Ticaret hesabı

Ticari hesaplama ticarette bir satış fiyatı ve dolayısıyla bir ürün için daha az bir fiyat sınırı belirlemek için kullanılan hesaplama yöntemidir.

Satış fiyatı genellikle düşük fiyat sınırıyla eşittir ancak bu maliyet ve performans muhasebesi açısından doğru değildir. Belirlenen miktar (alt fiyat sınırı) piyasada fiilen talep edilen tutardan (satış fiyatı) olumlu veya olumsuz olarak sapabilir. Perakendeciler ne üretim ne de işleme yapmadıklarından ve daha çok yeniden sattıkları için perakende hesabı üretim maliyetlerini içermez. Aksi takdirde ticaret hesaplamasının şeması endüstri hesaplamasına çok benzer.

Ticaret hesabında bu maliyetler satın alma, depolama ve dağıtımda ortaya çıkan malların alış fiyatına eklenir.

Hesap şeması referans hesaplaması, maliyet hesabı ve satış hesaplamasından oluşur:

Ticaret hizmetlerinin sağlanmasında katlanılan maliyetlere işlem maliyetleri denir. Bunlar satış fiyatı üzerinden amorti edilmelidir. Kâr elde etmek için satış gelirlerinin toplamının ticaret maliyetlerini aşması gerekir. Eylem maliyetleri (münferit eylem maliyetleri ve genel masraflar) tüm operasyonel hizmet temini için yapıldığından ve yalnızca bir dönemin sonundan sonra (sonradan) belirlenebildiğinden ve genel masraflar doğrudan masraf sahiplerine (mallara) tayin edilemediğinden hangisinin belirlenmesi zordur. Taşıma maliyetlerinin payı münferit mallara atfedilebilir. Bu nedenle hesaplamaya alternatif olarak ortalama bir oran kullanılır (ex ante). Bu abonelik fiyatına yüzde olarak eklenir (işlem maliyeti ek ücreti):

${\displaystyle Bezugspreis+Handlungskosten=Selbstkostenpreis}$

Maliyet fiyatı= Abonelik fiyatı+ Eylem maliyetleri

Satın alma maliyetleri genellikle girdi vergisi ile ücretlendirilir. Gerçekte hesaplamada net hesaba geçirilirler. Gerekirse satış vergisi kesilmelidir.

Mal borçları tahsil borçlarıdır (§ 447 BGB ). Aksi kararlaştırılmadıkça tedarikçinin fiyatı tedarikçinin fabrika çıkışı veya fabrika teslimi için geçerlidir. Alıcıya nakliye sırasında ortaya çıkan maliyetler satın alma maliyetleri olarak özetlenir. Bunlar mutlak olarak veya yüzde olarak verilebilir ve peşin alım fiyatına eklenmelidir.

Satın alma maliyetlerine örnek olarak navlun, taşıma, ağırlık vergisi, tartım ücretleri (ağırlığa bağlı olarak) ve nakliye sigortası, değer vergisi, komisyonculuk, komisyon (değere bağlı olarak) verilebilir.

${\displaystyle Bareinkaufspreis+Bezugskosten=Bezugspreis}$

Peşin alım fiyatı + Satın alma maliyetleri= Abonelik ücreti

Hedef satış fiyatı bir müşterinin indirim süresinin kullanılmadan geçmesine izin verirse satıcıya ödemesi gereken fiyattır.

İndirim ve abonelik bedeli şeklindeki fiyat indirimleri peşin teklif fiyatına dahildir.

Satıcı, müşterisinin (= alıcı) faturasını hızlı bir şekilde ödemesini istiyorsa, hızlı ödeme durumunda fatura tutarından (= hedef satış fiyatı) bir fiyat indirimi (= indirim) kesmesine izin verecektir.

Satıcının ödeme koşullarındaki tipik bir formülasyonu örneğin: "Faturanın alınmasından sonraki 10 gün içinde ödeme yapıldıysa eksi 3 ödemenin 30 gün içerisinde kesinti yapılmadan yapılması halinde % indirim ”. Referans değer (taban = %100) indirim için fatura tutarı veya Fatura fiyatı (=   Hedef satış fiyatı) çünkü müşteri indirim tutarını fatura tutarından düşürür. Alım satım hesaplamasının bu noktasında satıcının iskonto tutarını önceden hesaplaması ve dahil etmesi gerekiyorsa hedef satış fiyatı henüz bilinmemektedir. Hedef satış fiyatının yüzde 100 olduğu biliniyor. Yüzde olarak iskonto oranı da bilinmektedir. Bu nakit satış fiyatına (hedef satış fiyatının) yüzde olarak yani yüzde 100 eksi iskonto oranına karşılık gelen yüzdeyle sonuçlanır. Örneğin,   Yüzde 3 iskonto, bilinen yüzde 97'lik peşin satış fiyatına karşılık gelir. Artık peşin satış fiyatı üzerinden müşteri hesabı peşin hesaplanabilmektedir. İşlem hesaplamasında hiçbir satıcının komisyonu vb. Hesaba katılmayacaksa hesaplanan indirim tutarı peşin satış fiyatına eklenerek doğrudan hedef satış fiyatına yol açar.