İçeriğe atla

The Civic Culture

The Civic Culture
YazarlarGabriel Almond, Sidney Verba
TürSiyaset bilimi
Yayım1963
YayımcıPrinceton University Press (1963)
ISBN0803935587

The Civic Culture (Sivil Kültür) ya da tam adıyla The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations (Sivil Kültür: Beş Ülkede Siyasi Tutumlar ve Demokrasi), Gabriel Almond ve Sidney Verba tarafından yazılan 1963 tarihli bir siyaset bilimi kitabıdır.[1][2] Kitap, siyasal kültür alt alanını popülerleştirmesiyle tanınır ve bu alandaki ilk sistematik çalışma olarak kabul edilir.[3][4]

Ana konusu

Metinde Almond ve Verba beş ülkedeki (Amerika Birleşik Devletleri, Almanya, Meksika, İtalya ve Birleşik Krallık) demokratik sistemleri incelemiştir. Her ülkeden yaklaşık bin kişiyle hükümete ve siyasi hayata ilişkin görüşleri üzerine röportaj yapan düşünürler, bu şekilde birey ile içinde yaşadığı siyasi yapı arasındaki bağlantıların nasıl kurulduğunu anlamaya çalışmıştır.

Kendi tanımladıkları şekliyle, "yurttaşlık kültürü" ya da "sivil kültür", "iletişime ve iknaya dayalıdır; fikir birliği ve çeşitliliğe dayalı bir kültürdür, değişime [izin veren] ancak onu [ılımlılaştıran] bir kültürdür" (Almond ve Verba 1963, 8). Siyasi kültürü, bireysel tutumları genel siyasi sistem yapısına bağlayan unsur olarak görmüşlerdir.[5]

Çalışmalarında siyasi yapıları üç şekilde gruplamışlardır: katılımcı, teba ve dar görüşlü.[6]

  • Kabile toplumlarında görülen dar görüşlü kültürlerde uzmanlaşmış siyasi roller çok azdır veya hiç yoktur ve üyelerin siyasi değişim konusunda düşük beklentileri vardır. Üyeler siyasi rollerini aileci terimlerle algılarlar ve takip edilecek ana hedefin ailelerinin hedefleriyle ilgili olduğunu düşünürler. Üyelerin siyasi sistem içinde duygusal ve değerlendirme yönelimi düşüktür.
  • Teba kültürleri, siyasi sisteme ve politika çıktılarına yönelik yüksek bilişsel, duygusal ve değerlendirme yapan bir yönelime sahip vatandaşlara sahiptir, ancak onlarla görece pasif bir etkileşimi vardır. Siyasi gruplarla ilişkisi zayıftır ve aktif bir katılım konusunda çok az eğilimi vardır. Kararlara katılmaktan ya da değiştirmekten ziyade uygulamak yönünde eğilimleri vardır. Teba kültürleri en çok otoriter siyasi yapılarla uyumludur.
  • Katılımcı kültürlerde hukuku pasif bir şekilde uyulması gereken bir şey olarak değil, şekillenmesine yardımcı olan bir şey olarak gören vatandaşlar vardır. Üyeler, politik sistem içindeki dört tür nesnenin tümüne yönelik yüksek bilişsel, duygusal ve değerlendirme yönelimine sahiptir.[7]

Güçlü yurttaşlık kültürleri, siyasi homeostazın (dengenin) sağlanmasına yönelik güçlü vurguyla ayırt edilirler: Bireysel haklara saygı ile ortak iyiye vurgu yapan gruplar arasında ya da hükümetin etkin çalışması ile çıkarları dikkate alması gibi gerginliklerde optimal dengeyi sağlamak.[8]

Almond ve Verba, "etkili bir demokrasi"nin arka planı olarak gördükleri "topluluk hissi ve sivik (birlikte yaşam) kültürünün" gelişim potansiyellerini olumsuz etkilediği için, İtalyan kültüründe olduğu gibi, ailevi etkileri sorunlu olarak görmüşlerdir.

Yorumlar ve eleştiriler

Seymour Lipset, The Democratic Century (Demokratik Yüzyıl) kitabında Almond ve Verba'nın "yurttaşlık kültürünün kapsamının yapısal ve tarihsel faktörler tarafından belirlendiğini, ikna edici bir şekilde savunduklarını" ancak aynı zamanda "yurttaşlık kültürünün bazı yönlerinin ulusal çaptaki eğitim düzeyleriyle ilişkili olduğuna dair güçlü kanıtlar bulunduğunu" yazmıştır.[9]

Kimi yorumlar, yalnızca Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri'nin uzun vadeli demokratik istikrar sağlama kapasitesine sahip olduğunu belirterek, kitabı "Anglo-Amerikan önyargısına" sahip olduğu için eleştirdi.[10] Eleştirmenler[11] ayrıca bireysel görüşmelere dayanarak bir kültürü tasvir etmenin doğruluğu konusundaki şüphelerini ve yaklaşımın "nesnel ve ampirik olmaktan çok etnosentrik ve kuralcı" olduğunu ifade etti.[12] Verba, kültürleri aynı kalıba koyma, diğer ülkelerdeki bağlam ve kurumsal yapılara çok az dikkat etme yönündeki eleştirilerle hemfikir olduğunu belirtmiştir.[13]

2015'teki geriye dönük incelemesinde Verba, çalışmalarına yönelik bazı ek eleştirilerde bulundu; bunlardan en önemlisi, eğitimin sivil kültür üzerindeki etkisine ilişkin hatalı iyimserlikti. Son 50 yılda çürütülen bu varsayım, daha eğitimli bir nüfusta dinsel, ırksal ve etnik farklılıklara dayalı çatışmaların önemli ölçüde azalacağı ve eğitimin daha laik, rasyonel bir dünyaya yol açacağı yönündeydi. Metodolojiyle ilgili olarak, çok sayıda başka çalışma bulgularını tekrarlasa da Verba, veri toplama ve analiz tekniklerinin güncel çalışmalarla karşılaştırıldığında ilkel olduğuna dikkat çekmiştir. Bu eksiklik yalnızca teknolojide değil, aynı zamanda farklı dillerde karşılaştırılabilir sorular hazırlamaya özen gösteren anket metodolojisinde de geçerlidir.[14]

Kaynakça

  1. ^ Almond, Gabriel; Verba, Sidney (1989). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations (İngilizce). Newbury Park. ISBN 978-0-8039-3558-7. 
  2. ^ Baker, Kendall (1981). Germany Transformed: Political Culture and the New Politics. Harvard University Press. s. 320. ISBN 0674353153. 
  3. ^ Wilson, Catherine (2008). The Politics of Latino Faith. NYU Press. ss. 17-18. ISBN 978-0814794135. 
  4. ^ Caramani, Daniele (2008). Comparative Politics. Oxford University Press. s. 420. ISBN 978-0199298419. 
  5. ^ Franklin, Daniel (2006). Politics and Film: The Political Culture of Film in the United States. Rowman & Littlefield Publishers. s. 4. ISBN 0742538095. 
  6. ^ Crothers, Lane (2000). Culture and Politics: A Reader. Palgrave Macmillan. s. 51. ISBN 0312233000. 
  7. ^ Pavone, Tammaso (2014). "Political Culture and Democratic Homeostasis: A Critical Review of Gabriel Almond and Sidney Verba's The Civic Culture" (PDF). Princeton University. s. 2. 1 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Haziran 2022. 
  8. ^ Wickham, Carrie Rosefsky (2020). "Rethinking the Origins of Civic Culture and Why it Matters for the Study of the Arab World". Government and Opposition. 55 (1). doi:10.1017/gov.2019.12. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  9. ^ Lipset, Seymour (2004). The Democratic Culture. University of Oklahoma Press. s. 201. ISBN 0806136189. 
  10. ^ Axleford, Barry (1997). Politics: An Introduction. Routledge. ss. 58-63. ISBN 0415110750. 
  11. ^ "Siyasal Kültür Teorisi: 'The Civic Culture' ve Eleştirisi" (PDF). Amme İdaresi Dergisi, Cilt 50 Sayı 1, s. 27-66. 2017. 19 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Şubat 2024. 
  12. ^ Barrington, Lowell (2009). Comparative Politics: Structures and Choices. Wadsworth Publishing. s. 108. ISBN 978-0618493197. 
  13. ^ Verba, Sidney (2015). "The 50th Anniversary of The Civic Culture". German Politics. 24 (3): 238. doi:10.1080/09644008.2015.1021794. 
  14. ^ Verba 2015.

İlgili Araştırma Makaleleri

Siyaset bilimi, politika bilimi ya da politoloji, siyasi teorileri ve siyasi teorilerin pratiklerini inceleyen, siyasi sistemler ve siyasi davranışlar alanıyla ilgilenen bir sosyal bilim alanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Siyasi parti</span> politik hayatın en önemli ögesi olan ve belli bir siyasi görüşü temsil eden siyasal örgüt

Siyasi parti, belirli bir ülkenin seçimlerinde yarışacak adayları koordine eden bir örgütlenmedir. Bir parti üyelerinin genellikle politika konusunda benzer fikirlere sahip olması yaygındır ve partiler belirli ideolojik veya politika hedeflerini destekleyebilir.

Sivil toplum, toplumun "üçüncü ayağı" olarak anlaşılabilir ve hükûmet ve iş dünyasından ayrı olarak aile ve özel alanı da içerir. Diğer yazarlar tarafından, sivil toplum, 1) vatandaşların çıkarlarını ve iradesini ilerleten sivil toplum kuruluşları ve kurumlarının toplamı veya 2) hükûmetten bağımsız olan toplumdaki bireyler ve kuruluşlar anlamında kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Popüler kültür</span>

Popüler Kültür veya Pop Kültürü, 20. yüzyıldan sonra özellikle toplumsal modernleşme ile toplu kültür olarak yayılan, kavram olarak kültürel gelişmeleri ve günlük uygulamaları kapsamakta, aynı zamanda genel ve tarafsız olarak eski halk kültürü kavramı yerine geçmekte. Popüler kültür daha çok bir alan jargonu iken, pop kültürü daha çok ortam jargonu olarak kabul görmektedir. Türk Dil Kurumu sözlüğüne göre ise, popüler kültür kavramının tanımı "isim; belli bir dönem için geçerli olan, hızlı üretilen ve hızlı tüketilen kültürel ögelerin bütünü" olarak açıklanmıştır.

Sivil milliyetçilik, demokratik milliyetçilik veya liberal milliyetçilik, özgürlük, hoşgörü, eşitlik, bireysel haklar gibi geleneksel liberal değerlere bağlı olan bir milliyetçilik biçimidir ve etnosentrizme dayanmaz. Sivil milliyetçiler genellikle ulusal kimliğin değerini savunarak, bireylerin anlamlı ve otonom bir yaşam sürdürebilmeleri için onu kısmi bir paylaşılan kimlik yönü olarak ihtiyaç duyduklarını ve demokratik siyasetlerin düzgün işleyebilmesi için ulusal kimliğe gereksinim duyduğunu söyler.

Kültürel milliyetçilik, kendini sosyal bağlarla ve ortak kültürle tarif eden bir milliyetçiliktir, etnik milliyetçilik ile sivil milliyetçilik arasında orta bir konuma sahiptir. Bu nedenle milliyet, ortak ata, ırk veya etnisite kavramlarına değil, kültürel gelenekler ve ortak bir dil tarafından şekillendirilen bir ulusal kimliğe odaklanır.

<span class="mw-page-title-main">İç Makedon Devrimci Örgütü - Makedonya'nın Ulusal Birliği Demokratik Partisi</span>

İç Makedon Devrimci Örgütü - Makedonya'nın Ulusal Birliği Demokratik Partisi, kısaltılmış VMRO - DPMNE, Makedonya Cumhuriyeti'nin, Makedonya Sosyal Demokrat Birliği ile birlikte önde gelen iki siyasi partisinden biridir. Parti kendisini bazı durumlarda Hristiyan demokrat, bazı durumlarda da muhafazakâr ilan etti. Bazı durumlarda da parti kendini ulusal olarak tarif etmiştir. Parti son yıllarda Avrupa ve NATO yanlısı bir siyaset izlemekle birlikte, ülkenin adını değiştirmeyi kesinlikle kabul etmez. VMRO özellikle etnik bazı istisnalar dışında etnik Makedonlara dayanır, "partinin amaç ve hedefleri olan siyasi mücadele ve kavramların temeli üzerinde Makedon halkının geleneğini ifade eder." iddiasında bulunur. Bu iddiaya rağmen birçok etnik azınlık partiyle ittifak kurmuştur.

Liberal muhafazakârlık, özel mülkiyet, serbest ekonomi girişimciliği ile halkın geleneksel, kültürel ve ahlaki değerlerini yönetime dahil eden; anayasal ve temsili hükûmeti savunan muhafazakâr bir siyasi ideolojidir.

<span class="mw-page-title-main">Demokratlar 66</span> Hollandada bir siyasi parti

Demokratlar 66, 1966 yılında kurulan sosyal liberal ve ilerici Hollanda siyasi partisidir. D66 Liberal Enternasyonal ve Avrupa için Liberaller ve Demokratlar İttifakı üyesidir.

Merkezcilik, toplumsal eşitliğin yanı sıra belirli bir sosyal hiyerarşinin kabul edilmesini veya desteklenmesini içeren siyasi bir bakış açısı veya duruştur. Bununla birlikte, merkezcilik, önemli ölçüde sağ veya sol yanlısı politika değişikliklerine karşı çıkar.

<span class="mw-page-title-main">Demokratikleşme</span> Bir toplumda demokratik normlara doğru eğilim

Demokratikleşme, daha demokratik bir siyasi rejime doğru demokratik bir geçişi ifade eder ve demokratik yönde gerçekleşen önemli siyasi değişiklikleri içerir. Demokratikleşme süreci, otoriter bir rejimden tam anlamıyla demokrasiye, otoriter bir siyasi sistemden yarı-demokrasiye veya hibrit bir siyasi sistemden demokratik bir siyasi sisteme geçişi içeren bir durum olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Amerika Birleşik Devletleri'nde siyaset</span> Amerikan siyasal sistemi

Amerika Birleşik Devletleri Amerikan Anayasası tarafından federal hükûmete verilen güçlerin Amerikan Başkanı, Amerikan Kongresi ve Amerikan Federal Yargısı tarafından paylaşıldığı bir Federal cumhuriyettir. Aynı zamanda Federal hükûmet, egemenliğini eyalet hükûmetleri ile paylaşır.

<span class="mw-page-title-main">Ulusal Hareket Partisi</span>

Ulusal Hareket Partisi, Meksika'da muhafazakâr bir siyasi partidir.

Siyasi yelpaze, siyasi pozisyon veya politik spektrum, farklı siyasi pozisyonları birbirine göre tanımlamak ve sınıflandırmak amacıyla kullanılan bir sistemdir. Bu pozisyonlar, bağımsız siyasi boyutları temsil eden bir veya daha fazla geometrik eksende yer alır. "Siyasi pusula" ve "siyasi harita" ifadeleri, özellikle popüler iki boyutlu modellerine atıfta bulunmak üzere, siyasi yelpazeyi ifade etmek için kullanılan terimlerdir.

Ayrı bir alan olarak "siyaset bilimi" terimi sosyal bilimler açısından oldukça geç kavramlaşmış bir alan olsa da siyasal iktidarı ve tarih üzerindeki etkilerini analiz etmek yüzyıllardır var olan bir olgudur. Bununla birlikte, "siyaset bilimi" terimi her zaman siyaset felsefesinden ayırt edilmemiştir modern disiplinin içinde ahlakî felsefe, siyasi ekonomi, siyasi teoloji, tarih, olması gerekenlerin normatif olarak belirlenmesi ile ideal devletin özelliklerinin ve işlevlerinin tümdengelimiyle uğraşan diğer alanlar olmak üzere bir dizi öncüler vardır. Siyaset bilimi bir bütün olarak belirli disiplinlerde tüm dünyada vuku bulur, ancak terimin diğer belirli yönlerinde de eksik olabilir.

Amerika Birleşik Devletleri'nde muhafazakârlık, sınırlı hükûmet ve eyalet hakları olarak adlandırılan, Amerikan geleneklerini, cumhuriyetçiliği ve eyaletlerle ilgili olarak sınırlı federal hükûmet gücünü karakteristik olarak öncelik hâline getiren politik ve sosyal bir felsefedir. Tipik olarak Hristiyan değerlerini, ahlaki evrenselciliği, Amerikan istisnacılığını ve bireyciliği destekler. Genellikle güçlü bir ulusal savunmayı, silah haklarını, serbest ticareti ve Batı kültürünü komünizm, sosyalizm ve ahlaki göreciliğin oluşturduğu tehditlere karşı korumayı savunur.

<span class="mw-page-title-main">Sosyal hareket teorisi</span>

Sosyal hareket teorisi, sosyal bilimler içinde, genellikle sosyal mobilizasyonun neden meydana geldiğini, ortaya çıkardığı biçimleri açıklamaya çalışan disiplinler arası bir düşünceler bütünüdür. Sosyal hareketlerin oluşumu ve işleyişinin potansiyel sosyal, kültürel ve politik sonuçları üzerine incelemeler içerir.

Gabriel Abraham Almond, karşılaştırmalı siyaset, siyasal kalkınma ve siyasal kültür üzerine öncü çalışmalarıyla tanınan Amerikalı siyaset bilimci.

Sidney Verba, Amerikalı siyaset bilimci, kütüphaneci ve kütüphane yöneticisidir. Akademik ilgi alanları esas olarak Amerikan siyaseti ve karşılaştırmalı siyaset üzerineydi. Harvard Üniversitesi'nde Carl H. Pforzheimer Profesörüydü ve aynı zamanda 1984'ten 2007'ye kadar Harvard Üniversitesi Kütüphanesi'nin müdürü olarak çalıştı.

<span class="mw-page-title-main">Bölünme (politika)</span>

Siyaset bilimi ve sosyolojide bölünme, bir toplumdaki vatandaşları farklı siyasi çıkarlara sahip kesimlere ayıran ve bu kesimler arasında siyasi çatışmaya neden olan tarihsel olarak belirlenmiş sosyal veya kültürel bir çizgidir. Sosyal veya kültürel bölünmeler bu şekilde siyasallaştıklarında siyasi bölünmeler haline gelirler. Bölünme teorisi, siyasi bölünmelerin ağırlıklı olarak bir ülkenin parti sistemini ve vatandaşların bireysel oy verme davranışlarını belirlediğini ve onları oy bloklarına böldüğünü savunur. Bu bloklar, benzer sosyo-ekonomik özelliklerle ayırt edilir, oy verir ve dünyayı benzer şekilde görür. Bireysel oy verme davranışları yerine toplu ve yapısal örüntülere odaklanması bakımından oy verme davranışına ilişkin diğer yaygın siyasi teorilerden ayrılmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.