İçeriğe atla

Theodore Richards

Theodore William Richards
Theodore William Richards, 1914
Doğum31 Ocak 1868
Pensilvanya, Amerika Birleşik Devletleri
Ölüm2 Nisan 1928 (60 yaşında)
Cambridge, Massachusetts, Amerika Birleşik Devletleri
MilliyetAmerikalı
EğitimHaverford Koleji
Harvard Üniversitesi
ÖdüllerDavy Madalyası (1910),
Willard Gibbs Madalyası (1912),
Nobel Kimya Ödülü (1914),
Franklin Madalyası (1916)
Kariyeri
DalıFiziksel kimya
Çalıştığı kurumlarHarvard Üniversitesi
Doktora
danışmanı		Josiah Parsons Cooke
Doktora öğrencileriGilbert Newton Lewis,
Farrington Daniels,
Malcolm Dole,
Charles Phelps Smyth

Theodore William Richards (d. 31 Ocak 1868, Germantown, Pensilvanya - ö. 2 Nisan 1928, Cambridge, Massachusetts) Amerikalı kimyacı, 1914 Nobel Kimya Ödülü sahibi. Nobel ödülünü "çok sayıdaki kimyasal elementin atom ağırlıklarının doğru bir şekilde saptanmasından dolayı" kazandı.[1]

Harvard'da profesör oldu, Amerika Sanatlar ve Bilimler Akademisi'nin başkanlığını yaptı (1919). Özellikle elektrokimya, sıcaklıkölçüm ve kimyasal termodinamik konularında çalıştı. 1905'te, ısı miktarlarının kesin çözümü için adyabatik ısıölçeri icat etti. Özellikle, atom kütleleri üzerine araştırmalarıyla ün kazandı; radyoaktivite ile uranyumdan türeyen kurşunun atom kütlesini saptadı ve bu değerin, olağan kurşunun atom kütlesinden farklı olduğunu buldu.

Biyografi

Theodore Richards, Pennsylvania'nın Germantown şehrinde, kara ve deniz manzarası ressamı William Trost Richards ile şair Anna née Matlack'in çocuğu olarak dünyaya geldi. Richards, üniversite öncesi eğitiminin çoğunu annesinden aldı. Bir yaz Rhode Island, Newport'ta kaldığı süre boyunca Richards, ona küçük bir teleskopla Satürn'ün halkalarını gösteren Harvard profesörü Josiah Parsons Cooke ile tanıştı. Yıllar sonra Cooke ve Richards, Cooke'un laboratuvarında birlikte çalışacaktı.

1878'den başlayarak, Richards ailesi iki yılını Avrupa'da, büyük ölçüde Theodore Richards'ın bilimsel çıkarlarının güçlendiği İngiltere'de geçirdi. Ailenin Amerika Birleşik Devletleri'ne dönmesinin ardından, 1883'te Pennsylvania'daki Haverford College'a 14 yaşındayken girdi ve 1885'te Bachelor of Science derecesi aldı. Daha sonra Harvard Üniversitesi'ne kaydoldu ve lisansüstü çalışmalara hazırlık olarak 1886'da Bachelor of Arts derecesi aldı.

Richards, oksijenin hidrojene göre atomik ağırlığının belirlenmesi tez konusu ile Harvard'da çalışmalarına devam etti. Doktora danışmanı Josiah Parsons Cooke'du. Almanya'da, Göttingen Üniversitesi'nde Viktor Meyer gibi isimlerle çalıştığı bir yıllık doktora sonrası çalışmasının ardından Richards Harvard'a dönerek kimya asistanı, ardından eğitmen, yardımcı doçent ve son olarak da 1901'de profesör oldu. 1903'te Harvard'da Kimya Bölümü başkanı oldu ve 1912'de Erving Kimya Profesörü ve yeni Wolcott Gibbs Memorial Laboratuvarı Direktörü olarak atandı.

Richards 1896'da, Miriam Stuart Thayer ile evlendi. Çiftin Grace Thayer (James Bryant Conant ile evlendi) adında bir kızı ve Greenough Thayer ve William Theodore adlarında iki oğlu vardı. Her iki oğlu da intihar ederek öldü.[2]

Richards'ın hem sanat hem de müziğe ilgisi vardı. İlgi alanları arasında eskiz, golf ve yelkencilik vardı. Quaker olarak bilinen Religious Society of Friends üyesiydi.[3]

2 Nisan 1928'de 60 yaşında Cambridge, Massachusetts'te öldü. Torunlarından birine göre, Richards "kronik solunum problemleri ve uzun süreli depresyondan" muzdaripti.[4]

Bilimsel araştırma

Richards'ın bilimsel araştırmalarının yarıya yakını, 1886'da lisansüstü çalışmalarıyla başlayan atom ağırlıklarıyla ilgiliydi. 1889'da Harvard'a döndükten sonra, atom ağırlıkları konusu ölümüne kadar devam eden ilk araştırmasıydı. Forbes'a göre, 1932'de, 55 elementin atom ağırlıkları, Richards ve öğrencileri tarafından incelenmiştir.[5] Richards'ın bu tür tespitlerde ortaya çıkardığı potansiyel hata kaynakları arasında, bazı tuzların çökelme sırasında gazları veya yabancı çözücüleri tıkama eğilimi vardı.[6] Richards'ın çalışmalarındaki özenin bir örneği olarak Emsley, atomik ağırlık ölçümü amacıyla saf element tulium elde etmek için 15.000 tulium bromatın yeniden kristalleştirmesi gerçekleştirdiğini bildirdi.[7]

Richards, kimyasal analizle bir elementin farklı atom ağırlıklarına sahip olabileceğini gösteren ilk kişi oldu. Doğal olarak oluşan kurşun ve radyoaktif bozunma tarafından üretilen kurşunun örneklerini analiz etmesi istendi. Ölçümleri, iki örneğin izotop kavramlarını destekleyen farklı atom ağırlıklarına sahip olduğunu gösterdi.[8]

Richards'ın yaptığı atom ağırlıklarının kimyasal tayinleri, zamanları için oldukça önemli olsa da, sonradan büyük ölçüde değiştirildi. Modern bilim adamları, bir elementin izotoplarının hem kütlelerini hem de bolluklarını belirlemek için kütle spektrometreleri gibi elektronik aletler kullanırlar. Bu bilgilerden, ortalama bir atom kütlesi hesaplanabilir ve Richards tarafından ölçülen değerlerle karşılaştırılabilir. Modern yöntemler, Richards'ın güvenmek zorunda kaldığı yöntemlerden daha hızlı ve daha hassastır, ancak daha ucuz değildir.

Theodore Richards'ın diğer bilimsel çalışması, atomların sıkıştırılabilirliği, çözelti ısısı ve nötralizasyon ve amalgamların elektrokimyası üzerine araştırmalar içeriyordu. Düşük sıcaklıklarda elektrokimyasal potansiyelleri araştırması, başka araştırmacıları Nernst ısı teoremine ve termodinamiğin üçüncü yasasına götüren çalışmalar arasındaydı.[9]

Richards, adyabatik kalorimetrenin yanı sıra stronsiyumun atom ağırlığı üzerindeki çalışması için tasarlanan nefelometrenin icadıyla da tanınır.

Ödülleri

Richards tarafından oluşturulan periyodik özellikler grafiği[10]
  • Lowell Dersleri (1908)
  • Davy Madalyası (1910)
  • Faraday Lectureship (1911)
  • Willard Gibbs Madalyası (1912)
  • Amerikan Kimya Derneği Başkanı (1914)
  • Nobel Kimya Ödülü (1914)
  • Franklin Madalyası (1916)
  • American Association for the Advancement of Science (1917) Başkanı
  • İrlanda Kraliyet Akademisi Onursal Üyesi (1918)
  • Londra Kraliyet Cemiyeti Yabancı Üyesi (1919)
  • Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi Başkanı (1919 – 1921)
  • Lavoisier Madalyası (1922)
  • Le Blanc Madalyası (1922)
  • Edinburgh Kraliyet Cemiyeti Fahri Üyesi (1923)
  • Uluslararası Atom Ağırlıkları Komitesi Üyesi
  • Theodore Richards Madalyası (1932, ölümünden sonra verildi)

Seçilmiş yazılar

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Nobel Prize in Chemistry 1914 - Presentation". 13 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2007. 
  2. ^ Tuxedo Park. Simon & Schuster. 2002. ISBN 978-0-684-87288-9. Tuxedo Park. - See pages 1 – 3 for William Theodore Richards and page 126 for Greenough Thayer Richards.
  3. ^ "Theodore W. Richards". Notable Names Database. 5 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2011. 
  4. ^ Tuxedo Park. Simon & Schuster. 2002. s. 126. ISBN 978-0-684-87288-9. Tuxedo Park. 
  5. ^ Forbes, George Shannon (1932). "Investigations of Atomic Weights by Theodore William Richards". Journal of Chemical Education. 9 (3): 453–458. doi:10.1021/ed009p452. 
  6. ^ Hartley, Harold (Ağustos 1930). "Theodore William Richards Memorial Lecture". Journal of the Chemical Society: 1945. doi:10.1039/JR9300001937. 
  7. ^ Nature's building blocks: an A-Z guide to the elements. US: Oxford University Press. 2001. ss. 442-443. ISBN 0-19-850341-5. 28 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2020. 
  8. ^ Eminent Chemists of Our Time. Van Nostrand. 1920. s. 74. eminent chemists richards. 
  9. ^ The New Heat Theorem. Methuen and Company, Ltd. 1926. - Reprinted in 1969 by Dover - See especially pages 227 – 231 for Nernst's comments on Richards work
  10. ^ Richards, Theodore W. (1915). "Concerning the Compressibilities of the Elements, and Their Relations to Other Properties". Journal of the American Chemical Society. American Chemical Society. 37 (7): 1643–1656. doi:10.1021/ja02172a001. PMC 1090843 $2. PMID 16576032. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2020. 

Konuyla ilgili yayınlar

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Theodore William Richards ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Periyodik tablo</span> kimyasal elementlerin sınıflandırılması için geliştirilmiş tablo

Periyodik tablo, kimyasal elementlerin sınıflandırılması için geliştirilmiş tablodur. Dilimizde periyodik tablo, periyodik cetvel, periyodik çizelge, elementler tablosu gibi birçok şekilde isimlendirilmiştir. Bu tablo bilinen bütün elementlerin artan atom numaralarına göre sıralanışıdır. Periyodik cetvelden önce de bu yönde çalışmalar yapılmış olmakla birlikte, mucidi genelde Rus kimyager Dmitri Mendeleyev kabul edilir. 1869'da Mendeleyev atomları artan atom ağırlığına göre sıraladığında belli özelliklerin tekrarlandığını fark etti. Özellikleri tekrarlanan elementleri alt alta yerleştirdi ve buna grup adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">Ernest Rutherford</span> Yeni Zelanda asıllı İngiliz fizikçi (1871-1937)

Ernest Rutherford, Yeni Zelandalı-İngiliz deneysel fizikçidir. 1908 yılı Nobel Kimya Ödülü sahibi.

<span class="mw-page-title-main">Soy gaz</span> Kimyasal element grubu

Soy gaz veya asal gaz, standart şartlar altında her biri, diğer elementlere kıyasla daha düşük kimyasal reaktifliğe sahip, kokusuz, renksiz, tek atomlu gaz olan kimyasal element grubudur. Helyum (He), neon (Ne), argon (Ar), kripton (Kr), ksenon (Xe) ve radon (Rn) doğal olarak bulunan altı soy gazdır ve tamamı ametaldir. Her biri periyodik tablonun sırasıyla ilk altı periyodunda, 18. grubunda (8A) yer alır. Grupta yer alan oganesson (Og) için ise önceleri soy gaz olabileceği ihtimali üzerinde durulsa da günümüzde metalik görünümlü reaktif bir katı olduğu öngörülmektedir.

Atom ağırlığı ya da bağıl atom kütlesi, belirli bir örnekteki bir elementin atomlarının ortalama kütlesinin atomik kütle sabitine oranı olarak tanımlanan boyutsuz bir fiziksel niceliktir. Atomik kütle sabiti, bir karbon-12 atomunun kütlesinin 1/12'si olarak tanımlanır. Orandaki her iki miktar da kütle olduğundan, ortaya çıkan değer boyutsuzdur; dolayısıyla değerin göreceli (bağıl) olduğu ifade edilir.

<span class="mw-page-title-main">İzotop</span> Aynı elemente ait farklı atomlara verilen isim

İzotoplar, periyodik tabloda aynı atom numarasına ve konuma sahip olan ve farklı nötron sayıları nedeniyle nükleon sayıları bakımından farklılık gösteren iki veya daha fazla atom türüdür. Belirli bir elementin tüm izotopları neredeyse aynı kimyasal özelliklere sahipken, farklı atomik kütlelere ve fiziksel özelliklere sahiptirler. İzotop terimi, "aynı yer" anlamına gelen Yunan kökenli isos ve topos 'den oluşur; isimin anlamı ise, tek bir elementin farklı izotoplarının periyodik tabloda aynı pozisyonda yer alması anlamına gelir. Margaret Todd tarafından 1913 yılında Frederick Soddy'ye öneri olarak sunulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Frederick Soddy</span> İngiliz kimyacı

Frederick Soddy, İngiliz kimyacı. 1921 Nobel Kimya Ödülü sahibi. Ernest Rutherford ile birlikte yaptığı ortak çalışmayla radyoaktif bozunma kanunlarını keşfetmiştir. Ayrıca izotop kavramını ortaya atmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Argon</span> simgesi Ar olan periyodik tablonun 8A grubunda yer alan element

Argon, periyodik tablonun 8A grubunda yer alan; atom numarası 18, simgesi Ar olan elementtir.

<span class="mw-page-title-main">J. J. Thomson</span> İngiliz fizikçi (1856-1940)

Sir Joseph John Thomson, çağdaş fiziğin gelişimine büyük katkılarıyla tanınan Britanyalı fizikçi. Elektronu ve izotop kavramını keşfetmesi ile kütle tayfölçerini icat etmesiyle bilinir. Gazların elektriksel iletkenliği üzerindeki çalışmaları ve elektronu keşfinden dolayı 1906'da Nobel Fizik Ödülü ile ödüllendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Roy Glauber</span> Amerikalı teorik fizikçi (1925 – 2018)

Roy Jay Glauber, Amerikalı kuramsal fizikçi. Kendisi Harvard Üniversitesi'nde fizik profesörü ve Arizona Üniversitesi optik bilimleri öğretim görevlisi olarak çalışmıştır. Fizik dalında 2005 Nobel Ödülü kazanmış bu ödülü John L. Hall ve Theodor W. Hansch ile birlikte paylaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Cyril Hinshelwood</span> İngiliz kimyager (1897-1967; Nobel Kimya Ö. 1956)

Cyril Norman Hinshelwood, İngiliz kimyager, Nikolay Semyonov ile birlikte 1956 yılı Nobel Kimya Ödülü sahibi akademisyen. Özellikle kimyasal tepkime mekanizmaları üzerine çalışmalarıyla tanınmıştır. Hidrojen'in yanması, oksijen'in su oluşturması gibi zincir tepkimelerin tepkime hızı ve mekanizmaları üzerine araştırmalar yapmıştır. Son dönem araştırmaları daha sonra antibiyotik araştırmalarında kullanılacak bakteriyel hücre duvarlarında meydana gelen kimyasal değişiklikler üzerine olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Periyodik tablo tarihi</span> elementlerin periyodik tablosunun tarihi

Periyodik tablo, kimyasal elementlerin atom numarası, elektron konfigürasyonu ve yinelenen kimyasal özelliklerini baz alarak hazırlanmış bir düzenlemedir. Elementler artan atom numarasına göre sıralanmıştır. Tablonun standart formunda sistematik bir şekilde gösterilen elementlerle birlikte periyot adı verilen sıralar ve grup olarak adlandırılmış sütunlar bulunmaktadır.

Willard Gibbs Madalyası, American Chemical Society'nin Chicago Bölümü tarafından sunulur. 1910 yılında Chicago Bölümü'nünü başkanı ve sekreteri William A. Converse (1862-1940) tarafından Yale Üniversitesi'nden Profesör Josiah Willard Gibbs (1839-1903) adına oluşturulmuştur. Faz Kuralı'nın formülasyonu ile yeni bir bilim kurmuş olan Gibbs, birçokları tarafından keşifleri, doğada Newton ve Galileo'nunkiler kadar temel olan tek Amerikalı bilim insanı olarak görülüyordu.

<span class="mw-page-title-main">Jean Charles Galissard de Marignac</span> İsviçreli kimyager

Jean Charles Galissard de Marignac İsviçreli kimyagerdir. Atom ağırlıkları ile yaptığı çalışmalar çekirdeklerin izotoplarının ve paketleme fraksiyonlarının ihtimaline ve nadir toprak elementleri üzerine yaptığı çalışmaları 1878'de iterbiyumu keşfetmesine ve 1880'de gadolinyumun kaşiflerinden biri olmasına yol açtı.

<span class="mw-page-title-main">Tam sayı kuralı</span> İzotop kütlesi için fizik kanunu

Tam sayı kuralı, izotopların kütlelerinin, hidrojen atomu kütlesinin tam sayı katları olduğunu belirtir. Kural, atom ağırlığının hidrojen atomunun ağırlığının katları olması etkisiyle, 1815'te önerilen Prout'un hipotezinin değiştirilmiş bir versiyonudur. Ayrıca keşfi ile 1922 yılında Nobel Kimya Ödülünü kazanan Francis W. Aston sebebiyle Aston tam sayı kuralı olarak da bilinir. Kütle spektografıyla, izotopları, çok sayıda radyoaktif olmayan elementleri ve tam sayı kuralını keşfetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Boran</span> kimyasal bileşik

Trihidridoboron, boran veya borin, BH3 kimyasal formülü ile gösterilen dengesiz ve oldukça reaktif bir moleküldür. Boran karbonilin BH3(CO) hazırlanması, boran kimyasının araştırılmasında büyük rol oynamıştır. Ancak, BH3 molekül türleri çok güçlü Lewis asidilerdir. Sonuç olarak, oldukça reaktifdir ve doğrudan bir akış sisteminde, sürekli olarak üretilen, geçici bir ürün olarak veya lazerle çıkarılmış atomik borun hidrojen ile reaksiyonundan doğrudan gözlenebilir.

<span class="mw-page-title-main">Gábor A. Somorjai</span> Amerikalı kimyager

Gabor A. Somorjai Macar bilim insanı. Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'de kimya profesörü olarak çalışmaktadır ve yüzey kimyası ve katalizde, özellikle metal yüzeylerin katalitik etkileri alanında önde gelen bir araştırmacıdır. Alandaki katkılarından dolayı Somorjai, 1998 yılında Wolf Kimya Ödülü, 2002 yılında Linus Pauling Ödülü, in 2000, the National Medal of Science 2008 yılında Priestley Ödülü, 2010 yılında Temel Bilimlerde BBVA Vakfı Bilgi Sınırları Ödülü ve 2013 yılında Kimyasal Bilimlerde NAS Ödülü'nü kazanmıştır. En son Nisan 2015'te Amerikan Kimya Topluluğu'nun William H. Nichols Madalyası ile ödüllendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">James Bryant Conant</span> Amerikalı kimyager (1893 – 1978)

James Bryant Conant, Amerikalı bir kimyager, Harvard Üniversitesi'nin dönüştürücü bir Başkanı ve Batı Almanya'daki ilk ABD Büyükelçisiydi. Conant, 1916'da Harvard'dan Kimya alanında doktora derecesi aldı. Birinci Dünya Savaşı sırasında ABD Ordusu'nda, özellikle Lewisite olmak üzere zehirli gazların geliştirilmesi üzerinde çalıştı. 1919'da Harvard'da yardımcı doçent ve 1929'da Sheldon Emery Organik Kimya Profesörü oldu. Doğal ürünlerin, özellikle klorofilin fiziksel yapılarını araştırdı ve kimyasal denge ile kimyasal süreçlerin reaksiyon hızı arasındaki bazen karmaşık ilişkiyi keşfeden ilk kişilerden biriydi. oksihemoglobin biyokimyası üzerine çalıştı ve metemoglobinemi hastalığına dair fikir verdi, klorofilin yapısını açıklamaya yardımcı oldu ve modern asit-baz kimyası teorilerinin altında yatan önemli anlayışlara katkıda bulundu.

<span class="mw-page-title-main">Kimyanın zaman çizelgesi</span>

Bu kimya zaman çizelgesi, maddenin bileşiminin ve etkileşimlerinin bilimsel çalışması olarak tanımlanan ve kimya olarak bilinen modern bilim hakkında insanlığın anlayışını önemli ölçüde değiştiren çalışmaları, keşifleri, fikirleri, icatları ve deneyleri listelemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Madde miktarı</span> kapsamlı fiziksel özellik

Madde miktarı, kimya alanında içindeki ayrı atomik ölçekli parçacıkların sayısının Avogadro sabiti NA'ya bölümü olarak tanımlanmaktadır. Özetle atomik görüşte, madde miktarı, maddeyi oluşturan parçacıkların sayısıdır. Parçacıklar veya maddeler, bağlama bağlı olarak moleküller, atomik, iyonik, elektron veya başka bir yapıda bulunabilmektedirler. Avogadro sabiti NA'nın değeri 6.02214076×1023 mol−1 olarak tanımlanmaktadır. Gerçek atomik görünümde, maddenin 1 molü, 6.02214076×1023 adet (Avogadro sayısı kadar) parçacık içermektedir. Madde miktarı, kimyasal miktar olarak da adlandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Stanislao Cannizzaro</span>

Stanislao Cannizzaro 13 Temmuz 1826 - 10 Mayıs 1910), İtalyan kimyagerdir. Cannizzaro reaksiyonuyla ve 1860'taki Karlsruhe Kongresi'nde atom ağırlığı müzakerelerindeki etkili rolüyle ünlüdür.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.