İçeriğe atla

Ulusal hukuk sistemleri listesi

Dünyadaki hukuk sistemleri

Modern hukuk sistemleri dünyada genel olarak üç temel sistem veya bu sistemlerin kombinasyonları üzerine oturmaktadır: Anglo-Sakson Hukuku (Ortak Hukuk), Kıta Avrupası Hukuk Sistemi ve dinsel hukuk. Bununla birlikte her ülkenin hukuk sistemi kendi tarihi ile şekillendiğinden kendisine özgü farklılıklar içermektedir.

Dünyada kullanımı bakımından uygulandığı kara parçasına göre ayrım yaparsak Kıta Avrupası Hukuk Sistemi en yaygın kullanılan sistemdir. Nüfusa göre yapılan ayrımda ise en yaygın kullanılan sistem Anglo-Sakson Hukuku’dur.[1][2][3]

Ortak Hukuk / Anglo-Sakson Hukuku

Ana madde: Ortak hukuk
İngiltere Kralı John, Magna Carta’yı imzalarken

Ortak hukuk ve hakkaniyet kavramları kaynağını mahkemelerin davalarda verdiği kararlardan alan hukuk sistemleridir. Bununla birlikte her sistemde yeni kanun ve kurallar çıkaran bir yasama organı da vardır. Söz konusu kurallar ile mahkeme kararları arasındaki ilişki karmaşık olabilir. Bazı yargı çevrelerinde yasama organının kuralları mahkeme kararını geçersiz kılabilir veya aynı konuda verilen çelişkili ya da muğlak kararları bir kurala bağlayabilir. Bazı yargı çevrelerinde mahkeme, yargı çevresinin anayasasının belirli bir yasa ya da yasa hükmünün hazırlanmasına izin verip vermediği veya yasa hükmü ile yasama organının ne amaçladığı konusunda kararlar verebilir. Kanunların hazırlanmasına hükûmet tarafından izin verilir. İngiltere’de gelişen ortak hukuk, Anglo-Sakson hukukundan ve daha az ölçüde olmak üzere İngiltere’nin Normanlar tarafından fethi sebebiyle kökeni Salyan hukukuna dayanan Norman hukukunun hukuki kavramlarından etkilenmiştir. Ortak hukuk daha sonra İngiliz Milletler Topluluğu ülkeleri ve -Malta hariç olmak üzere- İngiltere’nin tüm eski kolonileri tarafından benimsenmiştir. İçtihat birliği doktrini veya diğer adlarıyla içtihat hukuku ya da mahkeme teamülleri, Ortak Hukuk ile yazılı Kıta Avrupası Hukuk Sistemleri ile arasındaki en önemli farktır.

Ortak hukuk günümüzde İrlanda, Birleşik Krallık’ın büyük bölümü (İngiltere, Galler ve Kuzey İrlanda), Avustralya, Yeni Zelanda, Bangladeş, Hindistan (Goa hariç),[] Pakistan, Güney Afrika, Kanada (Quebec hariç), Hong Kong, eyalet düzeyinde ABD, (Louisiana hariç) ve diğer pek çok bölgede uygulanmaktadır. Bu ülkeler dışında karma sistemlerine ortak hukuku dahil eden ülkeler de vardır. Örneğin Nijerya büyük ölçüde ortak hukuku kullanırken dini hukuku da bu sisteme dahil etmiştir. Avrupa Birliği’nde Avrupa Adalet Divanı, antlaşmalara dayanan Kıta Avrupası Hukuk Sistemi ile Ortak hukuku birbirine ekleyen bir yaklaşım içerisindedir. Ortak hukuku şekillendiren temel belgelerin başında Kralın hükümdarlık gücüne sınırlamalar getiren Magna Carta gelir.[4] Magna Carta, onu meydana getiren yargı organı ve aristokrasi için ortaçağ haklar bildirgesi niteliğini taşımaktadır.

Ülke Açıklama
Amerikan Samoası Amerikan Samoası Amerika Birleşik Devletleri hukukunu temel almıştır.
Antigua ve Barbuda Antigua ve Barbuda İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Avustralya Avustralya İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Bahamalar Bahamalar İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Bangladeş Bangladeş İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Barbados Barbadosİngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Belize Belize İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Bhutan Bhutan
Britanya Virjin Adaları İngiliz Virgin Adaları İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Kanada Kanada İngiliz ortak hukukunu temel almıştır. Ancak Québec Québec’de daha çok kişilerle ilgili olan borçlar hukuku (sözleşmeler ve ihlali), taşınmaz hukuku, aile hukuku ve özel işlerde Fransız hukukunu temel alan bir sistem benimsenmiştir. Federal kanunlar da Kanada’nın çok hukuk sistemli durumunu göz önüne alarak mümkün olduğunca hem ortak hukuk hem de kıta avrupası hukuk terimlerini kullanmıştır.
Cayman Adaları Cayman Adaları İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Kıbrıs Cumhuriyeti Cyprus İngiliz kolonizasyonu sonucunda İngiliz ortak hukukunu temel almıştır. Ancak ceza hukuku alanında kıta avrupası hukuk sisteminin etkileri vardır.
Dominika Dominik İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
İngiltere Galler İngiltere ve Galler
Birleşik Krallık (UK) 		Erken dönem Roma hukuku ve modern dönem Kıta avrupası etkisi ile birlikte öncelikli olarak Ortak hukuku kullanmaktadır.
Fiji Fiji İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Cebelitarık Cebelitarık İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Gana Gana
Grenada Grenada İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Hong Kong Hong Kong Esasen İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Hindistan Hindistan İngiliz ortak hukukunu temel almıştır. Ancak Goa, Daman ve Diu ve Dadra ve Nagar Haveli Portekiz Medeni Kanunu’nu temel alan Goa medeni kanununu benimsemiştir.[5]
İrlanda İrlanda İngiliz ortak hukukunu temel alan 1922 öncesi İrlanda hukukunu benimsemiştir.
İsrail İsrail İngiliz mandası altında bulunduğu dönemden kalan İngiliz ortak hukukunu temel almıştır. (Osmanlı İmparatorluğu’ndan kalan kanunları içerir.)[6] Ayrıca ortak hukuk ile aile hukuku konusunda Halakha ve Şer’i hukuktan da etkilenmiştir.
Jamaika Jamaika İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Kiribati Kiribati İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Liberya Liberya Anglosakson ve gelenek hukukunu temel almıştır.
Marshall Adaları Marshall Adaları Amerika Birleşik Devletleri hukukunu temel almıştır.
Myanmar Myanmar İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Nauru Nauru İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Yeni Zelanda Yeni Zelanda İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Kuzey İrlanda
Birleşik Krallık (UK) 		1921 öncesi İrlanda hukukunu temel almıştır.
Palau Palau Amerika Birleşik Devletleri hukukunu temel almıştır.
Pakistan Pakistan[7]İslam hukukunun bazı hükümleri ile birlikte İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Saint Kitts ve Nevis Saint Kitts ve Nevis İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Saint Vincent ve Grenadinler Saint Vincent ve the Grenadines İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Singapur Singapur İngiliz ortak hukukunu temel almıştır. Ancak müslümanlar Müslüman Hukuku İdaresi Kanunu’na tabidir ve evlilik, miras, boşanma gibi konularda Şeriat mahkemeleri yetkilidir.
Tonga Tonga İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Trinidad ve Tobago Trinidad ve Tobago İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Tuvalu Tuvalu İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Uganda Uganda İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
Amerika Birleşik Devletleri ABD Federal mahkemeler ve 50 eyalette İngiliz ortak hukukunu temel alan hukuk sistemi uygulanmaktadır. Söz konusu sistem 19. Yüzyılın ortalarında farklılaşmaya başlamıştır.
Louisiana eyalet hukuku Fransız ve İspanyol medeni hukukunu temel almıştır. (yukarıya bakınız)

Kara Avrupası Hukuk Sistemi

Ana madde: Kara Avrupası hukuk düzeni
Shamash (Babil güneş tanrısı) Kral Hammurabi’ye kanunu iletiyor.

Emredici kabul edilen hukuk kurallarının ana kaynağı Anayasadaki kanunlar veya yasama organının kabul ettiği kurallardır. Kodifikasyon kavramı Babil’de Hammurabi Kanunları ile takriben M.Ö. 1790 yılına dayansa da Kıta Avrupası Hukuk Sistemi Roma İmparatorluğu’nda İmparator I. Justinianus'un takriben M.S. 529 yılında çıkardığı Corpus Juris Civilise dayanmaktadır. Söz konusu külliyat yazılı olarak kuralları bir araya toplaması sebebiyle Bizans İmparatorluğu’nda geniş çaplı bir hukuk reformu niteliğindeydi. Kıta Avrupası Hukuk Sistemi, kilise hukuku ve Şer’i hukuk gibi dini hukukların kısmen etkisi altındaydı.[8][9] Günümüzde Kıta Avrupası Hukuk Sistemi, teoride, hakimler tarafından geliştirilmek veya yapılmak yerine sadece yorumlanmaktadır. Sadece yasama organının yasama işlemleri (ortak hukuktaki hukuki teamüllerden ziyade) hukuken bağlayıcı kabul edilmektedir. Temellerini Roma İmparatorluğu hukukundan alır. Bu hukuk düzeni, derlenmiş yazılı kurallara dayanmaktadır (yazılı olma esastır). Kodeks (Codex) [Derleme] adı verilen arşiv belgelerine hukuk metinlerini kaydetmişlerdir. Kamu Hukuku - Özel Hukuk ayrımı ile Adli Yargı ve İdari Yargı ayrılığı vardır. Dinsel kökenli değildir; zannedilenin aksine Hristiyan hukuku niteliği taşımaz. Ancak yine de Avrupa Birliği hukuku, kilise hukukundan gelen bazı esaslardan da etkilenmiştir. Pandekt: Özel hukukun baskınlaştığı Cermen / Alman hukuku.

Karşılaştırmalı hukuk alanında çalışan akademisyenler ve hukuk kökeni teorisini destekleyen ekonomistler genellikle Kıta Avrupası Hukuk Sistemi’ni dört ayrı gruba ayırmaktadır:

  • Fransız hukuku: Fransa, Benelüks ülkeleri, İtalya, Romanya, İspanya ve bu ülkelerin geçmişteki kolonileri;
  • Alman hukuku: Almanya, Avusturya, İsviçre, Estonya, Letonya, Bosna Hersek, Hırvatistan, Kosova, Makedonya, Montenegro, Slovenya, Sırbistan, Yunanistan, Portekiz ve geçmişteki kolonileri, Türkiye, Japonya ve Çin Halk Cumhuriyeti;
  • İskandinav hukuku: Danimarka, Norveç ve İsveç. İskandinav kültürü ile geçmişten beri etkileşime geçtiklerinden Finlandiya ve İzlanda da bu sistemi benimsemiştir.
  • Çin hukuku: Çin Halk Cumhuriyeti’nde kullanılan Kıta Avrupası ile sosyalist hukuk karışımı sistem.

Bununla birlikte bu sistemlerden bazıları “hibrid” karaktere sahiptirler:

  • Napolyonikten Alman etkisine (İtalyan hukuku)

Dönemin jeopolitik işbirliği sebebiyle 1865 tarihli İtalyan Medeni Kanunu 1942 yılında Alman etkisini taşıyan yeni bir kanunla değiştirilmiştir.[10] İtalya’nın bu yaklaşımı Hollanda (1992), Arjantin (2014), Brezilya (2002) ve Portekiz (1966) tarafından da tekrarlanmıştır. Bunların birçoğu medeni kanun ile ticaret kanununun birleştirilmesi gibi İtalyan mevzuatının getirdiği yenilikleri barındırmaktadır.[11]

  • Alman etkisinden Napolyoniğe (İsviçre hukuku)

İsviçre Medeni Kanunu büyük oranda Alman kanunlarından etkilenmekle birlikte Fransız kanunlarının da etkisi bulunmaktadır. 1926 yılında Mustafa Kemal Atatürk döneminde kabul edilen Türkiye Cumhuriyeti Medeni Kanunu İsviçre Medeni Kanunu’nun üzerinde bir takım değişikler yapılmış halidir.

Ülke Açıklama
Arnavutluk Arnavutluk Arnavutluk Cumhuriyeti Medeni Kanunu, 1991 [1] 22 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Angola Angola Portekiz Medeni Kanunu’nu temel almıştır.
Arjantin Arjantin Arjantinli hukukçu Dalmacio Vélez Sársfield’in beş yıllık bir süreçte oluşturduğu Arjantin Medeni Kanunu’nda İspanyol hukuk geleneğinin etkisi büyüktür. Söz konusu kanun 1 Ocak 1871’de yürürlüğe girmiştir. İspanyol hukuk geleneği yanında Arjantin Medeni Kanunu’nda Brezilya Medeni Kanunu taslağının, 1851 tarihli İspanya Medeni Kanunu’nun taslağının, Kod Napolyon’un ve Şili Medeni Kanunu’nun da etkisi vardır. Söz konusu kanunun kaynağında ayrıca çoğunluğu 19. Yüzyıl Fransız hukukçularının olmak üzere pek çok teorik hukuk çalışmaları da yer almaktadır. Arjantin Medeni Kanunu, kendisini Fransız modelinden uzaklaştırarak, bilinçli olarak yükümlülüklerden doğan haklar ile taşınmaz hakları arasındaki ayrımı kendi temeli olarak kabul eden ilk medeni kanundur.

Arjantin Medeni Kanunu, 1880 tarihli kanun uyarınca, Paraguay’da da 1987 yılında yeni kanun yürürlüğe girene kadar uygulanmıştır.

1871 tarihli medeni kanun, yeni kanun Código Civil y Comercial de la Nación yürürlüğe girene dek 2015 yılının Ağustos ayına dek yürürlükte kalmıştır.[12][13]

20. Yüzyılın ikinci yarısında Alman hukuk teorileri Arjantin’de giderek artan oranda etkisini göstermeye başlamıştır

Andorra Andorra Mahkemeler Andorra’nın geleneksel hukuku ile birlikte Roma hukukunu ve geleneksel Katalan hukukunu uygulamaktadır.[14]
Ermenistan Ermenistan Ermenistan’ın hukuk sistemi
Aruba Aruba Hollanda hukukunu temel almıştır.
Avusturya Avusturya 1881 tarihli Allgemeines bürgerliches Gesetzbuch (ABGB)
Azerbaycan Azerbaycan Alman, Fransız, Rus ve geleneksel Azerbaycan hukukunu temel almıştır.
Belarus Belarus
Belçika Belçika Kod Napolyon hâlen yürürlüktedir ancak üzerinde özellikle aile hukuku konularında çok miktarda değişiklik yapılmıştır.
Benin Benin
Bolivya Bolivya Kod Napolyon’dan etkilenmiştir.
Bosna-Hersek Bosna Hersek Avusturya hukukundan etkilenmiştir. 1978 tarihli Borçlar Kanunu’nda ise İsviçre medeni kanunu (Zivilgesetzbuch) örnek alınmıştır
Brezilya Brezilya Portekiz hukukunu temel almıştır.
Bulgaristan Bulgaristan German ve Roma hukuk sistemlerinden etkilenmiştir.
Burkina Faso Burkina Faso
Burundi Burundi
Çad Çad
Çin Çin halk Cumhuriyeti Çin’in hukuk sistemi, yerel gelenek görenek ve uygulamalar ile Alman ve Sovyet hukuklarından etkilenmiştir.
Kongo Cumhuriyeti Kongo Cumhuriyeti
Kongo Demokratik Cumhuriyeti Demokratik Kongo Cumhuriyeti Belçika hukukunu temel almıştır.
Fildişi Sahili Fildişi Sahili
Kamboçya Kamboçya
Yeşil Burun Adaları Yeşil Burun Adaları Portekiz hukukunu temel almıştır.
Orta Afrika Cumhuriyeti Orta Afrika Cumhuriyeti
Şili Şili Şili Medeni Kanunu’nda İspanyol hukuk geleneğinin büyük etkileri olmuştur. Şili ayrıca diğer Latin Amerika ülkelerinin medeni kanun taslaklarını da büyük ölçüde etkilemiştir. Örneğin Ekvador (1861) ve Kolombiya (1873) kanunlarını oluştururken Şili’nin kanun metnini temel almış ve üzerinde çok az değişiklik gerçekleştirmiştir. Şili Medeni Kanunu’nu derleyen Venezüellalı Andrés Bello çalışmasını tamamlamak için 30 yıl uğraş vererek İspanyol hukuku ve Fransa başta olmak üzere diğer batı ülkelerinin hukuklarından parçalar kullanmıştır. Çalışmasını yaparken I. Justinianus döneminden başlayarak yayımlanan bütün kanunları inceleyip kullandığı bilinmektedir.

Kanun 1 Ocak 1857’de yürürlüğe girmiştir. Kanunda Kod Napolyon’un ve İspanyol koloni döneminden (özellikle Siete Partidas) Kastilya hukukunun etkisi büyüktür. Ancak mülkiyet ve sözleşme hukuku alanında pek çok hükümde Roma hukuku veya Kastilya hukuku yerine Fransız Medeni Kanunu’ndakine benzer hükümlerin bulunduğu görülebilir.

Kolombiya Kolombiya 1873 yılında Şili Medeni Kanunu ile özdeş nitelikteki medeni kanunu yürürlüğe girmiştir.
Kosta Rika Kosta Rika Kosta Rika’nın ilk medeni kanunu (Genel Kanun ya da Carrillo Kanunu’nun parçası olarak) 1841 yılında yürürlüğe girmiştir. Metnin temelini general Andres de Santa Cruz’un Güney Peru Medeni Kanunu oluşturmuştur. Mevcut Medeni Kanun 1 Ocak 1888’de yürürlüğe girmiş ve hazırlanışında Kod Napolyon’dan ve 1889 İspanya Medeni Kanunu’ndan (1851’deki taslak hali) faydalanılmıştır.
Hırvatistan Hırvatistan Hırvatistan’ın hukuk sistemi çoğunlukla Alman ve Avusturya hukuk sistemlerinden etkilenmiştir. Özellikle Hırvatistan’da Opći građanski zakon (OGZ) adı ile bilinen 1811 tarihli Avusturya İmparatorluğu Medeni Kanunu’nun etkisi büyüktür. Söz konusu kanun 1853 yılından[15] 1946 yılına kadar yürürlükte kalmıştır ve bazı hükümleri hâlen günümüzde uygulanmaktadır. II. Dünya Savaşı sırasında 1941 yılında Nazi Almanyası kontrolünde kukla devlet olarak kurulan Hırvatistan Bağımsız Devleti OGZ’yi 1943 tarihli Hırvatistan Bağımsız Devleti Medeni Kanunu (Osnova građanskoga zakona za Nezavisnu Državu Hrvatsku)’nun temeli olarak kullanmıştır. Savaştan sonra Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti’ne katılan Hırvatistan 1946 yılında Düşman işgali boyunca ve 6 Nisan 1941 tarihinden önce kabul edilen mevzuatın derhal kaldırılması hakkında kanunu kabul etmiştir. (Zakon o nevaženju pravnih propisa donesenih prije 6. travnja 1941. i za vrijeme neprijateljske okupacije). Bu kanun sonucunda OGZ tamamen yürürlükten kaldırılmış fakat söz konusu kanunun bazı hükümlerinin uygulanması kabul edilmiştir. Savaş sonrası dönemde Hırvatistan hukukunu etkileyen en önemli sistem sosyalist hukuk olmuştur. Hırvatistan hukuku bir kenara bırakılmış, onun yerini toplumsallaşmanın hukuki düzenlemeleri ve kamu hukuku almıştır. 25 Haziran 1991’de Yugoslavya’dan ayrılıp bağımsızlığını ilan ettikten sonra daha önce kullanılan sistemler yeni kanunun yazılmasında yol gösterici olarak kullanılmıştır. 2005 yılında Borçlar Kanunu (Zakon o obveznim odnosima) kabul edilmiştir.[16] Günümüzde Avrupa Birliği üyesi olan Hırvatistan Avrupa Birliği müktesebatını hukuk sistemine entegre etmektedir.
Küba Küba Komünist hukuk teorisi ile birlikte İspanyol ve Amerikan hukukundan etkilenmiştir.
Curaçao Curaçao Hollanda hukukunu temel almıştır.
Çekya Çek Cumhuriyeti 1811 tarihli Avusturya İmparatorluğu Medeni Kanunu’na dayanan Çek hukuku işgal döneminde Alman (1939-45) ve Sovyet (1947/68-89) hukuklarının etkisinde kalsa da 1989’daki Kadife Devrimi sonrasında büyük ölçüde sosyalist hukuk ve Sovyet etkisinden kurtulmuştur.
Danimarka Danimarka İskandinav-Alman hukuku
Dominik Cumhuriyeti Dominik Cumhuriyeti Kod Napolyon’u temel almıştır.
Ekvador Ekvador Şili Medeni Kanunu’na büyük ölçüde benzeyen Ekvador Medeni Kanunu 1861 yılında yürürlüğe girmiştir.
El Salvador El Salvador
Estonya Estonya Büyük ölçüde Alman hukukundan etkilenmiştir.
Finlandiya Finlandiya Hukuk sistemi İsveç hukukunu temel almıştır.[17]
Fransa Fransa Kod Napolyon’u temel almıştır. (1804 tarihli Fransız Medeni Kanunu)
Mısır Mısır
Ekvator Ginesi Ekvator Ginesi
Etiyopya Etiyopya
Gabon Gabon
Gine Gine Fransız hukuk sistemi, geleneksel hukuk ve mahkeme kararlarını temel almıştır.[17]
Gine-Bissau Gine Bissau Portekiz hukukunu temel almıştır.
Gürcistan Gürcistan
Almanya Almanya 1900 yılında yürürlüğe giren Bürgerliches Gesetzbuch (BGB) Roma ve Alman hukuk geleneğinden etkilenmiştir.
Yunanistan Yunanistan 1946 tarihli Yunan Medeni Kanunu büyük ölçüde geleneksel Roma hukuku ve 1900 tarihli Alman medeni kanunu Bürgerliches Gesetzbuch’dan etkilenmiştir. Yürürlüğe giren yeni kanun bağımsızlığını kazandığından beri uygulanan Bizans-Roma hukukunu yürürlükten kaldırmıştır. (Νομική Διάταξη της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, Doğu Yunanistan Anakarasının Hukuki Durumu, Kasım 1821: 'Οι Κοινωνικοί Νόμοι των Αειμνήστων Χριστιανών Αυτοκρατόρων της Ελλάδος μόνοι ισχύουσι κατά το παρόν εις την Ανατολικήν Χέρσον Ελλάδα', 'Yunanistan’ın Merhum Hristiyan İmparatorları’nın [Bizans İmparatorlarını kastediyor.] Sosyal [Örn. Medeni] Hukuku Doğu Yunanistan Anakarasında hâlen geçerlidir.')
Guatemala Guatemala Guatemala tarihinde üç medeni kanun sahiptir: İlki 1877 yılında yürürlüğe girmiş, daha sonra 1933'te yeni bir kanun ile yürürlükten kaldırılmış ve hâlen yürürlükte olan ise 1963 yılında kabul edilmiştir. Mevcut kanun yıllar içerisinde pek çok değişikliğe uğramakla birlikte yeni kanunlarla düzenlenen Ticaret Kanunu ve Ulusal Vatandaş Kaydı Kanunu buna istisnadır. Kanun genel olarak Roma-Fransa kodifikasyon geleneğini izlemektedir.

Guatemala hukuk sistemindeki 'hukukun kaynağı' teorisine göre 'Ley del Organismo Judicial' 'kanunu' hukukun ana kaynağı kabul etmektedir. (Yasama metinleri açısından) Bununla birlikte 'içtihatı' da tamamlayıcı öge olarak görmektedir. İçtihat genellikle mahkeme kararları demek olsa da pratikte karışıklığa sebebiyet vermekte ve yüksek mahkemelerin (Anayasa Mahkemesi ya da onlardaki adıyla 'Tribunal de Amparo', Yargıtay ya da onlardaki adıyla 'Tribunal de Casación') benzer davalarda benzer kararlar vermesi olarak tanımlanan ve alt mahkemeler için bağlayıcı olan 'hukuk doktrini' kavramı ile açıklanmaktadır.

Haiti Haiti Kod Napolyon’dan etkilenmiştir.
Honduras Honduras
Macaristan Macaristan Yazılı Roma Hukuku’nu temel almış ve Napolyonik Medeni Kanun’dan etkilenmiştir.
İzlanda İzlanda Germanik geleneksel hukuku temel almış ve Orta Çağ Norveç ve Danimarka hukukundan etkilenmiştir.
Hindistan Hindistan (sadece Goa, Daman ve Diu ve Dadra ve Nagar Haveli) Portekiz hukukunu temel almıştır.
İtalya İtalya Napolyonik Medeni Kanun ögeleri ile yazılı Roma hukukunu temel almıştır. 1942 yılında yürürlüğe giren medeni kanun, 1865 yılından kalan eski kanunu yürürlükten kaldırmıştır.
Japonya Japonya 1895 tarihli Japonya Medeni Kanunu, Avrupa ülkeleri (özellikle Almanya) hukukuna göre hazırlanmıştır.
Letonya Letonya Based on codified Roman law with strong German traditions in civil and administrative law and procedure, as it was historically before the Soviet occupation, elements of French legal system are also common in Latvian law. While general principles of law are prerequisites in making and understanding the law, case law is also broadly applied to present legal arguments in courts and to explain application of law in similar cases. Rapidly decreasing remains of Soviet understanding of criminal acts can be found in criminal law, while criminal procedure law has been fully modeled after practice accepted in Western Europe. Civil law of Latvia enacted on 1937.
Lübnan Lübnan Fransız hukukuna göre hazırlanmıştır.
Litvanya Litvanya Hollanda hukukuna göre hazırlanmıştır.
Lüksemburg Lüksemburg Kod Napolyon’dan etkilenmiştir.
Libya Libya Osmanlı, Fransız, İtalyan ve Mısır kaynaklarından etkilenmiştir.
Makao Makao Portekiz hukukunu temel almıştır. Çin hukukunun da etkileri vardır.
Mauritius Mauritius
Meksika Meksika "Roma ve Fransız hukuk sistemlerinin temelini oluşturduğu Meksika hukuk sistemi hem kadim hem de klasiktir. Meksika sisteminin dünyadaki diğer hukuk sistemleri ile pek çok ortak noktası vardır. [Özellikle latin Amerika ve Kıta Avrupası’nın büyük bir bölümü ile)..."[18]
Moğolistan Moğolistan 2002 tarihli Medeni Kanun BGB’den etkilenmiştir.
Karadağ Montenegro Önce: 1888 yılında Valtazar Bogišić tarafından yazılan Karadağ Prensliği Genel Taşınmaz Kanunu. Sonra: 2008 tarihli Borçlar Kanunu.
Mozambik Mozambik Portekiz hukukundan etkilenmiştir.
Hollanda Hollanda Kod Napolyon’dan etkilenmiştir.
Norveç Norveç İskandinav-Alman hukuku. Norveç kralı Altıncı Magnus 1274 yılında bölgesel kanunları tüm ülke için tek bir kanun çerçevesinde toplamıştır. Bu durum Danimarka Kralı Beşinci Christian tarafından 1687 tarihli kanun ile değiştirilmiştir.
Panama Panama
Paraguay Paraguay 1987 yılında yürürlüğe giren Paraguay Medeni Kanunu Kod Napolyon’dan ve Arjantin hukukundan etkilenmiştir.
Peru Peru Çekince ile birlikte zorunlu Uluslararası Adalet Divanı yetkisini kabul etmektedir.
Polonya Polonya 1965 yılından beri Polonya Medeni Kanunu yürürlüktedir.
Portekiz Portekiz Kod Napolyon ve Alman hukukundan etkilenmiştir.
Tayvan Çin Halk Cumhuriyeti (Tayvan) Kodifikasyonun kaynağı Alman BGB’dir.
Romanya Romanya Romanya Medeni Kanunu 2011 yılında yürürlüğe girmiştir. Quebec Medeni Kanunu’nun temel alındığı kanunda Kod Napolyon ve İtalya, İspanya, İsviçre gibi Fransa’dan etkilenen diğer kanunların etkisi vardır.[19]
Rusya Rusya İlk başlarda Bizans kültürü ile şekillenen Roma hukuku etkili olmuştur. 1700 ila 1800’lü yıllarda ise Alman ve Hollanda hukukunun büyük etkisi vardır. 1900’lü yılından itibaren Sosyalist hukuk tarzında değişiklik yaşayan Rusya hukuku 1990’lı yıllardan itibaren Kıta Avrupası Hukuk Sistemi etkisi altındadır.
São Tomé ve Príncipe São Tomé e Príncipe Portekiz hukukunu temel almıştır.
Sırbistan Sırbistan 1844 tarihli Sırbistan Prensliği Medeni Kanunu’nun yazarı Jovan Hadžić Avusturya Medeni Kanunu’nu temel almıştır. (Allgemeines bürgerliches Gesetzbuch) 1978 tarihli Borçlar Kanunu’nda ise Zivilgesetzbuch’dan faydalanılmıştır.
Slovakya Slovakya 1811 tarihli Avusturya İmparatorluğu Medeni Kanunu’na dayanan Slovak hukuku, işgal döneminde Alman (1939-45) ve Sovyet (1947/68-89) hukuklarının etkisinde kalsa da 1989’daki Kadife Devrimi sonrasında büyük ölçüde sosyalist hukuk ve Sovyet etkisinden kurtulmuştur.
Slovenya Slovenya Çoğunlukla German ve Avusturya-Macaristan hukuk sistemlerinden etkilenmiştir.
İspanya İspanya Kod Napolyon’dan etkilenmiştir. Ayrıca Orta Çağ hukukunun başarılarından Siete Partidas ile başlayarak İspanyol hukuk geleneğinin etkisi olmuştur. 19. Yüzyılda Napolyonik tarz ile Kastil geleneğini birleştiren medeni kanun taslağı ortaya çıkana dek çok az değişiklikle uygulanmaya devam etmiştir.
İsveç İsveç İskandinav-Alman hukuku. Her İskandinav hukuk sisteminde olduğu gibi geleneksel karakteri ile diğerlerinden ayrılmaktadır ve Roma hukuku ögelerini içinde barındırmamaktadır. Yabancı hukuklardan çok az etkilenmiştir. İlginç şekilde Kod Napolyon’un İskandinav hukukunun oluşmasında etkisi olmamıştır. İsveç hukukunun tarihsel temeli, diğer Kuzey ülkelerinde olduğu gibi, Eski Alman hukukudur. İsveç hukukunun kodifikasyonu diğer pek çok Avrupa ülkesinden daha erken şekilde 18. Yüzyılda başlamıştır. Ancak ne İsveç ne de diğer kuzey ülkeleri Kod Napolyon veya BGB gibi bir medeni kanun oluşturmamıştır.
İsviçre İsviçre 1908 ve 1912 (borçlar; beşinci kitap) tarihli İsviçre Medeni Kanunu
Doğu Timor Doğu Timor Portekiz hukukunu temel almıştır.
Türkiye Türkiye 1907 tarihli İsviçre hukuku (Zivilgesetzbuch) ile şekillenmiştir.
Ukrayna Ukrayna 2004 tarihli Ukrayna Medeni Kanunu
Uruguay Uruguay
Özbekistan Özbekistan Sovyet hukukunun gelişiminin temsil etmektedir. Komünist hukuk teorisinin güçlü izleri görülebilir.
Vietnam Vietnam Komünist hukuk teorisi ve Fransız hukuku
Venezuela Venezuela

Dini ve Şer’i Hukuk

Ana madde: Dini hukuk

Dini hukuk, hukukun kaynağı olarak dini sistem veya kaynakların kullanılmasını savunmakla birlikte uygulanan metodoloji değişkenlik göstermektedir. Örneğin kamu hukukunda Yahudi ve Halakha’nın uygulanmasında söz konusu kurallar sabit ve değişmez nitelikte olup yasama işlemi veya teamüller ile değişiklik yapılması mümkün değildir. Hristiyan Kilise hukuku, Medeni Kanun uygulamasında Kıta Avrupası Hukuk Sistemi’ne daha yakın iken Şer’i hukuk (ve Fıkıh içtihat bilimi), emsal kararlara dayanması ve kıyas yöntemi nedeniyle ortak hukuk sistemine daha yakın niteliktedir.[20]

Dini hukukun ana türü İslam’da Şeriat, Musevilikde Halakha ve bazı Hristiyan gruplarında Kilise hukukudur. Bazı durumlarda söz konusu sistemler bireyin ahlaki kılavuzluğuna ilişkin olabileceği gibi ülkenin hukuk sisteminin temelini de oluşturabilir. İkinci durum Orta Çağ’da özellikle yaygındı.

Şeriat ve Fıkıh en çok kullanılan dini hukuktur. Ayrıca Ortak Hukuk ve Kıta Avrupası Hukuk Sistemi’nden sonra dünyada en yaygın olarak kullanılan üçüncü hukuk sistemidir.[21] Kur’an ve Sünnet’ten kaynağını alan ilahi hukuk ve Ulema’nın fetva çıkarırken kullandığı İcma, Kıyas, İctihad ve Örf metotları bu hukukun temelini oluşturmaktadır. Ulemaların fetva çıkarma yetkisine sahip olabilmeleri için Medreseden İcazet alması şarttır.[9] İslam’ın Altın Çağı boyunca İslam hukuku ortak hukukun ve çeşitli hukuk müesseselerinin gelişmesinde etkili olmuştur.[22][23] Suudi Arabistan ve İran başta olmak üzere çeşitli İslam ülkeleri Şeriat ile yönetilmektedir. Bunun yanında düğer bazı ülkeler şeriat’ı ulusal hukuka yardımcı bir araç olarak uygulamaktadır. Şeriat hukuku; kamu hukuku, sözleşmeler, taşınmaz hakları da dahil olmak üzere pek çok alanda uygulanabilir.

Halep Kodeksi: 10. yüzyıldan kalma Masoretik yazı ile yazılmış İbrani Kutsal Kitabı

Halakha, Ortodoks ve Muhafazakâr Museviler tarafından hem dini hem de günlük alanda kabul görmüştür. Tamamen Halakha ile yönetilen bir ülke bulunmamakla birlikte iki Musevi kişi kişisel inançları nedeniyle uyuşmazlığın Musevi mahkemelerinde karara bağlanmasını talep edebilir.

Kilise hukuku vahiy ile kurulmadığından ilahi hukuk değildir. Bunun yerine kilise hukuku Tanrının sözü çerçevesinde insanlar tarafından oluşturulmuş ve vahyin içeriğinin uygulanmasını talep eden bir hukuk olarak görülmüştür. Kilise hukuku, Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Anglikan Topluluğu’nun iç işleyişini de düzenlemektedir. Kilise hukuku; piskoposlar konseyi, bazı durumlarda tek bir piskopos, Katolik Kilisesi için Papa ve İngiltere Kilisesi için Britanya Parlamento gibi kilisenin yasama yetkisine sahip olan bölümü tarafından kabul edilip değişikliklere uğramıştır.

Ülke Açıklama
Afganistan Afganistan İsla hukuku ve işgalden sonra Amerikan/İngiliz
Mısır Mısır Mısır Anayasası’nın ikinci maddesi gereğince İslam hukuku ile yönetilmektedir.
Gambiya Gambiya İngiliz ortak hukuku, İslam hukuku ve gelenek hukuku
Gana Gana İngiliz ortak hukukunu temel almıştır.
İran İran Şii İslam hukuku
Libya Libya İslam hukuku
Moritanya Moritanya İslam hukuku ile Fransız Medeni Kanunu’nun karışımı uygulanmakla birlikte aile hukukunda İslam hukukunun etkisi hakimdir.
Fas Fas İslam hukuku ile Fransız Medeni Kanunu’nun karışımı uygulanmakla birlikte aile hukukunda İslam hukukunun etkisi hakimdir. Musevi vatandaşlar için aile hukuku konusunda Halakha’nın uygulanması kabul edilmiştir.
Nijerya Nijerya Kuzey eyaletlerinde şeriat, güney eyaletleri ile federal seviyede ise ortak hukuk uygulanmaktadır.
Umman Umman Şeriat ve kabile geleneksel hukuku
Suudi Arabistan Suudi Arabistan İslam hukuku
Sudan Sudan İslam hukuku temel alınmıştır.
Vatikan Vatikan İtalyan hukuku ile Kilise hukuku temel alınmıştır.
Yemen Yemen İslam hukuku

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Wood, Phillip (2007). Principles of International Insolvency. Sweet & Maxwell. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015. 
  2. ^ Wood, Phillip (2008). Maps of World Financial Law:Law and practice of international finance series. Sweet & Maxwell. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015. 
  3. ^ "English Common Law is the most widespread legal system in the world" (PDF). Sweet & Maxwell. Kasım 2008. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015. 
  4. ^ "Magna Carta". 10 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2006. 
  5. ^ Nandini Chavan, Qutub Jehan Kidwai, Personal Law Reforms and Gender Empowerment: A Debate on Uniform Civil Code, Page 245, Hope India Publications, 2006
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 23 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  7. ^ "The World Factbook". 3 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  8. ^ Badr, Gamal Moursi (İlkbahar 1978), "Islamic Law: Its Relation to Other Legal Systems", The American Journal of Comparative Law, 26 (2 [Proceedings of an International Conference on Comparative Law, Salt Lake City, Utah, February 24–25, 1977]), ss. 187-198 [196-8], doi:10.2307/839667 
  9. ^ a b Makdisi, George (Nisan–Haziran 1989), "Scholasticism and Humanism in Classical Islam and the Christian West", Journal of the American Oriental Society, 109 (2), ss. 175-182 [175-77], doi:10.2307/604423 
  10. ^ "Towards a Civil Code: The Italian Experience". 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  11. ^ "On the Legal Method of the Uniform Commercial Code". 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  14. ^ "Andorra (11/07)". 13 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  16. ^ Croatian legal history in the European context, Dalibor Čepulo, p. 357
  17. ^ a b "The World Factbook". 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  18. ^ "Jaime B. Berger Stender Attorney at Law author, Tijuana, B.C., Mexico". 4 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  19. ^ Valeriu Stoica (2009). Drept civil. Drepturile reale principale. Bükreş: C.H. Beck. ss. XIII. 
  20. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; El-Gamal 2006 16 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  21. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Badr 187–198 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  22. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; J-Makdisi isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  23. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; autogenerated1 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  • Moustaira Elina N., Comparative Law: University Courses (in Greek), Ant. N. Sakkoulas Publishers, Athens, 2004, ISBN 960-15-1267-5
  • Moustaira Elina N., Milestones in the Course of Comparative Law: Thesis and Antithesis (in Greek), Ant. N. Sakkoulas Publishers, Athens, 2003, ISBN 960-15-1097-4

Şablon:Ülkeler hukuku listesi

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hukuk</span> genellikle devlet otoritesi tarafından desteklenen kurallar ve yönergeler sistemi

Hukuk ya da tüze birey, toplum ve devletin hareketlerini, birbirleriyle olan ilişkilerini; yetkili organlar tarafından usulüne uygun olarak çıkarılan, kamu gücüyle desteklenen, muhatabına genel olarak nasıl davranması yahut nasıl davranmaması gerektiğini gösteren ve bunun için ilgili bütün olasılıkları yürürlükte olan normlarla düzenleyen normatif bir bilimdir. Ayrıca, toplumu düzen altına alan ve kişiler arası ilişkileri düzenleyen, ortak yaşamın huzur ve güven içinde akışını sağlayan, gerektiğinde adaleti yerine getiren, kamu gücü ile desteklenen ve devlet tarafından yaptırımlarla güvence altına alınan kurallar bütünüdür. Hukuk, birey-toplum-devlet ilişkilerinde ortak iyilik ve ortak menfaati gözetir.

<span class="mw-page-title-main">Yargı</span> hukuku yorumlayan ve uygulayan mahkemeler sistemi

Yargı, yasal anlaşmazlıkları/uyuşmazlıkları karara bağlayan ve yasal davalarda yasayı yorumlayan, savunan ve uygulayan mahkemeler sistemidir.

<span class="mw-page-title-main">Mahkeme</span>

Mahkeme, taraflar arasındaki hukukî anlaşmazlıkları (davaları) hukukun üstünlüğüne uygun olarak sivil ya da askerî, adlî veya idarî konularda adaleti sağlamak üzere yetkilendirilmiş, toplum yapısına ve kültüre göre değişiklikler gösterebilen bir yargılama formudur. Mahkemeler genellikle bir devlet kurumu şeklinde teşkilatlanır. Hem ortak hukuk, hem de medeni hukuk sistemlerinde mahkemeler, uyuşmazlıkların çözümü için merkezi araçlardır.

Medeni hukuk, kişilerin birbiriyle ya da belirli ölçülerde kişilerle devletin doğrudan veya dolaylı özel ilişkilerinin kamu hukuku gibi başka bir hukuk dalının konusuna girmeyen hukuk dalına verilen addır. Temeli Roma hukukuna dayanır ve Cermen halkları tarafından geliştirilmiştir. Tüm Kara Avrupası'nda ve onlardan etkilenen birçok ülkede uygulanan bir hukuk dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Hâkim (hukuk)</span> mahkemede duruşmalara bakan ve kararı açıklayan yetkili kişiye verilen isim

Hâkim veya yargıç, adaleti sağlamak üzere bağlı bulunduğu topluluğun hukuk kural ve prensiplerine dayanarak bağımsız ve tarafsız olarak karar veren kimsedir. Bazı hukuk sistemleri tek hâkimli, bazı sistemler ise hâkimler heyetinden oluşan yargılama biçimlerini benimsemiştir. Hâkimler ceza, hukuk, idare veya askeri mahkemelerde görev yapabilirler. Yaptıkları görevden ötürü toplum içerisinde saygınlık sahibi, alanında uzman ve güvenilir kişilerden seçilmeleri gerekir.

<span class="mw-page-title-main">Ortak hukuk</span> Birleşik Krallık sömürgesi olan birçok ülkenin hukuki temelini kuran hukuk sistemi

Anglo-Sakson sistemi,, özellikle tarihinde Birleşik Krallık sömürgesi olan birçok ülkenin hukuki temellerini oluşturur. Emsal kararlar yansıtan, kapsamlı yasallaşmamış kanunları dikkat çeken özellikleri arasında yer alır. Bu emsal kararlar yüzyıllarca yargıçlar tarafından gerçek davalarda verilen hükümlerden elde edilmiştir.

Kuvvetler ayrılığı veya güçler ayrılığı, devlet organları olan yasama, yürütme ve yargı güçlerinin birbirinden ayrılmış oldukları bir devlet yönetim modelidir. Devletin her biri birbirinden ayrı ve bağımsız güçlerdeki kol ve sorumluluk alanlarına ayrıldığı ve böylece her bir güç ve kolun bir diğeri ile güç ve sorumluluk alanları bakımından bir çatışma yaşamadıkları bu model ilk olarak antik Yunan ve Roma'da geliştirildi. Kuvvetler ayrılığında güçler normal olarak yasama, yürütme ve yargı olmak üzere üç kola ayrılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Roma hukuku</span> Antik Romanın hukuk sistemi

Roma hukuku, Antik Roma'nın hukuk sistemidir. Kamu hukuku ve özel hukuk ayrımına dayanmaktadır. Bu ayrım ilk kez Roma hukukunda yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">İş hukuku</span>

İş hukuku, işçi hakları, çalışma koşulları, işçi ücretleri, işçi sendikaları ve işveren-işçi ilişkileri ile ilgili konuları inceleyen hukuk dalıdır. İş hukuku Kara Avrupası hukuk sistemlerine dahil ülkelerde genellikle milli iş kanunları ile düzenlenmektedir. İş uyuşmazlıkları kural olarak iş mahkemelerinde görülmektedir. İş mahkemelerinin bulunmadığı yerlerde ise asliye hukuk mahkemelerinde görülmektedir.

Yasama organı, bir ülke veya şehir gibi siyasi bir birim için yasalar yapma yetkisine sahip bir topluluktur. Genellikle yürütme ve yargı yetkilerinden ayrılırlar.

<span class="mw-page-title-main">Kara Avrupası hukuk düzeni</span>

Kara Avrupası hukuk düzeni ya da diğer bir adla Kıta Avrupası hukuk sistemi, modern dünyadaki en yaygın hukuk düzenidir. Temellerini Roma hukukundan alan Kara Avrupası hukuk düzeni, derlenmiş yazılı kurallara dayanmaktadır. Bu düzenin en önemli parçaları kamu hukuku-özel hukuk ayrımı ve adlî yargı-idarî yargı ayrılığıdır.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı hukuku</span>

Osmanlı İmparatorluğu idaresindeki hukuki yapıya Osmanlı hukuku denir. Genelde çok kültürlülüğe uygun yargılama usulüyle öne çıkar. Hukuk anlayışı şer'i ve örfi olmak üzere iki temelde incelenmektedir.

Japonya hukuk sistemi, Japonya'da hukuken düzenlenen kuralların bütünüdür.

Suudi Arabistan'ın hukuk sistemi, hem Kur'an'dan hem de İslam peygamberi Muhammed'e atfedilmiş sünnetlerden türetilen İslamî Şeriat hukukuna dayanmaktadır. Muhammed'in ölümü sonrasında ortaya çıkan İslamî alim konsensüsleri ("icmâ") de Şeriat'ın kaynaklarından birini oluşturur. Suudi Arabistan'daki yargıçların yaptığı hukuksal yorumlar, İslam fıkhındaki literalist Hanbeli mezhebine ait Orta Çağ metinlerinden etkilenmektedir. Şeriat, Müslüman dünyasında eşsiz olarak kodifiye olmamış haliyle Suudi Arabistan'da kullanılmaktadır. Bununla birlikte hukuksal içtihatın yoksunluğu, ülkenin kanunlarının kapsamında ve içeriğinde büyük seviyede belirsizliklere neden olmuştur. Bu nedenle hükûmet, 2010'da Şeriat'ı kodifiye etmeye niyet ettiğini açıkladı; ancak bu konuda hâlâ bir ilerleme sağlanamamıştır. Şeriat ayrıca fikrî mülkiyet hukuku ve şirketler hukuku gibi modern sorunları kapsayan kraliyet kararnameleriyle dağıtılan düzenlemeler ile tamamlanmıştır. Buna rağmen Şeriat, özellikle ceza hukuku, aile hukuku, ticaret hukuku ve kontrat hukuku gibi dallarda hukukun ana kaynağını oluşturmaktadır ve Kur'an ile Sünnet ülkenin anayasası olarak ilan edilmiştir. Suudi devleti ne ait çok kapsamlı tescilli haklar, toprak hukuku ile enerji hukuku dallarının önemli bir özelliğini oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Bizans hukuku</span>

Bizans hukuku, artan Hristiyan etkisi ile özünde Roma hukukunun devamıdır. Çoğu kaynak Roma hukuk geleneği olarak Bizans hukuku'nu 6. yüzyılda I. Justinianus hükümdarlığı ile başlatıp 15. yüzyılda İstanbul'un Fethi ile bitirir.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği Hukuku</span>

Sovyetler Birliği Hukuku, 1917 Ekim Devrimi'nin ardından Sovyetler Birliği'nde (SSCB) geliştirilen hukuktur. Sovyet hukuk sisteminin değiştirilmiş versiyonları İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, Moğolistan, Çin Halk Cumhuriyeti, Varşova Paktı ülkeleri, Küba ve Vietnam da dahil olmak üzere birçok Komünist ülkede uygulandı.

Yasal tarih veya hukuk tarihi, hukukun nasıl geliştiği ve neden değiştiğini inceler. Hukuk tarihi, medeniyetlerin gelişimi ile yakından bağlantılıdır ve sosyal tarihin daha geniş bağlamında işler. Bazı hukukçular ve hukuk süreci tarihçileri hukuk tarihini, kanunların evriminin kaydı ve çeşitli hukuki kavramların kökenlerini daha iyi anlatan bir bakış açısıyla bu kanunların nasıl geliştiğine dair bir teknik açıklama olarak görmüşlerdir; bazıları ise hukuk tarihini entelektüel tarihin bir dalı olarak görür. Yirminci yüzyıl tarihçileri hukuk tarihini, sosyal tarihçilerin düşüncesiyle paralel bir çizgide, daha bağlamsal bir tarzda ele aldı. Hukuk kurumlarına; karmaşık kurallar, oyuncular ve sembollerden oluşan sistemler olarak baktılar ve bunları toplumla, sivil toplumun belirli yönlerini değiştirmek, onları uyarlamak, direnmesini sağlamak veya teşvik etmek için etkileşime giren unsurlar olarak gördüler. Bu tür hukuk tarihçileri, sosyal bilimler araştırma yöntemleriyle vaka geçmişlerini analiz etme, istatistiksel yöntemler kullanma, davacılar, dilekçe sahipleri ve yasal süreçlerdeki diğer taraflar arasındaki sınıf ayrımlarını ayrımlarını analiz etme eğiliminde oldular. Vaka sonuçlarını, işlem maliyetlerini ve karara bağlanmış dava sayısı analiz ederek, hukuk ve toplumun sadece hukuk teorisi, içtihat hukuku ve medeni hukuk çalışmalarıyla yapılabilecek olandan daha karmaşık bir resmine yasal kurumların, uygulamaların, prosedürlerin ve özetlerin bir analiziyle ulaşır.

<span class="mw-page-title-main">Hukuk ve ekonomi</span>

Hukuk ve ekonomi veya hukukun ekonomik analizi, ekonomik teorilerin, çoğunlukla Chicago Ekonomi Okulundan akademisyenlerle başlayan, hukuk analizine uygulanmasıdır. Ekonomik kavramlar, yasaların etkilerini açıklamak, hangi hukuk kurallarının ekonomik açıdan verimli olduğunu değerlendirmek ve hangi hukuk kurallarının yürürlüğe gireceğini tahmin etmek için kullanılmaktadır. Hukuk ve ekonominin iki ana dalı vardır: Bunlardan birincisi, neoklasik ekonominin yöntem ve teorilerinin hukukun pozitif ve normatif analizine uygulanmasına dayanır. İkincisi ise ekonomik, politik ve sosyal sonuçlara daha geniş bir odaklanma ile hukuk ve yasal kurumların kurumsal analizine odaklanır. Hukuk ve ekonominin bu ikinci dalı, daha genel olarak siyasi kurumlar ve yönetişim kurumları üzerindeki çalışmalarla daha çok örtüşmektedir.

Dini hukuk, dini gelenekler tarafından öğretilen etik ve ahlaki kodları içerir. Farklı dini sistemler, kutsal yasaya kendi inanç sistemleri için az ya da çok önem verir; bazıları açıkça antinomian iken diğerleri doğaları gereği nomistik ya da "yasalcı"dır. Özellikle Yahudilik, İslam ve Bahailik gibi dinler, hem devlet hem de toplum için vahyedilmiş pozitif kanun öğretisini ileri sürerken, Hristiyanlık gibi diğer dinler bunun gerekli veya arzu edilir olduğu fikrini reddeder ve ebedi olan ahlaki değerlere vurgu yaparlar.

<span class="mw-page-title-main">İskoç hukuku</span>

İskoç hukuku, İskoçya'nın hukuk sistemidir. Köklerini bir dizi farklı tarihsel kaynağa kadar takip eden, Kara Avrupası ve ortak hukuk unsurlarını içeren melez veya karma bir hukuk sistemidir. İngiliz hukuku ve Kuzey İrlanda hukuku ile birlikte Birleşik Krallık'ın üç hukuk sisteminden biridir. İskoç hukuku, mevzuat, hukuki emsal, belirli akademik yazılar ve gelenek olmak üzere hukukun dört kaynağını tanımaktadır. İskoçya'yı ve İskoç yasalarını etkileyen mevzuat, devredilen tüm sorumluluk alanlarına ilişkin olarak İskoç Parlamentosu tarafından, saklı konularda ise Birleşik Krallık Parlamentosu tarafından kabul edilir. 1707 öncesi İskoç Parlamentosu tarafından kabul edilen bazı yasalar da hala geçerlidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.