İçeriğe atla

Toledo Cetvelleri

'Kanonlar', Gerardus Cremonensis'in Toledo Cetvelleri'nden bir diyagramın çevirisidir.[1]

Toledo Cetvelleri, Güneş, Ay ve gezegenlerin sabit yıldızlara göre hareketlerini tahmin etmek için kullanılan astronomi cetvelleridir. Takvim tarihlerinin tahmini, kozmik olayların zamanları ve kozmik hareket dahil olmak üzere kozmosun farklı yönlerini tanımlayan bir matematik cetvelleri koleksiyonudur.[2]

Kökenleri

Toledo Cetvelleri, İspanya'ın Toledo kentinde bir grup Arap gök bilimci tarafından 1080 civarında tamamlandı. Başka yerlerde yapılmış önceden var olan Arapça cetveller ile başlamışlardı ve sayısal olarak Toledo'nun konumuna göre cetvelleri ayarladılar.[2][3] Toledo Cetvelleri kısmen, Toledo'da yaşayan bir Arap matematikçi, astronom, astronomi aleti yapımcısı ve astrolog olan Zerkâlî'nin (Batı'da Arzachel olarak bilinir) çalışmalarına dayanıyordu. Cetveller, Zerkâlî dışında, üyeliği büyük ölçüde bilinmeyen bir ekip tarafından hazırlandı.

Toledo, cetveller tamamlandıktan kısa bir süre sonra, 1080'lerin ortalarında Hristiyan İspanyol yönetimi altına girdi. Bir asır sonra Toledo'da, Arapçadan Latinceye tercüman Gerardus Cremonensis (1114-1187), o zamanlar Avrupa'daki en doğru derleme olan Toledo Cetvelleri'ni Latince okuyucular için tercüme etti. Bu cetveller koleksiyonu, daha önceki astronomların çalışmalarından ve Batlamyus cetvelleri ve Battânî'nin çalışmaları gibi cetvellerden büyük ölçüde etkilenmiştir.[4] Toledo Cetvelleri'nin önceki metinlerden türetmediği şey, gök cisimlerinin ortalama hareketine ilişkin parametreleriydi. Bu parametreler, diğer cetvellerden farklı olarak yıldız koordinatlarını kullanır, örneğin Batlamyus'un ki tropikaldir.[2] On üçüncü yüzyılın ortalarında, Campanus Nouariensis, Zerkâlî'nin Toledo Cetvelleri'nden Novara meridyeni için cetveller yaptı.[5]

Arapça Toledo Cetvelleri orijinal versiyonu kayboldu, ancak muhtemelen Kıbrıslı Rum bilgin George Lapithes tarafından 1330'larda Kıbrıs'ta yazılan Toledo Cetvelleri Yunanca çevirisi için kullanılan Latince tercümenin yüzden fazla versiyonu vardır.[6][7]

Toledo Cetvelleri'nin hesaplamalarında makul miktarda hata vardır. Toledo Cetvelleri neredeyse tamamen diğer cetvellerin kopyalarının bir koleksiyonudur. Bu nedenle, birçok hata ve tutarsızlık, öncelikle kopya hataları olarak kabul edilir.[2]

Tarihsel Kullanımları

Toledo Cetvelleri, 1270'lerde Toledo'da İspanyolca ve Latince olarak iki yüzyıl önceki orijinal cetvellerden üretilen Alfonso Cetvelleri tarafından güncellendi.[3] Bazı düzeltmelerle güncellenen Toledo Cetvelleri'nin torunları, geç Orta Çağ Latin astronomisinde en yaygın kullanılan astronomi cetvelleriydi. Cetvelleri derleyenler Dünya'nın evrenin merkezinde durağan olduğunu varsaysa da, cetvellerdeki veriler Kopernik tarafından Güneş'in durağan olduğu modelin geliştirilmesinde başarıyla kullanılmıştır.

Toledo Cetvelleri, Toledo'lu Isaac ben Joseph Israel adlı bir adamın çalışmasında kullanıldı. Tutulmalar hakkında bilgi sağlamak için diğer kaynakların yanı sıra çeşitli Toledo Cetvelleri'nden oluşan bir koleksiyon kullandı. Bu tutulmalar, Kastilya Alfonso Cetvelleri'nin yazarlarından biri olarak bilinen R. Isaac ben Sid tarafından gözlemlenmişti. Bu nedenle, Isaac ben Joseph'in Alfonso Cetvelleri hakkında konuşacağı düşünüldü, ancak bu cetvellerden hiç bahsetmiyor, bunun yerine Toledo Cetvelleri'ne atıfta bulunuyor.[8]

Toledo Cetvelleri'nden birkaçının önemli bir özelliği, gezegen konumlarının argümanlarını yarım derece olarak listelemeleri ve bu cetvelleri yalnızca tam derecelerle ilgilenen diğer cetvellerin iki katı uzunluğunda yapmalarıdır.[9] Bu argümanlar özellikle Satürn, Venüs ve Merkür için bulundu.[2] Toledo Cetvelleri aşağıdaki gibi kategoriler halinde düzenlendi:[10]

  • dönemlerin kronolojisi
  • Trigonometri ve küresel astronomi
  • Güneş, ay ve gezegenlerin ortalama hareketleri
  • gezegen enlemleri
  • tutulmalar
  • Astroloji

Modern astronomide, astronomik cisimlerin hareket cetvellerine Efemeris denir. Toledo Cetvelleri'nin fikirlerini genişleten ve herhangi bir gök cisminin zamanın herhangi bir noktasında başka bir gök cismiyle ilişkili olarak nerede olacağını hesaplamak için modern hesaplama yöntemleriyle kullanılır. Modern hesaplamalar için gereken doğruluğu sağlamak için NASA tarafından yıllık olarak güncellenirler. Bu, yörünge cisimlerinin yörüngelerini daha doğru bir şekilde haritalayan koniklere güncellenmiş bir analitik çözüm kullanarak Alfonso Cetvelleri'ne genişletir.[11]

Ayrıca bakınız

  • Zic (Orta Çağ Arapça astronomi cetvelleri)
  • Alfonso Cetvelleri (Toledo'da üretilmiştir, çoğunlukla orijinal Toledo Cetvelleri)
  • Putenic Cetvelleri (ilk kapsamlı güneş merkezli cetveller, 1551 yılı)
  • Rudolphine Cetvelleri (Kepler'in astronomi cetvelleri, 1627 yılı)

Kaynakça

  1. ^ "File:Gerardus Cremonensis (1114-1187) Wellcome L0070081.jpg - Wikipedia". commons.wikimedia.org (İngilizce). Erişim tarihi: 19 Nisan 2022. 
  2. ^ a b c d e Toomer, G. J. (1968). "A Survey of the Toledan Tables". Osiris. Cilt 15. ss. 5-174. Bibcode:1968Osir.........5T. doi:10.1086/368631. ISSN 0369-7827. JSTOR 301687. 3 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2022. 
  3. ^ a b Glick, Thomas F. (2005). "Toledo". Thomas F. Glick; Steven John Livesey; Faith Wallis (Ed.). Medieval science, technology, and medicine: an encyclopedia. New York: Routledge. ss. 478-481. ISBN 978-0-415-96930-7. 
  4. ^ Chabás, José; Goldstein, Bernard R. (17 Aralık 2020). "New Approaches and Parameters in the Parisian Alfonsine Tables". Suhayl. International Journal for the History of the Exact and Natural Sciences in Islamic Civilisation (Katalanca). ss. 51-68. ISSN 2013-620X. 3 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2022. 
  5. ^ Benjamin, Francis Seymour; Toomer, G. J. (1971). Campanus of Novara and medieval planetary theory: Theorica planetarum. University of Wisconsin Press. s. 15. ISBN 978-0-299-05960-6. 
  6. ^ Pingree, David (1976). "The Byzantine Version of the "Toledan Tables": The Work of George Lapithes?". Dumbarton Oaks Papers. Cilt 30. ss. 85-132. doi:10.2307/1291391. ISSN 0070-7546. JSTOR 1291391. 3 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2022. 
  7. ^ Grivaud, Gilles (2005). "Literature". Nicolaou-Konnari, Angel; Schabel, Chris (Ed.). Cyprus: Society and Culture 1191-1374. BRILL. s. 273. 
  8. ^ Bernard R. Goldstein; José Chabás (2017). "The Astronomical Tables of Isaac ben Joseph Israeli of Toledo". Aleph. 17 (2). s. 357. doi:10.2979/aleph.17.2.0357. ISSN 1565-1525. 
  9. ^ Chabás, José (2012). "The Toledan Tables in Castilian: Excerpts of the Planetary Equations". Suhayl. International Journal for the History of the Exact and Natural Sciences in Islamic Civilisation. ss. 179-188. ISSN 2013-620X. 14 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2022. 
  10. ^ Pedersen, Fritz Saaby (2002). The Toledan Tables: A Review of the Manuscripts and the Textual Versions with an Edition (İngilizce). Kgl. Danske Videnskabernes Selskab. ISBN 978-87-7876-267-2. 3 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2022. 
  11. ^ Gingerich, Owen (2017), Arias, Elisa Felicitas; Combrinck, Ludwig; Gabor, Pavel; Hohenkerk, Catherine (Ed.), "The Role of Ephemerides from Ptolemy to Kepler", The Science of Time 2016, Astrophysics and Space Science Proceedings (İngilizce), Cham: Springer International Publishing, 50, ss. 17-24, doi:10.1007/978-3-319-59909-0_3, ISBN 978-3-319-59908-3, erişim tarihi: 9 Nisan 2022 

Dış bağlantılar

  • Kusukawa, Sachiko (1999). "Astronomical Tables". University of Cambridge: Department of History and Philosophy of Science. 8 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Astronomi</span> kökenleri, evrimleri, fiziksel ve kimyasal özellikleri ile gök cisimlerini açıklamaya çalışmak üzere gözleyen bilim dalı

Astronomi, gök bilimi ya da gökbilim gök cisimlerinin kökenlerini, evrimlerini, fiziksel ve kimyasal özelliklerini açıklamaya çalışan doğa bilimi dalıdır. Astronominin sınırlı ve özel bir alanı olan gök mekaniği ile karıştırılmaması gerekir. Astronomi daha açık bir deyişle, yörüngesel cisimleri ve Dünya atmosferinin dışında gerçekleşen, yıldızlar, gezegenler, kuyrukluyıldızlar, kutup ışıkları, gökadalar ve kozmik mikrodalga arkaalan ışınımı gibi gözlemlenebilir tüm olay ve olguları inceleyen bilim dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Batlamyus</span> Yunan matematikçi, astronom ve coğrafyacı (100–170)

Klaudyos Batlamyus, İskenderiyeli Yunan matematikçi, coğrafyacı, astronom ve müzik teorisyeniydi ve üçü daha sonra Bizans, İslam ve Batı Avrupa bilimi için önemli olan yaklaşık bir düzine bilimsel tez yazmıştır. MS 100–170 yılları arasında yaşadığı tahmin edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Merkür</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın ve sistem içerisindeki en küçük gezegen

Merkür, Güneş Sistemi'ndeki en küçük ve Güneş'e en yakın gezegendir. Adını, ticaret ve iletişim tanrısı ve tanrıların habercisi olan antik Roma tanrısı Mercurius'tan (Mercury) almıştır. Yüzey kütleçekimi yaklaşık olarak Mars ile aynı olan bir karasal gezegen olarak sınıflandırılır. Yüzeyi, milyarlarca yıldır biriken sayısız çarpma olayının bir sonucu olarak yoğun şekilde kraterlerle kaplıdır. En büyük krateri olan Caloris Planitia, 1.550 km (960 mi) çapındadır ve gezegenin çapının üçte biri kadardır. Dünya'nın uydusu Ay'a benzer şekilde Merkür'ün yüzeyi, bindirme faylarından kaynaklanan geniş bir uçurum sistemi (yarıklar) ve çarpma olayı kalıntıları tarafından oluşturulan parlak ışın sistemleri sergiler.

<span class="mw-page-title-main">Uranüs</span> güneş sisteminin 7. gezegeni

Uranüs, Güneş'e yakınlık bakımından yedinci gezegendir. Gazlı, camgöbeği renginde bir buz devidir. Gezegenin büyük bir kısmı, astronominin "buz" ya da uçucu maddeler olarak adlandırdığı maddenin süperkritik fazındaki su, amonyak ve metandan oluşur. Gezegenin atmosferi karmaşık katmanlı bir bulut yapısına sahiptir ve tüm Güneş Sistemi gezegenleri arasında 49 K ile en düşük minimum sıcaklığa sahiptir. Gezegenin 82,23°'lik belirgin bir eksenel eğimi ve 17 saat 14 dakikalık bir geriye dönüş periyodu vardır. Bu, Güneş etrafındaki 84 Dünya yıllık bir yörünge döneminde kutuplarının yaklaşık 42 yıl sürekli güneş ışığı aldığı ve ardından 42 yıl sürekli karanlık olduğu anlamına gelir.

<span class="mw-page-title-main">Gezegen</span> bir yıldız veya yıldız kalıntısının yörüngesinde dolanan gök cismi

Gezegen; genellikle bir yıldız, yıldız kalıntısı ya da kahverengi cücenin yörüngesinde bulunan, yuvarlak hâle gelmiş bir astronomik cisimdir. Uluslararası Astronomi Birliğinin (IAU) tanımına göre Güneş Sistemi'nde sekiz gezegen bulunur. Bunlar, karasal gezegenler Merkür, Venüs, Dünya ve Mars; dev gezegenler Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'dür. Gezegen oluşumu için bilimsel açıdan mevcut en iyi teori, bir bulutsunun kendi içine çökmesi sonucu bir yıldızlararası bulut meydana getirdiğini ve yıldızlararası bulutun da bir önyıldız ve bunun yörüngesinde dönen bir öngezegen diski oluşturduğunu öne süren bulutsu hipotezidir. Gezegenler bu disk içinde, kütleçekiminin etkisiyle maddelerin kademeli olarak birikmesi sonucu, yığılma (akresyon) olarak adlandırılan süreçte büyürler.

<span class="mw-page-title-main">İbnü'l-Heysem</span> Arap fizikçi, matematikçi ve astonom (965–1040)

İbn-i Heysem, Ḥasan Ibn el-Heysem, Batılıların söyleyişiyle Alhazen veya tam ismiyle Ebū ʿAlī el-Ḥasan ibn el-Ḥasan ibn el-Heysem, Arap matematikçi, astronom, ve İslam'ın Altın Çağının önemli fizikçilerinden biriydi. "Modern optiğin babası" olarak da anılır. Özellikle görsel algı dinamiklerine önemli katkılarda bulunmuştur. En etkili eseri, 1011–21 yılları arasında oluşturduğu ve Latince baskılar sayesinde günümüze kadar gelmiş Kitāb el-Manāzir olmuştur. Polimat, felsefe, teoloji ve tıp üzerine yaptığı birçok çalışmayı da kitaplarına kaydetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Kepler</span> Alman gökbilimci, matematikçi ve astronom

Johannes Kepler ; Alman gök bilimci, matematikçi ve astronomdur. 17. yüzyılın bilimsel devriminde, "Astronoma Nova", "Harmonik Mundi" ve "Kopernik Astronomi Özeti" adlı çalışmalarına bağlı olarak şahsen ortaya çıkardığı Kepler'in gezegensel hareket yasaları ile tanınır. Bu çalışmaları Isaac Newton’un evrensel yer çekimi kuvveti teorisine dayanak sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hipparkos</span> 2. yüzyıl Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçi

İznikli Hipparkos veya Nikaialı Hipparhus bir Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Örtülme</span>

Örtülme veya Oklüzyon, bir nesne onunla gözlemci arasında geçen başka bir nesne tarafından gizlendiğinde meydana gelen bir olaydır. Terim genellikle astronomide kullanılır, ancak ön plandaki bir nesnenin arka plandaki bir nesnenin görülmesini engellediği herhangi bir durumu da ifade edebilir. Bu genel anlamda, ön plan nesneleri zaman içinde değiştikçe uzak nesneleri dinamik olarak gizlediğinde, alçaktan uçan uçaklarda gözlemlenen görsel sahne için de geçerlidir.

Toledo Çevirmenler Okulu on ikinci ve on üçüncü yüzyılda İslami-Yahudi literatürü ve Klasik Arapçadaki(Fusha) ilmi eserleri hususan Latinceye tercüme etmek maksadıyla teşkil edilmiş bir müessesedir.

Zic Güneş, Ay, yıldızlar ve gezegenlerin konumlarının astronomik hesaplamaları için kullanılan parametreleri tablolaştıran İslami astronomi kitabıdır.

Otto Eduard Neugebauer, astronomi tarihi ile Antik Çağlarda ve Orta Çağ'da uygulanan diğer kesin bilimler üzerine yaptığı araştırmalarla tanınan Avusturyalı-Amerikalı bir matematikçi ve bilim tarihçisiydi. Kil tabletlerini inceleyerek, eski Babillilerin matematik ve astronomi hakkında daha önce fark edildiğinden çok daha fazlasını bildiklerini keşfetti. Ulusal Bilimler Akademisi, Neugebauer'i "çağımızın müspet bilimler tarihinin, belki de bilim tarihinin en özgün ve üretken bilim insanı" olarak adlandırmıştır.

Gerald James Toomer, antik Yunan ve Orta Çağ İslam astronomisi üzerine çok sayıda kitap ve makale yazmış bir astronomi ve matematik tarihçisidir.

Astronomi haritaları, katalogları ve araştırmaları kronolojisi

<span class="mw-page-title-main">Dorothea Klumpke</span> Amerikalı gökbilimci (1861 – 1942)

Dorothea Klumpke Roberts, Amerikalı astronomdur. Paris Gözlemevi'nde Ölçümler Bürosu Direktörüydü. Ayrıca Légion d'honneur şövalyesi unvanını aldı.

<span class="mw-page-title-main">Gerardus Cremonensis</span> Latince eser veren İtalyan çevirmen ve yazar (1114-1187)

Gerardus Cremonensis, bilimsel kitapların Arapçadan Latinceye çeviren İtalyan tercümandır. Kastilya Krallığı'nda Toledo'da çalıştı ve Toledo'daki kütüphanelerden Arapça kitaplar aldı. Kitaplardan bazıları orijinal olarak Yunanca yazılmıştı ve o zamanlar Konstantinopolis'te iyi bilinmesine rağmen, Batı Avrupa'da Yunanca veya Latince olarak mevcut değildi. Gerardus Cremonensis, on ikinci yüzyılda Arapların ve eski Yunanlıların astronomi, tıp ve diğer bilimlerdeki bilgilerini Latince olarak kullanıma sunarak Batı ortaçağ Avrupa'sını canlandıran Toledo Çevirmenler Okulu arasında en önemli çevirmendir. Gerardus'un en ünlü çevirilerinden biri, Toledo'da bulunan Arapça metinlerden Batlamyus'un Almagest eseridir.

Abu-Abdullah Muhammed ibn İsa Māhānī Mahan'da doğan ve Abbasi Halifeliği Bağdat'ta aktif olan İranlı matematikçi ve astronomdur. Bilinen matematiksel çalışmaları arasında Öklid'in Elementleri, Arşimet'in Küre ve Silindir Üzerine ve İskenderiyeli Menelaus'un Sphaerica üzerine yorumları ve iki bağımsız inceleme yer alır. Arşimet'in ortaya koyduğu, bir küreyi belirli bir oranda iki cilde bölme sorununu çözmeye çalıştı, bu daha sonra 10. yüzyıl matematikçisi Ebu Ca'fer el-Hazin tarafından çözüldü. Astronomi üzerine hayatta kalan tek çalışması azimutların hesaplanması üzerineydi. Ayrıca astronomik gözlemler yaptığı biliniyordu ve arka arkaya üç ay tutulmasının başlangıç zamanlarına ilişkin tahminlerinin yarım saat içinde doğru olduğunu iddia etti.

<span class="mw-page-title-main">Campanus Nouariensis</span>

Campanus Nouariensis, Euclid's Elements üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan bir İtalyan matematikçi, astronom, astrolog ve doktordur. Dönemin belgeleri ondan Magister Campanus olarak bahseder ve adının tam tarzı Magister Campanus Nouariensis'tir. Ayrıca Campano da Novara, Giovanni Campano veya benzeri olarak da anılır. Daha sonraki yazarlar bazen Johannes Campanus veya Iohannes Campanus ön adlarını kullandılar.

<span class="mw-page-title-main">Dünya'daki suyun kökeni</span> Dünya üzerindeki suyun olası kaynaklarına ilişkin hipotezler

Dünya'daki suyun kökeni, gezegen bilimi, astronomi ve astrobiyoloji alanlarındaki araştırmaların konusudur. Dünya, yüzeyinde sıvı su okyanuslarına sahip olduğu bilinen tek gezegen olması bakımından Güneş Sistemi'ndeki kayalık gezegenler arasında benzersizdir. Bilindiği kadarıyla yaşam için gerekli olan sıvı su, Dünya'nın yüzeyinde varlığını korumaktadır çünkü Dünya, Güneş'ten suyunu buharlaşmayla kaybetmeyecek kadar uzakta ve tüm suyun donmasına sebep olmayacak kadar yakında bulunan yaşanabilir bölgede bulunur.

Isaac Argyros, aritmetik, geometri ve astronomi kitaplarının yanı sıra Easter Rule adlı bir inceleme yazan, y. 1312 doğumlu Bizanslı bir matematikçi ve keşiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.