U-20 (Kriegsmarine) - Turkipedia

U-20 Kriegsmarine'nin tip IIB hafif tonajlı bir denizaltısıdır. Geminin omurgası, 1 Ağustos 1935'te yapılmaya başlandı. 1 Şubat 1936'da görevlendirildi. II. Dünya Savaşı esnasında, düşman ticaret filosuna karşı operasyonlara başladı. 1,846 tondan ağır 16 gemiyi batırarak çoğuna zarar verdi.

Hitler İngiltere ile savaşını bitirmeden Rusya'ya saldırma düşüncesinde idi. Türkiye savaşa katılmamış, Montrö Boğazlar Sözleşmesi gereği boğazdan gemiler geçemiyordu. Önce Türkiye'ye üç denizaltısını (Atılay, Saldıray, Batıray) satın alma teklifi sundu. Türkiye bu teklifi reddetti. Hitler bu sorunu aşmak için hafif tonajlı altı denizaltıyı (U9,U18, U19, U20, U23, U24) Karadeniz'e taşımayı planladı.^[1]

Sovyet donanmasıyla savaşabilmesi için 30. denizaltı filotillası'dan bir konvoy refakatçisi tarafından karayolu ve Tuna Nehrinden Karadeniz'e indirildi. 26 Haziran'da 1943 te U-20 Sualtı bombası ile saldırıya uğradı. Sovyet gemilerine önemli zararlar veren denizaltılar savaşın sonuna doğru Romanya'nın taraf değiştirme ile limansız kaldı. Türkiye’ye denizaltıları satın alması teklif edildi. Bu teklif reddedildi. Mürettebata Türkiye kıyılarına yaklaşmaları, denizaltıları batırıp, botlarla karaya çıkmaları emredildi. Karaya çıkan askerlerin karayolu ile Yunanistan'daki Alman birliklerine ulaşmaları bildirildi. Batı Karadeniz'de bir araya gelen denizaltı mürettebatı, karaya çıkış yerleri olarak Ağva, Karasu ve Ereğli'yi seçtiler.^[2]

U-20 10 Eylül 1944'te Karadeniz'de Karasu kıyıları açıklarında mürettebatı tarafından batırıldı. Karaya çıkan Alman askerleri halk tarafından fark edilerek, güvenlik kuvvetlerine teslim edildi. 1994 yılında Karasu açıklarında deniz tatbikatı sırasında U-20'yi bulundu.^[2]

U20, 42,7 m uzunluk, 4,1 m genişliğinde idi. Sahilden 4 km uzaklıkta, kule derinliği 18 m, dip derinliği 23 m'dir.^[3] Batığın üzeri balıkçı ağlarıyla kaplanması canlı yaşamı tehdit etmektedir. Batığın temizlenerek dalış turizmine kazandırılmasına çalışılmaktadır.^[4] Parçalanmadan batan ve sığ sularda olan, iyi korunmuş batık, Türkiye’nin en iyi on dalış alanından biri kabul edilmektedir.^[5] Mürettebatı ölmeden U20'yi terk ettiğinden savaş mezarı değildir, bu nedenle dalışa izin verilmektedir.^[2]

Kaynakça

^ "TUNA NEHRİNDEN KARADENİZE". Hitler’in kayıp denizaltı filosu Türk kıyılarında. ntv.com.tr. 23 Şubat 2008. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2015.
^ ^a ^b ^c "U-20". sakaryakarasu.bel.tr. 22 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2015.
^ "U-20 Denizaltısının hikayesi". Karasu'daki U-20 denizaltısı Alman basınında. cnnturk.com. 8 Şubat 2011. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2015.
^ "Hitler'in batık denizaltısı, balık ağlarından temizlendi". denizhaber.com.tr. 31 Mayıs 2015. 3 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2015.
^ "Geçmişe ışık tutan hazine". Türkiye’nin en iyi 10 dalış noktası. 24 Haziran 2011. 16 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2015.

İlgili Araştırma Makaleleri

Atılay denizaltısı, 17 Temmuz 1942 tarihinde batan Türk hücum denizaltısı. 80 metre boyunda ve 52 mürettebat kapasiteli idi. Taşkızak Tersanesi'nde inşa edilerek 1939 yılında hizmete girdi. Gövdesindeki 1,5 metre çapındaki delik nedeniyle, denizaltının, II. Dünya Savaşı'ndan kalan bir mayına çarparak battığı görüşü hakimdir.

Denizaltı, su altında ve su yüzeyinde hareket edebilen bir deniz aracıdır. Deniz Kuvvetlerinde görev yapan diğer tüm gemiler gibi denizaltılar da ön ada sahiptir.

Karl Dönitz, Alman Donanma Komutanı, Büyük Amiral ve II. Dünya Savaşı sonlarında Almanya'nın Cumhurbaşkanı.

Cep denizaltısı genellikle bir veya iki mürettebatı olan ve güvertesinde yatma yeri olmayan küçük bir denizaltıdır. Cep denizaltıları genellikle ana bir gemi tarafından taşınır bırakılır geri alınır ve yaşam üniteleri için destek alırlardı.

Samsun, Osmanlı İmparatorluğu tarafından 1907 yılında Fransa'dan satın alınan dört "Durandal" sınıfı muhripten biridir. Gemi, Trablusgarp Savaşı, Balkan Savaşları ve I. Dünya Savaşı esnasında Osmanlı donanmasında görev yaptı.

U-bot, Almancada denizaltı anlamına gelen, ancak diğer bazı dillerde Alman deniz kuvvetlerince kullanılan denizaltıları ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">30. U-bot Filotillası</span>

30. denizaltı filotillası, II. Dünya Savaşı sırasında Alman donanmasının Barbarossa Harekâtı kapsamında Sovyet kıyılarını Karadeniz'de abluka altına almak amacıyla kurulmuş denizaltı filotillası.

Meşale Harekâtı, Britanyalı-Amerikan birliklerin Vichy Fransası kontrolündeki Cezayir ve Fas'ı işgalidir.

Günther Prien, II. Dünya Savaşı'nın ilk bölümünde Alman U-boot komutanlarından biri ve Şövalye Demir Haçı madalyası kazanan ilk U-Boat komutanıydı. Prien komutası altında U-47 denizaltısı yaklaşık 200.000 brüt ton ağırlığında toplam 30 Müttefik gemisini batırmıştır.

HMS E11, Kraliyet Donanması'nın 23 Nisan 1914 tarihinde suya indirilen E sınıfı denizaltısıdır. 1915 yılı Çanakkale deniz harekâtlarındaki en etkili denizaltılardan birisidir. Marmara Denizi'ne yaptığı üç akın seferinde 27'si buhar gücü ile çalışan ve 58'i daha küçük yelkenli tekneler olmak üzere farklı büyüklüklerde 80'den fazla gemiyi batırmıştır.

TCG Yıldıray (S-350), Ay sınıfı bir denizaltıdır. TCG Yıldıray; İzmit'teki Gölcük Tersanesi'nde inşa edilmiştir. Aynı zamanda Gölcük Tersanesi'nde üretilen ilk Türk denizaltısı TCG Yıldıray (S-350)'dir. Tip 209/1200 olarak üretilmiştir. İlk kaynağı 1 Mayıs 1976'da, denize inişi 20 Temmuz 1979'da gerçekleşmiştir. 20 Temmuz 1981'de Türk Donanması'na katılmıştır. Satıhta 11 kts, dalıştan 22 kts hızına ulaşabilmektedir. 9 subay, 25 astsubay, 2 uzman erbaş, 3 erbaş/er görev yapabilmektedir. 61,2 x 6,2 x 5,5 m. boyutlarındadır. 2011'de aktif hizmetine devam etmektedir.

Çanakkale Savaşı'ndaki denizaltı faaliyetleri, I. Dünya Savaşı'nın bir parçası olan Çanakkale Savaşı çerçevesinde, çeşitli devletlerin denizaltıları tarafından Çanakkale Boğazı ve Marmara Denizi'nde sürdürülen faaliyetlerdir. Esas savaştan önce, Aralık 1914'te başlamış ve Aralık 1915'te sonlanmıştı. İtilaf Devletleri'ne bağlı denizaltıların Çanakkale Boğazı'nı geçerek Marmara Denizi'nde denizaltı operasyonları yapmalarının amacı, Gelibolu'yu savunan Osmanlı kuvvetlerinin lojistik durumunu sarsmak olarak görülür. Bununla birlikte İttifak Devletleri'nin bir üyesi olan Alman İmparatorluğu da Osmanlı'yı desteklemek amacıyla savaş sırasında birtakım denizaltı faaliyetleri yürütmüştü.

HMAS AE2, E sınıfı denizaltılara mensup, Avustralya Kraliyet Donanması'na ait bir denizaltı. Vickers Armstrong tarafından inşasına 18 Haziran 1913'te, Barrow-in-Furness'nde başlanıldı ve 28 Şubat 1914 tarihinde inşası tamamlandı. İnşasının ardından kardeş denizaltı AE1 ile birlikte Avustralya'ya hareket eden denizaltı, o tarihe kadarki en uzun mesafeli denizaltı yolculuğunu da gerçekleştirmiş oldu.

HMS E7, E sınıfına mensup, Birleşik Krallık'a ait bir denizaltı. Kraliyet Donanması tarafından inşasına 2 Ekim 1913'te, Chatham Tersanesi'nde başlanıldı ve 14 Mart 1914 tarihinde inşası tamamlandı.

SM UB-14, Alman İmparatorluğu'na ait UB I tipi bir denizaltıdır. Bir dönem Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nda da görev yapan denizaltı, bu dönemde SM U-26 adını taşımıştı.

Heino von Heimburg, I. Dünya Savaşı sırasında Alman İmparatorluğu Donanması'nda U-Bot komutanı olarak görev yapmış olan bir deniz subayıdır. II. Dünya Savaşı'nda ise Nazi Almanyası Donanması'nda (Kriegsmarine) Koramiral olarak görev yapmıştır.

SM U-33, Alman İmparatorluk Donanması'na ait U 31 tipi bir U-bot idi.

Atlantik Savaşı, tarihteki en uzun, en büyük ve en karmaşık deniz savaşı olarak bilinir. Mücadele, II. Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle başlamış, Mayıs 1945'teki Alman teslimine kadar sürmüştür. II. Dünya Savaşı'nın ilerleyişine göre savaşa dahil olan ülkeler, deniz muharebelerinden geriye çekilmek durumunda kalan ülkeler olmuştur. Atlantik Savaşı'nın ilk dönemlerinde İngiltere, alman denizaltıları (U-bot) karşısında zorluk yaşamıştır, savaşa ABD'nin katılmasıyla ve teknolojik gelişmelerin muharebe sahasına uygulanmasıyla beraber U-bot saldırıları geriletilmiştir.

Balilla sınıfı, I.Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından İtalyan donanması için inşa edilen ilk denizaltılar idi. Bu denizaltılar, İtalya Krallığı'nın Doğu Afrika kolonilerinde bulunan ve Hint Okyanusu'nda çalışmak üzere tasarlanmış, büyük kruvazör denizaltılarıydı. Tasarım çift gövdeli ve Alman Tipi UE 2 U-botlarına dayanıyordu. Bu denizaltılardan biri U-120 İtalyanlara savaş tazminatı olarak verildi. 425 beygir gücü (317 kW) yardımcı dizel motor ekstra jeneratör olarak kuruldu.

SM UB-65, Birinci Dünya Savaşı sırasında Alman İmparatorluk Donanması'nın Tip UB III U-botuydu. 20 Mayıs 1916'da sipariş edilen U-bot, Hamburg'daki Vulkan Werke tersanesinde inşa edildi. 26 Haziran 1917'de denize indirildi ve Kapitänleutnant Martin Schelle komutasında 18 Ağustos 1917'de hizmete girdi.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.