İçeriğe atla

The Game (müzisyen)

Kontrol Edilmiş
Genel bilgiler
DoğumJayceon Terrell Taylor
29 Ekim 1979 (44 yaşında)
Los Angeles, Kaliforniya, ABD
29 Kasım 1979
Başladığı yerCompton, Kaliforniya, ABD
TarzlarHip hop, gangsta rap
MesleklerRapçi, oyuncu
Etkin yıllar2002–hâlen
Müzik şirketiGeffen, Interscope, The Black Wall Street
İlişkili hareketlerThe Black Wall Street, Nas, Lil Wayne, Kanye West, Young Buck, Fat Joe, Busta Rhymes, Snoop Dogg, Chris Brown, Meek Mill, Wale, Rick Ross
Resmî sitewww.thegame360.com

Jayceon Terrell Taylor[1][2] (d. 29 Kasım 1979),[1] sahne adıyla Game, Amerikalı rap şarkıcısı. 2005 yılında ilk stüdyo albümü The Documentary ve iki Grammy adaylığıyla şöhrete kavuştu. O zamandan bu yana, Batı Yakası hip hop sahnesini yeniden piyasaya taşıması ve Doğu Yakası rapçileriyle olan rekabetiyle de tanındı.[3][4][5]

İlk iki albümünün Billboard 200 listesine zirveden giriş yapmasının yanı sıra, The Game diğer rapçilerle olan kavgalarıyla da ün kazandı. The Game'in müziği, hip hop'ın Compton, Kaliforniya'da popüler bir alt türü olan gangsta rap'tir.

İlk yılları

Jayceon Terrell Taylor, Los Angeles, Kaliforniya'da Lynette Baker ve George Taylor Jr.'ın oğlu olarak dünyaya geldi. Compton, Kaliforniya'da[1] Crips çetesinin yakınlarında büyümesine rağmen,[6] Bloods çetesinin bir üyesi oldu.[7][8]

Ekim 2006'da MTV News muhabiri Sway Calloway'e verdiği bir röportajda, The Game ailesini "disfonksiyonel" olarak tanımladı ve babasının, kız kardeşlerinden birine sarkıntılık ettiğini iddia etti.[9] 1999'da Compton High School'dan mezun olduktan sonra,[10] Taylor, Washington State University'de basketbol öğrenimine başladığını, ancak uyuşturucu iddiaları nedeniyle ilk yarıyılda uzaklaştırıldığını öne sürdü. Fakat, üniversitenin atletik departmanı bu iddiayı çürüttü.[11] Çünkü Taylor, tamamen sokak hayatını benimsemişti ve uyuşturucu satmaya başlamıştı.[12] On sekiz yaşına geldiğinde, yarı-ağabeyi Big Fase 100 adıyla da bilinen Pirus çetesinin lideri George Taylor III'nin izinden gitmeye karar verdi.

Müzik kariyeri

Başlangıç

Çeşitli rap albümlerinde çalışan The Game, rapçi olmak için bir strateji geliştirdi ve Big Fase'in de yardımıyla The Black Wall Street Records şirketini açtı. Şirket, başlangıçta Glasses Malone, Vita ve Nu Jerzey Devil isimlerini bünyesinde bulunduruyordu.[13] Sahne adını The Game'e büyükannesi verdi.[14] The Game, ilk kez Russell Simmons ve Louis Farrakhan tarafından sunulan bir hip-hop zirvesine katıldıktan sonra dikkatleri üzerine çekmeye başladı.[15] JT the Bigga Figga'nın sahibi olduğu bağımsız plak şirketi Get Low Recordz ile anlaştı ve 2002 yılında You Know What It Is Vol. 1 adında bir mixtape yayımladı. Başlangıçta Bad Boy Records şirketi sahibi Sean Combs onu şirket bünyesine katmak istedi,[16] ancak mixtape'i Dr. Dre dinledi ve 2003 yılında The Game'i Aftermath Entertainment şirketi bünyesine kattı.[17] Ekim 2004'te, Untold Story adındaki ilk albümünü Get Low Recordz etiketiyle yayımladı ve üç haftada 82.000 kopya sattı.[18] Sean T, Young Noble (Outlawz grubundan) ve JT the Bigga Figga, albümün konuk sanatçıları arasındaydı.[19] DJ Kayslay, DJ Whoo Kid ve DJ Clue'nun mixtapelerinde de yer alan The Game, You Know What It Is Vol. 2 adındaki ikinci mixtape'ini kendi şirketinin etiketiyle piyasaya sürdü. Ayrıca, NBA Live 2004 oyunundaki Fredwreck yapımı "Can't Stop Me" şarkısında yer aldı.[20]

İlk albüm

The Game, Aftermath Entertainment şirketiyle anlaştı, ancak Interscope Records CEO'su Jimmy Iovine ve Dr. Dre, The Game'in 50 Cent ve G-Unit ile çalışmalar yapmasına karar verdiler. O zamandan beri, 50 Cent, Lloyd Banks, Young Buck ve Fabolous'ın video kliplerinde rol aldı. İlk kez "In da Club" video klibinde bir kızla dans ederken görüldü. Yer aldığı ilk tekli ise 2004 yılında kendi teklisi "Westside Story"den önce çıkan Jim Jones teklisi "Certified Gangstas" oldu.

Çekya'da düzenlenen 2007 Hip Hop Jam festivalinde.

Başta albümün adı Nigga Wit' An Attitude Volume 1 ("Dreams" şarkısında da geçmektedir) olarak düşünüldü. Dr. Dre ve 50 Cent, The Game'in The Documentary adını taşıyan bu ilk albümünün sorumlu yapımcılığını üstlendiler. Albümden "How We Do" ve iki Grammy adaylığı kazanan "Hate It or Love It" gibi tekliler piyasaya çıktı.[21] The Documentary albümü, Billboard 200 listesine zirveden giriş yaptı ve Amerika Birleşik Devletleri'nde 2005 yılının en çok satan onuncu albümü oldu.[] Ayrıca, Birleşik Krallık listesine yedi numaradan giriş yaptı ve dünya çapında beş milyondan fazla kopya sattı.[22]

Eazy-E'nin oğlu genç rapçi Lil' Eazy-E, The Game ile bir kavgaya başladı. İkili, önceleri yakın iş birliği içindeydiler ve birlikte müzik yapıyorlardı. Lil' Eazy-E, rapçiye babasının ismini kötüye kullanmasından duyduğu öfkeyi anlatan bir diss attı. The Game, "120 Bars" şarkısıyla cevap verdi ve Lil' Eazy-E'nin şarkı sözlerini kendi yazmadığını iddia etti.[23] Bununla birlikte, aynı şarkıda onun babasına duyduğu derin saygıdan dolayı böyle bir kavgaya girmeyeceğini de ifade etti. Lil' Eazy-E, "They Know Me" adlı şarkıyla karşılık verdi. 30 Ekim 2006'da, bir radyo programına katıldı ve Lil' Eazy-E ile aralarındaki kavganın sona erdiğini ifade etti.

G-Unit ile kavgası

2005 yılı başında The Game, G-Unit ile bir kavgaya başladı. The Game'in ilk albümü yayımlanmadan önce ve bu kavga ortaya çıkmadan önce, The Game ile 50 Cent arasında bir gerginlik vardı.[24] The Documentary albümünün çıkmasından kısa süre sonra 50 Cent, The Game'i G-Unit'ten çıkardı.

50 Cent, albümdeki şarkılardan altısını kendisi yazdığını iddia etti, ancak The Game bunu yalanladı. Bu anlaşmazlık sırasında, The Game'in arkadaşlarından biri New York'taki Hot 97 stüdyosu çıkışında vuruldu.[25] İkili arasındaki durum ortaya çıktıktan sonra, 50 Cent ve The Game bir basın açıklaması yaptılar ve uzlaştıklarını duyurdular.[26] Durum görünüşte iyiydi,[27] ancak G-Unit, The Game ile kavgaya devam etti ve kendilerinin desteği olmadan onun ikinci albümüyle hit olamayacağını iddia etti. The Game, Summer Jam konseri sırasında G-Unot adında bir boykot başlattı.[28]

Summer Jam performansından sonra The Game, Roc-A-Fella'yı hedef alan You Know What It Is Vol. 3 adında bir mixtape çıkardı ve bu mixtape'teki "300 Bars and Runnin'" adında bir şarkıyla G-Unit'e de diss attı. 50 Cent "Piggy Bank" video klibiyle karşılık verdi. Video klipte The Game, Mr. Potato Head bebeği şeklindeydi ve 50'nin diğer rakiplerinin de parodileri yer aldı.[29] The Game iki mixtape daha çıkardı: Ghost Unit ve Stop Snitchin, Stop Lyin.

50 Cent'in cevabı "Not Rich, Still Lyin'" oldu ve bu şarkıda The Game ile alay etti.[30] G-Unit, çeşitli mixtape'lerle The Game'e saldırmaya devam etti ve G-Unit yeni üyesi Spider Loc da The Game'e diss atmaya başladı. The Game, "240 Bars (Spider Joke)" şarkısıyla cevap etti. Şarkı, Spider Loc'un yanı sıra Tony Yayo ve rap grubu M.O.P.'yi de hedef aldı.[30]

Ekim 2006'da The Game, 50 Cent'e bir barış anlaşması önerdi, ancak hemen cevap gelmedi.[31] Fakat, birkaç gün sonra Power 106'da bu barış anlaşmasının bir gün için teklif edildiğini ifade etti.[32] The Game, Doctor's Advocate albümündeki birkaç şarkıda kavganın bittiğini söyledi. Ancak, Tony Yayo'nun Czar Entertainment CEO'su Jimmy Rosemond'un on dört yaşındaki oğlunu tokatladığı iddiaları sonrasında kavga alevlendi ve The Game, You Know What It Is Vol. 4 mixtape'indeki "Body Bags" şarkısıyla karşılık verdi.[33] Young Buck'ın G-Unit'ten uzaklaştırılması sonrasında, The Game ve Young Buck çeşitli röportajlarda aralarında bir sorun olmadığını ifade ettiler. Bir röportajda Young Buck, The Game'in desteğinden haberdar olduğunu ve Lloyd Banks ile Tony Yayo'nun ona ulaşmadıklarını ifade etti.[34]

Plak şirketi değişikliği

50 Cent ile anlaşmazlığından dolayı The Game, Aftermath Entertainment şirketinden ayrıldı ve 2006 yazında G-Unit ile yaptığı sözleşmeden doğan yükümlülüklerini sonlandırmak amacıyla Geffen Records şirketiyle anlaşma imzaladı. Rapçinin ikinci stüdyo albümü Doctor's Advocate, 14 Kasım 2006'da piyasaya sürüldü. Ayrıca The Game, kendi şirketi The Black Wall Street Records ile de çalıştı. The Game, XXL dergisinin Kasım ayı röportajında Dr. Dre'nin albümün prodüksiyonuyla ilgilendiğini ifade etmişti.[35] Ancak Eylül ayında (XXL röportajı yapıldıktan sonra) Power 105 adlı bir radyo istasyonuna konuşan The Game, Dr. Dre'nin albümdeki hiçbir parçanın prodüktörü olmadığını açıkladı.[36] Ancak ilerleyen haftalarda Dr. Dre prodüksiyonu olan birkaç The Game şarkısı internete sızdırıldı ve bu şarkıların neden albüme konulmadığı hakkında da yorum yapılmadı. Albüm, piyasaya sürüldüğü ilk hafta 358.000 kopya sattı ve ABD Billboard 200 listesine bir numaradan giriş yaptı.[37]

San Francisco Körfez Bölgesi rapçisi Yukmouth, The Game ile bir gece kulübünde tanıştı. The Game, Yukmouth'un Luniz üyesiyken kaydettiği bir şarkı olan "I Got 5 on It" parçasının altyapısı üzerine Yukmouth'u hedef alan bir diss şarkı yazdı.[38] Yukmouth, The Game'in Change of Heart'ta yer almasıyla alay eden bir şarkıyla cevap verdi. İkili, barışmayı ve birlikte "Peace" adında bir şarkı yapmayı denedi. Ancak anlaşmazlık sürdü ve The Game, "Peace" şarkısındaki kendi seslendirdiği verse'de Yukmouth'a saldırdı. (verse'lerini ayrı ayrı kaydetmişlerdi.)[39]

Mayıs 2007'de The Game, LAX adını taşıyan üçüncü stüdyo albümünün sonuncu albümü olacağını açıkladı.[40] "Game's Pain" parçası albümün ilk teklisi oldu.[41]

LAX/The R.E.D. Album

LAX 22 Ağustos 2008'de yayımlandı ve The Game, bunun son albümü olacağını doğruladı. Keyshia Cole vokalli "Game's Pain", Lil Wayne vokalli "My Life", Travis Barker vokalli "Dope Boys" ve Ne-Yo vokalli "Camera Phone" parçaları tekli olarak yayımlandı. Albüm, Billboard 200 listesine iki numaradan giriş yaptı.[42]

5 Şubat 2009'da The Game, Seattle'dan yayın yapan KUBE 93 radyosunda bir programa bağlandı. 50 Cent ve Rick Ross arasındaki anlaşmazlık sorulduğunda The Game, 50 Cent'ten yana olduğunu ve Rick Ross için işlerin iyi görünmediğini söyledi. Bununla birlikte, Rick Ross'a bu durumdan kurtulması için yardım etmeyi de önerdi.[43]

Mayıs 2009'da The Game, The R.E.D. Album adındaki yeni albümü üzerinde çalışmaya başladığını açıkladı. Sonraki aylarda Timbaland, DJ Premier, Polow da Don ve Kanye West ile çalıştığını da doğruladı.[44][45] The Game, Michael Jackson'ın ölümünün ertesi günü, 26 Haziran 2009'da, onun anısına "Better on the Other Side" adında bir şarkı yayınladı. Diddy, Mario Winans, Chris Brown, Polow da Don, Usher ve Boyz II Men parçaya katkıda bulundu. Birkaç gün sonra The Game, 50 Cent ve Interscope Records'tan özür dileyerek 50 Cent ve G-Unit'le arasındaki kavgaya resmî olarak noktayı koydu.[46]

Diskografi

Ana madde: The Game diskografisi

Filmografi

YılBaşlıkRolüNotlar
2004Grand Theft Auto: San AndreasB-Dupvideo oyunu, yalnızca ses
Life in a Day: The DVDkendisiküçük rol
2005The Documentary DVDkendisi
Beef 3kendisiküçük rol
2006Stop Snitchin, Stop Lyin' DVDkendisi
Waist DeepBig Meat
Doctor's Advocate DVDkendisi
2007Def Jam: Iconkendisivideo oyunu, yalnızca ses
Tournament of Dreams—
Beef 4kendisiküçük rol
2008Street KingsGrill
Belly 2: Millionaire Boyz ClubG
Life After the Mathkendisi
2009House Arrest—

Ödülleri

  • BET Ödülleri[47]
    • 2005: En İyi Yeni Sanatçı (Aday)
    • 2005: En İyi İş Birliği ("Hate It or Love It") 50 Cent ile (Aday)
  • Billboard Müzik Ödülleri[48]
    • 2005: En İyi R&B/Hip-Hop Sanatçısı (Kazandı)
    • 2005: En İyi Rap Albümleri (Aday)
  • ECHO Ödülleri, Almanya
    • 2006: Uluslararası Hip-Hop/R&B Sanatçısı (Aday)
  • Grammy Ödülleri[21]
    • 2006: En İyi Rap Şarkısı ("Hate It or Love It") 50 Cent ile (Aday)
    • 2006: En İyi Rap Grup Performansı ("Hate It or Love It") 50 Cent ile (Aday)
  • MTV Video Müzik Ödülleri[49]
    • 2005: En İyi Rap Videosu ("Hate It or Love It") 50 Cent ile (Aday)
  • Ozone Ödülleri
    • 2008: En İyi Batı Yakası Rap Sanatçısı (Kazandı)[50]
    • 2007: En İyi Batı Yakası Rap Albümü (Doctor's Advocate) (Kazandı)

Kaynakça

  1. ^ a b c Adaso, Henry. "The Game". About.com. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2008. 
  2. ^ "The Game pleads not guilty in LA". USA Today. Associated Press. 25 Eylül 2007. 17 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2008. 
  3. ^ Hope, Clover (18 Şubat 2007). "XXL Spotlights West Coast Hip-Hop In March Issue". Allhiphop. 6 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2007. 
  4. ^ Milne, Conan (2005). "The West Coast Rap Up: 2005" (mdy). Dubcnn. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2007. 
  5. ^ Osorio, Kim (21 Mart 2006). "XXL Game: Playtime Is Over". BET. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2007. 
  6. ^ "Men of the Week: Entertainment". 16 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2007. 
  7. ^ Godfrey, Sarah (10 Mayıs 2005). "The Game Fizzles and Snoop Dogg Sizzles" (mdy). The Washington Post. 6 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2007. 
  8. ^ "The Game" (mdy). MTV. 22 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2007. 
  9. ^ The Game, Sway Calloway (16 Ekim 2006). Game's Family Web Is 'All Tangled Up'. MTV News. 27 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2009. 
  10. ^ "Bio". 25 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2008. 
  11. ^ "Hottest Tracks Around". The News Tribune (Tacoma). 18 Temmuz 2008. Erişim tarihi: 27 Aralık 2008. 
  12. ^ Caramanica, Jon. "The Game". 10 Kasım 2010 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2007. 
  13. ^ Reid, Shaheem (27 Ocak 2005). "The Game: Out Of The Shadows (page 3)". MTV News. 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2008. 
  14. ^ Reid, Shaheem (27 Ocak 2005). "The Game: Out Of The Shadows (page 2)". MTV News. 17 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2008. 
  15. ^ Larkin, Colin (Kasım 1998) [1992]. Colin Larkin (Ed.). Encyclopedia of Popular Music (3 bas.). Grove's Dictionaries. s. 6653. ISBN 978-1-56-159237-1. Erişim tarihi: 31 Ekim 2006. 
  16. ^ Reid, Shaheem (17 Ocak 2005). "The Game on Bad Boy? It Nearly Happened, He Says" (mdy). MTV. 29 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2005. 
  17. ^ Loftus, Johnny (2006). "The Game > Biography". allmusic. 6 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2008. 
  18. ^ Whitmire, Margo (26 Ocak 2005). "The Game's 'Documentary' Blasts Off At No. 1" (mdy). Billboard. 2 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2007. 
  19. ^ "Untold Story - The Game" (mdy). 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2007. 
  20. ^ "Hip-Hop News: NBA Live 2004 & Hip Hops In The Game". Rap News Network. 26 Ekim 2003. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2007. 
  21. ^ a b "Complete list of Grammy Award nominations". 8 Aralık 2005. 26 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ "The Game Continues". 26 Ekim 2006. 17 Eylül 2008 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007. 
  23. ^ "Exclusive ILLHILL.com Lil' Eazy Interview". Ill Hill. Ocak 2006. 17 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007. 
  24. ^ March 2005 issue of Vibe magazine. The interview asks about The Game's and 50 Cent's physical altercation
  25. ^ Rodriguez, Jayson (1 Mart 2005). "Update: Man Shot Not With 50 Cent; Violator Offices Shot Up". Allhiphop. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  26. ^ Blanco, Alvin (9 Mart 2005). "AHH Special: 50 Cent and Game's Truce". Allhiphop. 1 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  27. ^ Williams, Houston (9 Mayıs 2005). "Game: Winds of Change". Allhiphop. 1 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  28. ^ Rodriguez, Jayson (6 Haziran 2005). "The Game Taunts 50 Cent, Jay-Z Returns At Hot 97's Summer Jam". Allhiphop. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  29. ^ "50 Strikes Back in "Piggy Bank" Video". Hip Hop DX. 5 Ağustos 2005. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2007. 
  30. ^ a b Chery, Carl (3 Şubat 2006). "The Game takes on Spider Loc, 50 Cent strikes back". Sohh. 23 Ocak 2010 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2007. 
  31. ^ Fresh, Remmie (2006-09-30). The Game Extends Peace Treaty to 50 Cent 1 Kasım 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Allhiphop. 2007-07-27 tarihinde erişilmiştir.
  32. ^ Audio of the conversation on Power 106 URL accessed on October 11, 2006 The Black Wall Street Forum 17 Aralık 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  33. ^ Wolfe, Roman (3 Nisan 2007). "The Game Breaks Silence on Manager's Son's Assault, Releases Track Aimed at G-Unit". Allhiphop. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2007. 
  34. ^ "Young Buck Speaks On 50, The Game, Sha Money & G-Unit - HipHop-Elements.com". 27 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2009. 
  35. ^ Ari, Kawan (28 Eylül 2006). "Man Up". XXL magazine. 1 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2007. 
  36. ^ Osorio, Kim (28 Eylül 2006). "Daily Music News Wrap Up". BET.com. 31 Aralık 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2007. 
  37. ^ Hast, Katie (22 Ekim 2006). "The Game Wins No. 1 on the Billboard 200" (mdy). Billboard. 17 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2007. 
  38. ^ "The Game Album Pushed Back & Yukmouth Diss Track". Nobody Smiling. 22 Eylül 2004. 23 Aralık 2008 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2007. 
  39. ^ "Yukmouth and Game Speak, Say Beef Is Still on". Allhiphop. 7 Ekim 2004. 5 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  40. ^ Fresh, Remmie (30 Mayıs 2007). "The Game to Leave The Game?". Allhiphop. 17 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (mdy) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2007. 
  41. ^ "The Game - Big Dreams | Rap Basement". 8 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2009. 
  42. ^ Harris, Chris (3 Eylül 2008). "Slipknot Beat The Game With First Billboard-Topping Debut, Contrary To Early Report". MTV News. 9 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2009. 
  43. ^ Roberts, Steven (5 Şubat 2009). "Game Takes Sides In 50 Cent/ Rick Ross Beef". MTV News. 23 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 
  44. ^ Reid, Shaheem (13 Mayıs 2009). "Game Collaborates With Rick Ross For 'Hip-Hop,' Not 50 Cent Disses". MTV News. 16 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2009. 
  45. ^ Reid, Shaheem (14 Mayıs 2009). "The Game Says He's 'Rededicated To Hip-Hop' On The R.E.D. Album'". MTV News. 20 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 
  46. ^ "Game On 50 Cent Beef: 'I Did A Lot Of Dumb Things'/Game Beef". MTV News. 2 Temmuz 2009. 11 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2009. 
  47. ^ "BET Awards Nominees 2005". About.com. 2005. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 
  48. ^ "2005 Billboard Music Awards Nominees". About.com. 2005. 7 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 
  49. ^ "2005 VMA Winners". MTV. 20 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 
  50. ^ Hale, Andreas (13 Ağustos 2008). "2008 Ozone Awards Winners And Recap". HipHopDX. 5 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2009. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta The Game (müzisyen) ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Dr. Dre</span> Amerikalı rap müzik sanatçısı, prodüktör ve aktör

Andre Romelle Young veya yaygın olarak bilinen sahne adıyla Dr. Dre, Amerikalı prodüktör, rapçi, plak şirketi yöneticisi ve oyuncu. Aftermath Entertainment'ın kurucusu, bugünkü CEO'su, ayrıca Death Row Records'un kurucularından biri ve sanatçısıdır. Bu plak şirketlerine bağlı Snoop Dogg, Eminem ve 50 Cent gibi sanatçıların albümlerinin prodüktörlüğünü ve akıl hocalığını yapmaktadır. Prodüktör olarak, rap müziğin synthesizer-karakterli ağır ritmlerden oluşmuş biri türü olan West Coast G-funk tarzının popülerleşmesinde önemli rol oynadı.

<span class="mw-page-title-main">50 Cent</span>

Curtis James Jackson III, sahne adıyla 50 Cent, Amerikalı rapçi, oyuncu ve girişimci. Get Rich or Die Tryin' (2003) ve The Massacre (2005) albümleriyle şöhrete kavuştu. Büyük bir plak şirketinden çıkardığı ilk albümü, Get Rich or Die Tryin', Amerika Birleşik Devletleri'nde sekiz kez platin plak kazandı. 50 Cent aynı zamanda hip hop grubu G-Unit'in de facto lideri olarak da tanındı.

<span class="mw-page-title-main">G-Unit</span>

G-Unit, New York temelli Amerikalı hip hop grubu. G-Unit, bağımsız olarak piyasaya çıkardıkları birkaç mixtape ile New York sahnesinde ortaya çıktı. G-Unit adı, "Guerilla Unit" ya da "Gangsta Unit" kelimelerinin kısaltmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">In da Club</span>

"In da Club", Amerikalı rapçi 50 Cent tarafından, ilk resmî stüdyo albümü Get Rich or Die Tryin' için kaydedilen hip hop türünde bir şarkıdır. Şarkının yapımcılığını Dr. Dre ve Mike Elizondo üstlenmiştir. Parçanın sözleri 50 Cent, Dr. Dre ve Mike Elizondo tarafından yazılmıştır. Şarkı, 2002 yılı sonunda albümün ilk teklisi olarak piyasaya sürülmüş ve önemli başarılar elde etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">I Get Money</span>

"I Get Money", Amerikalı rapçi 50 Cent'in üçüncü stüdyo albümü Curtis'ten üçüncü teklisidir. Bu şarkı Rolling Stone'un hazırladığı "2007'nin En İyi 100 Şarkısı" listesinde 14 numarada yer almıştır.

<i>Before I Self Destruct</i>

Before I Self Destruct, Amerikan rapçi 50 Cent'in dördüncü stüdyo albümü ve Interscope Records etiketiyle yayımlayacağı –bir greatest hits albüm hariç– son solo albümüdür. Albüm, 16 Kasım 2009'da raflardaki yerini aldı.

<span class="mw-page-title-main">21 Questions</span>

"21 Questions", Amerikalı rapçi 50 Cent tarafından, ilk resmî stüdyo albümü Get Rich or Die Tryin' için kaydedilen hip hop türünde bir şarkıdır. Parçanın nakaratına ve son kısmına Nate Dogg vokalleri eklenmiştir. Parçanın yazarlığını 50 Cent, Kevin Risto, J. Cameron ve V. Cameron; yapımcılığını Midi Mafia üstlenmiştir. Parçanın altyapısında bir Barry White şarkısı olan "It's Only Love Doing Its Thing"den örnekler bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">P.I.M.P.</span>

"P.I.M.P.", Amerikalı rapçi 50 Cent tarafından, ilk resmî stüdyo albümü Get Rich or Die Tryin' için kaydedilen hip hop türünde bir şarkıdır. Parçanın yazarlığını 50 Cent ve Kon Artis; yapımcılığını yine Kon Artis üstlenmiştir. Parçanın özgün düzenleme sürümünde Snoop Dogg, Lloyd Banks ve Young Buck vokalleri bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Candy Shop</span>

"Candy Shop", Amerikalı rapçi 50 Cent tarafından, ikinci stüdyo albümü The Massacre için kaydedilen bir şarkıdır. Yazarlığını 50 Cent ve Scott Storch; yapımcılığını Scott Storch'un üstlendiği parçada, Olivia vokalleri de bulunmaktadır. Parçanın altyapısında bir The Salsoul Orchestra parçası olan "Love Break" örnekleri kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Nas (müzisyen)</span> Amerikalı rapçi ve oyuncu

Nasir bin Olu Dara Jones, Nas takma adını kullanan Amerikalı rapçi ve oyuncu. Caz müzisyeni Olu Dara'nın oğlu olan Nas, Queensbridge'de doğmuş ve büyümüştür. Orta okuldayken okuldan atılmasına rağmen büyük bir edebiyat bilgisine sahiptir ve bunu şarkı sözlerinde kullanır. 1994 yılında Columbia Records'tan çıkardığı Illmatic albümü oldukça başarılı olmuştur ve bir klasik olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Lloyd Banks</span>

Christopher Charles Lloyd, sahne adıyla Lloyd Banks, Amerikalı rapçi ve G-Unit grubunun bir üyesidir. Queens doğumlu olan Lloyd, lisedeyken okulu bıraktı ve 2003 yılında 50 Cent ve Tony Yayo ile birlikte G-Unit grubunu kurdu. G-Unit ile birlikte Beg for Mercy (2003) ve T.O.S: Terminate on Sight (2008) albümlerini yayımlayan Lloyd; 2004 yılında The Hunger for More adındaki ilk solo albümünü piyasaya sürdü. "On Fire" şarkısıyla listelerde ilk ona girdi ve 2006'da Rotten Apple albümünü piyasaya sürdü. Lloyd Banks, 2009 yılında Interscope Records şirketinden ayrıldı. 2010'da üçüncü albümü The Hunger for More 2 albümünü EMI aracılığıyla yayınladı.

<i>The Documentary</i>

The Documentary, Amerikalı rapçi The Game'in ilk stüdyo albümüdür. 18 Ocak 2005'te Interscope Records aracılığıyla yayımlandı. 2001 yılında vurulduktan sonra rap kariyerinin peşinden gitmeye karar veren The Game, Dr. Dre tarafından keşfedildi ve Aftermath Entertainment şirketi ile anlaşma imzaladı. Albümün prodüksiyonu Dr. Dre, Kanye West, Just Blaze, Cool & Dre ve Timbaland tarafından sağlanırken; 50 Cent, Nate Dogg, Eminem, Mary J. Blige, Busta Rhymes ve Faith Evans gibi isimler albümde konuk sanatçı olarak bulundular.

<i>LAX</i> (albüm)

LAX, Amerikalı rapçi The Game'in üçüncü stüdyo albümüdür. 22 Ağustos 2008'de Geffen Records aracılığıyla yayımlandı. Albümün kayıtları sırasında The Game, bunun son albümü olacağını sıklıkla söylese de; 2011'de dördüncü albümünü yayımladı.

<span class="mw-page-title-main">Hate It or Love It</span>

"Hate It or Love It", Amerikalı rapçi The Game'in The Documentary adını taşıyan ilk stüdyo albümünden çıkan üçüncü teklisidir. 50 Cent vokallerinin de bulunduğu şarkının yazarlığını The Game ve 50 Cent; yapımcılığını Cool & Dre üstlendi. Şarkı, 50 Cent'in "Candy Shop"ının bir numarada olduğu sıralarda Billboard Hot 100 listesinde iki numaraya ulaştı. Ayrıca, Hot R&B/Hip-Hop Songs listesinde de zirveye oturan şarkı; The Game'in her iki listede de ilk beşe giren ikinci teklisi oldu. Şarkının altyapısında bir The Trammps şarkısı olan "Rubber Band"den örnekler kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">It's Okay (One Blood)</span>

"It's Okay (One Blood)", Amerikalı rapçi The Game'in Doctor's Advocate adını taşıyan ikinci stüdyo albümünden çıkan ilk teklisidir. Yapımcılığını Reefa ve D-Roc üstlendi. Şarkının tekli olarak 31 Temmuz 2006'da yayımlanacağı The Game tarafından doğrulandıysa da; şarkı 24 Temmuz 2006'da yayımlandı.

Scott Storch, Amerikalı müzik yapımcısı. Hip hop, pop, R&B gibi müzik dallarında başarılı oldu. Kendisine ait kayıt şirketi Storch Music Company ve müzik yapım şirketi Tuff Jew Productions LLC'yi hayata geçirdi.

<span class="mw-page-title-main">Young Buck</span>

David Darnell Brown, sahne adıyla Young Buck, Amerikalı rapçi. Cashville Records plak şirketinin kurucusu olan Young Buck, 2008'de ayrıldığı G-Unit grubuna 1 Haziran 2014'te geri döndü.

<i>Beg for Mercy</i>

Beg for Mercy, Amerikalı hip hop grubu G-Unit'in ilk stüdyo albümüdür. 50 Cent, Lloyd Banks ve Young Buck tarafından bestelenen albümde Tony Yayo desteği de bulunmaktadır. Beg for Mercy, 50 Cent'in Get Rich or Die Tryin' adlı ilk albümünden on ay sonra, Kasım 2003'te yayımlandı.

<span class="mw-page-title-main">G-Unit diskografisi</span>

G-Unit diskografisi, Amerikalı hip hop grubu G-Unit'in piyasaya sürmüş olduğu müzikal çalışmalarını içermektedir. Grup, günümüze kadar iki stüdyo albümü, sekiz tekli ve bir soundtrack albümü resmî olarak Interscope Records etiketiyle piyasaya sürdü. Ayrıca, grubun kırk bir mixtape'i bulunmaktadır. Video klipler ve iş birlikleri dahil grup üyeleri 50 Cent, Lloyd Banks ve Tony Yayo'nun solo çalışmaları da mevcuttur.

<span class="mw-page-title-main">Big Daddy Kane</span> Amerikalı müzisyen

Antonio Hardy, bilindiği sahne adı ile Big Daddy Kane, Amerikalı hip hop sanatçısı ve oyuncu. 1986 yılında Juice Crew bünyesinde rap kariyerine adım atan Grammy ödüllü sanatçı, hip hop'ın altın çağının en yetenekli rapçilerinden biri olarak değerlendirilmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.