İçeriğe atla

Tycho (Ay krateri)

Koordinatlar: 43°19′S 11°22′W / 43.31°G 11.36°B / -43.31; -11.36
Tycho
NASA'nın Lunar Reconnaissance Orbiter uydusu tarafından çekilen bir fotoğraf
Koordinatlar43°19′S 11°22′W / 43.31°G 11.36°B / -43.31; -11.36
Çap86 km
Derinlik4,8 km
Eş-boylamGündoğumunda 12°
EponimTycho Brahe
Kuzey Yarımküre'den görüldüğü şekliyle Tycho'nun konumu

Tycho, Ay'ın Dünya'ya bakan yüzünde güney kesimde bulunan ve adını Danimarkalı astronom Tycho Brahe'den (1546-1601) alan bir çarpma krateridir.[1] 108 milyon yaşında olduğu tahmin edilmektedir.[2]

Tycho'nun güneyinde Street, doğusunda Pictet, kuzey-kuzeydoğusunda Sasserides kraterleri vardır. Tycho'nun etrafındaki yüzey, pek çoğu daha da eski kraterlerin üstünde duran çeşitli boyutlarda kraterlerle doludur. Küçük kraterlerin bazıları, Tycho'dan fırlamış büyük püskürük parçalarından oluşan ikincil kraterlerdir. 85 km (53 mi) çapıyla[2] Ay'ın en parlak kraterlerinden biridir ve 4,800 m.lik bir derinliğe sahiptir.[3]

İsimlendirme

Tycho krateri adını Danimarkalı bir astronom olan Tycho Brahe’den (1546-1601) almıştır. Önce Danimarka daha sonra Almanya’da kraliyet astroloğu alarak görev yapan Tycho Brahe teleskop öncesi dönemde en iyi yıldız haritalarını yapan astronomdur. Ayrıca Kraliçe (Kasopedia) burcunda 1572 yılında ortaya çıkan ve Tycho süpernovası da denilen SN 1572 süpernovasını gözleyerek niteliğini bilmediği bu olayla ilgili bir kitap yazmıştır. Kitap Latince olup “Yenı Yıldız” anlamına gelen Nova Stellar tamlaması ile nova kelimesini astronomiye kazandırmıştır.

Tycho kraterine bu ismin verilmesi 1935 yılında olmuştur.[4] Ay'ın yakın tarafındaki birçok krater gibi, adı 1651 yılında oluşturduğu adlandırma sistemi standart hale getirilen Cizvit gök bilimci Giovanni Riccioli tarafından verildi.[5][6] Daha önceki Ay haritacıları bu özelliğe farklı isimler vermişlerdi. Pierre Gassendi "Umbilicus Lunaris" ("Ay'ın göbeği") adını verdi.[5] Michael van Langren 1645 haritasında kratere Leh Kralı IV. Władysław Waza'nın adını vererek "IV. Vladislai" olarak adlandırdı.[5][7] Johannes Hevelius, Sina Dağı'nın adını vererek "Mons Sinai" adını verdi.[8]

Yaş ve açıklama

Tycho, Apollo 17 görevi sırasında toplanan krater ışını örneklerinin analizine dayanan tahmini yaşı 108 milyon yıl olan nispeten genç bir kraterdir.[2] Bu başta çarpanın Baptistina ailesine ait bir asteroit olduğunu düşündürdü.[9] Ama bu olasılık 2011 yılında Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini tarafından Baptistina ailesinin düşünülenden çok daha geç bir vakit olan 80 milyon yıl önce oluştuğu keşfedilince reddedildi.[10]

Krater, sonra gelen darbelerle bozulan eski kraterlerin aksine, keskin bir şekilde tanımlanmıştır. İç kısmı Güneş tepede olduğunda belirgin olan yüksek bir yansıtabilirliğe sahiptir ve krater, 1,500 kilometre uzunluğa ulaşan uzun çizgiler oluşturan bir ışın sistemi ile çevrilidir. Bu ışınların bazı bölümleri Tycho sadece Dünya ışığı ile aydınlatıldığında bile gözlemlenebilir. Belirgin ışınları nedeniyle Tycho, Kopernik Sisteminin bir parçası olarak sınıflandırılır.[11]

Bu krater Ay haritalarında ışın sistemi ile birlikte 1645'te Antonius Maria Schyrleus de Rheita tarafından haritalandırılmıştır.

Galeri

Ayrıca bakınız

  • 1677 Tycho Brahe, küçük gezegen
  • Tycho Brahe (Mars krateri)
  • Tycho'nun Nova'sı, parlak süpernova

Kaynakça

  1. ^ "Tycho". Gazetteer of Planetary Nomenclature. Uluslararası Astronomi Birliği. 18 Ekim 2020. 6 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2020. 
  2. ^ a b c "The Floor of Tycho Crater". Lunar Reconnaissance Orbiter, NASA. 3 Ağustos 2017. 17 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2018. 
  3. ^ "Tycho: The Metropolitan Crater of the Moon - Sky & Telescope". Skyandtelescope.com. 1 Ağustos 2006. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2018. 
  4. ^ "Planetary names sayfası". 6 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2020. 
  5. ^ a b c Whitaker 2003.
  6. ^ Riccioli map of the Moon (1651)
  7. ^ Langrenus map of the Moon (1645)
  8. ^ Hevelius map of the Moon (1647)
  9. ^ "Breakup event in the main asteroid belt likely caused dinosaur extinction 65 million years ago". Physorg. 5 Eylül 2007. 11 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2007. 
  10. ^ "Did Asteroid Baptistina Kill the Dinosaurs? Think Other WISE". Universe Today. 24 Aralık 2015. 23 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ The geologic history of the Moon, 1987, Wilhelms, Don E.; with sections by McCauley, John F.; Trask, Newell J. USGS Professional Paper: 1348. Plate 11: Copernican System (online 17 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
Genel

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ay</span> Dünyanın doğal uydusu

Ay, Dünya'nın tek doğal uydusu ve Güneş Sistemi içindeki beşinci büyük doğal uydudur. Dünya ile Ay arasında ortalama merkezden merkeze uzaklık 384.403 km, yani Dünya'nın çapının yaklaşık otuz katı kadardır. Jeofiziksel açıdan Ay, gezegen kütleli gök cismi veya uydu gezegendir. Kütlesi, Dünya'nın kütlesinin %1,2'si ve çapı 3.474 km (2.159 mi) ile Dünya'nın yaklaşık dörtte biri kadardır. Yüzeyinde kütleçekim etkisi yerçekiminin yaklaşık %17'sidir. Ay, Dünya'nın yörüngesinde bir turunu 27 gün 7 saatte tamamlar. Dünya, Ay ve Güneş geometrisinde görülen periyodik değişimler sonucunda her 29,5 günde tekrar eden Ay'ın evreleri oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Mavi başıboş</span>

Mavi (gök) başıboşlar, açık veya küresel yıldız kümelerinde bulunan ve aynı aydınlatma gücüne sahip diğer küme yıldızlarından daha mavi ve sıcak olan anakol yıldızlarıdır. Ayrıca diğer anakol yıldızlarından iki veya üç kat fazla olan kütleleriyle Hertzsprung-Russell çizeneğinde diğer yıldızlardan ayrı bulunurlar.

APOD, "Astronomy Picture of the Day" ibaresinin kısatılmış ismidir. Türkçesi "Günün Gökbilim Görüntüsü" dür. 1995 yılında Robert Nemiroff ve Jerry Bonnell tarafından başlatıldı ve o zamandan beri kendileri tarafından yazılıyor, düzenleniyor ve düzeltiliyor. APOD arşivi, internetteki en büyük açıklamalı gökbilim görüntüleri koleksiyonudur.

<span class="mw-page-title-main">Halkalı galaksi</span>

Halkalı Gökada, halka benzeri görünüme sahip bir gökadadır. 1950 yılında Arthur Hoag tarafından keşfedilen Hoag cismi, halkalı gökadalara iyi bir örnektir. Halka; büyük, nispeten genç, çok parlak mavi yıldızlardan oluşmaktadır. Merkezi bölgede nispeten küçük aydınlık madde bulunur. Bazı gök bilimciler halkalı gökadanın; küçük bir gökadanın, büyük bir gökada içine geçmesiyle oluştuğuna inanır. Çünkü pek çok gökadanın büyük bölümü uzay boşluğudur ve yıldızlar arasında gerçek bir çarpışma çok nadir yaşanır. Bir başka düşünceye göre bu halkalar, bazı gökadalar etrafındaki harici yığılmanın etkisiyle oluşmuştur. Halkalı gökada ve kutup-halkalı gökada arasında da bir bağlantı olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Tilki Kürkü Bulutsusu</span>

Tilki Kürkü Bulutsusu, Tekboynuz takımyıldızında Orion'un sağ kolunun yakınında bulunan ve NGC 2264 bölgesi'nin bir parçası olan bulutsudur. Sharpless kataloğunda 273 numaralı nesnedir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 2440</span>

NGC 2440 bizim gökadamızdaki birçok gezegenimsi bulutsudan birisidir. Merkezi yıldız, HD62166 muhtemelen en iyi bilinen beyaz cüce yıldızdır. Bulutsu, Pupa takımyıldızında bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Luna programı</span>

Luna programı, zaman zaman Lunik ya da Lunnik olarak telaffuz edilen, Sovyetler Birliği tarafından 1959'dan 1976'ya kadar Ay'a yollanan robotik uzay araçları programıdır. Bu program sayesinde Ay'daki; toprağın kimyasal yapısı, yer çekimi, sıcaklık ve radyasyon miktarı hakkında bilgiler elde edilmiştir. Proje kapsamında, toplamda 24 araç görev almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Clausius (krater)</span> Ay krateri

Clausius, Lacus Excellentiae'nin belirlemiş olduğu küçük karanlık düzlük içerisinde Ay'ın güney-batı parçasında bulunan bir ay krateridir. Clausius'un kenarı, kuzey-güney yönüne doğru uzanan hafif oval şekilli, alçak ve keskindir. Adını Alman fizikçi ve matematikçi Rudolf Clausius'tan alan kraterin adı resmen 1935 yılında Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından belirlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Barkan</span>

Barkan, dış kuvvetlerden olan rüzgârların çöl iklimi ve bu iklime benzer bölgelerde biriktirme ile oluşturduğu yarım ay şeklindeki kumul yığınıdır.

<span class="mw-page-title-main">Abell 36</span> Gök cismi

Abell 36, Başak takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 780 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir gezegenimsi bulutsudur. 1955 yılında George Abell tarafından keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Selenoloji</span> ayın fiziksel özelliklerinin bilimsel çalışması

Selenoloji ya da aybilim, Ay'ı inceleyen bilim dalına denir. Ay'ın yapısı, Dünya'nınkinden apayrıdır. Ay'ın hatırı sayılır bir atmosferi olmadığından hava durumu ve dolayısıyla ondan kaynaklanacak bir erozyon görülmez; Ay'ın levha tektoniği yoktur ve kütleçekimi, Dünya'nınkinden azdır. Küçük boyutlarından dolayı daha çabuk soğumuştur. Yüzeyinin karmaşık morfolojisi farklı süreçlerin kombinasyonuyla, bilhassa çarpma kraterleri ve volkanizmayla meydana gelmiştir. Ay farklılaşmış bir cisim olup kabuk, manto ve çekirdekten meydana gelir.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 1</span>

Chang'e 1, Çin Ulusal Uzay İdaresi tarafından geliştirilen bir Ay uzay sondasıdır. Çin Ay Keşif Programı'nın ilk aşamasının bir parçası olup adını Çin Ay tanrıçası Chang'e'den almaktadır. Chang'e 1, bir mikrodalga radyatör kullanarak Ay'ın pasif, çok kanallı, uzaktan mikrodalga algılamasını gerçekleştiren ilk ay sondasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Göksel küreler</span>

Göksel küreler, Eflâtun, Eudoxus, Aristo, Batlamyus, Kopernik ve diğerleri tarafından geliştirilen kozmolojik modellerin temel unsurlarıydı. Bu kozmolojik modellerde, sabit yıldızların ve gezegenlerin görünen hareketleri, sanki kürelere yerleştirilmiş mücevherler gibi, eterik, şeffaf bir beşinci elementten (esîr) yapılmış dönen kürelere gömülü olarak düşünülmüştür. Sabit yıldızların birbirlerine göre konumlarını değiştirmediğine inanıldığından, bunların tek yıldızlı bir kürenin yüzeyinde olması gerektiği ileri sürülmüştür.

Robin M. Canup Amerikalı bir astrofizikçidir. Ana araştırma alanı gezegenlerin ve uyduların kökenleri ile ilgilidir. 2003 yılında Canup, Harold C. Urey Ödülü'ne layık görüldü.

<span class="mw-page-title-main">Huggins (Ay krateri)</span>

Huggins Ay'ın yakın tarafındaki engebeli güney dağlık bölgelerinde yer alan bir çarpma krateridir. 1935'te İngiliz gök bilimci Sir William Huggins'in ardından isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kepler (ay krateri)</span>

Kepler, batıda Oceanus Procellarum ile doğuda Mare Insularum arasında uzanan bir ay çarpma krateridir. Güneydoğuda Encke krateri bulunur. Kepler, adını 17. yüzyıl Alman astronomu ve matematikçisi Johannes Kepler'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Fermi (krater)</span>

Fermi, duvarlı ova olarak adlandırılan kategorideki büyük bir çarpma krateridir. Adını İtalyan-Amerikalı fizikçi ve Nobel ödüllü Enrico Fermi'den almıştır. Ay'ın uzak yüzünde yer alır ve Dünya'dan görülemez. Dolayısıyla bu kraterin yörüngedeki bir uzay aracından gözlemlenmesi gerekir.

<span class="mw-page-title-main">Apollo (krater)</span> Aydaki çarpma krateri

Apollo krateri, Ay'ın uzak yüzündeki güney yarım kürede bulunan devasa bir çarpma krateridir. Bu oluşum, batı kenarının yanında bulunan büyük Oppenheimer kraterini gölgede bırakır. Barringer krateri kuzey duvarı boyunca uzanır. Güneydoğusunda Anders krateri ve doğu kenarının hemen yanında Kleymenov krateri bulunur.

Astronomide, Ay tedirginliği, Ay'ın Dünya etrafındaki aylık dönüşü sırasında Güneş'in etkisiyle oluşan çok büyük bir düzensizliktir. Ay tedirginliği, eskiden Ay'ın ikinci anomalisi olarak adlandırılırdı ve antik çağlarda yaklaşık olarak biliniyordu. Bu keşif, Batlamyus'a atfedilir. Ay tedirginliği terimi Evection ise çok daha yeni bir tarihte, 17. yüzyılda Fransız astronom ve matematikçi Bullialdus tarafından Ay'ın hareketine dair kendi teorisiyle bağlantılı olarak türetilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Tycho Brahe sistemi</span>

Tycho Brahe sistemi, astronom Tycho Brahe tarafından 1588'de yayımlanan bir evren modelidir. Bu model, Kopernik sisteminin matematiksel avantajlarını, Batlamyus sisteminin felsefi ve "fiziksel" avantajlarıyla birleştirir. Tycho Brahe'nin modeli, muhtemelen Valentin Naboth ve Silezyalı matematikçi ve astronom Paul Wittich'ten esinlenmiştir. Benzer bir kozmolojik model, Hindu astronomi eseri Tantrasamgraha'da Kerala astronomi ve matematik okulundan Nilakantha Somayaji tarafından Tycho Brahe'den bağımsız olarak ortaya konulmuştur.