İçeriğe atla

Titan'da yaşam

Titan'da yaşam olup olmadığı sorusu; halen bilimsel değerlendirme ve araştırma konusu olarak ucu açık bir sorudur. Titan, Dünya'dan çok daha soğuktur ve yüzeyi sıvı sudan yoksundur, bu da bazı bilim insanlarının Titan'da yaşamı olası görmemesine neden olan etkenlerdendir. Öte yandan, kalın atmosferi kimyasal olarak aktiftir ve karbon bileşikleri bakımından zengindir. Yüzeyde sıvı metan ve etan gövdeleri vardır ve buz kabuğunun altında sıvı halde bir su tabakası olduğu düşünülmektedir; bazı bilim insanları, bu sıvı karışımların Dünya'daki hücre yapısından farklı canlı hücrelerin gelişimi için yaşam alanı sağlayabileceğini düşünüyor.

Titan'ın multispektral görüntüsü

Haziran 2010'da, Cassini – Huygens (NASA-ESA-ASI'nin Satürn sistemine gönderdiği bir amiral gemisi sınıfı robotik uzay sondası) gönderdiği verileri analiz eden bilim insanları, yüzeye yakın atmosferde metan üreten organizmaların varlığı ile tutarlı olabilen, ancak alternatif olarak cansız kimyasal veya meteorolojik süreçlerden kaynaklanabilecek anormallikler bildirdiler.[1] Aynı zamanda Cassini – Huygens uzay sondası; doğrudan mikroorganizmalara ulaşmak ya da karmaşık organik bileşikleri bulup kapsamlı bir veri analizi sağlamak için yeteri kadar donanımlı değildi.

Yapısı

Titan'ın, prebiyotik kimya çalışmaları ve potansiyel egzotik yaşamı incelemek için bir ortam olarak düşünülmesi, büyük ölçüde, dış katmanlarındaki fotokimyasal reaksiyonların etkisiyle atmosferinde meydana gelen organik kimya çeşitliliğinden kaynaklanmaktadır. Titan'ın üst atmosferinde Cassini'nin kütle spektrometresi tarafından aşağıdaki kimyasallar tespit edilmiştir:

Çalışma Magee, 1050 km Cui, 1050 km Cui, 1077 km Waite ve diğ., 1000–1045 km
Yoğunluk (cm−3) (3.18±0.71) x 109(4.84±0.01) x 109(2.27±0.01) x 109(3.19, 7.66) x 109
Farklı türlerin oranları
Azot(96.3±0.44)% (97.8±0.2)% (97.4±0.5)% (95.5, 97.5)%
14N15N (1.08±0.06)%
Methane(2.17±0.44)% (1.78±0.01)% (2.20±0.01)% (1.32, 2.42)%
13CH4(2.52±0.46) x 10−4
Hidrojen(3.38±0.23) x 10−3(3.72±0.01) x 10−3(3.90±0.01) x 10−3
Asetilen(3.42±0.14) x 10−4(1.68±0.01) x 10−4(1.57±0.01) x 10−4(1.02, 3.20) x 10−4
Etilen(3.91±0.23) x 10−4(5.04±0.04) x 10−4(4.62±0.04) x 10−4(0.72, 1.02) x 10−3
Etan(4.57±0.74) x 10−5(4.05±0.19) x 10−5(2.68±0.19) x 10−5(0.78, 1.50) x 10−5
Hidrosiyanik Asit (2.44±0.10) x 10−4
Argon(1.26±0.05) x 10−5(1.25±0.02) x 10−5(1.10±0.03) x 10−5
Metil Asetilen (9.20±0.46) x 10−6(9.02±0.22) x 10−6(6.31±0.24) x 10−6(0.55, 1.31) x 10−5
Propen (2.33±0.18) x 10−6(0.69, 3.59) x 10−4
Propan(2.87±0.26) x 10−6<1.84 x 10−6<2.16e-6(3.90±0.01) x 10−6
Diasetilen (5.55±0.25) x 10−6(4.92±0.10) x 10−6(2.46±0.10) x 10−6(1.90, 6.55) x 10−6
Siyanojen (2.14±0.12) x 10−6(1.70±0.07) x 10−6(1.45±0.09) x 10−6(1.74, 6.07) x 10−6
Siyanoasetilen (1.54±0.09) x 10−6(1.43±0.06) x 10−6<8.27 x 10−7
Akrilonitril(4.39±0.51) x 10−7<4.00 x 10−7<5.71 x 10−7
Propionitril (2.87±0.49) x 10−7
Benzen(2.50±0.12) x 10−6(2.42±0.05) x 10−6(3.90±0.01) x 10−7(5.5, 7.5) x 10−3
Toluen tinerin (2.51±0.95) x 10−8<8.73 x 10−8(3.90±0.01) x 10−7(0.83, 5.60) x 10−6

Kütle spektrometrisi bir bileşiğin atom kütlesini tanımlıyor olsa da, yapısı ile ilgili yeterli bilgi vermemesi nedeniyle, tespit edilen bileşiğin tam olarak tanımlanması için ek araştırmalar gereklidir. Bileşiklerin literatürde tanımlandığı durumlarda, kimyasal formüllerinin yerini yukarıdaki adlar almıştır. Veriler ve ilgili modellerle belirtilen diğer bileşikler sırasıyla: amonyak, aminler, etilendiamin, döteryum hidrit (Döteryum: hidrojenin izotopu olarak kabul edilir ve aynı Hidrojen gibi Oksijen ile birleşerek su oluşturur.), 1,3-Bütadien, düşük konsantrasyona sahip karmaşık kimyasallar, karbondioksit () ve sınırlı miktarda da su buharı().[2][3][4]

Huygens uzay aracının[5] çekmiş olduğu Titan`ın yeryüzü fotoğrafı

Yüzey sıcaklığı

Güneş'ten uzaklığı nedeniyle Titan, Dünya'dan çok daha soğuktur. Yüzey sıcaklığı yaklaşık −179 °C (90 K veya −290 °F) derecedir. Bu sıcaklıklarda, eğer varsa, su buzu erimez veya buharlaşmaz; ancak katı halde kalabilir. Aşırı fazla soğuktan ve atmosferdeki karbondioksit () eksikliğinden dolayı, Jonathan Lunine gibi bilim insanları, Titan'ı hipotezlerini incelemek için bir deney olarak değil, dünya dışı yaşam için olası bir yaşam alanı olarak gördüler.[6] Titan'daki olağan yüzey sıcaklığı sıvı su ile uyumlu olmasa da, Lunine ve diğer bilim insanları tarafından yapılan hesaplamalar, meteor saldırılarının, sıvı suyun yüzlerce ve hatta daha uzun yıllar boyunca barınabileceği ve sonucunda, nadiren de olsa, su bazlı organik kimyanın kendiliğinden aktif hale gelebileceği dev meteor çukurları oluşabileceğine işaret ediyor.[7][8][9]

Ayrıca Lunine, böyle bir yaşam formunun (çok ilkel olsa bile) keşfinin evrendeki yaşamın yaygınlığı hakkında ne ima edeceği hakkında bir makale yazmıştır.[10]

Sıcaklık hakkında geçmiş hipotezler

1970'lerde gök bilimciler, Titan'dan gelen beklenmedik derecede yüksek düzeyde kızılötesi emisyonlara rastladılar. Bunun olası bir açıklaması, sera etkisi nedeniyle yüzeyin beklenenden daha sıcak olmasıydı. Yüzey sıcaklığı ile ilgili bazı tahminler, Dünya`nın soğuk bölgelerindeki sıcaklıklara bile yakındı. Bununla birlikte, kızılötesi emisyonlar için bir başka olası açıklama daha vardı: Titan'ın yüzeyi çok soğuktu, ancak ultraviyole ışığın etan, etilen ve asetilen gibi moleküller tarafından emilmesi nedeniyle üst atmosfer ısınmış olabilirdi. Eylül 1979'da, Satürn ve uydularının gözlemlerini yapan ilk uzay sondası olan Pioneer 11, Titan'ın yüzeyinin Dünya standartlarına göre aşırı soğuk olduğunu ve genellikle gezegensel yaşanabilirlikle ilişkili sıcaklıkların çok altında olduğunu gösteren veriler ortaya koydu.[11][12]

Gelecekteki sıcaklık

Titan gelecekte daha sıcak olabilir. Beş ila altı milyar yıl sonra, Güneş bir kırmızı deve dönüştüğünde, yüzey sıcaklıkları ~ 70 °C (200 K) gibi bir dereceye yükselebilir. Güneş'in ultraviyole ışınları azaldıkça, Titan'ın üst atmosferindeki pus tükenecek, yüzeydeki anti-sera etkisini azaltacak ve atmosferik metanın yarattığı sera etkisinin çok daha büyük bir rol oynamasını sağlayacaktır. Bu koşullar birlikte egzotik yaşam biçimlerine uygun bir ortam yaratıp birkaç yüz milyon yıl boyunca bu ortamın devam etmesini sağlayabilir. Titan üzerinde amonyak bulunması, kimyasal reaksiyonların daha yavaş bir şekilde ilerlemesine neden olacak olsa da, çalışmaya göre bahsedilen süre Dünya'da yaşam ortamının gelişmesi için yeterli bir zamandı.[13]

Huygens uzay aracı

Yüzeyde sıvı su bulunmaması

Titan'ın yüzeyindeki sıvı su eksikliği, 2009 yılında NASA astrobiyolog Andrew Pohorille tarafından yaşam olgusuna karşı bir argüman olarak belirtildi. Pohorille, suyun kimyasal özelliklerinin, organik maddenin kendi kendine gelişmesini sağlamak için benzersiz bir şekilde uygun olmasından dolayı önemli olduğunu belirtmiştir. Titan'ın yüzeyinde yaşam bulma beklentilerinin ve bunu gerçekleştirmeye yönelik bir görevin masrafının bu beklentiyi haklı çıkarmak için yeterli olup olmadığını sorguladığını da eklemiştir.[14]

Olası yeraltı suyu

Laboratuvar simülasyonları, Titan'ın yeryüzünde, kimyasal ve evrimsel yaşamın başlayabileceğini düşünmek için yeterli organik materyalin var olduğu fikrine yol açtı. Analoji, şu anda gözlemlenenden daha uzun süre sıvı su varlığını varsayarken, birkaç hipotez, bir darbeden sıvı suyun donmuş bir izolasyon tabakası altında korunabileceğini düşündürmektedir.[15] Ayrıca amonyak okyanuslarının yüzeyin derinliklerinde var olabileceği öne sürülmüştür; bir model, bir su buz kabuğunun altında 200 kilometre derinliğe kadar bir amonyak-su karışımı olasılığını gözler önüne seriyor. İç ve üst katmanlar arasındaki ısı transferi, herhangi bir yüzey altı okyanus yaşamının sürdürülmesinde kritik öneme sahiptir. Titan üzerindeki mikrobiyal ekolojinin saptanması biyojenik etkilerine bağlı olacaktır. Örneğin, atmosferik metan ve azot, biyojenik köken açısından incelenebilir.[16][17][18]

2012'de yayınlanan veriler NASA'nın Cassini uzay aracından elde edildi ve Titan'ın buz kabuğunun altında bir sıvı su tabakasına sahip olduğuna dair kanıtları güçlendirdi.[19]

Karşılaştırmalı yaşanabilirlik

Dirk Schulze-Makuch ve diğer bilim insanları, çeşitli gezegenlerde ve uydularda herhangi bir yaşam bulma olasılığını değerlendirmek amacıyla, yüzey ve atmosferin özelliklerini, enerjinin kullanılabilirliğini, çözücüleri ve organik bileşikleri bir araya getiren bir endeks hazırladılar. Bu endeksi kullanıp 2011'in sonlarında mevcut olan verilere dayanarak, Titan`ın, Dünya dışındaki, yaşam olasılığı en yüksek yer olduğunu açıkladılar.[20]

Kaynakça

  1. ^ ""Titan`da Yaşam? Satürn`ün uydusunda yeni ipuçları". NASA. Science Daily. 8 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ E. Lellouch; S. Vinatier; R. Moreno; M. Allen; S. Gulkis; P. Hartogh; J.-M. Krieg; A. Maestrini; I. Mehdi; A. Coustenis (November 2010). "Sounding of Titan's atmosphere at submillimeter wavelengths from an orbiting spacecraft". Planetary and Space Science. 58 (13): 1724–1739. Bibcode:2010P&SS...58.1724L. doi:10.1016/j.pss.2010.05.007.
  3. ^ Brian Magee; J. Hunter Waite; Kathleen E. Mandt; Joseph Westlake; Jared Bell; David A. Gell (December 2009). "INMS-derived composition of Titan's upper atmosphere: Analysis methods and model comparison". Planetary and Space Science. 57 (14–15): 1895–1916. Bibcode:2009P&SS...57.1895M. doi:10.1016/j.pss.2009.06.016.
  4. ^ J. Cui; R.V. Yelle; V. Vuitton; J.H. Waite Jr.; W.T. Kasprzak; D.A. Gell; H.B. Niemann; I.C.F. Müller-Wodarg; N. Borggren; G.G. Fletcher; E.L. Patrick; E. Raaen; B.A. Magee (April 2009). "Analysis of Titan's neutral upper atmosphere from Cassini Ion Neutral Mass Spectrometer measurements". Icarus. 200 (2): 581–615. Bibcode:2009Icar..200..581C. doi:10.1016/j.icarus.2008.12.005.
  5. ^ "Huygens Uzay Aracı". 10 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Saturn's Moon Titan: Prebiotic Laboratory". Astrobiology Magazine. August 11, 2004. Retrieved 2004-08-11.
  7. ^ Natalia Artemieva; Jonathan Lunine (2003). "Cratering on Titan: impact melt, ejecta, and the fate of surface organics". Icarus. 164 (2): 471–480. Bibcode:2003Icar..164..471A. doi:10.1016/S0019-1035(03)00148-9.
  8. ^ David P. O’Brien; Ralph Lorenz; Jonathan I. Lunine. "Numerical Calculations of the Longevity of Impact Oases on Titan" (PDF). Planetary Science Institut. Archived from the original (PDF) on 2015-07-14. Retrieved 2015-07-05.
  9. ^ Committee on the Limits of Organic Life in Planetary Systems, Committee on the Origins and Evolution of Life, National Research Council; [1]; The National Academies Press, 2007; page 74
  10. ^ Jonathan Lunine "Saturn’s Titan: A Strict Test for Life’s Cosmic Ubiquity" (accepted for publication in Proceedings of the American Philosophical Society), July 21, 2009 (Revised November 7, 2009)
  11. ^ Broca's Brain – the Romance of Science. Hodder and Stoughton. Sagan, Carl. 1979. ss. 185-187. ISBN 978-0-340-24424-1. 
  12. ^ "The Pioneer Missions". Pioneer Project (İngilizce). NASA, Jet Propulsion Laboratory. 26 Mart 2007. 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ Ralph D. Lorenz; Jonathan I. Lunine; Christopher P. McKay (1997). "Titan under a red giant sun: A new kind of "habitable" moon" (PDF). NASA Ames Research Center, Lunar and Planetary Laboratory, Department of Planetary Sciences, University of Arizona. Retrieved 2008-03-21.
  14. ^ Pohorille, Andrew (2009-05-13). "Comment on Titan First". Archived from the original on 2013-09-02. Retrieved 2013-09-02.
  15. ^ Artemivia N.; Lunine J (2003). "Cratering on Titan: impact melt, ejecta, and the fate of surface organics". Icarus. 164 (2): 471–480. Bibcode:2003Icar..164..471A. doi:10.1016/S0019-1035(03)00148-9.
  16. ^ Grasset, O.; Sotin, C.; Deschamps, F. (2000). "On the internal structure and dynamic of Titan". Planetary and Space Science. 48 (7–8): 617–636. Bibcode:2000P&SS...48..617G. doi:10.1016/S0032-0633(00)00039-8.
  17. ^ Richard A. Lovett Saturn Moon Titan May Have Underground Ocean, National Geographic, March 20, 2008
  18. ^ Fortes, A. D. (2000). "Exobiological implications of a possible ammonia-water ocean inside Titan". Icarus. 146 (2): 444–452. Bibcode:2000Icar..146..444F. doi:10.1006/icar.2000.6400.
  19. ^ Jia-Rui Cook; Dwayne Brown (2012-06-28). "Cassini Finds Likely Subsurface Ocean on Saturn Moon". NASA News release.
  20. ^ Alan Boyle (2011-11-22). "Which alien worlds are most livable?". msnbc.com. Retrieved 2012-01-27.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Satürn</span> Güneş Sisteminin 6. gezegeni

Satürn veya Eski Türkçedeki adıyla Sekentir ya da Sekendiz, Güneş'e en yakın altıncı gezegen ve Jüpiter'den sonra Güneş Sistemi'ndeki en büyük ikinci gezegendir. Ortalama yarıçapı Dünya'nın yaklaşık dokuz buçuk katı olan bir gaz devidir. Dünya'nın ortalama yoğunluğunun yalnızca sekizde birine sahiptir, ancak Dünya'dan 95 kat daha büyüktür. Satürn, neredeyse Jüpiter büyüklüğünde olmasına rağmen, Jüpiter'in kütlesinin üçte birinden daha azına sahiptir. Satürn, Güneş'in etrafında 9,59 AU (1.434 milyon km) mesafede 29,45 yıllık bir yörünge periyoduyla dolanır.

<span class="mw-page-title-main">Satürn'ün doğal uyduları</span> Vikimedya liste maddesi

Satürn'ün doğal uyduları, sadece onlarca metre çapındaki minik uydulardan, Merkür gezegeninden daha büyük olan muazzam Titan'a kadar çok sayıda ve çeşitlidir. Satürn, halkalarında gömülü olmayan ve yörüngeleri doğrulanmış 146 uyduya sahiptir ve ayrıca milyonlarca gömülü küçük uydu ve daha küçük sayısız halka taneciklerini içeren yoğun halkaları vardır. Yedi Satürn uydusu, elips şekline sahip olabilecek kadar büyüktür, ancak bunlardan sadece Titan ve muhtemelen Rhea şu anda hidrostatik dengededir. Satürn'ün uyduları arasında özellikle dikkat çekici olanlar; azot bakımından zengin, Dünya benzeri bir atmosfere, kurumuş nehir ağları ve hidrokarbon göllerinden oluşan bir manzaraya sahip, Güneş Sistemi'ndeki ikinci en büyük uydu olan Titan, güney kutup bölgesinden gaz ve toz jetleri çıkan Enceladus ve tezat oluşturan siyah ve beyaz yarım küreleriyle İapetus'dur.

<span class="mw-page-title-main">Astrobiyoloji</span> Dünyadaki ve uzaydaki yaşamın incelenmesi ile ilgilenen dirim bilimi dalı

Astrobiyoloji ya da eksobiyoloji, disiplinlerarası bir bilim olup, özellikle evrende yaşamın ortaya çıkmasını ve evrimini sağlayan jeokimyasal ve biyokimyasal etken ve süreçleri konu alır; bir başka deyişle, evrende biyolojik kökenin, evrimin, dağılımın ve canlıların geleceğinin incelenmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Okyanus</span> büyük miktarda tuzlu su

Okyanus, bir gezegenin hidrosferinin çoğunu oluşturan bir su kütlesidir. Dünya üzerinde bir okyanus, Dünya Okyanusunun ana geleneksel bölümlerinden biridir. Bunlar, bölgeye göre azalan sırada, Pasifik, Atlantik, Hint, Güney (Antarktika) ve Kuzey Kutbu Okyanuslarıdır. Spesifikasyon olmadan kullanılan "okyanus" veya "deniz" ifadeleri, Dünya yüzeyinin çoğunu kapsayan birbirine bağlı tuzlu su kütlesini ifade eder. Genel bir terim olarak, "okyanus" çoğunlukla Amerikan İngilizcesinde "deniz" ile değiştirilebilir; ancak İngiliz İngilizcesinde değil. Açıkça söylemek gerekirse, deniz kısmen veya tamamen karayla çevrili bir su kütlesidir.

<span class="mw-page-title-main">Titan (uydu)</span> Satürn uydusu

Titan, Satürn'ün en büyük uydusu ve yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur. Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gök cismi olan Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">İapetus (uydu)</span>

Iapetus, tahmini 1469 km çap ile Satürn'ün üçüncü, Güneş Sistemi'nin 11. büyük uydusudur. İsmini Yunan Mitolojisi'nde bir Titan olan Iapetos'tan alır. Giovanni Domenico Cassini tarafından 1671 yılında keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Rhea (uydu)</span>

Rhea, Satürn'ün ikinci en büyük ayı ve Güneş Sistemi'ndeki çapına göre dokuzuncu en büyük uydudur. Güneş Sistemindeki kesin ölçümlerin hidrostatik denge ile uyumlu bir şekli doğruladığı en küçük cisimdir. 1672'de Giovanni Domenico Cassini tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Hyperion (uydu)</span> Satürnün uydusu

Hyperion, Satürn'ün doğal uydusudur. William Cranch Bond, George Phillips Bond ve William Lassell tarafından 1848 yılında keşfedildi. Düzensiz şekli, kaotik dönüşü ve açıklanamayan sünger benzeri görünümü ile dikkat çekicidir. Keşfedilen ilk yuvarlak olmayan uydudur.

<span class="mw-page-title-main">Epimetheus (uydu)</span> Satürn uydusu

Epimetheus, Satürn'ün düzensiz uydularından biridir ve çapı 119 km genişliğindedir. Satürn XI olarak da bilinir. Satürn'ün en büyük 11'inci uydusudur. Adını bir mitolojik karakter olan Prometheus'un kardeşi Epimetheus'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Helene (uydu)</span> Satürnün bir uydusu

Helene, Satürn'ün doğal uydusudur. 1980 yılında Pierre Laques ve Jean Lecacheux tarafından Pic du Midi Gözlemevi'nde yer tabanlı gözlemlerle keşfedildi ve S/1980 S 6 olarak adlandırıldı. 1988 yılında resmi olarak Yunan mitolojisinde Kronos'un (Satürn) torunu olan Truvalı Helen'in adını aldı. Helene ayrıca, 1982'de verilen Saturn XII (12) veya Dione B olarak da adlandırılır, çünkü Dione ile birlikte eş-yörüngededir ve önde olan Lagrange noktasında (L4) bulunur. Bilinen dört truva uydusundan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Telesto (uydu)</span>

Telesto, Satürn'ün bilinen 146 uydusundan on altıncısı ve en küçüklerinden biridir. Smith, Reitsema, Larson ve Fountain tarafından 1980 yılında yer tabanlı gözlemlerle keşfedilmiş ve geçici olarak S/1980 S 13 belirtmesiyle adlandırılmıştır. Takip eden aylarda birkaç başka tezahürü daha gözlemlenmiştir: S/1980 S 24, S/1980 S 33, ve S/1981 S 1.

<span class="mw-page-title-main">Enceladus</span> Satürnün doğal uydularından biri

Enceladus Satürn'ün en büyük altıncı uydusudur. Yaklaşık 500 kilometre çapında olan Enceladus Satürn'ün en büyük uydusu olan Titan'ın onda biri büyüklüğündedir. Yüzeyinin büyük oranda temiz buzla kaplı olması sonucunda Enceladus güneş sisteminde ışığı en fazla yansıtan gök cisimlerinden biri konumundadır. Doğal olarak ışığı tutan tüm gök cisimlerinden daha soğuk olan Enceladus'un yüzeyi öğle vakitlerinde en yüksek -198 °C dereceye ulaşmaktadır. Enceladus'un yüzeyi yoğun yaşlı kraterlerle kaplı bölgeleri ve 100 milyon yıla kadar yakın geçmişte oluşmuş genç tektonik deformasyon alanları gibi pek çok farklı yüzey özelliğini barındırmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Okyanus gezegeni</span>

Okyanus gezegeni, okyanus dünyası, su dünyası, su gezegeni ya da pantalasik gezegen, yüzeyinde ya da alt yüzeyinde önemli miktarda su içeren bir astronomik nesne türüdür. 'Okyanus Dünyası' terimi bazen lav veya amonyak gibi farklı bir sıvıdan oluşan bir okyanusu olan astronomik cisimler için de kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Huygens (uzay aracı)</span>

Huygens, 2005'te Satürn'ün uydusu Titan'a başarıyla inen atmosferik bir giriş probuydu (sonda). Avrupa Uzay Ajansı tarafından inşa edilip işletilen bu uzay aracı, Cassini-Huygens misyonunun bir parçasıydı ve Titan'a inen ilk uzay aracı ve bir uzay aracının Dünya'dan şimdiye kadar yaptığı en uzak iniş oldu. Sonda, 1655'te Titan'ı keşfeden 17. yüzyıl Hollandalı gökbilimci Christiaan Huygens'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Titan'ın atmosferi</span>

Titan'ın atmosferi, Satürn'ün en büyük uydusu olan Titan'ı çevreleyen yoğun gaz tabakasıdır. Güneş Sistemi'ndeki doğal uyduların atmosferlerinden tek kalın olanıdır. Titan atmosferinin alt kısmı, başlıca azot (%94,2), metan (%5,65) ve hidrojen (%0,099) elementlerinden oluşur. Eser miktarda etan, diasetilen, metilasetilen, asetilen, propan, PAH gibi hidrokarbonlar; siyanoasetilen, hidrojen siyanür, karbon dioksit, karbon monoksit, siyanojen, asetonitril, argon ve helyum gibi gazlar da Titan'ın atmosferinde bulunur. Azot izotop oranı üzerinde yapılan çalışmalar, asetonitrilin atmosferde hidrojen siyanür ve siyanoasetileni aşan miktarlarda mevcut olabileceğini öne sürmektedir. Titan atmosferinin yüzey basıncı, Dünya'dakinden yaklaşık %50 daha yüksek olup 1,5 bar'dır. Bu basınç metanın üçlü noktasına yakındır ve metanın atmosferde gaz hâlindeyken yüzeyde de sıvı hâlde olmasını sağlar. Titan, atmosferinde bulunan katran benzeri organik çökeltiler olan tolinler gibi karmaşık kimyasallar sebebiyle uzayda turuncu renkte görünür.

<span class="mw-page-title-main">Tholin</span>

Tholinler (Yunanca θολός (tholós) "puslu" veya "çamurlu"; eski Yunanca "sepya mürekkebi" anlamına gelen kelimeden), karbondioksit (CO2), metan (CH4) veya etan (C2H6) gibi basit karbon içeren bileşiklerin, genellikle nitrojen (N2) veya su (H2O) ile birlikte Güneş ultraviyole veya kozmik ışın ışınlamasıyla oluşan çok çeşitli organik bileşiklerdir. Tolinler, birbirine bağlı alt birimlerin tekrar eden zincirlerinden ve tipik olarak nitriller ve hidrokarbonlar ile bunların aminler ve feniller gibi bozunmuş formları olan fonksiyonel grupların karmaşık kombinasyonlarından oluşan düzensiz polimer benzeri malzemelerdir. Tholinler günümüz Dünya'sında doğal olarak oluşmazlar, ancak dış Güneş Sistemi'ndeki buzlu cisimlerin yüzeylerinde ve dış Güneş Sistemi gezegenlerinin ve uydularının atmosferlerinde kırmızımsı aerosoller olarak bol miktarda bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Buz gezegeni</span> gezegen türü

Buz gezegeni veya buzlu gezegen, donmuş uçucu bileşiklerle kaplı buzlu bir yüzeye sahip olan gezegen türüdür. Buz gezegenleri, küresel bir kriyosferden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Gezegen kütleli uydu</span>

Gezegen kütleli uydular, gezegen kütlesine sahip olan ancak aynı zamanda birincil başka bir gezegenin doğal bir uydusu olan gök cisimleridir. Şekilsel olarak oldukça büyük,elipsoit ya da küreseldirler. Uydular, kimi durumlarda bir yüzey altı okyanus oluşumu meydana getirebilecek gelgit veya radyojenik ısıma sebebiyle hidrostatik denge noktasında olabilirler. Güneş sisteminde yer alan iki doğal uydu olan Ganymede ve Titan, Merkür gezegeninden daha az kütleli olmakla birlikte daha büyüktür. Aynı zamanda cüce gezegenler Plüton ve Eris'ten daha büyük ve kütleli olan yedi adet doğal uydu bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Varsayımsal biyokimya türleri</span>

Varsayımsal biyokimya türleri, bilimsel olarak geçerli olduğu kabul edilen ancak şu anda varlığı kanıtlanmayan biyokimya biçimleridir. Şu anda Dünya'da bilinen canlı organizma türlerinin tümü, temel yapısal ve metabolik işlevler için karbon bileşiklerini, çözücü olarak suyu ve formlarını tanımlamak ve kontrol etmek için DNA veya RNA'yı kullanır. Eğer diğer gezegenlerde veya uydularda yaşam varsa, kimyasal olarak benzer olabilir, ancak oldukça farklı kimyalara sahip organizmaların da olması mümkündür – örneğin, diğer karbon bileşikleri sınıflarını, başka bir elementin bileşiklerini veya su yerine başka bir çözücü.

<span class="mw-page-title-main">Titan'ın kolonizasyonu</span>

Satürn'ün en büyük uydusu Titan, aşırı soğuğa karşı korunma sorununa rağmen gelecekteki olası Dış Güneş Sistemi'ndeki kolonizasyon için birkaç adaydan birisidir.