İçeriğe atla

Trifid şifreleme

Trifid şifreleme veya Üçlü şifreleme,[1] Félix Delastelle tarafından icat edilen ve 1902 yılında tanımlanan bir klasik şifredir.[2] Delastelle'in daha önceki bifid şifreleme prensiplerini genişleterek, bölümleme ve transpozisyon tekniklerini birleştirerek belirli bir miktarda karışıklık ve yayılma elde eder: şifreli metnin her harfi düz metnin üç harfine ve anahtarın en fazla üç harfine bağlıdır.

Trifid şifreleme, her bir düz metin harfini bir trigrama[3] "bölmek" için bir tablo kullanır, trigramların bileşenlerini karıştırır ve daha sonra bu karışık trigramları şifreli metin harflerine dönüştürmek için tabloyu tersine uygular. Delastelle, en pratik sistemin trigramlar için üç sembol kullandığı durum olduğunu belirtmektedir:[4]

Harfleri üç parçaya bölmek için, onları üç işaret veya sayıdan oluşan bir grupla temsil etmek gerekir. Trigramlarda mümkün olan tüm şekillerde bir araya getirilen n nesnenin n x n x n n3 eşitliğini verdiğini bilerek, üçün n için tek değer olduğunu biliyoruz; iki sadece 23 8 trigram verirken, dört 43 64, ama üç 33 27 verir.

Açıklama

Yukarıda tartışıldığı gibi, şifre 27 harfli karışık bir alfabe gerektirmektedir: 27. harf olarak bir artı işareti kullanarak Delastelle'i takip ediyoruz.[5] Bir anahtar kelime veya ifadeden karma bir alfabe oluşturmanın geleneksel yöntemi, anahtarın benzersiz harflerini sırayla yazmak ve ardından alfabenin geri kalan harflerini normal sırayla yazmaktır.[6] Örneğin, FELIX MARIE DELASTELLE anahtarı FELIXMARDSTBCGHJKNOPQUVWYZ+ karışık alfabesini verir.

Karma alfabedeki her harfe 27 trigramdan (111, 112, ..., 333) birini atamak için 3 × 3 × 3'lük bir küpü karma alfabenin harfleriyle doldurur ve her harfin Kartezyen koordinatlarına karşılık gelen trigram olarak kullanırız.

Katman 1 Katman 2 Katman 3
123 123 123
1 FEL1 STB1 OPQ
2 IXM2 CGH2 UVW
3 ARD3 JKN3 YZ+

Bu küpten harfleri trigram olarak şifrelemek ve trigramları harf olarak deşifre etmek için tablolar oluşturuyoruz:

Şifreleme alfabesiDeşifreleme alfabesi
A = 131J = 231S = 211111 = F211 = S311 = O
B = 213K = 232T = 212112 = E212 = T312 = P
C = 221L = 113U = 321113 = L213 = B313 = Q
D = 133M = 123V = 322121 = I221 = C321 = U
E = 112N = 233W = 323122 = X222 = G322 = V
F = 111O = 311X = 122123 = M223 = H323 = W
G = 222P = 312Y = 331131 = A231 = J331 = Y
H = 223Q = 313Z = 332132 = R232 = K332 = Z
I = 121R = 132+ = 333133 = D233 = N333 = +

Şifreleme protokolü düz metni sabit büyüklükte gruplara ayırır (artı muhtemelen sonunda bir kısa grup): bu, kodlama hatalarını oluştukları grupla sınırlar,[7] elle uygulanması gereken şifreler için önemli bir husustur. Her bir grup içinde maksimum yayılım miktarını elde etmek için grup boyutu, 3 ile aralarında asal olmalıdır: Delastelle, 5 ve 7 harflik gruplarla örnekler vermektedir. Şifreleme adımını aşağıdaki gibi açıklamaktadır:[8]

Her harfin altına "dikey olarak", şifreleme alfabesinde ona karşılık gelen sayısal trigramı yazarak başlıyoruz: daha sonra sayılar tek bir satıra yazılmış gibi "yatay olarak" ilerleyerek, üç sayıdan oluşan grupları alıyor, bunları deşifre alfabesinde arıyor ve sonucu her sütunun altına yazıyoruz.

Örneğin, mesaj aide-toi, le ciel t'aidera[a] ise ve grup boyutu 5 ise, şifreleme aşağıdaki gibi ilerler:

a i d e-t   o i l e c   i e l t'a   i d e r a
1 1 1.1 2   3 1 1.1 2   1 1 1.2 1   1 1 1.1 1
3.2 3 1.1   1.2 1 1.2   2.1 1 1.3   2.3 1 3.3
1 1.3 2 2   1 1.3 2 1   1 2.3 2 1   1 3.2 2 1
F M J F V   O I S S U   F T F P U   F E Q Q C

Bu tabloda periyotlar her grupta yatay olarak okunduklarında trigramları sınırlandırır, böylece ilk grupta 111 = F, 123 = M, 231 = J ve bu şekilde devam eder.

Notlar

Dipnotlar
  1. ^ Fransızca deyim, Tanrı kendine yardım edenlere yardım eder. ("God helps those who help themselves") anlamına gelir
Notlar
  1. ^ Şadi Evren ŞEKER (4 Haziran 2009). "Üçlü Şifreleme (Trifid Cipher)". 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2024. 
  2. ^ Delastelle, s. 101-3.
  3. ^ "Üç parçaya bölünmüş" anlamına gelen "trifid" terimi buradan gelmektedir (Oxford English Dictionary).
  4. ^ Delastelle, s. 101: "Afin de pouvoir fragmenter les lettres en trois parties…"
  5. ^ Delastelle, s. 102: "Mais l'alphabet français ne contenant que vingt-six lettres…"
  6. ^ Bkz. ikame şifresi.
  7. ^ Gaines, s. 210.
  8. ^ Delastelle, s. 102: "Nous commençons par inscrire verticalement sous chaque lettre…"

Kaynakça

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Sezar şifrelemesi</span> Basit, bilinen ve sıkça kullanılmış bir şifre türü

Kriptografide, Sezar şifresi, kaydırma şifresi, Sezar kodu veya Sezar kaydırması olarak da bilinen Sezar şifrelemesi, en basit ve en yaygın bilinen şifreleme tekniklerinden biridir. Bu, düz metindeki her harfin alfabede belirli sayıda pozisyondaki bir harfle değiştirildiği bir yerine koyma şifrelemesi türüdür. Örneğin, 3'lük bir sola kaydırma ile D, A ile değiştirilir, E, B olur ve bu böyle devam eder. Bu yöntem adını özel yazışmalarında bu şifrelemeyi kullanan Romalı lider Julius Caesar'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Şifre</span> bilginin şifrelenmesi ve şifresinin çözülmesi için algoritma

Kriptografide, bir şifre şifreleme veya şifre çözme—bir prosedür olarak izlenebilen bir dizi iyi tanımlanmış adım gerçekleştirmek için bir algoritmadır. Alternatif, daha az yaygın bir terim şifrelemedir. Şifrelemek veya kodlamak, bilgiyi şifreye veya koda dönüştürmektir. Yaygın kullanımda "şifre", "kod" ile eş anlamlıdır, çünkü her ikisi de bir mesajı şifreleyen bir dizi adımdır; ancak kriptografide, özellikle klasik kriptografide kavramlar farklıdır.

Vigenere tablosu, kriptografide Vigenere şifrelemesi için kullanılan ve Fransız şifrecisi Blaise de Vigenere'e atfedilen bir tablodur. Bu tablo şifre için gerekli her harfin hangi harf ile değiştireleceğini gösterir. Harflerin değiştirilmesi için birçok alfabe kullanılır. Her harfin kelimedeki sırasına göre şifreleme alfabesi de değişir. Böylece aynı harflerin aynı harfler ile değiştirilmesi engellenmiş olur. Çoklu alfabe kullanma yöntemiyle şifrenin frekans analizi ile çözülmesi zorlaştırılmış olur.

Tek kullanımlık şifre, Gilbert Vernam tarafından keşfedilmiş bir kripto sistemi. Kullanılacak anahtar şifrelenecek metnin boyutu kadar olmalıdır ve yalnız bir kereye mahsus üretilip kullanılmalıdır. Böylece şifrelenmiş metni ele geçiren saldırgana hiçbir bilgi verilmemiş olunur.

<span class="mw-page-title-main">Kriptanaliz</span>

Kriptanaliz şifrelenmiş metinlerin çözümünü araştıran kriptoloji dalıdır. Kriptanaliz, bilinmeyen anahtarları bulmak için kullanılır.

Schmidt-Samoa şifreleme, Alman araştırmacı Katja Schmidt-Samoa tarafından 2005’te oluşturulan asimetrik kriptografi yöntemidir. Bu şifrelemenin güvenilirliği Rabin'deki gibi çarpanlara ayırma probleminin zorluğuna dayanmaktadır. Bu algoritma, Rabin'in aksine şifreleme hızı pahasına, şifre çözmede belirsizlik oluşturmamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Vigenère şifrelemesi</span> bir kriptoloji yöntemi

Vigenère şifrelemesi, alfabetik bir şifreleme metni kullanarak bir dizi farklı Sezar şifrelemesine dayalı harfleri kullanan bir şifreleme yöntemidir. Bu bir çeşit poli alfabetik ikame tablosudur.

Kimliği Doğrulanmış şifreleme (AE) ve İlgili Verilerle Kimliği Doğrulanmış Şifreleme (AEAD), aynı anda verilerin gizliliğini ve gerçekliğini garanti eden şifreleme biçimleridir

Kriptografide, bir yerine koyma şifrelemesi veya ikame şifresi veya ornatmalı şifreleme, düz metin birimlerinin bir anahtar yardımıyla tanımlanmış bir şekilde şifreli metin ile değiştirildiği bir şifreleme yöntemidir; "birimler" tek harfler, harf çiftleri, harf üçlüleri, yukarıdakilerin karışımları ve benzeri olabilir. Alıcı, orijinal mesajı çıkarmak için ters ikame işlemini gerçekleştirerek metni deşifre eder.

<span class="mw-page-title-main">Şifreli metin</span> şifrelenmiş bilgi

Kriptografide, şifreli metin, şifreleme adı verilen bir algoritma kullanılarak düz metin üzerinde gerçekleştirilen şifreleme işleminin sonucunda elde edilen çıktıdır. Şifreli metin, aynı zamanda şifrelenmiş veya kodlanmış bilgi olarak da bilinir çünkü orijinal düz metnin, şifresini çözmek için uygun şifre olmadan bir insan veya bilgisayar tarafından okunamayan bir biçimini içerir. Bu işlem, hassas bilgilerin bilgisayar korsanlığı yoluyla kaybolmasını önler. Şifrelemenin tersi olan Şifre çözme, şifreli metni okunabilir düz metne dönüştürme işlemidir. Şifreli metin, kod metni ile karıştırılmamalıdır çünkü ikincisi bir şifrenin değil bir kodun sonucudur.

<span class="mw-page-title-main">Frekans analizi</span> bir şifre metnindeki harflerin veya harf gruplarının sıklığının incelenmesi

Kriptanalizde, frekans analizi veya sıklık analizi harflerin sıklığı veya bir şifreli metin içindeki harf gruplarının incelenmesidir. Bu yöntem klasik şifrelerin kırılmasına yardımcı olarak kullanılır.

Affine şifreleme veya Doğrusal şifreleme, bir tür monoalfabetik ikame şifresi olup, bir alfabedeki her harf sayısal eşdeğeriyle eşleştirilir, basit bir matematiksel fonksiyon kullanılarak şifrelenir ve tekrar bir harfe dönüştürülür. Kullanılan formül, her harfin başka bir harfe şifrelendiği ve tekrar geri döndüğü anlamına gelir, yani şifre esasen hangi harfin hangisine gideceğini düzenleyen bir kurala sahip standart bir ikame şifresidir. Bu nedenle, tüm ikame şifrelerinin zayıflıklarına sahiptir. Her harf (ax + b) mod 26 fonksiyonu ile şifrelenir, burada b kaydırmanın büyüklüğüdür.

Kriptografide, ADFGVX şifresi, I. Dünya Savaşı sırasında İmparatorluk Alman Ordusu tarafından kullanılan elle uygulanan bir alan şifresiydi. Mesajları telsiz telgraf kullanarak gizlice iletmek için kullanıldı. ADFGVX aslında ilk kez 1 Mart 1918'de Alman Batı Cephesi'nde kullanılan ADFGX adlı daha önceki bir şifrenin uzantısıydı. ADFGVX, 1 Haziran 1918'den itibaren hem Batı Cephesinde hem de Doğu Cephesi'nde uygulanmıştır.

Kriptografide klasik şifre, tarihsel olarak kullanılmış ancak çoğunlukla kullanımdan kalkmış bir şifre türüdür. Modern kriptografik algoritmaların aksine, klasik şifrelerin çoğu pratik olarak hesaplanabilir ve elle çözülebilir. Bununla birlikte, modern teknoloji ile kırılmaları da genellikle çok basittir. Bu terim Yunan ve Roma dönemlerinden beri kullanılan basit sistemleri, ayrıntılı Rönesans şifrelerini, Enigma makinesi gibi II. Dünya Savaşı kriptografisini ve sonrasını içerir.

Bir polialfabetik şifre veya çok alfabeli şifre birden fazla ikame alfabesi kullanan bir yerine koyma şifrelemesi türüdür. Basitleştirilmiş özel bir durum olmasına rağmen Vigenère şifresi muhtemelen en iyi bilinen polialfabetik şifre örneğidir. Enigma makinesi daha karmaşıktır ancak yine de temelde bir polialfabetik ikame şifresidir.

<span class="mw-page-title-main">Polybius karesi</span> bir şifre türü

Polybius karesi, aynı zamanda Polybius dama tahtası olarak da bilinir, eski Yunanlılar Cleoxenus ve Democleitus tarafından icat edilmiş ve tarihçi ve bilgin Polybius tarafından meşhur edilmiş bir cihazdır. Cihaz, bölümleme için kullanılır. Düz metin karakterleri daha küçük bir sembol kümesiyle temsil edilebilecek şekilde telgraf, steganografi ve kriptografi için kullanışlıdır. Cihaz başlangıçta yangın sinyalizasyonu için kullanılmış olup, daha önceki gelenekte olduğu gibi sadece önceden belirlenmiş sınırlı sayıda seçeneğin değil, herhangi bir mesajın kodlanmış iletimine izin verir.

<span class="mw-page-title-main">Alberti şifresi</span> Leon Battista Alberti tarafından 1467 yılında oluşturulan şifre

İtalyan mimar Leon Battista Alberti tarafından 1467 yılında yaratılan Alberti Şifresi, ilk polialfabetik şifrelerden biriydi. De componendis cifris adlı çalışmasının ilk sayfalarında papalık sekreteri Leonardo Dati ile yeni geliştirilen hareketli tip baskı makinesinin onun şifre çarkının geliştirilmesine yol açtığı hakkında yaptığı konuşmayı anlattı.

<span class="mw-page-title-main">Tabula recta</span> kare alfabe tablosu

Kriptografide tabula recta, her satırı bir öncekinin sola kaydırılmasıyla oluşturulan kare şeklinde bir alfabe tablosudur. Bu terim, Alman yazar ve keşiş Johannes Trithemius tarafından 1508 yılında icat edilmiş ve Trithemius cipher adlı eserinde kullanılmıştır.

Klasik kriptografide, bifid şifreleme veya ikili şifreleme, Polybius karesi ile transpozisyonu birleştiren ve difüzyon elde etmek için bölümleme kullanan bir şifre türüdür. Yaklaşık 1901 yılında Felix Delastelle tarafından icat edilmiştir.

Kriptanalizde, Kasiski sınaması, Vigenère şifresi gibi polialfabetik ikame şifrelerine saldırmak için kullanılan bir yöntemdir. İlk olarak 1863 yılında Friedrich Kasiski tarafından yayımlanmıştır, ancak 1846 gibi erken bir tarihte Charles Babbage tarafından bağımsız olarak keşfedilmiş gibi görünmektedir.