3,000 [3]
Rusya 2,000-3,000[1]
ABD 2,800 [2]2,800 [3]
İngiltere 2,000 [2]1,800 [3]
Belçika ~ 1,600 [3]
Kanadalı 1,000 [2]1,448 [3]
Çekoslovakya 1,500 [1]1,500 [3]
Yugoslavya 1,500 [1]1,660 [3]
Macaristan 1,500 [1]~
İskandinavya 1,000 [2]~
İrlanda 250 (Abraham Lincoln Taburunda yer aldılar)
Meksika 90 [1]

Kayıplar

  • Savaşta ölenler: 9,934 (16%) []
  • Savaşta yaralananlar: 7,686 (12.9%) []
  • Kaybolanlar: Bilinmiyor
  • Savaş tutsakları: Bilinmiyor

Tugaylar ve kuruluş tarihleri

  • 11. Uluslararası Tugay 'Hans Beimler (daha sonra Thälmann)' (22 Ekim 1936)
  • 12. Uluslararası Tugay 'Garibaldi' (5 Kasım 1936)
  • 13. Uluslararası Tugay 'Dombrowski' (12 Aralık 1936)
  • 14. Uluslararası Tugay 'La Marseillaise' (2 Aralık 1936)
  • 15. Uluslararası Tugay (31 Ocak 1937)
  • 86. Uluslararası Tugay (13 Şubat 1938)
  • 129. Uluslararası Tugay (13 Şubat 1938)
  • 150. Uluslararası Tugay (27 Mayıs 1937)

Taburlar

Taburlar

AdıUyruklarBağlı olduğu Tugay
Abraham Lincoln ABD, Kanada ve Bağımsız İrlanda, Birleşik Krallık ve New Yorklu 'Şili İşçi Klubü'ne üye olan Şilililer 15
Connolly Bölüğü İrlanda, Lincoln Taburunun bir parçası
Adam Mickiewicz Polonya 13
André Marty Fransa ve Belçika 12 ve 150
Asturias Heredia Fransa ve Belçika 11
İngiliz İngiltere, ayrıca Bağımsız İrlanda, Avustralya, Yeni Zelanda ve Güney Afrika 15
Checo-Balcánico Çekoslovak ve Balkanlardan
Commune de ParisFransa ve Belçika 11 ve 14
Deba Blagoiev Bulgaristan, sonra Djure Djakovic Taburu ile birleştirildi.
Dimitrov Yunanistan, Yugoslavya, Bulgaristan, Çekoslovakya, Macaristan, Romanya 13, 15 ve 129
Djure Djakovic Yugoslav, Bulgar anarşistlerden 129
Dabrowski Polonya ve Macaristan 11 ve 12
Domingo Germinal İspanya 14
Edgar André Almanya, ayrıca, Avusturya, Yugoslavya, Bulgaristan, Arnavutluk, Romanya, Danimarka, İsviçre, Norveç ve Hollanda 11
İspanyol (Español) Meksika, Küba, PortoRico, Şili, Arjantin ve Bolivya
Figlio İtalya, sonra Garibaldi Taburu ile birleştirildi. 12
Galindo İspanya 15
Garibaldi İtalya 12
George Washington ABD, sonra Lincoln Taburu ile birleştirildi ve Lincoln-Washington Taburu ismini aldı. 13
Hans Beimler Almanya, sonra Thälmann Taburu ile birleşti. 14
Henri Barbusse Fransa 14
Henri Vuilleman Fransa 13
Juan Marco İspanya 13
Louise Michel Fransa ve Belçika 13 ve 14
Louise Michel II Fransızca konuşanlar, Henri Vuillemin Taburu ile birleştirildi. 14
Mackenzie-Papineau Kanada ve ABD 15
Madrid İspanya 11 ve 12
Marsellaise Fransa 14
Bağımsız İngiliz Bölüğü
Mathis Rakosi Macaristan 13 ve 150
Otumba İspanya 13
Pasifico İspanya 11
Palafox Polonya 13
Pasionaria İspanya 13
Pierre Brachet Fransa 14
Pietro İspanya 12
Primera Unidad de Avance İspanya 14
Sans nons o Des Neuf Nationalités Karma 14
Six Février Fransa ve Belçika, ayrıca Fas, Cezayir, Libya, Suriye, İran, Irak, Çin, Japonya, Hindistan ve Filistinli Yahudiler. 14 ve 15
Thälmann Almanya 11 ve 12
Tom Mann Centuria
Thomas Masaryk Çek 129
Tschapaiew Ukrayna, Polonya, Çekoslakya, Bulgaristan, Yugoslavya, Türkiye, İtalya, Almanya, Avusturya, Finlandiya, İsviçre, Norveç, Danimarka, Belçika, Fransa, Yunanistan, Arnavutluk, Hollanda, İsveç ve Baltıklar 13 ve 129
Vaillant-Couturier Fransa 14
Veinte İngiltere, Amerika, İtalya, Bulgaristan vs. 13 ve 86
Zwölfte Februar Avusturya 11

Uluslararası Tugaylara Katılanlar

  • Norman Bethune
  • Willy Brandt - 1969-1974 Yıllarında Batı Almanya Şansölyesi
  • Fred Copeman
  • Lt-Col Vladimir Copic
  • John Cornford
  • Charles Donnelly
  • General "Gal" (Janos Galicz)
  • Bill Gannon (İrlandalı cumhuriyetçi)
  • Pierre Georges ("Colonel Fabien")
  • David Guest
  • Ernest Hemingway
  • George Orwell
  • James Robertson Justice - İngiliz Aktör
  • Oliver Law
  • Laurie Lee
  • Luigi Longo
  • Petro Marko - Arnavut Yazar
  • André Marty
  • Guido Nonveiller
  • Jack Nalty - Irish
  • Conlon Nancarrow - Amerikan besteci
  • Michael O'Riordan
  • Abe Osheroff - Amerikan aktivist
  • Ezekias Papaioannou - daha sonra AKEL genel sekreteri
  • László Rajk - Macar komünist lider
  • Henri Rol-Tanguy -
  • Valter Roman
  • Esmond Romilly—Üst tabakadan İngiliz komünist
  • Frank Ryan -
  • Žikica Jovanović Španac - Sırp aktivist
  • Anton Raspor - Španac - Hırvat komünist
  • Mehmet Shehu
  • Stephen Spender
  • General "Kléber"
  • General "Walter" (Karol Swierczewski)
  • Asim Vokshi - Garibaldi Taburunun Arnavut Komutanı
  • Simone Weil
  • Tom Wintringham
  • General "Gomez" Wilhelm Zaisser
  • General "Lukacs" Mate Zalka
  • Rubén Ruiz Ibárruri

Kaynakça

  • Antony Beevor, The Spanish Civil War, 1982
  • Antony Beevor, The Battle for Spain, 2006
  • Hugh Thomas, The Spanish Civil War, 1961
  • Hugh Thomas, The Spanish Civil War, 4th Rev Ed, 2003.
  • André Marty attrib. S Álvarez, Historia Política y Militar de las Brigadas Internacionales
  1. ^ a b c d e f g h i j k Thomas (2003), pp 941-3
  2. ^ a b c d e f Thomas (1961), Appendix III
  3. ^ a b c d e f g h i j Marty attrib. S Álvarez

Gerçeğe dayanan kaynaklar

  • The Spanish Civil War, Hugh Thomas ISBN 978-0-14-101161-5
  • British Volunteers For Liberty, Bill Alexander
  • Book of the 15th Brigade, (Ed. Frank Ryan (İrlandalı Cumhuriyetçi)
  • Britons in Spain, Bill Rust
  • Connolly Column, Michael O'Riordan, Dublin, New Books, 1979 (an account of the contribution of the Irish members of the Brigades)
  • With the Reds in Andalusia - a memoir by Irish vol. Joe Monks.
  • Katalonya'ya Selam, George Orwell, (Poum militanları arasında mücadeleye katılan Orwell'in burada yaşadıklarını anlattığı eseri.
  • A Moment of War, Laurie Lee ISBN 978-0-14-015622-5
  • XV International Brigade (ed. Frank Ryan (İrlandalı Cumhuriyetçi) Madrid, Commissariat of War, 1938.
  • Battle for Spain: The Spanish Civil War 1936-1939 Anthony Beavor, Weidenfeld & Nicolson, 2006. ISBN 978-0-297-84832-5

Gerçeğe dayanmayan kaynaklar

  • Çanlar Kimin İçin Çalıyor, Ernest Hemingway
  • Tutku Peşinde (The Pursuit of Love), Nancy Mitford
  • Direniş Estetiği, Peter Weiss
  • Madrid'te Kış, C. J. Sansom

Fotoğraflar

Filmler

Şarkılar

Ayrıca bakınız

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İspanya İç Savaşı</span> Cumhuriyetçiler ve Milliyetçiler arasında yaşanan ve 1936-1939 arası İspanyada olan savaş

İspanya İç Savaşı, 17 Temmuz 1936–1 Nisan 1939 tarihleri arasında, demokratik seçimle başa gelmiş İkinci İspanyol Cumhuriyeti’ne sadık Cumhuriyetçiler ile General Francisco Franco liderliğinde isyancı bir grup olan Milliyetçiler arasında yaşanmıştır. Savaşı Milliyetçiler kazanmıştır ve Franco, 1939’dan öldüğü yıl olan 1975’e kadar İspanya’yı yönetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Ulusal Faşist Parti</span> İtalyan politik partisi

Ulusal Faşist Parti, Benito Mussolini'nin faşizmin politik ifadesi olarak 9 Kasım 1921 tarihinde Roma'da kurduğu siyâsî parti. Faşizmi bu zamandan önce Faşist Mücadele Birliklerinin İttifakı isimli teşkilata bağlı Fasci olarak bilinen gruplar temsil ediyordu. Partinin temel politikaları, milliyetçilik, vatanseverlik, cumhuriyetçilik, korporatizm ve popülizm üzerine kuruluydu. Cumhuriyetçi Faşist Parti ile birlikte şu anda İtalya'da anayasa tarafından yeniden kurulması yasaklanan iki partiden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Buenaventura Durruti</span> İspanya İç Savaşında öldürülen İspanyol anarşist

Buenaventura Durruti Dumange, devrimci ve sendikalist İspanyol anarşist.

Ülke ve Özgürlük, Jim Allen'in yazdığı, filmlerinde ezilen sınıfları konu edinmesi ile tanınan İngiltere'li yönetmen Ken Loach'un yönettiği 1995 yapımı film.

<span class="mw-page-title-main">Francisco Franco</span> İspanya diktatörü (1939–1975)

Francisco Franco Bahamonde,, 1936'da İkinci Cumhuriyet'in demokratik hükûmetine karşı gerçekleştirilen askerî darbenin liderlerinden biri olan İspanyol asker ve diktatördü. 1 Ekim 1936'da isyancı tarafın başkomutanı olarak atandı, taraftarları tarafından el caudillo (önder) ilan edildi ve çatışmanın sona ermesinden ölümüne kadar 1975'e kadar devlet başkanı olarak görev yaptı. Ayrıca 1938'den 1973'e kadar hükûmet başkanı olarak görev yaptı.

<i>Ay Carmela!</i> (film)

Ay Carmela! 1990 İspanya - İtalya ortak yapımı politik dramatik savaş filmdir.

<span class="mw-page-title-main">Dolores Ibárruri</span>

Dolores Ibárruri Bask kökenli komünist politikacı ve İspanya İç Savaşının daha çok La Pasionaria olarak bilinen cumhuriyetçi lideri.

<span class="mw-page-title-main">Enrique Líster</span>

Enrique Líster Forján İspanyol komünist siyasetçi ve subay.

<span class="mw-page-title-main">Moskova altını</span>

Moskova altını veya Cumhuriyet'in altını, İspanya Merkez Bankası'ndaki altın rezervlerinin %72,6'sını oluşturan 510 ton altının başkent Madrid'den Sovyetler Birliği'ne götürülmesini anlatır. İspanya İç Savaşı'nın başlamasının ilk aylarında Cumhuriyetçi Başbakan Francisco Largo Caballero hükûmeti Sovyetler Birliği'nden önceden alınmış olan krediler ve gelecekte alınacak yardım malzemeleri için bu şekilde bir uygulama yapmıştır. Rezervlerin kalan kısmı ise Fransa'ya gönderilmiş ve benzer şekilde Paris altını olarak adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Franco İspanyası</span> İspanyanın 1939 yılında sona eren İspanya İç Savaşından 1975 yılında Francisco Franconun ölümüne kadar geçen dönemi

Franco İspanyası, İspanya'da kullanılan adıyla Franco Diktatörlüğü, resmî adıyla ise İspanyol Devleti 1939 yılında sona eren İspanya İç Savaşı'ndan 1975 yılında Francisco Franco'nun ölümüne kadar geçen dönemde İspanya'nın yönetildiği diktatörlük rejimidir.

<span class="mw-page-title-main">Mehmet Şehu</span>

Mehmet İsmail Şehu, 1954 yılından 1981 yılına kadar Arnavutluk'ta Başbakanlık yapan Arnavut komünist. Başarılı askeri taktikleri ile komünist partizanlara liderlik yaparak Marksist düşüncenin Arnavutluk'ta yayılmasını sağlamıştır. Mehmet Şehu, II. Dünya Savaşı sonuna kadar elindeki gücü Enver Hoca ile paylaştı. Resmi Arnavut hükûmeti kaynaklarına göre Mehmet Şehu "ülkenin en tehlikeli düşmanı ve hain" ilan edilmesiyle birlikte ailesi ve akrabalarının yakalanıp mahkûm edilmesinden sonra 17 Aralık 1981'de intihar etti. Bununla birlikte bazı rivayetlere göre Şehu'nun öldürülme emrini veren kişi Enver Hoca'ydı.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan direniş hareketi</span> II. Dünya Savaşı sırasında hem Mussolini iktidarına karşı hem de Nazi Almanyasına karşı verilmiş mücadele

İtalyan direniş hareketi, II. Dünya Savaşı sırasında ve savaşın son dönemlerinde patlak veren İtalyan İç Savaşı sırasında hem Mussolini iktidarına karşı hem de Nazi Almanyası'na ve onun işgali sonucunda kurulan kukla İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'ne karşı verilmiş mücadeleye verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">II. Dünya Savaşı'nda Arnavut direnişi</span>

Arnavut direnişi, II. Dünya Savaşı sırasında komünist hareketinin Mihver Devletler'ine karşı vermiş olduğu mücadeledir. İlk mücadele İtalyanlar'a karşı verildi. İtalyanlar çıkarıldıktan sonra Almanlar geldi. Partizan hareketi Alman kuvvetlerine karşı verdikleri mücadele başarıya ulaştı. Komünistler aynı zamanda işbirlikçilere karşı mücadele vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">YPG Enternasyonal</span> silahlı örgüt

YPG Enternasyonal veya Halk Koruma Birlikleri Enternasyonal, YPG'ye bağlı yabancı gönüllüler tarafından oluşturulan askerî tugay. 19 Aralık 2016'da "Antifaşist Enternasyonalist Taburu" ismiyle kuruldu. Suriye İç Savaşı'nda Suriye Demokratik Güçleri ile birlikte savaştı.

Juan Ambou Bernat İspanyol komünist devrimci ve İspanya Komünist Partisi üyesi siyasetçi. 1934 Asturias Madenci Ayaklanmasına ve İspanya İç Savaşına aktif olarak katılmıştır. Savaşın ardından sürgüne gitmiştir, burada da siyasetten kopmamıştır. Partisinin Genel Sekreteri Santiago Carrillo'nun Avrupa komünizmi siyasetine karşı çıkmış ve komünist ilkelerden kopulduğunu savunarak İspanya Halkları Komünist Partisi'nin kuruluşunda görev yapmıştır.

5. Alay İkinci İspanya Cumhuriyetini İspanya İç Savaşı sırasında savunmak için gönüllülerden oluşarak kurulan ünlü askerî birlik. İspanya Komünist Partisi öncülüğünde kurulan birlik Cumhuriyetçi saflardaki birlikler arasında en disiplinli ve en başarılı birlikler arasında gösterilir.

<span class="mw-page-title-main">Faşist İtalya (1922-1943)</span> İtalya Krallığının faşist yönetim altında olduğu dönem

Faşist İtalya (1922-1943) Benito Mussolini'nin İtalya Krallığı Başbakanı olduğu 1922-1943 yılları arasında Ulusal Faşist Parti iktidarı altındaki dönemi anlatır. Totaliter bir rejim kuran İtalyan faşizmi ekonomik kalkınma modeli benimsemişse de siyasal muhalefeti ortadan tamamen kaldıracak hamlelerde bulunmuş, geleneksel muhafazakâr değer yargılarını savunmuş Katolik Kilisesi'yle yakın işbirliği yapmıştır. Çeşitli farklı dönemlerden geçen rejim özellikle gerçekleştirdiği emperyalist hamlelerle II. İtalya-Habeşistan Savaşını çıkarmış, Milletler Cemiyeti'nden atılmıştır. Ayrıca Sovyetler Birliği'nde karşı Çelik Pakt'a katılmış, II. Dünya Savaşı'na gidişi hızlandıran hamlelerde bulunmuştur. Dahil olduğu Mihver Devletlerinin II. Dünya Savaşı'nda mağlup olması sürecinde alaşağı olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Kızıl Gömlekliler (İtalya)</span>

Kızıl Gömlekliler, aynı zamanda Red coats olarak da bilinir, seferleri sırasında İtalyan vatansever Giuseppe Garibaldi'yi takip eden gönüllülerdir. Gönüllülerin genellikle Garibaldini olarak adlandırdıkları ve üniforma yerine giydikleri gömleklerinin veya bol bluzlarının renginden türetilen isim.

<span class="mw-page-title-main">Halk Cephesi (İspanya)</span>

Halk Cephesi, İkinci İspanya Cumhuriyeti döneminde çeşitli sol siyasi örgütler tarafından o yılki genel seçimlere katılmak üzere Ocak 1936'da kurulan bir seçim ittifakı ve paktıydı. İttifak Manuel Azaña tarafından yönetiliyordu. Katalonya'da ve Valensiya'da koalisyon Solcular Cephesi olarak bilinmekteydi.

<span class="mw-page-title-main">Cumhuriyetçiler (İspanya İç Savaşı)</span>

İspanyol Cumhuriyetçiler, aynı zamanda Sadık grup veya Hükümet Grubu olarak da bilinir. 1936-1939 İspanya İç Savaşı'nda, askeri darbeci Milliyetçi grubuna karşı İkinci İspanya Cumhuriyeti hükümetini destekleyen taraftı. Cumhuriyetçilerin adı çoğunlukla üyeleri ve destekçileri tarafından kullanılırken, karşıtları, aşırı sol komünist ve anarşist grupları da içeren sol eğilimli ideolojisi ve Sovyetlerden aldığı destek nedeniyle bu gruba atıfta bulunmak için Rojos (Kızıllar) terimini kullandı. Savaşın başında Cumhuriyetçilerin sayısı Milliyetçilerden bire on üstündü, ancak Ocak 1937'de bu avantaj dörde bire düştü.