The Ataris

The Ataris, Anderson, Indiana çıkışlı ABD'li pop punk grubu. 1996 yılında kurulan grup, 1997-2007 yılları arasında toplamda beş stüdyo albümü çıkarmıştır. En çok satan ve altın plağa sahip albümleri 2003 tarihli So Long, Astoria ve aynı albümde yer alan Don Henley cover'ı The Boys of Summer ile bir dönem kendilerinden sıkça söz ettirmişlerdir. Grubun kariyeri boyunca tek daimi üyesi vokalist/lead gitarist Kristopher Roe'dir.

The Ataris, 1996 yılında Kristopher Roe ve gitarist Jasin Thomason tarafından kuruldu. Davulcu aradıkları ilk dönemlerinde Roe, yatak odasında drum machine ile grubun ilk demolarını kaydetmeye başladı. Thomason'un çevresi ve çeşitli kişilerin aracı olmasıya kaydedilen bu demolar Kung Fu Records'un sahibi The Vandals grubunun basçısı Joe Escalante'ye ulaştırıldı. Birkaç hafta sonra olumlu yanıt alan grup, Kung Fu Records ile hemen kontrat imzaladı. Lagwagon'ın eski davulcusu Derrick Plourde'un da gruba dahil olmasıyla ilk albüm Anywhere But Here bir haftadan kısa bir süre içerisinde kaydedildi ve Nisan 1997'de piyasaya sürüldü.

Haziran 1997'de Roe'nun Santa Barbara, California'ya taşınmasıyla beraber gitarist Thomason gruptan ayrıldı. Gruba yeni katılan bas gitarist Marko Desantis ile birlikte grup bir süreliğine trio olarak turneye çıktı. Ancak bu kadro da turne sonrası dağıldı. Finansal açıdan zor günler geçiren ve tur minibüsünde yaşamaya başlayan Roe, memleketi Indiana'ya geri dönmeyi düşünse de grubun halen Unwritten Law ve Dance Hall Crashers ile beraber organize edilmiş bir turnesi olduğundan bunu yapamadı. Santa Barbara'dan eski arkadaşı Mike Devenport ile iletişime geçerek bas gitarist olarak grupta çalmaya ikna eden Roe; sonrasında onun aracılığıyla Marco Peña ve Chris Knapp ile tanıştı ve grubun yeni kadrosu kurulmuş oldu. Peña kişisel nedenlerden ötürü kısa bir süre sonra gruptan ayrıldı ve yerine Patrick Riley geçti.

The Ataris, ekonomik ve başarılı turneleri, kendin yapçı düsturla ilerlemeleri vb. gibi etkenlerle beraber underground rock sahnesinde giderek daha popüler hale geldi. San Francisco'nun ünlü plak şirketlerinden Fat Wreck Chords etiketiyle 1998 yayınlanan Look Forward to Failure EP'si ile grubun başarısı daha da perçinlendi. Grup ilk büyük süksesini 1999 yılında yayınladıkları Blue Skies, Broken Hearts...Next 12 Exits albümüyle yakaladı. Daha çok Roe'nun kişisel hikâyelerini anlatan şarkılara sahip albümün yayınlanmasının ardından okula ağırlık vermek üzere Riley gruptan ayrıldı ve Peña tekrar kadroya dahil oldu. 2001 yılında Warped Tour'da da yer alan The Ataris aynı yıl üçüncü albümleri End Is Forever ile yükselişini sürdürdü.

2002'de grubun kadrosu yeniden değişimler yaşadı. Peña'nın ikinci kez gruptan ayrılmasının ardından gitar teknisyeni John Collura kadroya dahil oldu.

Aynı dönem Kung Fu Records ile olan sözleşmesi sona eren The Ataris, nispeten daha popüler bir plak şirketi olan Columbia Records ile sözleşme imzaladı. Mart 2003'te Lou Giordano prodüktörlüğünde yeni albümleri So Long, Astoria'nın kayıtlarına başlayan grubun şarkıları, önceki albümlerin aksine daha fazla uğraşılarak hazırlandı.

So Long, Astoria, "In This Diary", "The Saddest Song" gibi barındırdığı birçok hit parçayla bir anda The Ataris'i anaakım dinleyici kesimiyle buluşturdu. Müzikal olarak çok daha fazla kişisel, daha rafine, daha pozitif ve kaliteli bir albüm olma özelliğini taşıyan So Long, Astoria, özellikle içerdiği Don Henley cover'ı "The Boys of Summer" ile Billboard Hot 100 listesinde 20. sıraya kadar ulaştı.

O yılı turnelerle geçiren grup 2004 yılında bir de Live at the Metro isimli konser albümü yayınladı. Yine aynı yıl So Long, Astoria 700 bin kopya satarak altın plak ödülü aldı. Ancak tüm bu başarılara rağmen, birtakım mali ve kişisel durumlardan ötürü The Ataris'in mevcut kadrosu 2004 yazında bir sonraki albümlerini kaydetmeye başlayıncaya dek çalışmalara ara verdi.

Verilen aranın ardından Roe ve Collura yeniden bir araya gelerek yeni albüm için şarkılar yazmaya başladılar. Bu sırada New York'lu Park Ranger grubundan bazı üyeler yenilenmiş The Ataris'e katıldı (bas gitarda Sean Hansen, davulda Shane Chickeles ve üçüncü gitarda Paul Carabello). Aynı zamanda piyano ve klavyeler için Bob Hoag ve çello için de Angus Cooke, yeni albüm çalışmalarında yardımcı oldular. 2005 yılından itibaren Nick Launay prodüktörlüğünde California'da başlayan Welcome the Night kayıtları beklenenden çok fazla uzadı ve birçok farklı stüdyoya yayıldı. Bu durum albümün iki yıl rötarlanmasına ve Columbia'nın da albümün basımını erteleme kararı almasına yol açtı.

Haziran 2006 başında The Ataris, Columbia Records şirketinden ayrıldığını açıkladı. Şubat 2007'de Sanctuary Records ve Isola Recordings ortaklığıyla Welcome the Night sonunda yayınlandı. Yayınlandığı hafta 12 bin kopya satan albüm Billboard 100'e 85. sıradan giriş yaptı. Albüm sonrası The Ataris, ABD ve Avrupa turnesine çıktı.

Haziran 2008 tarihinde grup, 2009 yılında yayınlamak üzere yeni albümleri için Indiana'da demolar kaydetmeye başladı. Sonraki yıl turneye çıkan grup, Myspace hesabından "All Souls 'Day" adlı demosunu yayınlayarak albümün yaz ayında geleceğini duyurdu.

2010 yılında Paper + Plastick etiketiyle "All Souls' Day & the Graveyard of the Atlantic" isimli iki parçadan oluşan yeni bir single yayınlandı. 2012 yılında ise The Graveyard of the Atlantic adlı dört şarkılık EP geldi. 2013 yılında grubun en başarılı albümleri So Long, Astoria'nın 10. yılını kutlamak vesilesiyle eski üyeler Collura, Devenport ve Knapp ile bir araya gelen Roe, Kuzey Amerika turnesine başladı.

2016'da The Ataris, October in This Railroad Earth isimli altı şarkıdan oluşan yeni EP'lerini Bandcamp sayfasından yayınladı ve sonraki yaz Warped Tour kadrosunda olacakları açıklandı. Bu albümü 2017 yılında Silver Turns to Rust isimli bir derleme albüm takip etti.

The Ataris, dinleyicileri tarafından pop punk, emo ve punk rock grubu olarak tanımlanmıştır. Grubun etkilendikleri arasında Descendents, Jawbreaker, All, Fugazi, Avail, The Ramones ve The Replacements gibi ekipler gösterilmektedir.

• Kristopher Roe – vokaller, ritim gitar (1996–günümüz), bas gitar (1996–1997, 2005–2007)
• Danny Duke – bas gitar (2018–günümüz)
• Dustin Phillips – davul (2016–günümüz)

• Jasin Thomason – lead gitar, arka vokaller (1996–1998)
• Marko DeSantis – bas gitar (1997)
• Derrick Plourde – davul (1997–1998; 2005 yılında hayatını kaybetti)
• Patrick Riley – lead gitar (1998)
• Marco Peña – lead gitar (1998–2001)
• Mike Davenport – bas gitar (1998–2005) (2013–2014, So Long Astoria yıldönümü konserlerinde)
• Chris Knapp – davul (1998–2005) (2013–2014, So Long Astoria yıldönümü konserlerinde)
• John Collura – lead gitar, arka vokaller, piyano (2001–2008) (2013–2014, So Long Astoria yıldönümü konserlerinde)
• Paul Carabello – ritim gitar, arka vokaller, lead gitar (2005–2008)
• Sean Hansen – bas gitar, arka vokaller, davul (2005–2008)
• Angus Cooke – çello (2005–2008)
• Shane Chikeles – davul, perküsyon (2005–2008)
• Bob Hoag – klavyeler, perküsyon (2005–2013), davul (2011–2013)
• Christopher Swinney – lead gitar, arka vokaller (2007–2010)
• Jacob Dwiggins – davul (2008–2011)
• Aaron Glass – gitar (2010)
• Bryan Nelson – bas gitar (2007–2016)
• Rob Felicetti – lead gitar (2010–2012), davul (2011–2012)
• Thomas Holst – lead gitar (2011–2016), ritim gitar (2011–2012)
• Erik Perkins – davul (2013–2015)
• Brian Bonsall – lead gitar (2016–2018)
• Mike Woods – bas gitar (2016–2018)

• Anywhere but Here (1997)
• Blue Skies, Broken Hearts...Next 12 Exits (1999)
• End Is Forever (2001)
• So Long, Astoria (2003)
• Welcome the Night (2007)