İçeriğe atla

Theoria

Theoria
EditörSven Ove Hansson
KategorilerFelsefe
SıklıkÜç ayda bir
YayımcıStiftelsen Theoria adına Wiley-Blackwell
Kuruluş yılı1935
Ülkeİsveç
Dilİngilizce
Websitehttp://www.infra.kth.se/phil/theoria/Theoriaindex.htm
http://onlinelibrary.wiley.com/journal/10.1111/(ISSN)1755-2567
ISSN0040-5825 (print)
1755-2567 (web)

Theoria: A Swedish Journal of Philosophy and Psychology, akran denetimli akademik bir felsefe dergisidir. 1935'te Åke Petzäll tarafından kurulmuştur. Bugün ise basımını Wiley-Blackwell üstlenmektedir. Halihazırdaki editörü Sven Ole Hansson'dur. Theoria makaleler, incelemeler ve daha kısa notlar ve tartışmalar yayınlar.

Editörler

1935–1957Åke Petzäll
1957–1964Konrad Marc-Wogau
1965–1969Sören Halldén (sv), Mats Furberg (sv) ve Dag Prawitz
1969–1978Krister Segerberg
1978–1984Peter Gärdenfors
1978–1994Bengt Hansson
1995–1998Wlodek Rabinowicz
1999–Sven Ove Hansson

Önemli makaleler

İlk olarak Theoria’da yayınlanan felsefe, mantık ve matematiğe katkılar sunan makaleler arasında şunlar yer almaktadır:

  • Carl Gustav Hempel, Le problème de la vérité, Theoria 3, 1937, ss. 206–244. (Hempel'in doğrulama paradoksları)
  • Ernst Cassirer, Was ist "Subjektivismus"?, Theoria 5, 1939, ss. 111–140.
  • Alf Ross, Imperatives and Logic, Theoria 7, 1941, ss. 53–71. (Ross'un deontik paradoksu)
  • Georg Henrik von Wright, The Paradoxes of Confirmation, Theoria 31, 1965, ss. 255–274.
  • Per Lindström, First Order Predicate Logic with Generalized Quantifiers, Theoria 32, 1966, ss. 186–195. (Lindström niceleyicileri)
  • Per Lindström, On Extensions of Elementary Logic, Theoria 35, 1969, ss. 1–11. (Lindström teoremi)
  • Richard Montague, Universal Grammar, Theoria 36, 1970, ss. 373–398. (Montague'nin evrensel grameri)
  • Michael Ruse, The Revolution in Biology, Theoria 36, 1970, ss. 1–22.
  • Charles Leonard Hamblin, Mathematical models of dialogue. Theoria 37, 1971, ss. 130–155.
  • David Lewis, Are We Free to Break the Laws?, Theoria 47, 1981, ss. 113–121.
  • Carlos E. Alchourrón & David Makinson, On the Logic of Theory Change: Contraction Functions and their Associated Revision Functions, Theoria 48, 1982, ss. 14–37.
  • W.V. Quine, Assuming Objects, Theoria 60, 1994, ss. 171–183.
  • Donald Davidson, On Quine's Philosophy, Theoria 60, 1994, ss. 184–192.
  • Donald Davidson & W.V. Quine, Exchange Between Donald Davidson and W.V. Quine Following Davidson's Lecture, Theoria 60, 1994, ss. 226–231.
  • Michael Dummett, Bivalence and Vagueness, Theoria 61, 1995, ss. 201–216.
  • Lars Bergström, Reflections on Consequentialism, Theoria 62, 1996, ss. 74–94.
  • David Lewis, Rights to Rights, Theoria 69, 2003, ss. 160–165.
  • Saul Kripke, Frege's Theory of Sense and Reference: Some Exegetical Notes, Theoria 74, 2008, ss. 181–218.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ockham'ın usturası</span> En az varsayımla çözümün seçildiği felsefi prensip

Ockham'ın usturası, Occam'ın usturası, Ocham'ın usturası, tutumluluk yasası veya basitlik yasası, "olasılıkların zorunluluk olmadan çoğaltılmaması gerektiği" problem çözme ilkesi. Fikir, ilahi mucizeler fikrini savunmak için basitliği tercih eden skolastik filozof ve teolog, İngiliz Fransisken rahibi Ockhamlı William'a atfedilir. "En basit açıklama büyük olasılıkla doğru olandır" gibi ifadelerle çeşitli şekillerde yorumlanmıştır. Bu felsefi ustura, aynı tahminle ilgili rakip hipotezler sunulduğunda, en az varsayıma sahip çözümün seçilmesi gerektiğini savunur. Dolayısıyla, farklı tahminler yapan hipotezler arasında seçim yapmanın bir yolu değildir.

<span class="mw-page-title-main">Epistemoloji</span> bilginin doğası, kapsamı ve kaynağı ile ilgilenen felsefe dalı

Epistemoloji ya da bilgi felsefesi, bilgiyle ilgilenen bir felsefe dalıdır. Epistemologlar, bilginin doğası, kaynağı ve kapsamı, epistemolojik gerekçelendirme, inancın rasyonelliğini ve diğer çeşitli konuları incelemektedir. Epistemoloji, felsefenin etik, mantık ve metafizikle birlikte dört ana dalından biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Willard Van Orman Quine</span> Amerikalı filozof (1908 – 2000)

Willard Van Orman Quine, analitik felsefe geleneğinden Amerikalı filozof ve mantıkçı. "Yirminci yüzyılın en etkili filozoflarından biri" sayılır. 1930'dan 70 yıl sonraki ölümüne kadar Quine sürekli olarak Harvard Üniversitesi ile öyle ya da böyle yakından ilgiliydi, önce bir öğrenci; sonra da bir profesör olarak. 1956-78 yıllarında Harvard Edgar Pierce Felsefe Kürsüsünde ders verdi.

Rudolf Carnap 1935'ten önce Avrupa'da, sonrasında Amerika'da etkin olan Alman filozof. Viyana Çevresinin önemli bir üyesi ve mantıksal olguculuğun bir destekçisiydi. "Yirminci yüzyıl filozofları arasında bir dev" sayılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Analitik felsefe</span> felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneği

Analitik felsefe, felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneğidir. Ezici çoğunlukla Anglosfer ve İskandinav dünyasında yaygındır. Kıta felsefesi ile birlikte, çağdaş felsefede ön planda olan iki gelenekten biridir. Nadir bir kullanım olsa da, çözümleyici felsefe ismiyle de bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Alfred Tarski</span>

Alfred Tarski, doğduğunda adı Alfred Teitelbaum, olan bir Polonyalı-Amerikalı, mantıkçı ve matematikçi. Model teorisi, metamatematik ve cebirsel mantık konusundaki çalışmaları ile tanınan üretken bir yazar, aynı zamanda soyut cebir, topoloji, geometri, ölçü teorisi, matematiksel mantık, küme teorisi ve analitik felsefeye de katkıda bulundu.

<span class="mw-page-title-main">Saul Kripke</span> Amerikalı filozof (1940 – 2022)

Saul Aaron Kripke Princeton Üniversitesi'nden emekli Amerikalı filozof ve mantıkçı. Rockefeller Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nde dersler verdi. Emekli olduktan sonra, 2003'ten itibaren New York Şehir Üniversitesi'nde öğretim görevlisi oldu. Model mantığın anlambilimine büyük katkılar yaptı. 1960'larda önemli yayınlar çıkardı. İsimlendirme ve Gereklilik adlı kitabı en önemli çalışması olarak bilinir. Ludwig Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar adlı eserindeki önermelerinden ilham alarak dilbilimsel anlama şüphecilikle yaklaştı. Wittgenstein ve dilbilim hakkında yayınları vardır.

Peter Frederick Strawson, Britanyalı filozof, gündelik dil felsefesinin en önemli temsilcilerinden olan çağdaş düşünür. 1968-1987 yılları arasında Oxford Üniversitesi'nde Waynflete metafizik felsefesi profesörü olarak çalıştı.

David Benjamin Kaplan, Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles'ta akademik hayatını sürdüren Amerikalı felsefeci ve mantıkçı. Felsefi çalışmaları daha çok mantık, felsefi mantık, modaliti, dil felsefesi, metafizik ve bilgi felsefesi odaklıdır.

Donald Herbert Davidson Amerikalı filozoftur. 1981'den 2003'e kadar Kaliforniya Üniversitesi'nde felsefe dersleri verdi. Bu sırada Stanford, Rockefeller, Princeton ve Chicago Üniversitelerinde de derslere girdi. Davidson, karizmatik kişiliği ile derin ve zor düşünceleriyle bilinirdi. 1960'lardan beri yürüttüğü çalışmaları, başta zihin felsefesi, dil felsefesi ve eylem kuramı olmak üzere felsefenin çeşitli alanlarında etkili olmuştur. Davidson bir analitik felsefeci olup bu alanda çalışmalar yürütmüş olsa da kıta felsefesinde, özellikle de edebiyat teorisinde ilgi görmüştür.

Ernest Nagel Amerikalı bir bilim filozofuydu. Rudolf Carnap, Hans Reichenbach ve Carl Hempel ile birlikte, bazen mantıksal pozitivist hareketin en önemli figürlerinden biri olarak görülmektedir. 1961 tarihli Bilimin Yapısı adlı kitabı, bilimsel açıklama mantığında temel bir çalışma olarak kabul edilir.

Felsefi çalışmaların gelişmesi sürecinde on dokuzuncu yüzyılda sembolik mantık ile yürüyen mantık, yirminci yüzyılda matematiksel mantıkla devam ederken, geleneksel olarak basit mantığın ötesine geçiyorsa, mantığın bir parçası olarak değil de felsefi mantık veya mantık felsefesi olarak değerlendirildi.

Mind, Mind Association adına Oxford University Press tarafından üç ayda bir yayımlanan hakemli akademik dergidir. Daha önce yalnızca analitik felsefe geleneğinde yayım yapmış olan dergi, şimdilerde "hiçbir felsefe alanı, hiçbir felsefe tarzı ve hiçbir felsefe okulunu dışlamadan, yayıncılığın tek kriteri olarak kaliteyi hedeflemektedir." Dergi, felsefe çalışmaları için önemli bir kaynak olarak kabul edilir.

PhilPapers, profesyonel filozoflar ve felsefe öğrencilerinin kullandığı, uluslararası ve etkileşimli bir akademik felsefe makaleleri veritabanıdır. 2009'da, halihazırda sitenin genel editörleri olan, David Bourget ve David Chalmers (AUU) tarafından kurulmuştur ve Batı Ontario Üniversitesi'nin Dijital Felsefe Merkezi tarafından yürütülmektedir.

Paul Oppenheim Alman bir kimyager, filozof, bağımsız bilim insanı ve sanayiciydi.

<span class="mw-page-title-main">Jaakko Hintikka</span>

Kaarlo Jaakko Juhani Hintikka, Fin filozof ve mantıkçıdır.

Patrick Colonel Suppes bilim felsefesine, ölçüm teorisine, kuantum mekaniğinin temellerine, karar teorisine, psikolojiye ve eğitim teknolojisine önemli katkılarda bulunan Amerikalı bir filozoftur. Stanford Üniversitesi'nde Lucie Stern Fahri Felsefe Profesörüydü ve Ocak 2010'a kadar yine Stanford'da Üstün Zekalılar için Eğitim Programı Direktörüydü.

Lakatos Ödülü, geniş çapta yorumlanan bilim felsefesine olağanüstü bir katkı için her yıl verilmektedir. Katkı, önceki altı yılda İngilizce olarak yayınlanan bir kitap şeklinde olmalıdır. Ödül, Imre Lakatos'un anısına ve Latsis Vakfı tarafından verilmektedir. Ödülün değeri £ 10,000'dir. Ödül almak için başarılı bir adayın Londra Ekonomi Okulu'nu ziyaret etmesi ve halka açık bir konferans vermesi gerekir.

Elliott R. Sober Wisconsin-Madison Üniversitesi Felsefe Bölümü'nde Hans Reichenbach Profesörü ve William F. Vilas Araştırma Profesörüdür. Sober, biyoloji felsefesi ve genel bilim felsefesi alanlarındaki çalışmaları ile tanınır.

Peter Achinstein, Johns Hopkins Üniversitesi'nde Amerikalı bir bilim filozofudur.