İçeriğe atla

Ulfilas

Wulfila veya Ulfilas
Wulfila, Gotlara Hristiyanlığın esaslarını anlatıyor.
Doğumyaklaşık 310
Ölüm383
MeslekKitâb-ı Mukaddes çevirmeni

Ulfilas (ya da Gotça Wulfila: küçük kurt ya da kurda ait [ayrıca Ulphilas. Orphila][1](yak. 310 – 383[2]), Hristiyan misyoner ve Kitâb-ı Mukaddes tercümanı.[3] Kitab'ı Mukaddes'i Got diline tercüme etmesi ile Arianizm’in Cermenler arasında yayılmasını sağlamıştır.

Hayatı

Got ya da yarı Got ve yarı Yunan bir Kapadokyalıdır. Kapadokya'da Parnassus kenti yakınlarındaki Sadagolthina'da doğmuştur. Sadagolthina bugün Ankara-Şereflikoçhisar Karamollauşağı köyü yakınındadır. Köy içerisinde bulunan höyüğün adı Sadakolta'dır. Arian İhtilafı'nın en sıcak zamanlarında Roma İmparatorluğu'nda yaşamıştır. Roma imparatoru Konstantin’in öldüğü tarih olan 337'de bir Got heyeti içerisinde, Konstantinopolis’e gelmiş ve 341 yılında ise Antakya piskoposu İzmitli Eusebius’un onu kardinal olarak görevlendirmesiyle Gotlar arasına Hristiyanlığı yaymak için gitmişti.[4] Gotların yeni imparatorluk başkenti için yarattıkları tehdit düşünülürse, dini vazifesi bir yana aynı zamanda imparatorluk ile Gotlar arasında siyasi yönü olan bir arabulucu görevi görmekteydi.[5][6][7] Ulfila piskoposluk görevini omuzlarına aldığında otuz yaşındaydı. Yedi yıl Danube’nin kuzeyinde kalmış, ardından Moesia’ya geçmiş ve toplamda kırk yıl Gotlara İncil’i anlatmıştı.[8] 5. yüzyılın kilise tarihçilerinden Theodoret, Sokrates Skolastikos ve Sozomen’ın aktardığına göre Ulfius, başlangıçta İznik amentüsü üzerine hareket ediyordu ve sonradan Aryanizm’e bağlanmıştı.[9][10][11] Gösterdiği başarılar onun Aryan bir havari ya da Gotların havarisi olarak değerlendirilmesine yol açtı.[12][13] İncili Got diline çevirdi ve böylece Got dilinde yazılan ilk metni ortaya çıkarmış oldu.[14][15] Ancak içerisinde savaş sahneleri olan Eski Ahit’in Krallar Kitabı’nı Got diline çevirmedi, zira halihazırda saldırgan olan Gotları, savaşa daha da teşvik edebilirdi.[16] Yaptığı misyonerlikler pagan coğrafyasınım, Hristiyanlıkla şekillendirilmesine yol açtı.[17][18][19]

Kaynakça

  1. ^ Bennett, William H. An Introduction to the Gothic Language, p. 23.
  2. ^ Van Kerckvoorde, Colette M. (Haziran 1993). An Introduction to Middle Dutch. Walter de Gruyter. s. 105. ISBN 3-11-013535-3. 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2013. 
  3. ^ Hıristiyanlık Tarihi. Richard A. Todd. Yeni Yaşam Yayınları. 1977. s. 189 ISBN 975-8318-86-1. 
  4. ^ acques Le Goff, Ortaçağ Batı Uygarlığı, çev. Hanife Güven-Uğur Güven, Doğu Batı Yayınları, Ankara 2015, s. 33.
  5. ^ Orosius, Against the Pagans, trans. A. T. Fear, Liverpool University Press, Liverpool 2010, s. 384.
  6. ^ P. J. Geary, Uluslar Miti ve Avrupa Kimliği, çev. Çağdaş Sümer, Yazılama Yayınevi, İstanbul 2017, s. 96-97.
  7. ^ Herwig Wolfram, History of the Goths, trans. Thomas J. Dunlap, University of California Press, California 1990, s. 78.
  8. ^ Wolfram, History of the Goths, s. 77.
  9. ^ Theodoret, “The Ecclesiastical History”, Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, Vol. III, ed. Philip Schaff-Henry Wace, The Christian Literature Company, New York 1890, s. 131.
  10. ^ Socrates, “The Ecclesiastical History”, s. 72.
  11. ^ Sozomen, “The Ecclesiastical History”, Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, Vol. II, ed. Philip Schaff-Henry Wace, The Christian Literature Company, New York 1890, s. 373.
  12. ^ Hagith Sivan, “Ulfila’s Own Conversion”, The Harvard Theological Review, Vol. 89, No. 4, 1996, s. 373.
  13. ^ Russell, The Germanization of Early Medieval Christianity, s. 135.
  14. ^ James, Europe’s Barbarians AD 200-600, s. 2.
  15. ^ Philostorgius, Church History, trans. Philip R. Amidon, Society of Biblical Literature, Atlanta 2007, s. 20; Isidore of Seville, History of the Goths, Vandals, and Suevi, s. 5-6
  16. ^ James, Europe’s Barbarians AD 200-600, s. 38.
  17. ^ Kenneth Scott Latourette, A History of Christianity, Harper&Row Publishers, New York 1953, s. 100.
  18. ^ John M. Howe, “The Conversion of the Physical World”, Varieties of Religious Conversion in Middle Ages, ed. James Muldoon, University Press of Florida, 1997, s. 67.
  19. ^ Peter Heather-John Matthews, The Goths in the Fourth Century, Liverpool University Press, Liverpool 2004, s. 124.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Arius</span>

Arius, İskenderiye'de Baucalis Kilisesi'nde görev yapmış Libya kökenli çileci Hristiyan bir din adamıdır. Tanrı'nın doğası hakkındaki öğretisi, Baba'nın Oğul üzerindeki kutsallığının altını çizmesi ve teslis inancına muhalefeti, 325 yılında Roma İmparatoru Konstantin tarafından toplanan Birinci İznik Konsili'nde onu ana konu hâline getirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Aelia Eudoksia</span>

Aelia Eudoxia, Doğu Roma imparatoru Arcadius'un eşi.

<span class="mw-page-title-main">İoannis Hrisostomos</span> önemli erken dönem kilise babası

İoannis Hrisostomos veya Altınağızlı Yuhanna, Konstantinopolis Başepiskoposu olarak görev yapmış önemli bir Kilise Babası'ydı. Vaazlarıyla ve halka açık konuşmalarıyla, iktidarın ve din adamlarının otoritelerini kötüye kullanımını kınadığı tutumuyla, Altınağızlı Yuhanna'nın İlâhî Âyin Metni ve asketik (çileci) duyarlılıkları ile tanınır. Yunanca khrisostomos (Χρυσόστομος) unvanı "altın-ağızlı" anlamına gelir ve ünlü hitabet yeteneğini belirtir. Batı kiliselerinde John Chrysostom olarak anılır. Altınağızlı Yuhanna, Erken Hristiyanlık döneminde en üretken yazarlardan biriydi, ancak hem İskenderiyeli Origenes hem de Hippo'lu Augustinus onu geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">I. Honorius</span>

Papa I. Honorius, 27 Ekim 625 - 12 Ekim 638 döneminde papalık yapmıştır.

Konstantinopolis'li Sokrates, ayrıca Sokrates Skolastikos Geç Antik Çağ'da yaşamış bir kilise tarihçisidir, Sozomenos ve Theodoret ile çağdaştır.

Likopolisli Meletios, bugünkü Asyut'ta bulunan Lykopolis'in piskoposuydu. Erken kilise tarihinde birçok bölünmeye neden olan mezheplerden biri olan ve aforoz edlmiş Hristiyanlar'ın Kilise'ye yeniden kabulünün kolaylaştırılmasını savunan Melitian Hareketi'nin kurucusu ve ismini verendir.

<span class="mw-page-title-main">XI. Gregorius</span> Fransız rahip (1329-1378)

Papa XI. Gregorius, gerçek adı ile Pierre Roger de Beaufort –, 30 Aralık 1370 tarihinden ölümüne kadar Roma Katolik Kilisesi'nde papalık yapmıştır. Yedinci ve son Avignon Papasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Jordanes</span> Latince eser veren Got tarihçi ve yazar

Jordanes, ayrıca Jordanis yazılır ya da, daha seyrek, Jornandes, 6. yüzyıl Got asıllı Bizanslı bürokrat, hayatının sonraki bölümünde tarih konusuna yönelmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Ankiralı Theodotos (episkopos)</span>

Ankyralı Aziz Theodotos, Ankyra'nın 5. yüzyılda yaşamış episkoposu.

Sethianizm, milattan önce 2. ve 3. yüzyıllar arasında Gnostisizm akımından gelişerek ortaya çıkan, içerisinde Hellenist Yahudilik felsefesi, Hristiyanlık ve Platonizm unsurları barındıran bir akımdır.

<span class="mw-page-title-main">Donatizm</span>

Donatizm MS 4. yüzyıldan 6. yüzyıla kadar Kartaca Kilisesi'nde bölünmeye yol açan, ana akım Hristiyanlıktan ayrılan bir Hristiyan mezhebidir.

Salminius Hermias Sozomenus, aynı zamanda Sozomen olarak da bilinir, Hristiyan Kilisesi tarihçisiydi.

<span class="mw-page-title-main">Çernyahov kültürü</span>

Çernyahov kültürü yahut Sântana de Mureș kültürü, MS 2 ila 5. yüzyıllar arasında günümüz Ukrayna, Romanya, Moldova ve Belarus'un bir kısmı olmak üzere, Karadeniz'in batı ve kuzeyinde bulunan bu Doğu Avrupa ülkelerinin topraklarına tekabül eden yerlerde tespit edilmiş bir arkeolojik kültürdür. Kalıntıların Sarmatlar, Slavlar, Gotlar ve Daçyalılar gibi halkların kültürel karışımı sonucu ortaya çıktığı tahmin edilmektedir.

İskenderiye’li Theognostus 3. yüzyılın sonlarında bir Hristiyan ilahiyatçısıydı. Yunan tarihçi Sideli Filipus, Pierius'tan sonra İskenderiye'deki İlahiyat Okulu'na başkanlık ettiğini söylüyor. Origenes'in bir müridi olmasına rağmen, Kilise’nin tarihi hakkındaki kitaplarda Eusebios ya da Hieronymus onun hakkında hiçbir bahsetmede bulunmaz.

Thraseas, Episkopos. İmparator Marcus Aurelius döneminde yaşamış ve şehit edilmiştir. Yortusu 5 Ekim'dir.

De origine actibusque Getarum, genel olarak kısaltılmış Getika, Jordanes tarafından MS 551'de veya kısa bir süre sonra Geç Latince olarak yazılmıştır, Cassiodorus'un Got halkının kökeni ve tarihiyle ilgili hacimli bir açıklamasının bir özeti olduğunu iddia eder, günümüzde kayıptır. Ancak Jordanes'in Cassiodorus'un çalışmalarını gerçekte ne ölçüde kullandığı bilinmiyor. Gerçek tarihe veya köken mitolojisine ne kadar yakın olduğu tartışmalı olsa da, Gotların kökeni ve tarihine tam bir hikâye veren tek eşzamanlı kaynak olarak önemlidir.

<span class="mw-page-title-main">Batı medeniyetinin tarihi</span>

Batı medeniyetinin kökleri Avrupa ve Akdeniz'e kadar uzanır. Skolastisizm, Rönesans, Reform, Aydınlanma, Sanayi Devrimi,Bilimsel Devrim ve liberal demokrasi gibi dönüştürücü dönemlerden geçen Antik Yunanistan, Roma İmparatorluğu ve Orta Çağ'da ortaya çıkan Batı Hristiyanlığı ile bağlantılıdır. Klasik Yunanistan ve Antik Roma uygarlıkları, Batı tarihinde ufuk açıcı dönemler olarak kabul edilir. Bazı ana kültürel katkılar da Franklar, Gotlar ve Burgonyalılar gibi Hristiyanlaşmış Cermen halklarından geldi. Şarlman, Karolenj İmparatorluğu'nu kurdu ve "Avrupa'nın Babası" olarak anılır. Keltler ve Cermen paganları gibi Avrupa'nın Hristiyanlık öncesi pagan halklarından katkılar olduğu gibi, İkinci Tapınak dönemi Yahudiye, Celile ve ilk Yahudi diasporalarına dayanan Yahudilik ve Helenistik Yahudilik'ten türetilmiş bazı önemli dinî katkılar da geldi. Orta Doğu kaynaklı bazı etkiler de vardır. Batı Hristiyanlığı, tarihinin büyük çoğunluğunda Hristiyan kültürüne neredeyse eşdeğer olan Batı medeniyetinin şekillenmesinde önemli bir rol oynamıştır. Batı uygarlığı, yayılarak modern Amerika ve Okyanusya'nın baskın kültürlerinin ortaya çıkmasını sağladı ve son yüzyıllarda birçok yönden büyük bir küresel etkiye sahip oldu.

Kalkedon Amentüsü, MS 451'de Kalkedon Konsili'nde kabul edilen Mesih'in doğasının beyanıdır. Kalkedon, Küçük Asya'da bulunan Erken Hristiyanlık merkeziydi. Konsil, Katolik, Doğu Ortodoks, Lutheran, Anglikan ve Reform kiliselerini içeren Kalkedon kiliseleri tarafından kabul edilen ekümenik konseylerin dördüncüsüdür.

Selanik Fermanı, 27 Şubat 380'de I. Theodosius tarafından yayınlanan bir fermandır, buna göre İznik Hıristiyanlığını Roma İmparatorluğu'nun devlet kilisesi olmuştur. Arianizm gibi diğer Hristiyan inançlarını "aptal delilerin" sapkınlıkları olarak kınanmış ve bunların cezalandırılmasına izin verilmiştir.

Kalkedon Hristiyanlığı veya Kadıköy Hristiyanlığı, 451 yılında toplanan dördüncü ekümenik konsey olan Kalkedon Konsili'nin teolojik kararlarını kabul etmiş Hristiyanlık kollarına verilen addır. Kalkedon Hristiyanlığı, İsa Mesih'in tek bir kişi (prosopon) olarak hem ilahi hem de insani doğaya sahip olduğunu savunan Kalkedon Amentüsü'nü benimser.