Ukrayna Partizanları

Ukrayna Partizanları, Alman Ordusu'nun ülkeyi işgal etmesi üzerine kurulmuştur. İlk gerilla birlikleri işgalden önce kurulmuştur.^[1] Savaş sırasında ise partizan birlikleri artırılması gerekliydi. Bu yüzden 1941 yılında faaliyetler artırıldı.

Ukrayna Partizanların eylemleri sonucunda Sovyet kaynaklarına göre 464.682 Alman Askeri öldürüldü. 4958 tren raydan çıkarıldı. 280 tank vuruldu. 62 köprüde havaya uçuruldu. 210 km'lik tren yolu yok edildi.

13 zırhlı araç, 190 tabanca, 67 anti-tank silahları, 506 havan ve bombaatar, 3217 ağır makineli ve el tabancaları, 5971 otomatik silah, 60.355 tüfek, 2.903 tabanca, 63.303 top mermisi ve havan mayınlar, 12,2 milyon kartuş, 27.245 adet el bombası, 12.2 ton patlayıcı, 172 depo, 987 otomobil, 43 traktör, 5 lokomotif, 210 araba, 30.361 at, 3 tekne, 9 motorlu tekne, 143 telsiz araba, 86 radyo, 57 dürbün, üniforma ve diğer askerî teçhizat önemli sayıda mevcuttu.

Ukrayna Partizanları sadece Ukrayna'da değil aynı zamanda Polonya, Romanya ve Slovakya'da bulunan Mihver Devletleri'ne ait kuvvetlere karşı operasyon düzenlendi. Bunların en önemlisi ünlü Ukrayna Partizan Kovpak'ın Romanya'nın ünlü Karpat dağlarına yaptığı operasyondur. Slovakya'da gerçekleşen ayaklanmaya da 10.000'den fazla partizan ile katıldı.

Savaş öncesinde Stalin büyük bir savaşın kapıda olduğunu biliyordu. Savaş sırasında düşmanı yenilgiye uğratmak için bir takım önlemler alındı. Bunların en önemlilerinden bir tanesi olası işgal durumunda işgal bölgelerinde savaşacak partizanların eğitilmesiydi. Bunların en önemli kısmı Ukrayna'ydı. Çünkü sınır bölgesinde bulunuyordu. Ve uzun sınır Ukrayna'ya aitti.

Önlemlerden birkaçı:

• Rus İç Savaşı sırasında Bolşevikler bazı bölgelerde partizan hareketleri düzenleyerek (özellikle Sibirya'da) düşmanlara karşı savaştı. Bu hareketin önemini anlatmak için Mikhail Frunze kitap yazdı.
• Sovyetler Birliği 1931 yılında sınır bölgelerine partizanların kullanması için gizli bölgelere silah ve mühimmat ile donatı.
• 1932 yılında gerillalar askerî tatbikatlar yaptı.
• Genel olarak Sovyetler Birliği 1924 yılından başlayarak 1936 yılına kadar birçok kişiye gerilla savaşını öğretenilmek için eğitim tesisleri kurdu.

Partizan birliklerini eğiten ordu mensupların çoğu İspanya İç Savaşı'nda savaşmaya gitmişti. Bu sırada Kızıl ordu gerçekleşecek saldırının sınırda durdurulacağını ve karşı taarruz ile savaşın düşman topraklarında gerçekleşeceğini düşünmüştü. Bu yüzden partizan birliklerin eğitimine ve lojistik donanımı durduruldu.

Bu tahmin yanıltıcı olmuştu. Alman Ordusu, savaşın 2 ayında Kiev'in kapılarına dayanmıştı. 3 Temmuz'da Stalin, ilk radyo konuşmasında işgal bölgelerinde partizan birlikleri kurulmasını istedi. Bunu üzerine Kızıl Ordu subayları uçaklarla işgal bölgelerine gönderildi.

• Gönderilen ordu mensupları gerilla savaşı taktikleri konusunda eğitimli değildi. Bu yüzden partizanlar tam olarak eğitilemedi.
• Parizanlarda silah ve ekipman yetersizdi. Sovyet uçaklarıda yüklğ miktarda silahta gönderemiyordu. Bu sorun yeterince eylem yapılmasını engelliyordu,
• Partizanların ellerinde telsizler yoktu. Bu da partizanlar arasında iletişim sorunu doğruyordu. Böylece Ukrayna'da 1941 yılında 778 olan birlik sayısı 1942 yılına gelindiğinde 110'a düştü.
• Yeni oluşturulan partizanların sabotaj deneyimi yoktu. Bu da ilk yıllarda sorun olacaktı.

Ukrayna İsyancı Ordusu, II. Dünya Savaşı öncesinde de Sovyetler Birliği'ne karşı faaliyet gösteriyordu. İsyancı Ordusu, Ukrayna'nın batı bölgesinde etkiliydi. Çünkü batıda milliyetçiler çoktu. Alman Ordusu buraya geldiğinde onları güzel karşıladılar. Ancak Nazilerin ideolojik gereği olarak burada yaşayan insanları köleleştirme politikasına yönelince Ukrayna İsyancı Ordusu Almanlara karşı geldi. Ukrayna partizanları bu milliyetçi orduya yardım veriyordu. Bu yardımlar Kızıl Ordu'nun buraya gelmesiyle sona erdi. Çünkü İsyancı ordu mensupları Waffen-SS tümenlerine bağlı Galizien'i kurarak Sovyetler Birliğie cephe açtı.

1941-1944 yılları arasında Sovyet Partizanların Ukrayna'daki mevcudiyeti 220 bindi. Bunların 2.000'i Polonyalı, 400'ü Çek ve Slovak, 71'i Yugoslav, 28'i Macar olmak üzere toplam 38 milleten oluşan enternasyonalist bir partizan grubuydu. Savaş sonunda toplam 95 kişiye Sovyetler Birliği Kahramanı unvanı verildi.