Ege Bölgesi, Türkiye'nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. İsmini kıyısında olduğu Ege Denizi'nden alır. Ege ve İç Batı Anadolu olmak üzere iki bölüme ayrılır. Kuzeyde Marmara, doğuda İç Anadolu, güneyde Akdeniz bölgeleriyle ve batıda Ege Denizi'yle çevrilidir. Türkiye'nin en uzun kıyı şeridine sahip bölgesidir. Tarihi mekanlar çoktur. Efes Antik Kenti, Laodikya Antik Kenti, Sardis Antik Kenti, Stratonikenia Antik Kenti, Tralleis Antik Kenti, Blaundus Antik Kenti, Aizanoi Antik Kenti gibi birçok tarihi mekan vardır. Ege Bölgesi'nin iklimi Akdeniz İklimi'dir.
Kükürt mantarı, Polyporaceae familyasından yenilebilen bir mantar türü. Tadı tavuğu andırır. Mantar, büyük yığınlar halinde yetişir, kilolarca ağırlıkta olabilir. Özellikle Okaliptüs, karaağaç ve ceviz ağaçlarında görülür.
Tundra, fiziki coğrafya da ağaç gelişiminin düşük sıcaklıklar ve kısa süreli yeşerme mevsimleri ile engellendiği biyom çeşididir. Tundra terimi, "yaylalar", "ağaçsız dağlık arazi" anlamına gelen Kildin Samice тӯндар (tūndâr) sözcüğünün Rusçaya geçmiş hâli olan тундра (tundra) sözcüğünden gelir. Tundra bitki örtüsü cüce çalılar, sazlar, çayırlar, yosunlar ve likenlerden oluşur. Bazı tundra bölgelerinde ağaçlar dağınık hâlde yetişir. Tundra ve orman arasındaki ekoton, ağaç sınırı veya orman sınırı olarak bilinir. Tundra toprağı azot ve fosfor bakımından zengindir.
Tayga Yakutça "orman" sözcüğünden gelir. Bu sözcük Ruslar tarafından kuzey yarımkürede, özellikle Sibirya'da tundranın bittiği yerlerde başlayan soğuk, bataklık ve ormanlık bölgeleri tanımlamak için Altay dili Şor lehçesindeki tayγa kökenli taĭgá terimi kullanılmıştır. Avrupa ve Kuzey Amerika'daki buna benzer bölgeler için de tayga ismi kullanılmaya başlanmıştır. Ama tayga günümüz kullanımında artık yalnızca orman anlamına gelmez; Kuzey Yarımkürede tundranın güneyinde oluşmuş bir bitki örtüsü sınırının adıdır.
Hint inciri, kaktüsgiller (Cactaceae) familyasında sınıflanan Opuntia cinsinin tipik türüdür. Türkçede bu kaktüs türü için frenk inciri, frenk yemişi, dikenli incir ya da halk ağzında kaynanadili adları da kullanılır.
Karaca Avrupa, Anadolu ve Hazar Denizi'nin kıyılarında bulunan bir geyik türüdür. Ural Dağları'ndan doğuda Çin'e ve Sibirya'ya kadar dağılmış bulunan ayrı bir tür ise Sibirya karacası olarak bilinir. İki tür karaca Kafkas Dağları'nda bir araya gelir. Karaca bu dağların güney eteklerinde yer alırken, Sibirya karacası da kuzey eteklerinde bulunur. Karaca, kuzey İskandinavya ile İzlanda, İrlanda ve Akdeniz adaları dışında Avrupa'nın birçok bölgesinde görülür. Akdeniz bölgesinde yalnızca dağlık alanlarda bulunur, düzlüklerde ya ender görülür ya da hiç görülmez. Türkiye'de sıcak bölgelerde seyrek ağaçlı yerlerde görülür. Genellikle otsu bitki ve yapraklarla beslenirler.
Bozkır veya step, fiziki coğrafyada kurakçıl otsu bitkilerden oluşan, sıcak ve ılıman iklimlerdeki ağaçsız ekolojik bölge.
Keten, Ketengiller familyasından keten cinsinin en yaygın türüdür. Haziran-Ağustos ayları arasında ipek gibi, mavimsi veya sarı renkli çiçekler açan bir bitkidir.
Astropika veya dönencealtı, tropikal bölgelerin hemen üzeri ve hemen altındaki bölgeleri tanımlamak için kullanılan terim. Sıfat olarak, astropikal şeklinde kullanılır. Tropikal bölgelerin bittiği noktadan itibaren astropikal bölgeler başlar. Genellikle 20 °- 36 ° kuzey ve 20 °- 36 ° güney enlemleri arası astropika kabul edilir. Ortalama sıcaklık 20 °C derece ve üzerinde yağış ortalaması ise 1000'mm ile 1500'mm. arasında değişir.
İran, Güneybatı Asya'da, Umman Körfezi, Fars Körfezi, Hazar Denizi, Irak, Türkiye ve Pakistan arasında bir coğrafik konuma sahiptir. İran yeryüzündeki en dağlık ülkelerden biridir. Dağlar, üzerlerinde ana tarım ve yerleşim bölgelerinin yer aldığı çok sayıda dar havza veya platoyu çevrelemektedir.
Onsu İlçesi, Çinnde Sincan Uygur Özerk Bölgesi'nin kuzeyinde, Aksu İline bağlıdır.
Kroton, diye adlandırılır, sütleğengiller (Euphorbiaceae) familyasının üyesidir. Yabani olarak yetişen krotonlar 3 m yüksekliğe erişebilir. Uzun parlak, renkli yaprakları ile ev bitkisi olarak da yetiştirilir. Oldukça dayanıklı yaprakları, yıldızları andıran küçük sarı çiçekleri vardır. Yapraklarında yeşil, turuncu, sarı, kırmızı, mor ve pembe renkleri görülebilir.
Turuncu rengi additif renk sintezine göre kırmızı ve sarı arasında, dalgaboyuya göre 585-620 nanometre civarında olan bir renktir. Karşıt rengi mavidir.
Campanula alpina, Campanulaceae familyasından yüksek dağlık bölgelerde görülen bir çan çiçeği türü.
Fritillaria imperialis veya Ters lale, genellikle soğuk iklimlerde bulunan bir bitki türü.
Eğrelti ya da Eğrelti otu (Pteridophyta), 12.000 türü bulunan bitki bölümü. Atkuyrukları da bu bölümde olmasına karşın eğrelti adıyla anılmazlar. Karbonifer döneminde 360 milyon yıl öncesine tarihlenen fosil kayıtları vardır.
Aruncus, gülgiller (Rosaceae) familyasından Kuzey yarımkürede dağlık alanlarda yetişen ve kültürü alınan hoş kokulu otsu çok yıllık bir bitki cinsi. Aynı familyadan Filipendula ile Spiraea cinslerine benzer. Krem rengi beyaz çiçekleri damarlı ve dişli yaprakçıklardan çıkar.
Richtersveld, dağlık bir çöl manzarası olup, Güney Afrika Cumhuriyeti'nin Kuzey Kap ilinin kuzey-batı köşesinde yer almaktadır. Düz, kumlu, kıyı ovalarından, volkanik kayalardan oluşan sarp keskin dağlara ve komşu Namibya ile sınır oluşturan Turuncu Nehir'in çağlayanlarına birçok doğal oluşumu kapsamaktadır. Bölgenin rakımı Cornellberg'de 1,377 metreye (4,518 ft) kadar ulaşmaktadır.
Banksia ericifolia, Avustralya'ya özgü, Proteaceae familyasına ait odunsu bir çalı türüdür. Great Dividing Range'in doğusunda, Orta ve Kuzey New South Wales'in iki ayrı bölgesinde yetişir. Yeşil ince yapraklı fundalık benzeri bitki örtüsü ile tezat oluşturan turuncu veya kırmızı sonbahar salkımıyla tanınan bu ağaç, 6 m (20 ft) yüksekliğe ve genişliğe ulaşabilen orta ila büyük bir çalıdır, ancak genellikle bu boyutun yarısı kadardır.
Cerasus hippophaeoides, gülgiller (Rosaceae) familyasından Türkiye'nin endemik bir bitki türüdür. Türkçede "Denizdutu Kirazı" olarak da bilinir.
