İçeriğe atla

Tuna Bulgarcası

Tuna Bulgarcası veya Tuna Bulgar Türkçesi, 7-11. yüzyıllarda[1] Tuna sahasında konuşulup yazılmış Türk dilinin Oğur grubundaki tarihî Bulgar dillerinden biridir. Diğer Bulgar dilleri; İdil Bulgarcası ve yazılı örneği bulunmayan Kuban Bulgarcasıdır.[2]

Tuna Bulgarcası
Ana dili olanlarBirinci Bulgar İmparatorluğu
BölgeTuna bölgesi
EtnisiteÖn Bulgarlar
Dönem7.yy.-11.yy.
Dil ailesi
Yazı sistemiYunan, Kiril
Dil kodları
ISO 639-1xbo
ISO 639-3xbo

Tuna Bulgarcasında yazılmış belgeler azdır. Talât Tekin'in eserinde bahsettiği günümüze kalan Tuna Bulgarcası dil kaynakları şunlardır:[2]

  1. Bulgar Hanları listesindeki Proto-Bulgarca kelime ve ibareler;
  2. Tudor Doksov’un haşiyesindeki Proto-Bulgarca ibare;
  3. Nagy Szent-Miklós hazinesindeki Proto-Bulgar yazıtları;
  4. Proto-Bulgar kitabelerindeki Türkçe kelime ve ibareler;
  5. Bizans kaynaklarındaki Bulgar Türkçesi etnik adlar;
  6. Eski Kilise İslavcasındaki Proto-Bulgarca ödünç kelimeler.

Söz varlığı

5. ve 10. yüzyıllar arasında Tuna Bulgarlarından kalmış dil malzemeleri Tuna Bulgarcasının İdil Bulgarcası ile akraba bir dil olduğunu ortaya koyar. Bu bağlamda kelime haznesi başlıca Oğurca kelimelerden oluşur. Fakat Farsça ve Arapça alıntılar da görülür.[2]

Eski Kilise İslavcasının Tuna Bulgarcasından ödünçlendiği kelimeler ve karşılaştırması[2]
Modern Türkçe Eski Kilise İslavcası Çuvaşça Macarca Genel Türkçe
işaret, nişan БЕЛЕГ (beleg), БИЛЕГ (bileg) палӑк (palăk) bélyeg *belgü
bileklik БЕЛЬЧҮГ (bel'çug) *bileçüg
yastık ДОХЬТОРЬ (dox'tor') ҫытар (śïtar) *yogtu
resim, ikon КАПЬ (kap') кап (kap) kép *kēp
onur САНЬ (san'), САМЬ (sam') сум (sum) szám *sān

Yazıtlar

Tuna Bulgarlarından kalan yazıtların yalnızca iki tanesi Tuna Bulgarcasında yazılmıştır. Diğerleri Yunancadır. Tuna Bulgarcasında yazılmış yazıtlar Preslav yazıtı ve Çatalar yazıtıdır.[2]

Preslav Yazıtı

Preslav Yazıtı, Venediktov'un 1946'da Preslav kenti yakınlarındaki bir kilisede bulup yayımladığı Bulgar Türkçesine ait yazıttır. Yazıt Grek alfabesi ile yazılmıştır. Yazıtın yorumlanması tartışmalıdır. Yazıt üzerinde çalışan J. Deny ve Fr. Altheim gibi Türkologlara göre metinde zırh giymiş askerler ya da silah envanteri anlatılmaktadır. Oleg A. Mudrak araştırmasında her iki çeviride de filolojik hatalar bulunduğunu, çünkü J. Deny ve Fr. Altheim'ın Türk yazı sistemini göz önünde bulundurmayıp söz varlığını çok serbest çevirdiğini yazmıştır. Hecelemelerde farklılık vardır. Orijinal metin şu şekilde dizilidir:[3]

† žitkonićirgonbulekumčikipe:455:tulči:540:estroginkipe:427:tulči:854:turtunapiležopanestriginkipe:20:tulči:40:alkasikipe:1:klubrin

Mudrak tarafından yapılan çeviriyi Reshide Adzhumerova ve Emine Atmaca şu şekilde Türkçeye çevirmiştir:[3]

Yedi gün özenle çalışıp (=özenli olup); 455 [ürün] kepçe türünden 540’a kadar artmıştır; 427 [ürün] toka türünden 854’e kadar artmıştır (yani tam 2 katı!); Zamanı uzatabilip // Pazarlık yapabilip; 20 [ürün] kaftan tokası türünden 40’a kadar artmıştır (yani tam 2 katı!); 1 [ürün] kulak küpesi türünden (= kolye) tembellikten [kaldı].

Talât Tekin ise şöyle okur:[2]

İçirgu Boyla Jitko(nun) göğüs zırhı 455, miğfer(i) 540, Estergon (işi) zırh(ı) 427, miğfer(i) 854, (bu) dördü ile birlikte Çoban Estergon (işi) zırh(ı) 20, miğfer(i) 40, halkalı zırh(ı) 1 (ve) hluvrin (miğferi) 1.

Çatalar Yazıtı

Adını bulunduğu kilisenin konumundan alır. Yazıt kırıktır, diğer kırık tarafı bulunamamıştır. Sadece üç defa küpesi ve bir defa kane kelimesi okunmuştur. kane veya kana, Grekçe yazıtlarda geçen bir Bulgarca unvandır.[2]

Kaynakça

  1. ^ Aydin, Mithat (1 Ocak 2002). "TUNA BULGARLARI TARİHİNE GENEL BİR BAKIŞ (681-1018)". Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11 (11): 116-126. ISSN 1301-0085. 5 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2022. 
  2. ^ a b c d e f g Tekin, Talât (1987). Tuna Bulgarları ve Dilleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. 
  3. ^ a b "Tuna Bulgar Türklerinin Dili ve Kültürü Üzerine adlı O. A. Mudrak'a ait çeviri çalışması (Reshide ADZHUMEROVA ve Emine ATMACA tarafından çevrilmiş)." Çevrildiği çalışma: Заметки o языке и культуре дуhайских булгар, O. A. Mudrak. Gazi Türkiyat. 2014. 7 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2021. 

Ayrıca bakınız

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Türkçe</span> Türk halkının Oğuz Türkçesi dili

Türkçe ya da Türk dili, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir. Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur. Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 18. dildir. Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Altay dilleri</span> bir dil ailesi

Altay dilleri ilk olarak 18. yüzyılda ileri sürülmüş Avrasya'da yaygınca konuşulan Türk dilleri, Moğolca, Tunguzca ve bazen Japonca, Korece ve Aynu dillerinin ortak bir ataya sahip olduklarını savunan varsayımsal bir dil ailesidir.

<span class="mw-page-title-main">Ön Bulgarlar</span> İdil ve Tuna nehri bölgelerinde yaşamış Hun kökenli halk

Ön Bulgarlar veya Protobulgarlar, asıl kitlesini Ogur kitlelerinin oluşturduğu, 7. yüzyılda Karadeniz'in kuzeyi ile daha sonra İdil Nehri ve Tuna nehri bölgelerinde de yaşamış, Türkçe konuşan, yarı göçebe Türk kökenli bir halk. Sabir, Uz, Hazar v.b diğer Türk kökenli halklardan kalıntıları da içlerinde barındırmakla birlikte, bazı Fin-Ugor boylarının da Ön Bulgarların içinde yer aldığı bilinmektedir. Ayrıca aralarında Sarmat ve Alan kökenli kitlelerin de var olduğu düşünülmekte. İdil Tatarları ve Çuvaşlar, Ön Bulgarların ya da İdil Ön Bulgarlarınının soyundan gelen torunlarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Tengricilik</span> Türk ve Moğol halkları tarafından inanılan çok tanrılı ve daha sonra tek tanrılı din

Tengricilik veya Tengrizm, Avrasya stepleri'nde ortaya çıkan, şamanizm ve animizme dayanan dinî bir inançtır. Türk ve Moğol toplumlarının inandığı dinlerden biridir. Tengri'ye tapınmanın yanında Animizm ve Totemlik bu inancın ana kısımlarını oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Türk halkları</span> Türk etnik gurupları

Türk halkları veya Türkî halklar, Avrasya'da geniş bir coğrafyada dağınık olarak yaşayan ve çeşitli Türk dillerini konuşan etnik Türk gruplarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Türk dilleri</span> Çinin batısından, Sibirya ve Doğu Avrupaya dek uzanan bir alana yayılmış dil ailesi

Türk dilleri veya Türkî diller, Doğu Avrupa'dan Sibirya ve Çin'in batısına dek uzanan bir alana yayılmış ve içerisinde 35 yaşayan dil barındıran dil ailesi. Toplamda yaklaşık 180 ile 200 milyon kişi tarafından konuşulan Türk dillerinin en çok konuşulan lehçesi Türkçe olup tüm Türk dili konuşurlarının %40'ı bu dili konuşmaktadır. Bu dili Azerice, Özbekçe, Uygurca, Kazakça, Türkmence ve Tatarca takip etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Çuvaşça</span> Türk dili

Çuvaşça, Rusya'nın orta kesiminde, Ural Dağları’nın batısında konuşulan çağdaş dönem Türki dillerden biridir. Türk dillerinin Ogur-Bolgar grubu öbeğinden varlığını korumuş tek dilidir. Çuvaşça, Çuvaşların anadili ve Çuvaşistan’ın resmî dilidir. Yaklaşık iki milyon kişi tarafından konuşulur. 2002 verilerine göre Çuvaşistan’da bu dili konuşan nüfusun % 92 etnik olarak Çuvaş, % 8’i ise başka etnik kökenlidir. Çuvaşça, okullarda eğitim dili olmasına ve medyada kullanılmasına karşın, Rusçanın yaygın kullanımından dolayı tehlike altında olan bir dildir.

<span class="mw-page-title-main">Türk tarihi</span> Türk topluluklarının ortak tarihi

Türk tarihi, günümüzdeki Türk halklarının ve yabancı halkların arasında Türk dilini konuşmuş olan Türk topluluklarının ortak tarihidir. Göktürklerden önce var olmuş Türk dili konuşan topluluklar bazı tarihçiler tarafından, Türk tâbiri yerine Ön Türk tabiri ile anılırdı.

<span class="mw-page-title-main">Kumanlar</span> 11.-14. yüzyıllarda Doğu Avrupa, Balkanlar ve Batı Anadoluda yaşamış bir Türk halkı

Kumanlar, 11. yüzyıl ile 14. yüzyıl arasında Doğu Avrupa’da yaşamış bir Türk halkı. Tarihte, Kıpçaklar ile aynı birlik içinde bulunmuş, bu yüzden de zamanla Kıpçaklar ile birlikte anılmışlardır.

Avarlar,, Yunanca: Άβαροι, Ουαρχωννιται, bir tür zırh; Rusça: О́бры, Latince: Avari) 6. yüzyılın başlarında batıya doğru göçerek Orta ve Doğu Avrupa'da görünmeye başlayan ve Büyük Macaristan Ovası'na yerleşerek Avar Kağanlığı'nı kurmuş 9. yüzyıla kadar ayakta kalan, nüfusunun kökeni Türk olduğu bilinen savaşçı bir topluluktur. Bazı görüşler Avarların Prototürk kökenli olduğunu kabul eder. Avarlar çok yüksek örgütlenmiş ve çeşitli güçlü göçebelerden oluşan, Türk çekirdek soylu göçebelerden bir ana hükmedeni (Kağan) olan bir birliktir. Avarlara ilişkin bilgiler Teofilaktos Simokates, Menandros Protektor ve Efesli İoannes gibi Bizans kaynakları ile Fredegara Günlükleri ve Pavel Diakon gibi Frank kaynaklarında bulunmaktadır. Avar sözcüğünün kaynağı ise tam olarak bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Susa (antik kent)</span>

Susa, Aşağı Zagros Dağları'nda, Dicle'nin yaklaşık 250 km doğusunda, İran'daki Karkheh ve Dez Nehirleri arasında yer alan antik bir şehirdi. Antik Yakın Doğu'nun en önemli şehirlerinden biri olan Susa, Elam'ın başkenti ve Ahameniş İmparatorluğu'nun kışlık başkenti olarak hizmet vermiş, Part ve Sasani dönemlerinde de stratejik bir merkez olarak kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Bulgar İmparatorluğu</span> MS 7. ve 11. yüzyıllar arasında Güneydoğu Avrupada var olan Ortaçağ Ön Bulgar-Slav ve sonraki Bulgar devleti

Birinci Bulgar İmparatorluğu, Ön Bulgarların 681'de bugünkü Balkan bölgesinde Asparuh komutasında kurdukları devlettir. Devlet bugünkü Bulgaristan, Arnavutluk, Bosna, Hırvatistan, Yunanistan, Macaristan, Kosova, Kuzey Makedonya, Moldova, Karadağ, Romanya, Sırbistan, Slovakya, Türkiye ve Ukrayna topraklarını içine alan yaklaşık Türkiye kadar bir toprak büyüklüğü olan (750.000 km²) topraklarda kurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Türkler</span> Türkî etnik grup

Türkler, çoğunlukla Türkiye ve Osmanlı İmparatorluğu'nun eski topraklarında yaşayan bir Türk halkıdır.

<span class="mw-page-title-main">Hazar Kağanlığı</span> Musevi Türk devleti

Hazar Kağanlığı ya da kısaca Hazarlar, 7. ve 11. yüzyıllar arasında; Hazar Denizi'nin çevresinde; Van Gölü'nden, Karadeniz kıyılarından, Kiev'e; Aral Gölü'nden, Macaristan'a kadar olan geniş topraklarda hüküm sürmüş, Doğu Avrupa'da yerleşik bir Türk devletidir. Hazar kelimesi, gez(mek) anlamına gelen kaz- kökünden türemiştir. Ka-zar; gezer yani serbest dolaşan, bir yere bağlı olmayan anlamına gelmektedir. Hudūd al-'Ālam adlı esere göre, Hazar kağanları Ansa' sülalesindendir ve Orta Asya'dan gelmişlerdir. Hazarların bir süre Büyük Hun Devleti'ne bağlı kavimler arasında bulunmuş olmaları ihtimali vardır. 586'dan sonraki Bizans kaynaklarında Hazarlar, "Türkler" olarak geçmektedir.

Mehmet Talât Tekin, Türk dil bilimci, Türk edebiyatına önemli katkıları olan araştırmacı ve yazar.

Günümüz Bulgaristan'ında etnik olarak Türkler, Bulgarlar, Pomaklar, Kırım Tatarları, Romanlar, Aşkenazlar, Makedonlar, Çerkesler, Ruslar, Ermeniler, Ulahlar, Yunanlar, Ukraynalılar, Rumenler ve Gagavuzlar yaşamaktadır.

Ana Türkçe, Ön Türkçe veya Proto Türkçe, Türk dilleri ailesinin Şaz ve Oğur dallarına ayrılmadan önceki dönemlerine ait varsayımsal bir anadildir. Diğer anadiller gibi, geçmişteki konuşma dili ile birebir aynı olmayabilir. "İlk" ve "en eski" anlamlarına gelen proto sözcüğünün ifade ettiği gibi, ilk Türkçe olarak görülebilir.

Türk dili tarihi, çivi yazılı Sümerce tabletlerdeki alıntı kelimeler şeklinde bilinen ilk örneklerine rastlanan, coğrafya olarak Moğolistan ve Çin içlerinden Avrupa’nın ortalarına, Sibirya’dan Hindistan ve Kuzey Afrika sahasına kadar yayılmış olan Türk dilinin tarihidir. Günümüzde Asya ve Avrupa kıtalarında konuşulan ve yazılan Türk yazı dilleri ve bunların ağızlarının tarihî süreçlerini kapsar.

<span class="mw-page-title-main">İdil Bulgarcası</span>

İdil Bulgarcası, Volga Bulgarcası veya İdil Bulgar Türkçesi, Türk dilinin eski dönemlerinde İdil sahasında konuşulmuş, Çuvaşçaya yakınlığı ile bilinen, Türk dilinin Oğur grubunun tarihî yazılı dillerinden biridir. Tümü Moğol istilasından sonraki dönemde (1281-1361) yazılmış, Tataristan başta olmak üzere, Tataristan'da, Başkurdistan'da, Udmurtya'da ve Çuvaşistan'da Tataristan yakınlarında bulunmuş, 13. ve 14. yüzyıldan kalma Arap harfli 88'inin tarihi belli toplam 139 mezar kitabesindeki sınırlı dil malzemesiyle İdil Bulgarcası bir dereceye kadar bilinmektedir. Günümüzde bu dile en yakın dil Çuvaşçadır. Çuvaşlar İdil Bulgarlarının torunudur.

<span class="mw-page-title-main">Türk göçleri</span>

Türk göçleri, Türk boylarının ve Türk dillerinin 6. ve 11. yüzyıllar arasında Avrasya'daki yayılma sürecini ifade etmektedir.